Αρχική » Βιβλιοθήκη
Αρχείο κατηγορίας Βιβλιοθήκη
Πασχαλινές κατασκευές
Τελευταία μέρα σήμερα πριν το κλείσιμο των σχολείων για τις διακοπές του Πάσχα και η δημιουργικότητα μας χτύπησε.. κόκκινο!
Αφού τις προηγούμενες ημέρες μιλήσαμε για τον συμβολισμό της Μεγάλης Εβδομάδας και μάθαμε τα ήθη και τα έθιμα του Πάσχα, σήμερα πήραμε τα ψαλίδια, τα πινέλα, και ότι υλικό μπορεί να βάλει ο νους σας και καταπιαστήκαμε με ενθουσιασμό να φτιάξουμε πασχαλινές κατασκευές!
Διασκεδάσαμε, συνεργαστήκαμε, δημιουργήσαμε, δανειστήκαμε τα βιβλία που θα διαβάσουμε στις διακοπές, αποχαιρετιστήκαμε με αγκαλιές και ευχές και είμαστε έτοιμοι πιά να υποδεχθούμε με κατάνυξη την Εβδομάδα των Παθών και να γιορτάσουμε το Άγιο Πάσχα!
Ευχές από όλους εμάς, για ”ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ’‘ με υγεία, αγάπη και χαρά!
Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού βιβλίου 2025
Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιερώθηκε το 1966 από τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (International Board on Books for Young People – ΙΒΒΥ) κι έκτοτε έχει μετατραπεί σε φιλαναγνωστικό θεσμό που ενώνει κάθε χρόνο δημιουργούς, αναγνώστες, εκδότες, εκπαιδευτικούς και φορείς που προάγουν τη φιλαναγνωσία και εργάζονται με στόχο την καλλιέργεια της αγάπης για το παιδικό βιβλίο.
Κάθε χρόνο, το τμήμα IBBY μιας διαφορετικής χώρας χρηματοδοτεί και «θέτει υπό την αιγίδα του» την ημέρα αυτή. Έτσι το 2025, η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου (ICBD) χρηματοδοτείται από το τμήμα της IBBY στην Ολλανδία, ενώ η αφίσα και το μήνυμα της ετήσιας γιορτής γίνεται από δύο διακεκριμένους Ολλανδούς δημιουργούς παιδικών βιβλίων.
Το θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου για το 2025 είναι η «Ελευθερία της Φαντασίας» (“The freedom of imagination”) και το σύνθημα είναι η τελευταία πρόταση του ποιήματος «Η γλώσσα των εικόνων»:
“Σας παρακαλώ φτιάξτε ζωγραφιές για το ποίημά μου,
και μη σας νοιάζει αν χρησιμοποιήσετε τις λέξεις που θα βρείτε μέσα του,
γιατί πλέον είναι δικές σας ! ΣΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ !”
Γέννηση Γιώργου Σεφέρη
| Γιώργος Σεφέρης | 29 Φεβρουαρίου/13 Μαρτίου 1900 – 20 Σεπτεμβρίου 1971 |
Σ’ αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους.
Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται.
Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος.
Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας.
Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Oιδίποδα.
| Ομιλία στη Στοκχόλμη | Δοκιμές, Β’ τόμος | εκδόσεις Ίκαρος |
Σαν σήμερα εκδίδεται το αριστούργημα του Μιγκέλ ντε Θερβάντες «Δον Κιχώτης»
H 23η Απριλίου καθιερώθηκε από την UNESCO ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, αφιερωμένη σε δύο από τους σπουδαιότερους δημιουργούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας τον Ισπανό συγγραφέα Μιγκέλ Ντε Θερβάντες και τον Άγγλο συγγραφέα και δραματουργό Γουίλιαμ Σαίξπηρ, οι οποίοι έφυγαν και οι δύο από τη ζωή στις 23 Απριλίου του 1616.
Σαν σήμερα, στις 16 Ιανουάριου του 1605, ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα, έχοντας βιώσει μια ακραία περιπετειώδη ζωή με αδιανόητες ταπεινώσεις και εξευτελισμούς, έμελλε, στην ώριμη ηλικία των 58, να εκδώσει τον «Δον Κιχώτη», το βιβλίο που σηματοδοτεί ουσιαστικά τη γέννηση του σύγχρονου μυθιστορήματος. Θεωρείται ένα μεγάλο κλασσικό έργο της Λογοτεχνίας σε παγκόσμιο επίπεδο και πάρα τα 420 χρόνια από την κυκλοφορία του παραμένει ένα αριστούργημα ως τις μέρες μας. Για να είμαστε απόλυτα ακριβής στα 1605 κυκλοφόρησε το πρώτο του μέρος και δέκα χρόνια αργότερα, στα 1615 δηλαδή, κυκλοφόρησε και το δεύτερο..
