Γιορτή της μητέρας 2022: Πότε γιορτάζεται και πώς καθιερώθηκε

Η μάνα  δίπλα στην οικογένεια,  στην  χαρά και την λύπη , την ευτυχία και την δυστυχία, στο κλάμα και το γέλιο…στην πρώτη  ανάσα.. στην πρώτη γουλιά από το μητρικό γάλα, στο πρώτο δάκρυ… στην πρώτη απογοήτευση..

Άλλοτε πιεστική, αυταρχική άλλοτε χαλαρή, διαλλακτική… άλλοτε σιωπηλή , απόμακρη …αλλά την νιώθεις και σε νιώθει…

ΜΑΝΑ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΜΑ!!!

Όταν γινόμαστε και εμείς μαμάδες καταλαβαίνουμε πόσα  μας πρόσφερε και μας προσφέρει και ας είναι πολλές φορές μακριά… και μαμά είναι και αυτή που σε μεγαλώνει , όχι μόνο η βιολογική… και αυτή που προσπαθεί… και σε κάνει δικό της παιδί και ας μη σε γέννησε η ίδια.. η λαχτάρα της όμως σε έκανε δικό της παιδί.. Σεβάσου την το ίδιο και όταν το μάθεις μην φύγεις!!!

Νικόλαος Λύτρας, “Μητρότητα”
Λάδι σε μουσαμά, Εθνική Πινακοθήκη.

Η Γιορτή της Μητέρας είναι πάντα τη δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.

Οι πρώτες αναφορές για Γιορτή της Μητέρας και της μητρότητας έρχονται από την αρχαία Ελλάδα. Η μητέρα Γη (Γαία) σύζυγος του Ουρανού είναι η προσωποποίηση της φύσης, που γεννά όλο τον κόσμο και λατρεύεται σαν η υπέρτατη θεότητα. Η λατρεία περνά στη συνέχεια στην κόρη της, Ρέα, σύζυγο και αδερφή του Κρόνου.

Η Ρέα λατρεύεται σαν η «Μητέρα των Θεών», καθώς φαίνεται να είναι η πρώτη, που γέννησε με τοκετό και ανάθρεψε τα παιδιά της με μητρικό γάλα. Οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν τιμές στη Ρέα κάθε άνοιξη, καθώς ήταν και θεά της γης και της γονιμότητας.

Η Γιορτή της Μητέρας θεωρείται ένας καλός λόγος για εκδηλώσεις ειλικρίνειας για την αγάπη και την εκτίμηση που τρέφουμε προς το πρόσωπο που μας έφερε στη ζωή. Η συγκεκριμένη ημέρα ωστόσο σύμφωνα με το National Geographic, έχει πιο μελαγχολικές ρίζες.

Madame Monet and Her Son, by Claude Monet. 1875

 Νικόλαος Γύζης

Στη λεπτομέρεια του Πίνακα με τίτλο “Η ψυχομάνα”, διακρίνουμε μια ελληνική εκδοχή της μητρικής ζεστασιάς, ένα δόσιμο που μπορεί να πονά, όμως προκύπτει πηγαία στον πιο αυθεντικό του βαθμό.

Η γιορτή της μητέρας στην Ελλάδα

Στην Ελλάδα η γιορτή της μητέρας συνδέθηκε με την εορτή της Υπαπαντής (2 Φεβρουαρίου). Τότε η ορθόδοξη εκκλησία γιορτάζει την Παναγία με τον Ιωσήφ που πηγαίνουν τον 40ήμερο Ιησού στο Ναό για ευλογία. Να «σαραντίσει», με σύγχρονη ορολογία. Μια κίνηση που ακόμα σήμερα κάνουν οι χριστιανές μητέρες (Σαραντισμός).

Ο παράλληλος εορτασμός της μητέρας ξεκίνησε το 1929 με προφανή τον συμβολισμό. Όμως κατά την δεκαετία του 1960, ο εορτασμός ατόνησε και ενισχύθηκε η δυτικόφερτη συνήθεια εορτασμού της δεύτερης Κυριακής του Μαΐου.

Η Γιορτή της Μητέρας, ξεκίνησε ως ημέρα μνήμης και πένθους των γυναικών που είχαν χάσει τα παιδιά τους, και γενναίους στρατιώτες στον πόλεμο, υπενθυμίζοντας ότι ο αγώνας μέχρι την ειρήνη είναι μακρύς. Όταν η επέτειος άρχισε να εμπορευματοποιείται, η μεγαλύτερη υποστηρίκτρια της ιδέας, AnnaJarvis εναντιώθηκε με όλα τα μέσα, καταλήγοντας να πεθάνει μόνη και χωρίς χρήματα σε ένα σανατόριο.

