Αρχική » 2025
Αρχείο έτους 2025
Aναστάσιμες ευχές
Όπου καρδιά, χαρμόσυνες λαχτάρες απαντούνε.
κόκκινο αυγό στην τσέπη τους, χρυσό κερί στο χέρι.»
Ειρήνη! Ειρήνη! Φιληθήτε οχτροί μαζί και φίλοι.»
Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα!
Φως στις ζωές μας, φως στις ψυχές μας!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
Πασχαλινές κατασκευές
Τελευταία μέρα σήμερα πριν το κλείσιμο των σχολείων για τις διακοπές του Πάσχα και η δημιουργικότητα μας χτύπησε.. κόκκινο!
Αφού τις προηγούμενες ημέρες μιλήσαμε για τον συμβολισμό της Μεγάλης Εβδομάδας και μάθαμε τα ήθη και τα έθιμα του Πάσχα, σήμερα πήραμε τα ψαλίδια, τα πινέλα, και ότι υλικό μπορεί να βάλει ο νους σας και καταπιαστήκαμε με ενθουσιασμό να φτιάξουμε πασχαλινές κατασκευές!
Διασκεδάσαμε, συνεργαστήκαμε, δημιουργήσαμε, δανειστήκαμε τα βιβλία που θα διαβάσουμε στις διακοπές, αποχαιρετιστήκαμε με αγκαλιές και ευχές και είμαστε έτοιμοι πιά να υποδεχθούμε με κατάνυξη την Εβδομάδα των Παθών και να γιορτάσουμε το Άγιο Πάσχα!
Ευχές από όλους εμάς, για ”ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ’‘ με υγεία, αγάπη και χαρά!
Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού βιβλίου 2025
Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου καθιερώθηκε το 1966 από τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (International Board on Books for Young People – ΙΒΒΥ) κι έκτοτε έχει μετατραπεί σε φιλαναγνωστικό θεσμό που ενώνει κάθε χρόνο δημιουργούς, αναγνώστες, εκδότες, εκπαιδευτικούς και φορείς που προάγουν τη φιλαναγνωσία και εργάζονται με στόχο την καλλιέργεια της αγάπης για το παιδικό βιβλίο.
Κάθε χρόνο, το τμήμα IBBY μιας διαφορετικής χώρας χρηματοδοτεί και «θέτει υπό την αιγίδα του» την ημέρα αυτή. Έτσι το 2025, η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου (ICBD) χρηματοδοτείται από το τμήμα της IBBY στην Ολλανδία, ενώ η αφίσα και το μήνυμα της ετήσιας γιορτής γίνεται από δύο διακεκριμένους Ολλανδούς δημιουργούς παιδικών βιβλίων.
Το θέμα της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου για το 2025 είναι η «Ελευθερία της Φαντασίας» (“The freedom of imagination”) και το σύνθημα είναι η τελευταία πρόταση του ποιήματος «Η γλώσσα των εικόνων»:
“Σας παρακαλώ φτιάξτε ζωγραφιές για το ποίημά μου,
και μη σας νοιάζει αν χρησιμοποιήσετε τις λέξεις που θα βρείτε μέσα του,
γιατί πλέον είναι δικές σας ! ΣΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ !”
Μήνυμα της Υπουργού Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού για τον εορτασμό της επετείου της 25ης Μαρτίου
Αγαπητές μαθήτριες, αγαπητοί μαθητές,
Αγαπητές και αγαπητοί εκπαιδευτικοί,
Έχω τη χαρά, από τη νέα θέση μου ως Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, να γιορτάσω
μαζί σας την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου, που σηματοδότησε το ελπιδοφόρο ξέσπασμα της
επανάστασης του 1821, αλλά και τον μακρύ και σκληρό αγώνα που ακολούθησε μέχρι την ανεξαρτησία.
«Δεν ήταν τόσο οι νίκες που χάρισαν στους Έλληνες την ανεξαρτησία τους όσο η άρνησή τους να
αποδεχτούν την ήττα», γράφει ο ιστορικός Μάρκ Μαζάουερ για την ελληνική παλιγγενεσία. Αυτή η
διαπίστωση καταδεικνύει την αποφασιστικότητα των Ελλήνων να απελευθερωθούν και να πετύχουν
ενάντια στις αντικειμενικές δυσκολίες που έμοιαζαν να τους υπερβαίνουν.
Μέρος της αποστολής του Υπουργείου Παιδείας, των δασκάλων και των καθηγητών σας, είναι η
διατήρηση ζωντανών των αξιών εκείνων που έκαναν «δυνατό το αδύνατον» προκαλώντας τον θαυμασμό
ολόκληρου του κόσμου.