Πρόκειται για την ιστορία ενός αλλοπαρμένου αγρότη με ευγενική ψυχή και αλτρουιστικό όραμα για τους συνανθρώπους του. Έχοντας χάσει το μυαλό του από την παθιασμένη ανάγνωση ιπποτικών βιβλίων, πιστεύει ότι είναι ένας ιππότης, ο Δον Κιχώτης. Ξεκινάει ένα ταξίδι με το ψωραλέο του άλογο, τον Ροσινάντε, φορώντας μια ξεχαρβαλωμένη πανοπλία και συνοδευόμενος από τον ιπποκόμο του, τον απλοϊκό χωρικό Σάντσο Πάντσα, και το γαϊδουράκι του, και μπλέκει συχνά σε κωμικοτραγικές περιπέτειες. οι οποίες πάντα λήγουν άδοξα αλλά αφήνουν στον Δον Κιχώτη μια γλυκιά γεύση πως πάντα κάνει το καλό.
Αν θέλετε κι εσείς να γνωρίσετε τον γενναίο και θαρραλέο Ιππότη, τον αγαθό Σάντζο Πάντσα, τον Σαμψών Καράσκο, την Δούκισσα Ισαβέλλα, το «μαγικό ξύλινο άλογο», τον Ιππότη της Λευκής Σελήνης, την πριγκίπισσα Μαϊμουδόνα – Δωροθέα, απλά ψαξτε και διαβάστε τούτο το δίτομο έργο που ‘ναι γεμάτο περιπέτειες, όνειρα, αλήθειες και ψέματα μα πάνω από όλα είναι γεμάτο με ευγένεια, θάρρος και δύναμη που ζουν τα νιάτα, η ζωή και η ακούραστη ψυχή του ανθρώπου. Οι αναλύσεις του κλασσικού πια αυτού μυθιστορήματος είναι αμέτρητες από τον 18ο αιώνα και μετά. Εκατομμύρια αντίτυπα των εκδόσεων του έχουν πουληθεί σε ολόκληρο τον κόσμο και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από εξήντα γλώσσες.
Όποια έκδοση κι αν διαλέξετε ένα πράγμα να θυμάστε που υπάρχει άφθονο στον Δον Κιχώτη: Να ζείτε γεμάτοι με όνειρα και φαντασία!
“Πήραν το δρόμο τους κουβεντιάζοντας, όταν είδαν στον κάμπο καμιά τριάντα με σαράντα ανεμόμυλους. Ο Δον Κιχώτης, μόλις τους αντίκρισε, είπε στον ιπποκόμο του:
– Η τύχη οδηγεί τα βήματά μας. Βλέπεις εκεί φίλε μου Σάντσο Πάντσα, τριάντα, ίσως και λιγότερους, τεράστιους γίγαντες που ενάντια τους θα πολεμήσω και θα τους πάρω τη ζωή;
– Μα ποιους γίγαντες; είπε ο Σάντσο.
– Εκείνους εκεί κάτω, δεν βλέπεις; απάντησε ο αφέντης του, , μερικοί μάλιστα έχουν χέρια μακριά ίσαμε δυο λεύγες.
– Κοιτάξτε αφέντη μου, – παρατήρησε ο Σάντσο – εκείνα εκεί κάτω που φαίνονται έτσι δεν είναι γίγαντες, αλλά ανεμόμυλοι, και αυτά που μοιάζουν με χέρια είναι τα φτερά του που, καθώς ο άνεμος τα γυρίζει, κάνουν τη μυλόπετρα να αλέθει.
– Πώς φαίνεται ότι δεν έχεις ιδέα από περιπέτειες! Αυτοί εκεί είναι γίγαντες και, αν φοβάσαι, πήγαινε στην άκρη να προσευχηθείς, όσο θα δίνω την άνιση μάχη ενάντια τους.”
Σκυταλοδρομία Ανάγνωσης
«Εκείνο που κυρίως πίστευα τότε, είναι ότι μέσα στη ζωή, όπως βάζεις τα παπούτσια σου κάθε πρωί, έτσι πρέπει να πάρεις και ένα βιβλίο. Γιατί πάντα βλέπαμε τον παππού μας να κρατάει ένα βιβλίο στο χέρι. Ακόμα και όταν πήγαινε περίπατο στην παραλία, διάβαζε περπατώντας. Έτσι κι εγώ, μικρή έπαιρνα ένα βιβλίο και περπατούσα πάνω κάτω, έτσι νόμιζα ότι έπρεπε να κάνουμε».
