Πώς θα ήταν το ιδανικό σχολείο; Πιστεύω πως θα μου έδινε ερεθίσματα για να αναπτύξω την κρίση μου, για να μπορώ να εξετάζω, να «φιλτράρω» την ενημέρωση που δέχομαι, ώστε να διαμορφώνω δικές μου απόψεις, να γίνω δηλαδή ένας υπεύθυνος πολίτης. Θα με βοηθούσε να διαμορφώσω μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, να αναπτυχθώ πολύπλευρα: ως προς τις γνώσεις, το σώμα, το συναίσθημα, την ηθική μου και την κοινωνική μου συμπεριφορά. Θα μου πρόσφερε πνευματική τροφή πέρα από τα σχολικά βιβλία, θα μου έδινε ώθηση να ψάξω πέρα από τα αυτονόητα και τα στερεότυπα. Θα έδινε έμφαση στην ιδιαιτερότητα κάθε εφήβου, χωρίς να ξεχνά ότι μια ενιαία ανθρώπινη υπόσταση ενώνει όλους τους ανθρώπους σαν έναν!
Υπάρχει στην ελληνική κοινωνία η πεποίθηση ότι το σχολείο προετοιμάζει τους νέους για τη μελλοντική επαγγελματική τους ζωή,όμως είναι στις μέρες μας κάτι τέτοιο εφικτό; Σήμερα που ο κόσμος αλλάζει συνεχώς, που οι τομείς της οικονομίας, ο τρόπος εργασίας, οι απαιτούμενες γνώσεις, που όλα βρίσκονται σε μια δυναμική εξέλιξη, όλα είναι πιθανόν να ανατραπούν από αναρίθμητους παράγοντες, πώς είναι δυνατόν το σχολείο να προβλέψει με σιγουριά ποιες θα είναι οι επαγγελματικές ανάγκες του μέλλοντος; Μήπως αυτό που χρειάζεται να μάθουν οι νέοι άνθρωποι είναι πώς να μαθαίνουν, αφού στη ζωή τους διαρκώς θα πρέπει να μαθαίνουν νέα πράγματα;