Με ιδιαίτερη επιτυχία και απόλυτη ασφάλεια ολοκληρώθηκε η Ελληνική Ορειβατική αποστολή “Nepal 2010”, στην κορυφή Island Peak με υψόμετρο 6.189 μέτρα στα Ιμαλάια και στη χώρα του Νεπάλ. Ο σκοπός της αποστολής ήταν, νέοι ορειβάτες από τη Θεσσαλία να βρεθούν στην μεγαλύτερη και ψηλότερη οροσειρά του πλανήτη και στόχος να αναρριχηθούν στην κορυφή Island Peak και στα 6.189 μέτρα υψόμετρο.
Είναι αξιοσημείωτο ότι, στην 7μελή ομάδα συμμετείχαν 5 άνδρες και 2 γυναίκες ορειβάτες, με σχετική εμπειρία σε ανάλογες αναβάσεις. Επικεφαλής και συντονιστής της όλης προσπάθειας ήταν ο Νίκος Μαγγίτσης (ΕΟΣ Βόλου), κατακτητής της ψηλότερης κορυφής του κόσμου (στο Έβερεστ και στα 8.848 μέτρα) τον Μάιο του 2004.
Οι 7 Έλληνες ορειβάτες ταξίδεψαν στο μακρινό Νεπάλ για 17 ημέρες, όπου τις 15 τις πέρασαν στα βουνά των Ιμαλαΐων στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην κορυφή Island Peak.
Με αρχικό προορισμό την πρωτεύουσα της χώρας, Κατμαντού και ενδιάμεσους σταθμούς στα 2.800 μέτρα, τα 3.440 μέτρα, τα 3.900 μέτρα και τα 4.750 μέτρα, οι Αγριώτες και Βολιώτες ορειβάτες έφτασαν στην κατασκήνωση βάσης και στα 5.100 μέτρα υψόμετρο την Κυριακή του Πάσχα. Από εκεί, η ελληνική ομάδα, σε μια δύσκολη και τεχνική ανάβαση, πέρασε στις παγωμένες crevasses (σχισμές στον παγετώνα) του βουνού κι έφτασε μπροστά στο νότιο παγωμένο “τοίχο” του βουνού. Εκεί, οι Έλληνες αναρριχητές κλήθηκαν να σκαρφαλώσουν τα 200 απότομα και δύσκολα μέτρα της ορθοπλαγιάς και να συνεχίσουν για 100 ακόμη μέτρα στην τελική κόψη μέχρι την ανεμοδαρμέμη και παγερή κορυφή, στα 6.189 μέτρα υψόμετρο.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι, οι 5 από τους 7 Έλληνες ορειβάτες πάτησαν στην κορυφή του βουνού: Νίκος Μαγγίτσης από την Αγριά και τον ΕΟΣ Βόλου, 41 ετών, Γιώργος Ράιος από την Αγριά και τον ΕΟΣ Βόλου, 21 ετών, Όλια Κοντογιάννη του ΕΟΣ Βόλου, 23 ετών, Λεωνίδας Πετρίδης από τη Ν. Ιωνία Βόλου, 39 ετών, Κώστας Τσαντός του “ΑΘΛΟΣ” Αγριάς, 36 ετών. Ενώ, ο 46χρονος Λάμπρος Τσιμπίδας από τη Νίκαια Λάρισας και η 30χρονη Σόνια Αθανασίου από την Αγριά Μαγνησίας έφτασαν στα 5.700 και στα 5.400 μέτρα αντίστοιχα.
Ολοι οι ορειβάτες-αναρριχητές επέστρεψαν στη χώρα μας, υγιείς, την Κυριακή το βράδυ 11 Απριλίου, γεμάτοι πλούσιες εμπειρίες και εντυπωσιακό φωτογραφικό υλικό. Μια ορειβατική αποστολή στα Ιμαλάια και πάνω από τα 6.000 μέτρα, σύμφωνα με τον κ. Μαγγίτση, αποτελεί πάντα πρόκληση και υψηλό στόχο. Οι τεχνικές δυσκολίες της διαδρομής (ειδικά στα τελευταία μέτρα, πριν την κορφή) σε συνάρτηση με το μεγάλο υψόμετρο που βρίσκεται η κορυφή Island Peak στα 6.189 μέτρα, συντελούν σε μια πλήρη και αξιόλογη ανάβαση στα Ιμαλάια.
