«Δεν σώζεις τον άνθρωπο με εξωτερικές συμβουλές και προτροπές. Ούτε του προσφέρεις ελευθερία με να του πης: Κάμε ό,τι θέλεις.

Θα πρέπει να μπορή η αγάπη σου άφωνα, σαν ήλιος στοργής και καθαρός αέρας κουράγιου, να του χαρίζη υγεία και να του γεννά όρεξη προσωπική για να ζήση.

Αυτό γίνεται με τον Αββά Ισαάκ. Φλέγεται ολόκληρος και μεταλαμπαδεύει το πυρένδροσο μυστήριο της Εκκλησίας. Εκπορεύει από την ύπαρξή του αγάπη, που παρέχει χώρο ελευθερίας στον άλλο. Και του χαρίζει δυνατότητας για να πραγματοποιήση τον εαυτό του.

Αγκαλιάζει τον άλλο με το να τον αφήνη ελεύθερο στο σύνολό του»[*].

Αρχιμ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, Καθηγούμενου Ι. Μ. Σταυρονικήτα, (1988), Αββάς Ισαάκ ο Σύρος. Ένα πλησίασμα στον κόσμο του, Αθήνα: Δόμος, σ. 18.

[*] Τηρήθηκε η ορθογραφία του συγγραφέα.