Αρχική » Αρθρα του/της ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ (Σελίδα 2)
Αρχείο συντάκτη ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ
Νέα χρονιά, νέες αναγνωστικές διαδρομές!
Νέα χρονιά .. ένα βήμα σε ένα νέο βιβλίο της ζωής, με νέες ιστορίες για ανάγνωση και γραφή..
Ας είναι ιστορίες ευτυχίας, γαλήνιων ημερών και αδρεναλίνης, πεταλούδων στο στομάχι και ευεξίας, ηρεμίας και πολλών ικανοποιήσεων, ιστορίες που θα τυπωθούν σε χαρτί με ανεξίτηλο μελάνι και θα μείνουν χαραγμένες στο μυαλό και στην καρδιά μας για πάντα!
Ευτυχισμένο το Νέο Έτος για όλους μας! Χαρούμενες αναγνωστικές διαδρομές!
Χριστουγεννιάτικες Ευχές
«Για όλα εκείνα που μας κρατάνε χώρια,
ας γίνουν τα λόγια μας γέφυρες για να ‘ρθουμε κοντά,
κι οι πράξεις μας δρόμοι να περπατήσουμε μαζί
ακολουθώντας όνειρα αστέρια φωτεινά.»
Οι μαθητές/τριες και οι εκπαιδευτικοί του 5ου Δημοτικού Σχολείου Αγίου Ιωάννη Ρέντη σας εύχονται ολόψυχα «Καλά Χριστούγενννα!» Με χέρια ενωμένα και καρδιές ανοιχτές.
29 Μαΐου 1453 – «Η πόλις εάλω»
29 Μαΐου 1453
Η τελική έφοδος των Οθωμανών έγινε το πρωί της 29ης Μαΐου 1453. Κατά χιλιάδες οι στρατιώτες του Μωάμεθ εφόρμησαν στη σχεδόν ανυπεράσπιστη πόλη και την κατέλαβαν μέσα σε λίγες ώρες. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που νωρίτερα απέκρουσε με υπερηφάνεια τις προτάσεις συνθηκολόγησης του Μωάμεθ, έπεσε ηρωικά μαχόμενος.
Αφού έσφαξαν τους υπερασπιστές της Πόλης, οι Οθωμανοί Τούρκοι προέβησαν σε εκτεταμένες λεηλασίες και εξανδραποδισμούς. Το βράδυ, ο Μωάμεθ ο Πορθητής εισήλθε πανηγυρικά στην Αγία Σοφία και προσευχήθηκε στον Αλλάχ «αναβάς επί της Αγίας Τραπέζης», όπως αναφέρουν οι χρονικογράφοι της εποχής.
Η Αγιά Σoφιά το σύμβολο της χριστιανικής θρησκείας καταλήγει να γίνει τζαμί και τέμενος. Από το 1934 και μετά μουσείο και έργο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς.
Βιβλιοπρόταση: Κωνσταντινούπολη 1453, Μαρίζα Ντε Κάστρο, εικ: Σταμάτης Μπονάτσος, εκδ. Κέδρος
Η Μαρίζα Ντε Κάστρο έφτιαξε ένα μικρό ιστορικό βιβλίο σαν ημερολόγιο των τελευταίων ημερών της Άλωσης. Για τα παιδιά που ΄χουν ανάγκη να μαθαίνουν ιστορία και πρέπει να μαθαίνουν ιστορία με τρόπο που να την προσεγγίζουν ευχάριστα, μέσα από λογοτεχνικά κείμενα χωρίς να αλλοιώνονται τα γεγονότα, οι αλήθειες και όλα τα ιστορικά στοιχεία.
Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε μικρά κεφάλαια , καθημερινής ζωής και ιστορικής σημασίας κι έχει γραφτεί στηριζόμενο σε έρευνα, μεγάλη βιβλιογραφία και σεβασμό στα κείμενα που σωθήκαν από εκείνη την εποχή και μετά και σχετίζονται με το φοβερό αυτό γεγονός. Την κατάρρευση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και την πολιορκία της Βασιλεύουσας. Στο τέλος του έχει κείμενα μικρά, βιογραφίες άγνωστες επιφανών ηρώων που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο την εποχή εκείνη στα όσα συνέβησαν. Έχει ακόμα αρκετές σημειώσεις για την εποχή κι έτσι ο αναγνώστης αποκτά μια πλήρη εικόνα των όσων έγιναν. Όσων συνέβησαν, υπήρξαν , ακουστήκαν ή γραφτήκαν και δίνονται πια στα παιδιά με τρόπο απλό , κατανοητό, περιεκτικό, περιγραφικό και …μοναδικό!