ΑΛΚΗ ΖΕΗ
Στα πλαίσια του αφιερώματος που κάνουμε στην αγαπημένη συγγραφέα των παιδιών Άλκη Ζέη – με αφορμή το Λογοτεχνικό Έτος Άλκης Ζέη – ξεκινάει η Σκυταλοδρομία Ανάγνωσης, με συμμετοχή των μαθητών/τριών της Ε΄ και Στ΄ τάξης.
Κάθε παιδί που θέλει να συμμετέχει καλείται να διαβάσει ένα ή και περισσότερα βιβλία, που αντιστοιχούν στην τάξη του και στη συνέχεια να διαλέξει έναν τρόπο παρουσίασης του από ενδεικτικές δραστηριότητες που του έχουν δοθεί, ατομικά ή συνεργατικά, αλλά βέβαια μπορεί να εκφραστεί και με έναν τρόπο δικής του έμπνευσης.
Το αναγνωστικό ταξίδι ξεκινάει! Βιαστείτε, επιβιβαζόμαστε!
Mια λέξη, μια ευχή για το 2024: EΙΡΗΝΗ!
Μόνο μια ανάσα μακριά από το 2024, μοιραζόμαστε την ευχή για Ειρήνη του Ελληνικού Κύκλου Παιδικού Βιβλίου – IBBY Greek Ibby και την κάρτα που φιλοτέχνησαν οι υποψήφιες για το βραβείο Hans Christian Andersen 2024, η συγγραφέας Aγγελική Δαρλάση και η εικονογράφος Kelly Matathia Covo.
«Σε όποια γλώσσα κι αν σκεφτόμαστε και ονειρευόμαστε, όλες μας οι ευχές για τη νέα χρονιά εκφράζονται με μια μόνο λέξη: Eιρήνη!»
Γιατί η λέξη Ειρήνη συμπεριλαμβάνει όλα όσα μπορούν να κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο:Την Αλληλεγγύη, την Αδελφοσύνη, τη Χαρά, την Ευημερία, την Αγάπη, τη Δικαιοσύνη, την Ελπίδα. Την Ανθρωπιά.
* Καλή μας Χρονιά! *
12 Οκτωβρίου 1944, η απελευθέρωση της Αθήνας
Δεν θυμάμαι τι όνειρο έβλεπα. Άκουσα όμως μισοκοιμισμένη να χτυπούν καμπάνες, στην αρχή απόμακρα κι ύστερα πολύ κοντά. Ξύπνησα, ξύπνησε κι η Λενούλα κι ανακαθίσαμε στα κρεβάτια μας. Αφουγκραστήκαμε. Ναι, ήτανε καμπάνες. Κοίταξα το ρολόι. Πέντε και μισή. Είχε αρχίσει να φέγγει κι ύστερα μια φωνή:
– Φύγανεεεεεε, φύγανεεεε. Ξυπνήστε, φύγανεεεεε.
Ήτανε η φωνή του Θανασάκη, του παιδιού της γειτονιάς. Έφερνε βόλτες γύρω γύρω σαν τρελός.
– Ξυπνήστε, ρε. Φύγανε οι Γερμανοί!
Παράθυρα άρχισαν ν’ ανοίγουν. Φωνές να ρωτούν, και πάλι καμπάνες. Η μαμά κι ο μπαμπάς κοντά μας. Κρεμόμαστε όλοι στο παράθυρο. Κι ύστερα κόσμος να βγαίνει στον δρόμο, άλλοι ντυμένοι άλλοι με πιτζάμες.
– Φύγανε οι Γερμανοί, φώναζαν και χοροπηδούσαν.
Κι εμείς οι τέσσερις αγκαλιαστήκαμε και κλαίγαμε.
– Πάμε να ντυθούμε, είπε η μαμά.
Ντυθήκαμε στο λεπτό κι η μαμά έτοιμη.
– Πάμε, είπε.
– Που πάτε; τρόμαξε ο μπαμπάς.
– Στον δρόμο, να δούμε τι γίνεται.
Βγήκαμε και κατεβαίναμε τη σκάλα.
– Να τις έχεις κοντά σου, φώναζε ο μπαμπάς από την κουπαστή της σκάλας. Εγώ θα πάω στην τράπεζα.