Για την ανάβαση στην κορυφή του Εβερεστ, στη “στέγη” του κόσμου, με 8.848 μέτρα υψόμετρο, μας λέει πως ήταν μια φυσική εξέλιξη ενός ανθρώπου που έχει αφοσιωθεί στην αναρρίχηση και στον Ιμαλαϊσμό, στα δύσκολα και τα ανεπανάληπτα. “Ο κάθε ορειβάτης -αναφέρει ο διεθνούς φήμης ορειβάτης- είναι ανήσυχο πνεύμα, περίεργη προσωπικότητα από τη φύση του. Για να φτάσει όμως ένας ορειβάτης ψηλά και να σκαρφαλώσει στα δύσκολα πρέπει να έχει πολύ καλή φυσική κατάσταση, να συμβιβάζεται με τα δύσκολα και τον κίνδυνο, να ζητά πάντα περισσότερα, να βάζει στόχους ψηλούς και να είναι αποφασιστικός και τολμηρός. Η σωματική δύναμη είναι πλεονέκτημα αλλά και προϋπόθεση. Η ψυχική δύναμη, όμως, είναι η αρχή και το τέλος, είναι ότι πιο πολύτιμο έχει ένας ορειβάτης που δεν σταματά στα δύσκολα και ολοκληρώνει τους στόχους του”, διαπιστώνει ο κ. Μαγγίτσης.
Πέμπτη 26 του Μάρτη ώρα 4.30 μ.μ.. με Πλούσιο πρόγραμμα
Όσοι θέλουν να δουν τον Τρικούπη με ποδήλατο να πάρουν τα ποδήλατά τους και να έρθουν στο Κουρσούμ Τζαμί να έρθουν επίσης και μικροί ποδηλάτες (παιδιά).
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει : Καφεδάκι, Γλυκό, και γεύσεις από παραδοσιακά πιτάκια με χειροποίητο φύλο, ευγενή χορηγία για τους φίλους του ποδηλάτου από τη «ΤΡΙΚΑΛΙΝΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ» κ.κ. Καράς Ελένης-Πατουλιώτη Παναγιώτη που έχει έδρα το Μεγαλοχώρι.
Επίσης μπροστά από το χώρο του Κουρσούμ Τζαμί θα λειτουργήσει έκθεση φωτό με ποδήλατα του 19ου αιώνα και παζάρι και επίδειξη παλιών ποδηλάτων και θα ακολουθήσουν και άλλα ευχάριστα και ποδηλατικά.!
Λίγα λόγια για την ιστορία του ποδηλάτου :Δεν υπάρχει συγκεκριμένη χρονολογία στην οποία να αποδίδεται η εφεύρεση του ποδηλάτου, επομένως ούτε συγκεριμένος ‘εφευρέτης’ αυτού. Πολύ πριν την εμφάνιση κάποιας κατασκευής παρόμοιας με ένα τυπικό σύγχρονο ποδήλατο, έχει καταγραφεί ένα ποικίλο φάσμα οχημάτων που εκμεταλλεύονταν μόνο τη μυϊκή δύναμη του αναβάτη τους.
Μία από τις κατασκευές αυτές, που από πολλούς θεωρείται ο πρόγονος του ποδηλάτου, ήταν η ‘draisienne’. Η draisienne κατασκευάστηκε από το Γερμανό βαρώνο Καρλ Φον Ντράις, το 1817 (η ονομασία ‘draisienne’ αποτελεί γαλλική απόδοση του ονόματος του κατασκευαστή της). Η draisienne ήταν σχεδόν εξ’ολοκλήρου κατασκευασμένη από ξύλο. Μη διαθέτοντας πετάλια, ο αναβάτης την έθετε σε κίνηση σπρώχνοντας με τα πόδια του προς τα πίσω. Η κατασκευή του Φον Ντράις έγινε γνωστή και ως hobby-horse, αντανακλώντας την πεποίθηση των οπαδών της ότι θα αντικαθιστούσε το βασικό μεταφορικό μέσο του 19ου αιώνα, το άλογο.