Η εθνική επέτειος αποτελεί αφορμή για να έρθουμε ξανά κοντά στους ήρωές μας. Να νιώσουμε το
πάθος τους για την ελευθερία. Να διδαχθούμε από τα πάθη και τα λάθη τους. Να συνειδητοποιήσουμε
ότι μαζί με τη δύναμη της ορμής, οι μεγάλοι στόχοι απαιτούν τη δύναμη του πνεύματος. Τίποτα δεν θα
είχε αρχίσει αν σπουδαία μυαλά και φωτισμένοι άνθρωποι όπως ο Ρήγας Φεραίος και ο Αδαμάντιος
Κοραής, με τις ιδέες και τα φλογερά γραπτά τους, δεν έκαναν την ιδεολογική προετοιμασία και δεν
έριχναν τον σπόρο της ελευθερίας. Προετοίμασαν με αυτό τον τρόπο την ψυχή και το μυαλό των
Ελλήνων για το καμίνι της Επανάστασης.
Η επέτειος της 25ης Μαρτίου αποτελεί όχι μόνο μνήμη παρελθόντος, αλλά μέρος της εθνικής
ανθεκτικότητας και ισχύος. Αποτελεί έμπνευση του μέλλοντος που θέλουμε να δημιουργήσουμε για την
πατρίδα μας.
Ζήτω η 25η Μαρτίου! Χρόνια πολλά!
Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ
ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
ΣΟΦΙΑ ΖΑΧΑΡΑΚΗ
Γέννηση Γιώργου Σεφέρη
| Γιώργος Σεφέρης | 29 Φεβρουαρίου/13 Μαρτίου 1900 – 20 Σεπτεμβρίου 1971 |
Σ’ αυτό τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους.
Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου και να βρίσκεται.
Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Oιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος.
Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας.
Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Oιδίποδα.
| Ομιλία στη Στοκχόλμη | Δοκιμές, Β’ τόμος | εκδόσεις Ίκαρος |
Kαλό μήνα!
Γνωρίζετε όμως την προέλευση αυτού του παμπάλαιου εθίμου;
Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, όπου οι μύστες έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.
Σύμφωνα με το έθιμο, την 1η του Μάρτη, οι μητέρες φορούν στον καρπό του χεριού των παιδιών τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά, για να τα προστατεύει από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, αφού όπως λέει και η παροιμία “Μάρτης γδάρτης και κακός παλουκοκαύτης. Και σαν τύχει και θυμώσει, μες στο χιόνι θα μας χώσει”.
Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι. Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του.
Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους ή το καίνε με το αναστάσιμο φως του Πάσχα.
Εσείς φορέσατε μαρτάκι;


Πάμε Θέατρο;
Την Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2025, είχαμε τη χαρά να επισκεφθούμε την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου Βεάκη, όπου παρακολουθήσαμε μια εξαιρετική, ξεχωριστή παράσταση: “Αογιάγκι -Η Πράσινη Ιτιά”, βασιζόμενη στο ομώνυμο διήγημα του Λευκάδιου Χερν.
Πρόκειται για μια παράσταση που επιχειρεί να μυήσει τον νεαρό θεατή στην ιαπωνική κουλτούρα και παράδοση, όχι μόνο μέσα από τις πολύχρωμες φορεσιές και τα επί μέρους στοιχεία που παραθέτει, αλλά και με τη χρήση μουσικών οργάνων και χορευτικών. Παράλληλα, το διδακτικό περιεχόμενο αναβλύζει, σε συνδυασμό με το απαραίτητο χιούμορ, προκειμένου να διατηρηθεί η ισορροπία, αλλά και το ενδιαφέρον των παιδιών. Πράγματι, ενώ πρόκειται για μια παράσταση που στηρίζεται σε μια κλασσική ιαπωνική ιστορία φαντασμάτων, η οποία φέρει το πνεύμα της φιλοσοφίας ενός λαού από την άλλη άκρη του πλανήτη, παρόλα αυτά, ο σκηνοθέτης καταφέρνει να γεφυρώσει την απόσταση αυτή, ακολουθώντας το παράδειγμα του ίδιου του Χερν. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Λευκάδιος Χέρν, κατά κόσμο Γιακούμο Κοϊζούμι, γεννήθηκε στην Λευκάδα, έχοντας ιρλανδική καταγωγή από τη μεριά του πατέρα του, ενώ παντρεύτηκε και έζησε στην Ιαπωνία, όπου και συνέθεσε το έργο του, αποκτώντας τιμητικά την ιαπωνική υπηκοότητα γι’ αυτό.
Κεντρικά πρόσωπα του παραμυθιού είναι ο νεαρός πολεμιστής Τομόταμοα, που στο μακρύ ταξίδι του γνωρίζει την Αογιάγκι και ζητά να την κάνει γυναίκα του. Εκείνη όμως κρύβει ένα μεγάλο μυστικό. Η Αογιάγκι εξαφανίζεται ξαφνικά κι ο γενναίοςΤομόταμοα ξεκινά μια περιπετειώδη αναζήτηση, χρησιμοποιώντας την εξυπνάδα του και τα ποιήματά του, για να λύσει το τρομερό μυστήριο και να βρεί την αγαπημένη του.