Ποιος τον άκουγε πια. Η Λενούλα κι εγώ πήραμε τη Λήμνου, η μαμά… πετούσε κι ανέβαινε τη Λευκωσίας. Η αδελφή μου πήγαινε στην Κυψέλη να βρει τον Γκάτσο. Εγώ ήμουνα σίγουρη, στη γωνία Λήμνου και Πατησίων, μπροστά στο σχολείο του Τυχόπουλου, με περίμενε ο Γιώργος. Αγκαλιαστήκαμε, η Λενούλα μας φώναξε γεια κι άρχισε να τρέχει. Εμείς μείναμε έτσι ακούνητοι σαν να μην το πιστεύαμε. Άρχισαν να έρχονται τα τραμ και να χτυπάνε τα καμπανάκια κι ο κόσμος να σκαρφαλώνει, να τραγουδάει.
– Η πιο ευτυχισμένη μας μέρα, λέει ο Γιώργος. Ποτέ πια, ποτέ πια τίποτα κακό δεν θα μας συμβεί.
Τρέχουμε κι εμείς να σκαρφαλώσουμε στο τραμ. Αγκαλιαζόμαστε με αγνώστους, τραγουδάμε μαζί. Σαν να μην πιστεύαμε ποτέ πως θα έφτανε μια τέτοια μέρα. Μια τέτοια ευτυχία. Είχε πει η Έλλη: “Το μάτι στο καλειδοσκόπιο”, τι σήμαινε; Σήμαινε λευτεριά σίγουρα, μα γιατί καλειδοσκόπιο; Και ποτέ δεν τη ρώτησα. Το είχα ξεχάσει. Και τώρα το θυμήθηκα, είμαι σίγουρη πως το είπε.
Κατεβαίνουμε στην Ομόνοια. Κόσμος, κόσμος στους δρόμους χορεύει και τραγουδάει. Ανεβαίνουμε τη Σταδίου. Κρατιόμαστε σφιχτά μην χαθούμε. Όχι, δεν θα ‘θελα με τίποτα να ‘χανα τον Γιώργο μέσα στο πλήθος. Τον κοιτάζω, λάμπει από ευτυχία, έτσι θα λάμπω κι εγώ κι όλος ο κόσμος δίπλα μας. Δεν μπορώ να πιστέψω πως ποτέ μα ποτέ πια δεν θα δούμε άσχημες μέρες στη ζωή μας. Το είπε ο Γιώργος.
| Άλκη Ζέη | Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο |
O τελευταίος Γερμανός στρατιώτης εγκαταλείπει την Aκρόπολη, μεταφέροντας τη σημαία του
Νέα χρονιά, νέες αναγνωστικές διαδρομές!
Νέα χρονιά .. ένα βήμα σε ένα νέο βιβλίο της ζωής, με νέες ιστορίες για ανάγνωση και γραφή..
Ας είναι ιστορίες ευτυχίας, γαλήνιων ημερών και αδρεναλίνης, πεταλούδων στο στομάχι και ευεξίας, ηρεμίας και πολλών ικανοποιήσεων, ιστορίες που θα τυπωθούν σε χαρτί με ανεξίτηλο μελάνι και θα μείνουν χαραγμένες στο μυαλό και στην καρδιά μας για πάντα!
Ευτυχισμένο το Νέο Έτος για όλους μας! Χαρούμενες αναγνωστικές διαδρομές!
Η Πρωτομαγιά – Ο.Ελύτης
Ο. Ελύτης, Ημερολόγιο ενός αθέατου Απρίλη, Ίκαρος
Κωνσταντίνος Καβάφης
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Γεννιέται στις 29 Απριλίου 1863 και η μοίρα θέλησε να φύγει από την ζωή 70 ακριβώς χρόνια αργότερα την ημέρα των γενεθλίων του στα 1933…
«Che fece …. il gran rifiuto»
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τό ‘χει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ’ όχι — το σωστό — εις όλην την ζωή του.
Αυτοβιογραφικό σημείωμα του Κ. Π. Καβάφη
Είμαι Κωνσταντινουπολίτης την καταγωγήν, αλλά εγεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια – σ’ ένα σπίτι της οδού Σερίφ· μικρός πολύ έφυγα, και αρκετό μέρος της παιδικής μου ηλικίας το πέρασα στην Αγγλία. Κατόπιν επισκέφθην την χώραν αυτήν μεγάλος, αλλά για μικρόν χρονικόν διάστημα. Διέμεινα και στη Γαλλία. Στην εφηβικήν μου ηλικίαν κατοίκησα υπέρ τα δύο έτη στην Κωνσταντινούπολη. Στην Ελλάδα είναι πολλά χρόνια που δεν επήγα. Η τελευταία μου εργασία ήταν υπαλλήλου εις ένα κυβερνητικόν γραφείον εξαρτώμενον από το υπουργείον των Δημοσίων Έργων της Αιγύπτου. Ξέρω Αγγλικά, Γαλλικά και ολίγα Ιταλικά.