Το 1839, ο Σκωτσέζος σιδηρουργός Κιρκπάτρικ Μακμίλαν σχεδιάζει την ‘velocipede’. Ο Μακμίλαν βελτίωσε την κατασκευή του Φον Ντράις, εισάγοντας τη χρήση των πεταλιών, συνδεδεμένων με ράβδους με τον οπίσθιο τροχό. Με αυτό τον τρόπο, ο αναβάτης δεν ήταν πλέον αναγκασμένος να φέρνει τα πόδια του σε επαφή με το έδαφος, κάτι που περιόριζε σημαντικά την ταχύτητα του οχήματος. Είκοσι χρόνια αργότερα, το 1860, ο Γάλλος Πιέρ Μισώ αλλάζει το σχέδιο της velocipede, συνδέοντας τα πετάλια απευθείας με τον μπροστινό τροχό. Αργότερα, ο Μισώ θα εισάγει τη χρήση συμπαγούς καουτσούκ στους τροχούς, δείχνοντας ουσιαστικά το δρόμο προς τα γνωστά στις μέρες μας λάστιχα.
Στην Ελλάδα το πρώτο ποδήλατο ήρθε το 1885, ενώ το 1890, τη χρονιά ίδρυσης της Διεθνούς Ποδηλατικής Ομοσπονδίας, έγιναν οι πρώτοι ποδηλατικοί αγώνες. Το πρώτο ποδηλατοδρόμιο της χώρας κατασκευάζεται στην Αθήνα για τις ανάγκες των πρώτων Ολυμπιακών Αγώνων, Πρόκειται για το μετέπειτα ποδοσφαιρικό Γήπεδο Καραϊσκάκη. Στους Αγώνες του 1896 οι ποδηλάτες Κωνσταντινίδης και Παρασκευόπουλος αναδεικνύονται Ολυμπιονίκες στα δύο αγωνίσματα ποδηλασίας (85 και 320 χιλιόμετρα αντίστοιχα). Cyclingnews
Περισσότερα για το ποδήλατο και την ιστορία θα προβληθούν στην 2η Συνάντησης που γίνει μπροστά από το Κουρσούμ Τζαμί 26 Μαρτίου 4.30 μ.μ και http://filoipodilatou.blogspot.com/
Source:Φίλοι του Ποδηλάτου & Φίλοι Ποδηλάτες της Πόλης
Oύτε πουλί ούτε αεροπλάνο μα ούτε και το πιο τρελό αγριοκάτσικο δεν θα μπορούσε ποτέ να πάρει φόρα και να αρχίσει να κατεβαίνει με τέτοιο τρελό ρυθμό τις πιο άγριες, χιονισμένες βουνοκορφές του κόσμου. Καθώς βλέπεις το σκιέρ να στέκει πάνω στην κορυφή του? κόσμου, έτοιμο να αρχίσει τον πιο τέλεια χορογραφημένο χορό σε πλαγιές όπου άνθρωπος δεν είναι εύκολο να φτάσει, δεν μπορεί παρά να σε πλημμυρίσει δέος. Αυτή είναι όμως η πιο ακραία μορφή του speed riding, το οποίο ορίζεται ως μία μίξη από paragliting, parachuting ή kite με το κλασικό ski. Ποιοι το σκαρφίστηκαν; Μα εκείνοι οι δεινοί σκιέρ, που ήθελαν να βρουν κάτι ακόμα πιο συναρπαστικό από το σκι, κάτι που κανείς δεν είχε μέχρι πρότινος επιδείξει. Ετσι λοιπόν αφού πέρσι όλη τη χρονιά πειραματίστηκαν αρκετά πάνω στα βουνά των Αλπεων, έχοντας ενσωματώσει στον εξοπλισμό τους και έναν τύπο αλεξίπτωτου, τη φετινή σεζόν μπόρεσαν να παρουσιάσουν -επισήμως πλέον- το νέο extreme sport. Ο συνδυασμός λοιπόν παγοπέδιλων και αετού δίνει στο σκιέρ τη δυνατότητα να αναπτύξει τρομακτική ταχύτητα, καθώς κατεβαίνει, σε σημείο μάλιστα που του επιτρέπει να «πετά», να απογειώνεται ελαφρά από το έδαφος. Και όπως καλά φαντάζεστε, όταν οι μανούβρες δίνουν και παίρνουν πάνω στα βουνά, το αποτέλεσμα είναι ο βαθμός δυσκολίας να βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση με την έκρηξη αδρεναλίνης, και τα δύο μαζί να απογειώνονται επικίνδυνα. Βέβαια, δεν χρειάζονται ακρότητες