Για παιδιά από 8 χρονών
(Πηγή: Ζητούνται Αναγνώστες! )
Γιορτή της Μητέρας
α! τι όνομα γλυκό.
δεν της κρύβεις μυστικό.
σαν τη μάνα που πονεί.
για το τέκνο που φιλεί.
μ’ ανυπόμονη καρδιά.
με τα ολόθερμα φιλιά.
εις τον κόσμο θησαυρός.
Η Πρωτομαγιά – Ο.Ελύτης
Ο. Ελύτης, Ημερολόγιο ενός αθέατου Απρίλη, Ίκαρος
Κωνσταντίνος Καβάφης
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Γεννιέται στις 29 Απριλίου 1863 και η μοίρα θέλησε να φύγει από την ζωή 70 ακριβώς χρόνια αργότερα την ημέρα των γενεθλίων του στα 1933…
«Che fece …. il gran rifiuto»
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τό ‘χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.
Αυτοβιογραφικό σημείωμα του Κ. Π. Καβάφη
Είμαι Κωνσταντινουπολίτης την καταγωγήν, αλλά εγεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια – σ’ ένα σπίτι της οδού Σερίφ· μικρός πολύ έφυγα, και αρκετό μέρος της παιδικής μου ηλικίας το πέρασα στην Αγγλία. Κατόπιν επισκέφθην την χώραν αυτήν μεγάλος, αλλά για μικρόν χρονικόν διάστημα. Διέμεινα και στη Γαλλία. Στην εφηβικήν μου ηλικίαν κατοίκησα υπέρ τα δύο έτη στην Κωνσταντινούπολη. Στην Ελλάδα είναι πολλά χρόνια που δεν επήγα. Η τελευταία μου εργασία ήταν υπαλλήλου εις ένα κυβερνητικόν γραφείον εξαρτώμενον από το υπουργείον των Δημοσίων Έργων της Αιγύπτου. Ξέρω Αγγλικά, Γαλλικά και ολίγα Ιταλικά.
«Είμαι κι εγώ Ελληνικός. Προσοχή, όχι Έλλην, ούτε Ελληνίζων, αλλά Ελληνικός.»
Διαβάστε το πλήρες βιογραφικό του Κ. Π. Καβάφη στην ψηφιακή συλλογή του Αρχείου Καβάφη
Πάσχα Κυρίου Πάσχα!
«Την Κυριακή του Πάσχα ο μεγάλος φούρνος της «Απάνω Κουζίνας» άναβε το ξημέρωμα. Γαρδούμια τυλιγμένα και αρνί γάλακτος με τις τεράστιες κυδωνάτες πατάτες ήταν η σπεσιαλιτέ της μέρας. Κι ήταν η μόνη φορά που η γιαγιά καταδεχότανε να φάει μαζί μας, στο μεγάλο σαλόνι υπό τον όρο όλα να εχουν τελειώσει πριν τις τέσσερις το μεσημέρι γιατί η δεύτερη Ανάσταση στο προαύλιο της Παναγίας μας ήταν υποχρεωτική για όλους. Εκεί για πρώτη φορά φορούσαμε τα καινούργια ρούχα και τα πέδιλα κι έτσι ξεκινούσε η «σωστή» εποχή, όπως έλεγε. Στην καλή της τσάντα έκρυβε πάντα δυο αυγά, δυο τσουρέκια και καλιτσούνια να τα φάμε μόλις πει ο παπάς ξανά το «Χριστός Ανέστη»!»
«Γλυκεῖα Πασχαλιά, ἡ μήτηρ τῆς χαρᾶς! Γλυκεῖα μήτηρ, τῆς Πασχαλιᾶς ἡ ἐνσάρκωσις!
Ἀλλ᾽ ὁ Χριστὸς ὑπεσχέθη νὰ πίῃ μὲ τοὺς ἐκλεκτούς του καινὸν τὸ γέννημα τῆς ἀμπέλου ἐν τῇ βασιλεία τοῦ Πατρός Του, καὶ οἱ ὑμνωδοὶ ἔψαλλαν: «Ὦ Πάσχα τὸ μέγα καὶ ἱερώτατον, Χριστέ! δίδου ἡμῖν ἐκτυπώτερον σοῦ μετασχεῖν, ἐν τῇ ἀνεσπέρῳ ἡμέρᾳ τῆς βασιλείας Σου!»
Απόσπασμα από το διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, «Παιδική Πασχαλιά» (1891).