«Είμαι κι εγώ Ελληνικός. Προσοχή, όχι Έλλην, ούτε Ελληνίζων, αλλά Ελληνικός.»
Διαβάστε το πλήρες βιογραφικό του Κ. Π. Καβάφη στην ψηφιακή συλλογή του Αρχείου Καβάφη
23 Απριλίου • Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου
Εγώ,
το Βιβλίο,
δε θα μπορούσα να σου αφηγηθώ
πλήρως την ιστορία της ζωής μου
χωρίς να πω ένα
Ευχαριστώ
από το βάθη της ράχης μου
σε όλους τους ανθρώπους που με φτιάχνουν
και με φροντίζουν.
Στους
ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ που με διαβάζουν
ΒΙΒΛΙΟΔΕΤΕΣ που με δένουν
ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΥΣ που με δανείζουν
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΣ που με πουλάνε
ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΟΥΣ που με συλλέγουν
ΓΡΑΦΙΣΤΕΣ που με σχεδιάζουν
ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΟΥΣ που με εικονογραφούν
ΕΠΙΜΕΛΗΤΕΣ που με διορθώνουν
ΚΡΙΤΙΚΟΥΣ που με αξιολογούν (θετικά ή αρνητικά)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΕΣ που με μεταφράζουν
ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ που με γράφουν
ΤΥΠΟΓΡΑΦΟΥΣ που με τυπώνουν
Θα παρατήρησες, βέβαια, ότι αναφέρω τους συγγραφείς προς το τέλος. Δεν το κάνω για να τους μειώσω: αυτό συμβαίνει όταν λες τα πράγματα με αλφαβητική σειρά.
Άλλη φορά θα λέω “δημιουργούς” για να ανεβαίνει πιο πάνω. Δεν πιστεύω, όμως, ότι θα το κάνουν ζήτημα. Οι συγγραφείς ξέρουν ότι κάπου είναι γραμμένο πως “οι έσχατοι έσονται πρώτοι και οι πρώτοι έσχατοι”.
Τί άλλο να σου πω, αγαπητέ Αναγνώστη, εκτός απ’ αυτό; Θα ‘μαι εδώ για σένα, όποτε με χρειαστείς.
Ξέρεις πού θα με βρεις – ζήτα, απλώς, ένα Βιβλίο.
| Τζον Έιγκαρντ | Βιβλίο |
Ένας φόρος τιμής στη μνήμη δύο κορυφαίων λογοτεχνών, του Μιγκέλ ντε Θερβάντες και του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, που έφυγαν από τη ζωή στις 23 Απριλίου 1616.
«Άσμα μικρό» – Ν.Καρούζος
Στρατιώτες στολίζουν τον επιτάφιο – Μνήμες Μικράς Ασίας
Στρατιώτες στολίζουν τον επιτάφιο 1 Απριλίου 1922.
Απρίλιος 1 [1922]. Την νύκταν της μεγάλης Παρασκευής απ’ όλα τα Αντίσκηνα ακούονται ψαλμωδίαι και καθένας λέγει ό,τι ξεύρει από τον επιτάφιον θρήνον. Η ωδή «Αι γεννεαί πάσαι» γεμίζει την ατμόσφαιραν και μας κάνει να αναπολήσωμεν τα μικρά μας χρόνια που το εψάλλομεν εν χωρώ εις την εκκλησίαν της πατρίδος μας. Ενθυμούμεθα κατόπιν τας οικογενείας μας και μαζί με τον θρήνον που αναπέμπονες δι’ Εκείνον, αναμιγνύομεν και τον θρήνον της ψυχής μας δια την στέρησιν των φιλτάτων μας.
Σταύρος Χριστοδουλίδης, Ημερολόγιον Εκστρατείας Μικράς Ασίας. Πρόλογος-Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Κρίνος-Πανίτσας, ( Αθήνα: Συλλογές, 2005), σ. 71-72.
Επιτάφιος – Γ.Ρίτσος
Η βιβλιοθήκη μας
Θα μας βρείτε και στο Facebook