για να εκτελέσεις ένα σπορ που χαρακτηρίζεται extreme, λαμβάνοντας όλη τη συγκίνηση του εγχειρήματός σου. Ετσι, οι εκπαιδευτές της αναγνωρισμένης σχολής Les Arcs, μας λένε κατηγορηματικά ότι ένας καλός σκιέρ μπορεί να κάνει speed riding χωρίς να θέσει καθόλου τον εαυτό του σε κίνδυνο. Σ? αυτό βασικότατο ρόλο παίζει η επιλογή της πλαγιάς. Υπάρχουν λοιπόν εκείνες οι ομαλές, πουδρώδεις πλαγιές, όπου η κατάβαση δεν παρεμποδίζεται από τίποτα και προσφέρει πραγματική απόλαυση, υπάρχουν όμως κι εκείνες οι άλλες, οι κατακόρυφες, απ? όπου ξεμυτίζουν κοφτερά τα βράχια κάτω από το χιόνι και τότε τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται πραγματικά δύσκολα. Σ? αυτή τη δεύτερη περίπτωση ο αθλητής φτάνει στην κορυφή μόνο με ελικόπτερο για να ξεκινήσει μια τρομακτική κατάβαση, που κόβει την ανάσα. Εδώ η τεχνική των αθλητών και ο απόλυτος έλεγχος του σώματος κάθε στιγμή υπό οποιαδήποτε συνθήκη είναι ζωτικής σημασίας. Αυτά όμως αφορούν τους πρωτοπόρους του αθλήματος. Για τους υπόλοιπους αρκούν 4-5 μαθήματα για να μπορέσουν να πετάξουν πάνω από το χιόνι. Το ύψος που πρέπει να πάρουν δεν είναι μεγάλο. Αρκεί ένα ελαφρύ ανασήκωμα. Και η τελική αίσθηση, σε κάθε περίπτωση, είναι μοναδική, αρκετή να σε φτάσει σε πελάγη «ουράνιας» ευτυχίας.
«Ας χορέψουμε!». Δεν είναι μόνο οι djs στα κλαμπ που δίνουν το σύνθημα, αλλά και οι ειδικοί: ο χορός θωρακίζει την υγεία μας από πολλές ασθένειες και μας χαρίζει μακροβιότητα. Δεν έχουμε παρά να ανακαλύψουμε τον Φρεντ Αστέρ, τον Τραβόλτα ή τον Μπαρίσνικοφ που κρύβουμε μέσα μας.
Αρκούν 30 λεπτά χορού την εβδομάδα για να μειωθεί κατά το ήμισυ ο κίνδυνος προσβολής από έμφραγμα. Αυτό βεβαιώνει το Βρετανικό Ίδρυμα Υγείας, ενώ οι Ιταλοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι χορεύοντας τρεις φορές την εβδομάδα έχουμε τα ίδια οφέλη που μας δίνει η άσκηση στο – βαρετό για πολλούς- στατικό ποδήλατο. Ο χορός θεωρείται ασπίδα απέναντι και σε άλλες ασθένειες, όπως η υψηλή αρτηριακή πίεση, ο διαβήτης τύπου 2, κάποιες μορφές καρκίνου, ενώ μειώνει τον κίνδυνο προσβολής από οστεοπόρωση. Οι ειδικοί ερευνούν τώρα τον τρόπο με τον οποίο ο χορός μπορεί να βοηθήσει τα επιθετικά παιδιά, τη συγκέντρωση στο σχολείο και το γράψιμο. Δεν έχουμε λοιπόν παρά να επιλέξουμε το είδος του χορού που προτιμάμε. Χορός στο κλαμπ
Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι κουνώντας ρυθμικά το σώμα μας σε ένα κλαμπ μπορούμε να έχουμε τα οφέλη της γυμναστικής. Σύμφωνα, ωστόσο, με τον χορογράφο και γυμναστή Γκάρεθ Γουόκερ, «ο χορός στο κλαμπ είναι ασφαλής, αποτελεσματικός και κάνει την ίδια δουλειά με την αεροβική άσκηση. Βοηθά στο να διώχνουμε το άγχος και γυμνάζει ολόκληρο το σώμα». Για τους ειδικούς, μάλιστα, χορεύοντας στο κλαμπ, θέτουμε σε λειτουργία μυς που στο γυμναστήριο μένουν συνήθως αδρανείς.
Θερμίδες που καίμε:
200- 500 σε μια ώρα.
