«Ο Σιλουανός με την προσευχή και τη μαρτυρία του είναι, όπως αποδεικνύει η εμπειρία, το προζύμι για την καλλιέργεια της συνάντησης και της κοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Ακολουθώντας τον, με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος, στην οδό που μας προτείνει – οδός ταπείνωσης, κένωσης και μετάνοιας, προσανατολισμένη στην αγάπη προς τους εχθρούς – οδηγούμαστε στην υπέρβαση των κάθε είδους διαφορών – ομολογιακών, μορφωτικών, ατομικών. Πρόκειται για ένα εσωτερικό πέρασμα προς τη μεταμόρφωση της καρδιάς. Έχοντας τον στάρετς ως φάρο, μας δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσουμε ένα άλλο δρόμο προς την ενότητα των χριστιανών: τον δρόμο της οικουμενικής διάστασης της αγιότητας, χωρίς τον οποίο η λεγόμενη “οικουμενική κίνηση” (που ήδη περνά κρίση) είναι καταδικασμένη να βαλτώσει».

π. ΜΑΞΙΜΟΣ ΕΓΚΕΡ, (2009), Κράτα το νου στον Άδη… Ο Άγιος Σιλουανός και η ελπίδα της Βασιλείας, μτφρ. Σοφία Χατζή, επιμέλεια κειμένου Γιώργος Μπάρλας, επιμέλεια έκδοσης Βασίλης Αργυριάδης, Αθήνα: Εν Πλω, σσ. 10-11.