Του πρωτ. Πολυκ. Γρ. Τύμπα
Είναι γνωστό ότι τις ημέρες αυτές (3 Οκτωβρίου ? 2 Νοεμβρίου ε.ε.) φιλοξενείται στις Ιερές Μητροπόλεις Λαυρεωτικής και Αττικής το ιερό λείψανο του οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ, του μεγαλυτέρου αγίου της Ρωσικής Εκκλησίας. Το ιερό λείψανο ήρθε στην Ελλάδα με την μέριμνα του Σεβασμ. Μητροπολίτου Λαυρεωτικής και Μεσογαίας κ. Νικολάου. Χιλιάδες κόσμου συρρέουν να το προσκυνήσουν και να πάρουν την ευλογία του.
Για χάρη των αγαπητών αναγνωστών μας παραθέτουμε τα βιογραφικά του στοιχεία.
Γεννήθηκε στις 19 Ιουλίου του 1759 στην πόλη Κούρση κι έμεινε εκεί ως τα δεκαεννέα του χρόνια. Στην ηλικία αυτή πήρε την γενναία του απόφαση ν? αφοσιωθεί ολόψυχα στο Θεό και οδήγησε τα βήματά του στο μοναστήρι του Σάρωφ. Στη μοναχική του κουρά ονομάστηκε Σεραφείμ, ενώ προηγουμένως είχε το όνομα Πρόχορης. Δύο μήνες αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος και ύστερα από επτά χρόνια, σε ηλικία 34 ετών πρεσβύτερος. Όταν λειτουργούσε πετούσε στα ουράνια. Πολλές φορές αξιωνόταν να βλέπει θαυμαστά οράματα και ν? ακούει αγγελικές μελωδίες.
Διψώντας να πλησιάσει περισσότερο το Θεό, θέλησε ν? αποσυρθεί σε μια ερημική περιοχή. Βαθιά μέσα στο δάσος αγωνιζόταν ν? ανεβαίνει μέρα με τη μέρα την κλίμακα που οδηγεί στον ουρανό. Μαζί με την προσευχή διάβαζε ακατάπαυστα την Αγία Γραφή «πρέπει να τρέφεις, έλεγε, την ψυχή με το λόγο του Θεού, γιατί ο λόγος του Θεού είναι ο άρτος των αγγέλων». Ένιωθε βαθύτατη ευλάβεια για την Θεοτόκο.
Με τις τόσες προσευχές και μελέτες και ασκήσεις, έγινε κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος, γεμάτος χάρη και σοφία και πνευματική δύναμη. Απέκτησε φήμη αγίου και πνευματικού ανθρώπου. Στην αρχή απέφευγε τους ανθρώπους, αλλά αργότερα το 1825, σε ηλικία 66 χρόνων, ύστερα από ένα όραμα και προσταγή της Θεοτόκου, άνοιξε το κελί του και δεχόταν τους Χριστιανούς.
Η δράση του ως στάρετς υπήρξε καταπληκτική. Αναρίθμητες ψυχές πήγαιναν να βρουν σ? αυτόν την γαλήνη, τη χάρη, τη σωτηρία. Οι επισκέπτες του έφευγαν άλλοι άνθρωποι. Σ? όλους μοίραζε ειρήνη, χαρά, θεϊκές ευλογίες. Μιλούσε πολύ για την Ανάσταση του Χριστού. Χαιρετούσε τους επισκέπτες του με τα λόγια: «Χαρά μου Χριστός Ανέστη!». Το μάτι του εισχωρούσε στα βάθη των καρδιών. Είχε βλέμμα προφήτη. Προέβλεπε τα μέλλοντα. Απαντούσε σε επιστολές χωρίς να τις ανοίξει, γιατί γνώριζε το περιεχόμενό τους. Πολλές φορές το πρόσωπό του άστραφτε σαν ήλιος. Ήταν ακόμα και θαυματουργός. Σκόρπιζε θεραπείες σε αρρώστους. Και μέσα στο δάσος, όταν ασκήτευε, είχε φιλίες με τα? άγρια πουλιά και ζώα, και μάλιστα με μια πελώρια αρκούδα, που κάθε μέρα τον επισκεπτόταν. Ζωή ?.. παραδεισένια!
Ο θάνατός του υπήρξε οσιακός. Στις 2 Ιανουαρίου του 1833 βρέθηκε νεκρός, γονατισμένος, με τα μάτια του προσηλωμένα στην εικόνα της Θεοτόκου. Άγιος ανακηρύχθηκε επίσημα το 1903. Η μνήμη του εορτάζεται στις 2 Ιανουαρίου, ημέρα της Κοιμήσεώς του, και στις 19 Ιουλίου ημέρα της ανακομιδής των αγίων λειψάνων του. Ας έχουμε την ευλογία του.
Η ΕΡΕΥΝΑ 19 Οκτωβρίου 2008