Κλασικός χορός
Είναι ό,τι πρέπει για να αποκτήσει κανείς ελαστικότητα, ισορροπία και καλό συντονισμό. «Το μπαλέτο είναι ιδανικό για τους κοιλια- κούς και ραχιαίους μυς, ενώ μας βοηθάει να αντιμετωπίσουμε προβλήματα που αποκτούμε από την εργασία μπροστά στον υπολογιστή όπως οι κυρτοί ώμοι», σημειώνει η Έμα Ρέντινγκ, καθηγήτρια σε ένα κολέγιο σύγχρονου χορού. Η ίδια επισημαίνει ότι το μπαλέτο αναπτύσσει τη φαντασία και τη συγκέντρωση, καθώς απαιτεί να απομνημονεύουμε τα βήματα, ενώ βελτιώνει τη λεγόμενη ιδιοδεκτικότητα, δηλαδή την αίσθηση του σώματός μας σε σχέση με τον χώρο που καταλαμβάνει.
Θερμίδες που καίμε: περίπου 300 σε 90 λεπτά μαθήματος.
Σύγχρονος χορός
Σύμφωνα με μια μελέτη, τα παιδιά ηλικίας 11-14 ετών που συμμετείχαν σε ένα πρόγραμμα σύγχρο νου χορού δέκα εβδομάδων, βελτίωσαν την αναπνοή και την ελαστικότητά τους. «Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι ο σύγχρονος χορός ενισχύει το ομαδικό πνεύμα, τη δημιουργικότητα και τη φαντασία, ενώ βοηθάει στη λύση των προβλημάτων μας», λέει η Έμα Ρέντινγκ. Επιπλέον με τον σύγχρονο χορό διατηρούμε σε πολύ καλή κατάσταση τη φόρμα μας.
Θερμίδες που καίμε: 100- 400 σε 90 λεπτά μαθήματος.
Κλακέτες
«Οι κλακέτες είναι ιδανική καρδιαγγειακή άσκηση κι ένας από τους καλύτερους τρόπους αεροβικής εκγύμνασης», λέει η Ρέντινγκ. «Είναι ένα δυναμικό και ρυθμικό είδος, ενώ έχει λιγότερα ?σταμάτα? και ?ξεκίνα? από τους άλλους χορούς», προσθέτει. Η φήμη που έχουν οι κλακέτες σχετικά με το κάψιμο θερμίδων οφείλεται στο γεγονός ότι κάνουμε μικρά βήματα με μεγάλη ταχύτητα.
Θερμίδες που καίμε:
350- 400 σε μια ώρα μαθήματος.
Βαλς, τάγκο και λάτιν
Ο λάτιν είναι ένας χορός με τον οποίο εξασκούμε το σώμα μας παράλληλα με το μυαλό μας. «Πρέπει να σκέφτεσαι τα βήματα και την ίδια ώρα να ακούς τη μουσική», λέει η Κιθ Τζόουνς του Βρετανικού Συμβουλίου Χορού. Σύμφωνα με μια μελέτη, το βαλς και το τάγκο προσφέρουν μοναδική σωματική άσκηση που προστατεύει από τον κίνδυνο της γεροντικής άνοιας.
Θερμίδες που καίμε: 265 την ώρα με βαλς και τάγκο,περίπου450 με λάτιν.
Βrakedance
Αυτό το ακροβατικό είδος χορού, που γεννήθηκε στο Μπρονξ τη δεκαετία του ΄70, απαιτεί πολλή ενέργεια. «Πρέπει να εξασκηθεί κανείς πολύ και να αφιερωθεί σε αυτό για να χορέψει brakedance», δηλώνει η ειδική σε τέτοια θέματα Ιβόν Γιάνγκ, υπογραμμίζοντας: «Δυναμώνει και ενισχύει τους μυς και την αντοχή μας». Πρέπει, πάντως, να έχουμε υπόψη μας ότι ακριβώς επειδή είναι ένας πολύ απαιτητικός χορός, δεν προτείνεται για παιδιά κάτω των οκτώ ετών.
Θερμίδες που καίμε: περίπου 250 σε μια ώρα μαθήματος.
Ο κ. Κώστας Αγγέλης είναι πραγματογνώμων, εκτιμητής ζημιών και ελεύθερος επαγγελματίας. Είναι άνθρωπος ήπιων τόνων, εξαιρετικά ευγενικός. Εκείνο που προκαλεί εντύπωση στην πρώτη γνωριμία είναι ότι είναι εξαιρετικά εύχαρης.
Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι είναι από τους λίγους τυχερούς ανθρώπους που κατάφερε νωρίς να βρει αυτό που του αρέσει. Και αυτό είναι η συλλογή. Μετά την βράβευσή του, δε, σε παγκόσμιους διαγωνισμούς, απλό χόμπυ δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η συλλογή γραμματοσήμων και φακέλων μαζί. Πάντως, όταν μιλάει γι? αυτό είναι εξαιρετικά ενθουσιώδης. Και φαίνεται.
