«Εν Κωνσταντινουπόλει επίσης τη 23 Σεπτεμβρίου 1672 απεκαφαλίσθη ο νεομάρτυρυς Νικόλαος εκ Καρπενησίου ορμώμενος. Ο πατήρ αυτού ηθέλησε να διδάξει εις αυτόν την τουρκικήν γλώσσαν μετά την εκμάθησιν της ελληνικής, προς τούτο δε παρέδωκεν αυτόν εις τινα λόγιον Τούρκον. Ούτος όμως, διανοηθείς να εξισλαμίση τον παίδα, ημέραν τινά ενώπιον και άλλων Τούρκων έδωκεν αυτώ προς ανάγνωσιν από χειρογράφου την μουσουλμανικήν ομολογίαν πίστεως. Ο Νικόλαος ανέγνω αυτήν ως μάθημα, αλλ’ οι παρόντες Τούρκοι και ο διδάσκαλος ηξίωσαν ότι ήδη εγένετο μουσουλμάνος. Ήρξατο μακρά και περιπετειώδης διαδικασία, υπεβλήθη ο Νικόλαος εις σκληράς ηθικάς και σωματικάς βασάνους, εκλείσθη εις την φυλακήν και εξήκοντα πέντε ημέρας, ομολογών αδιαλείπτως, εν μέσω φρικτών βασάνων, την χριστιανικήν πίστην, υπέρ ης τέλος ενδόξως απέθανε, προς καταισχύνην των τυράννων Τούρκων και ενίσχυσιν των καταδυναστευομένων χριστιανών».
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, (Αρχιεπίσκοπος Αθηνών), (31970), Οι Νεομάρτυρες, Αθήνα: Τήνος, σσ. 67-68.