23 Απριλίου • Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου
Εγώ,
το Βιβλίο,
δε θα μπορούσα να σου αφηγηθώ
πλήρως την ιστορία της ζωής μου
χωρίς να πω ένα
Ευχαριστώ
από το βάθη της ράχης μου
σε όλους τους ανθρώπους που με φτιάχνουν
και με φροντίζουν.
Στους
ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ που με διαβάζουν
ΒΙΒΛΙΟΔΕΤΕΣ που με δένουν
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΥΣ που με δανείζουν
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΣ που με πουλάνε
ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΟΥΣ που με συλλέγουν
ΓΡΑΦΙΣΤΕΣ που με σχεδιάζουν
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΥΣ που με εικονογραφούν
ΕΠΙΜΕΛΗΤΕΣ που με διορθώνουν
ΚΡΙΤΙΚΟΥΣ που με αξιολογούν (θετικά ή αρνητικά)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΣ που με μεταφράζουν
ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ που με γράφουν
ΤΥΠΟΓΡΑΦΟΥΣ που με τυπώνουν
Θα παρατήρησες, βέβαια, ότι αναφέρω τους συγγραφείς προς το τέλος. Δεν το κάνω για να τους μειώσω: αυτό συμβαίνει όταν λες τα πράγματα με αλφαβητική σειρά.
Άλλη φορά θα λέω “δημιουργούς” για να ανεβαίνει πιο πάνω. Δεν πιστεύω, όμως, ότι θα το κάνουν ζήτημα. Οι συγγραφείς ξέρουν ότι κάπου είναι γραμμένο πως “οι έσχατοι έσονται πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι”.
Τί άλλο να σου πω, αγαπητέ Αναγνώστη, εκτός απ’ αυτό; Θα ‘μαι εδώ για σένα, όποτε με χρειαστείς.
Ξέρεις πού θα με βρεις – ζήτα, απλώς, ένα Βιβλίο.
| Τζον Έιγκαρντ | Βιβλίο |
Ένας φόρος τιμής στη μνήμη δύο κορυφαίων λογοτεχνών, του Μιγκέλ ντε Θερβάντες και του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, που έφυγαν από τη ζωή στις 23 Απριλίου 1616.
«Άσμα μικρό» – Ν.Καρούζος
Στρατιώτες στολίζουν τον επιτάφιο – Μνήμες Μικράς Ασίας
Στρατιώτες στολίζουν τον επιτάφιο 1 Απριλίου 1922.
Απρίλιος 1 [1922]. Την νύκταν της μεγάλης Παρασκευής απ’ όλα τα Αντίσκηνα ακούονται ψαλμωδίαι και καθένας λέγει ό,τι ξεύρει από τον επιτάφιον θρήνον. Η ωδή «Αι γεννεαί πάσαι» γεμίζει την ατμόσφαιραν και μας κάνει να αναπολήσωμεν τα μικρά μας χρόνια που το εψάλλομεν εν χωρώ εις την εκκλησίαν της πατρίδος μας. Ενθυμούμεθα κατόπιν τας οικογενείας μας και μαζί με τον θρήνον που αναπέμπονες δι’ Εκείνον, αναμιγνύομεν και τον θρήνον της ψυχής μας δια την στέρησιν των φιλτάτων μας.
Σταύρος Χριστοδουλίδης, Ημερολόγιον Εκστρατείας Μικράς Ασίας. Πρόλογος-Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Κρίνος-Πανίτσας, ( Αθήνα: Συλλογές, 2005), σ. 71-72.
Επιτάφιος – Γ.Ρίτσος
Οι πόνοι της Παναγιάς – Κ.Βάρναλης
Christ Crucified Between The Two Thieves ~ Rembrandt
Πού να σε κρύψω, γιόκα μου, να μη σε φτάνουν οι κακοί;
Σε ποιό νησί του Ωκεανού, σε ποιάν κορφή ερημική;
Δε θα σε μάθω να μιλάς και τ’ άδικο φωνάξεις.
Ξέρω, πως θα ’χεις την καρδιά τόσο καλή, τόσο γλυκή,
που μες στα βρόχια της οργής ταχιά θενα σπαράξεις.
Συ θα ’χεις μάτια γαλανά, θα χεις κορμάκι τρυφερό,
θα σε φυλάω από ματιά κακή κι από κακόν καιρό,
από το πρώτο ξάφνιασμα της ξυπνημένης νιότης.
Δεν είσαι συ για μάχητες, δεν είσαι συ για το σταβρό.
Εσύ νοικοκερόπουλο, όχι σκλάβος ή προδότης.
Τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ,
να σκύβω την ανάσα σου ν’ ακώ, πουλάκι μου ζεστό,
να σου τοιμάζω στη φωτιά γάλα και χαμομήλι
κι ύστερ’ απ’ το παράθυρο με καρδιοχτύπι θα κοιτώ
που θα πηγαίνεις στο σκολειό με πλάκα και κοντύλι…
Κι αν κάποτε τα φρένα σου το Δίκιο, φως της αστραπής,
κι η Αλήθεια σού χτυπήσουνε, παιδάκι μου, να μην τα πεις.
Θεριά οι ανθρώποι, δεν μπορούν το φως να το σηκώσουν.
Δεν είναι αλήθεια πιο χρυσή σαν την αλήθεια της σιωπής.
Χίλιες φορές να γεννηθείς, τόσες θα σε σταυρώσουν.
Ώχου, μου μπήγεις στην καρδιά, χίλια μαχαίρια και σπαθιά.
Στη γλώσσα μου ξεραίνεται το σάλιο, σαν πικρή αψιθιά!
—Ω! πώς βελάζεις ήσυχα, κοπάδι εσύ βουνίσιο…—
Βοηθάτε, ουράνιες δύναμες, κι ανοίχτε μου την πιο βαθιά
την άβυσσο, μακριά απ’ τους λύκους να κρυφογεννήσω!
Στο σταυρό – Κώστας Καρυωτάκης
El Greco, Ο Χριστός αίρων το σταυρό. 1577-87
Κι ακλούθησε του Γολγοθά το δρόμο
φορώντας αγκαθένιο ένα στεφάνι
κι ένα σταυρό σηκώνοντας στον ώμο.
Αυτός που ’ρθε να ζήσει, να πεθάνει,
προς την Αλήθεια για ν’ ανοίξει κάποιο δρόμο.
Να Του καρφώσουν άφησε τα χέρια
και σα ληστή με τους ληστές κοιτούσε
να Τον κοιτάνε —οι ματιές σαν μαχαίρια.
Αυτός που τη χαρά μόνο σκορπούσε
και μοναχά για να βλογάει είχε τα χέρια.
Σαν άνθρωπος στα νύχια του θανάτου
παράδερνε, σαν άνθρωπος τη φύση
εχάιδεψε με τη στερνή ματιά Του.
Αυτός που είχε τη ζωή στον κόσμο χύσει
και που ήταν πάνω από τους νόμους του θανάτου.
Kώστας Καρυωτάκης
Του Φτωχού τ’ αρνί – Κώστας Μπαλάφας
Όσες φορές κλήθηκε ν’ απαντήσει ποια απ’ τις χιλιάδες φωτογραφίες του είναι η καλύτερη, η απάντησή του είναι κατηγορηματική και πάντα ίδια:
«Το ’χω πει κι άλλες φορές, ως τέτοια φωτογραφία μου θεωρώ αυτή με του φτωχού τ’ αρνί. Την τράβηξα στο παζάρι των Ιωαννίνων τη Μεγάλη Εβδομάδα, το 1963. Αυτές τις μέρες κατέβαιναν οι χωρικοί απ’ τα χωριά τους κάνοντας και πέντε ώρες δρόμο, μ’ ένα αρνί στην πλάτη, για να το πουλήσουν και με τα χρήματα να πάρουν κάτι για τα παιδιά τους.
Οι αστοί κάτω, τους άφηναν και κατέρρεαν απ’ την πείνα και την κούραση και κοίταζαν να τους τα πάρουν στο τέλος όσο όσο. Πέτυχα αυτόν τον αποκαμωμένο άνθρωπο, ακριβώς την ώρα που το παζάρευε. Του ’δωσε ένα κατοστάρικο ο αγοραστής, “έλα και πολλά σού δίνω, δώσε μου ρέστα ένα τάλιρο” και η απάντηση του δυστυχή: “Πού να το βρω, άνθρωπέ μου” και αποχωρίζεται με τόσο πόνο το αρνί του, κοντεύοντας να κλάψει…»
ΕLNIPLEX – Χρυσή Λίστα βιβλίων για το 2022
Μέσα στα δώρα του Πάσχα, το βιβλίο είναι πάντα μια πολύτιμη επιλογή!
Δείτε τη Χρυσή Λίστα για το 2022 που ανακοίνωσε το ELNIPLEX και ξεκινήστε την περιήγησή σας στα καλύτερα βιβλία για παιδιά 0-16 ετών. ΕLNIPLEX – Χρυσή Λίστα βιβλίων για το 2022
Η βιβλιοθήκη μας
Θα μας βρείτε και στο Facebook