Έχει λάβει το δεύτερο βραβείο σε παγκόσμιο διαγωνισμό στην Ορλεάνη και το χάλκινο σε παγκόσμιο διαγωνισμό στο Γιοχάνεσμπουργκ. Επίσης, έχει εκπονήσει μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα μελέτη για τη διαδρομή του Ζέπελιν, σε σχέση με το πόσες διαδρομές έκανε και που σταματούσε πάνω από την Ελλάδα κατά την ταχυδρομική διανομή που γινόταν τότε μ? αυτό τον τρόπο.
1. Πώς σας προέκυψε ο φιλοτελισμός;
Φιλοτελιστής σημαίνει καταρχήν, ο φίλος των τελών. Ξεκίνησε από τον προηγούμενο αιώνα εξαιτίας της αγάπης κάποιων ανθρώπων για τα γραμματόσημα και την θεματολογία τους. Είναι τεράστια πρέπει να σας πω η θεματολογία των γραμματοσήμων.
2. Σε εσάς αυτή η αγάπη, αυτή η κλίση πότε εμφανίστηκε;
Από το δημοτικό σχολείο ακόμα. Έβλεπα γραμματόσημα και μου φαινόταν σαν μικροί πίνακες ζωγραφικής. Πάντως, όλοι οι άνθρωποι κατά μια έννοια είμαστε συλλέκτες. Όλοι συλλέγουμε κάτι. Απλώς δεν εκφράζεται σε όλους.
3. Έχετε πάντως διακριθεί γι? αυτή σας την αγάπη
Είναι αλήθεια αυτό, καθώς έλαβα το δεύτερο βραβείο σε παγκόσμιο διαγωνισμό στην Ορλεάνη και το χάλκινο σε διαγωνισμό του Γιοχάνεσμπουργκ.
4. Πως ξεκινά κανείς τη συλλογή γραμματοσήμων και τι πληροφορίες μπορεί να λάβει για την κάθε εποχή;
Στην αρχή ξεκινά κανείς να μαζεύει ποσότητες. Επιδιώκεις απλώς να μαζεύεις γραμματόσημα με ωραίες παραστάσεις. Από εκεί και πέρα, όμως οι πληροφορίες που λαμβάνει κανείς είναι πολλές. Πληροφορίες για ιστορικά στοιχεία κάθε εποχής, για το πολιτιστικό επίπεδο, για ζητήματα κοινωνικών συνθηκών, αθλητικά, πολιτικά δρώμενα κ.λπ.
5. Οι σύγχρονες συνθήκες ζωής δεν ευνοούν τη συλλογή, το επιπλέον δηλαδή στη ζωή μας. Πως τα καταφέρνετε;
Στις μέρες μας, κατά την προσωπική μου άποψη, τώρα που οι ρυθμοί της ζωής είναι πάρα πολύ γρήγοροι, τώρα που δουλεύουμε για να δουλεύουμε και δεν προλαβαίνουμε να αγναντέψουμε (όχι να κοιτάξουμε) τον Κόζιακα απέναντί μας, τώρα πιστεύω ότι το περιττό, το επιπλέον, όπως το λέτε, είναι πιο αναγκαίο και από την ίδια μας τη δουλειά.
Μία συλλογή καταρχήν την κάνεις όχι γιατί πρέπει, αλλά επειδή σου αρέσει. Αυτό και μόνο σου δίνει μία ευχάριστη αίσθηση. Σου προσφέρει ένα είδος πληρότητας κάθε φορά που συμπληρώνεις ένα κομμάτι που σου λείπει. Γιατί σχεδόν πάντα η κατοχή ενός αντικειμένου συνοδεύεται και από γνώσεις πάνω σε αυτό.
*Ο Κώστας Αγγέλης είναι φιλοτελιστής και πραγματογνώμων ? εκτιμητής ζημιών
Το αληθινό και το δίκαιο έχουν απ' τη φύση μεγαλύτερη δύναμη από το ψέμα και το άδικο
Αριστοτέλης
Το να λες την αλήθεια είναι πάντοτε η καλύτερη μέθοδος και ασφαλέστερος δρόμος για τη ζωή
Μένανδρος
Αν δεν μπορείς να πείς την αλήθεια, δεν είσαι υποχρεωμένος να πείς ψέμα. Ανάμεσα τους υπάρχει η διέξοδος της σιωπής.
