Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Πού βρισκόμαστε στα Θρησκευτικά; Πάλι στο μηδέν. Ίσως και χειρότερα. Καταργήθηκαν τα λεγόμενα Νέα Προγράμματα Σπουδών, έχουμε και τις – κατά τη γνώμη μου – κακές αποφάσεις του ΣτΕ με πολλές προβληματικές διατυπώσεις.
Τι είναι λογικό να κάνουμε σε αυτή την περίπτωση; Ανασκουμπωνόμαστε, συζητάμε, διαφωνούμε, συμφωνούμε, αλλά (το πιο βασικό) ξεκινάμε δουλειά.
Όοοοχι…. Γκρίνια και πάλι. Κι ενώ έχουμε τους μόνιμα μίζερους, γκρινιάρηδες, κινδυνολόγους, καταγγέλλοντες και θηρευτές των προδοτών της πίστης και της Ορθοδοξίας (που συνήθως εντοπίζονται σε ένα κομμάτι της ΠΕΘ), μάς προέκυψε και άλλο «κόμμα» τώρα. Θεολόγοι που αντιτίθενται στην ΠΕΘ, κάποιοι φίλα προσκείμενοι στον ΚΑΙΡΟ, έπιασαν το δικό τους ταμπούρι. Και δός του «η διάλυση του μαθήματος», «κατηχητικό μάθημα» (άντε πάλι από την αρχή… να τα λες σε άσχετους, να τα λες και σε θεολόγους) και (άκουσον, άκουσον!) «ναι στις απαλλαγές» για να πολεμήσουμε τις αποφάσεις του ΣτΕ.
Κι αυτή η νέα γκρίνια, μιζέρια και κινδυνολογία πριν ακόμη γίνει το Νέο Πρόγραμμα. Αναζωπυρώθηκε μάλιστα με την εισηγητική έκθεση της Επιτροπής του ΙΕΠ για τα Θρησκευτικά που προσπαθεί να συμβιβάσει τις αντιθέσεις και τα προβλήματα που προκύπτουν (κυρίως από το ΣτΕ) και να προσφέρει ένα πρώτο βηματισμό. Δημιουργικό και ενοποιητικό.
Τελικά, τι θέλετε ορισμένοι; Υπηρεσία μόνο της ιδεολογίας σας και της κομματικής σας ταυτότητας συχνά με κάθε τίμημα; Ομοβροντίες νέων αλληλοκατηγοριών και στη μέση το μάθημα των Θρησκευτικών και την κοινή γνώμη μουδιασμένη, που να μην καταλαβαίνει τι λέμε και τι θέλουμε; Συλλόγους θεολόγων κατωτέρων των περιστάσεων;
Συνάδελφε θεολόγε! Ίσως με ξέρεις και σε ξέρω. Σε αυτό το δρόμο δεν θα σε ακολουθήσω και θα πάρω κι άλλους με το μέρος μου. Θα με βρεις απέναντι. Επώνυμα και ξεκάθαρα. Χωρίς κανένα ίδιον όφελος ή εκδούλευση σε συστήματα και εξουσίες. Σε μοναχικούς δρόμους αντίστασης στη γκρίνια σου από όπου κι αν προέρχεται και για οποιοδήποτε λόγο κι αν την περιφέρεις. Σε μοναχικούς δρόμους αισιόδοξης και δημιουργικής στάσης.
Ξέρεις ποιο είναι το καλύτερο απ’ όλα; Ότι όλα αυτά (και τα μίζερα που λες εσύ και τα τσάμπα μάγκικα που λέω εγώ) έχουν μηδενική αξία και σημασία αλλού: στην πράξη και στην τάξη!
ΠΗΓΗ