Η ιστορία ξεκίνησε τη δεκαετία του 1850, όταν με διοργανώτρια την μητέρα της Anna, μια εθελοντική ομάδα γυναικών από τη δυτική Βιρτζίνια πρωτοστατούσε για την καλυτέρευση των συνθηκών υγιεινής, την προσπάθεια μείωσης της παιδικής θνησιμότητας και τον περιορισμό μόλυνσης του γάλακτος, σύμφωνα με την ιστορικό του Wesleyan College, Katharine Antolini. Μέλημα των γυναικών ήταν παράλληλα η φροντίδα των τραυματισμένων στρατιωτών και από τα δύο μέτωπα του αμερικανικού εμφυλίου, (1861- 1865).

Στα χρόνια που ακολούθησαν μετά τον πόλεμο, η Jarvis και οι υπόλοιπες γυναίκες οργάνωναν πικνίκ “Φιλίας” και πραγματοποιούσαν συμβολικές εκδηλώσεις με σκοπό την ενεργό πολιτική δράση του γυναικείου πληθυσμού για την προώθηση της ειρήνης και τη συμφιλίωση των δύο πλευρών.

https://el.wikipedia.org/wiki/

Αγαπημένα παιδιά…

Είναι μια καλή αφορμή να δείξουμε την αγάπη μας…αν και δεν φτάνουν λίγα λουλούδια  μια φορά τον χρόνο!

Κάθε μέρα που σας βλέπω  ένα είναι το σίγουρο: παιδί που μεγάλωσε με αληθινή  αγάπη …έδωσε αληθινή αγάπη όταν μεγάλωσε… παιδί που χαμογελά …μεγάλωσε με χαμόγελο, παιδί που αγκαλιάζει ..το αγκάλιασαν, παιδί που μοιράζεται συναισθήματα … πήρε πολλά…παιδί που αγάπησε τον εαυτό του …μεγάλωσε με αυτοπεποίθηση…  παιδί που σέβεται μεγάλωσε με αξίες…

Μαμάδες και μπαμπάδες…

Τα παιδιά  μας έχουν ανάγκη και εμείς την αγάπη τους.. Αφιερώστε τους ποιοτικό χρόνο…

Αξίζει ..θα το βρείτε μπροστά σας..

 και  ένα ποίημα με τονικό σύστημα… “Νέα  Αθηναϊκή Σχολή”

Μισεύεις γιὰ τὴν ξενητιὰ καὶ μένω μοναχή μου

σύρε παιδί μου στὸ καλὸ καὶ σύρε στὴν εὐχή μου.
Τριανταφυλλένια ἡ στράτα σου, κρινοσπαρμένοι οἱ δρόμοι,
γιὰ χάρη σου ν᾿ ἀνθοβολοῦν καὶ τὰ λιθάρια ἀκόμη.

Τὰ δάκρυά μου νὰ γεννοῦν διαμάντια σ᾿ ὅ,τι ἀγγίζεις
καὶ τὸ ποτήρι τῆς χαρᾶς ποτὲ νὰ μὴ στραγγίζεις.
Νὰ πίνεις καὶ νὰ ξεδιψᾶς καὶ νἆν᾿ αὐτὸ γεμάτο,
σὰ νἆσαι ἡ βρύση ἀπὸ ψηλὰ κι ἐσὺ νἆσαι ἀποκάτω.

Ἐκεῖ, παιδί μου, ποὺ θὰ πᾶς, στὰ μακρινὰ τὰ ξένα,
δίχτυα πολλὰ κι ὀξόβεργες θὰ στήσουνε γιὰ σένα.
Παιδί μου ἂν ἐμένανε πάψεις νὰ μὲ θυμᾶσαι,
μὲ δίχως βαρυγγόμηση συχωρεμένος νἆσαι.

Κι ἂν πάλι τὸ φτωχὸ καλύβι μας ντροπὴ σοῦ φέρνει,
ὡστόσο
Καὶ πάλι θά ῾μαι πρόθυμη, συχώρεση νὰ δώσω.
Μ᾿ ἂν τὴν πατρίδα ἀπαρνηθεῖς ποὺ τὴ λατρεύουμε ὅλοι,
νἆσαι ἡ ζωή σου ὅπου κι ἂν πᾶς ἀγκάθια καὶ τριβόλοι.

Ιωάννη Πολέμη: Ο αποχαιρετισμός της μάννας

Μια αγκαλιά φτάνει..

Η Δ/ντρια