Ευφάνταστοι σκηνικοί τόποι και μυστηριακές ατμόσφαιρες, μεγάλα βασίλεια, τρομερές χιονοθύελλες, εντυπωσιακές μάχες κι ένας ολόκληρος σκηνικός κόσμος θα δημιουργηθεί με σωματικούς αυτοσχεδιασμούς, πρωτότυπες χορογραφίες, ήχους φτιαγμένους από σώματα και φωνές και πολυφωνικά τραγούδια.Αλλόκοτα πλάσματα, βουνά, ζώα και δάση που μεταμορφώνονται σε ανθρώπους για χάρη της αγάπης, της καλοσύνης και της συμβίωσης, καθώς και άλλες μαγικές ιστορίες κράτησαν το ενδιαφέρον των μικρών θεατών μέχρι και το τελευταίο λεπτό!
Ένα αλληγορικό παραμύθι για τη σχέση μας με τη φύση και την προστασία του περιβάλλοντος, μια ιστορία για την ευγένεια, τη γενναιότητα και τη σοφία, αρετές και αξίες πανανθρώπινες.
27 Ιανουαρίου – Διεθνής Ημέρα Μνήμης Θυμάτων Ολοκαυτώματος
«Αγαπητές μαθήτριες, αγαπητοί μαθητές
αγαπητές και αγαπητοί εκπαιδευτικοί,
η 27η Ιανουαρίου είναι αφιερωμένη στους έξι εκατομμύρια Εβραίους που οδηγήθηκαν σε μαρτυρικό θάνατο από τους Ναζί. Η Διεθνής Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος υπενθυμίζει σε όλους μας ότι ο αντισημιτισμός, ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία και ο τυφλός φανατισμός μπορούν να οδηγήσουν σε θηριωδίες που τραυματίζουν ανεξίτηλα την ανθρωπότητα.
Το Ολοκαύτωμα άφησε βαθιές πληγές και στην πατρίδα μας. Υπολογίζεται ότι δολοφονήθηκαν μαζικά περίπου 60.000 Έλληνες Εβραίοι. Ιδιαίτερα στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη το ποσοστό εξόντωσης των Ελλήνων Εβραίων ξεπέρασε το 90%. Γι’ αυτό και, προκειμένου να τιμήσουμε τη μνήμη των συμπολιτών μας, η σημερινή ημέρα έχει ανακηρυχθεί από τη Βουλή των Ελλήνων και ως Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος.
Καθώς οι αναφορές από ανθρώπους που έζησαν τα γεγονότα λιγοστεύουν, αυξάνουν οι κίνδυνοι της λήθης και της αναβίωσης του αντισημιτισμού στην Ευρώπη και στον κόσμο. Είναι χρέος μας να θυμόμαστε τι συνέβη στα στρατόπεδα της φρίκης, να διδαχθούμε από το παρελθόν και να μην επιτρέψουμε να συμβεί “Ποτέ Ξανά” στο μέλλον. Η μνήμη δείχνει τον δρόμο της αλληλεγγύης, της ειρήνης, της ισότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Κυριάκος Πιερρακάκης
Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού
«Ο ναζισμός όμως επέζησε. Κυρίως γιατί αιώνιες κοινωνικές πληγές αφέθηκαν αθεράπευτες. Και μένουν ακόμα! Μετά από 48 χρόνια αυτό που θέλω να φωνάξω είναι πάλι;
Φίλοι μου, θυμηθείτε: ο Αδόλφος Χίτλερ δεν έπεσε απ’ το διάστημα. Ούτε ήταν ένας και μόνος. Ήταν το διαμόρφωμα δεκάδων χιλιάδων αφανών χιτλερίσκων στη Γερμανία και την Αυστρία. Και όχι μόνο εκεί. Χιτλερίσκων διάσπαρτων σε μεγάλες και μικρές πόλεις, σε χώρους εργασίας, σε γειτονιές, σε συντροφιές, σε οικογένειες.
Και ο ναζισμός δεν ήταν ιδέα ενός και μόνου διεστραμμένου εγκεφάλου. Ήταν η συμπύκνωση της νοσηρής πολιτικής αντίληψης εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων, φορέων του μικροβίου του ρατσισμού, του εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας, της τελικής λύσης όλων των προβλημάτων με τη βία, τη φωτιά και το τσεκούρι..»
Ιάκωβος Καμπανέλλης, Μαουτχάουζεν
Σαν σήμερα εκδίδεται το αριστούργημα του Μιγκέλ ντε Θερβάντες «Δον Κιχώτης»
H 23η Απριλίου καθιερώθηκε από την UNESCO ως Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, αφιερωμένη σε δύο από τους σπουδαιότερους δημιουργούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας τον Ισπανό συγγραφέα Μιγκέλ Ντε Θερβάντες και τον Άγγλο συγγραφέα και δραματουργό Γουίλιαμ Σαίξπηρ, οι οποίοι έφυγαν και οι δύο από τη ζωή στις 23 Απριλίου του 1616.
Σαν σήμερα, στις 16 Ιανουάριου του 1605, ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες Σααβέδρα, έχοντας βιώσει μια ακραία περιπετειώδη ζωή με αδιανόητες ταπεινώσεις και εξευτελισμούς, έμελλε, στην ώριμη ηλικία των 58, να εκδώσει τον «Δον Κιχώτη», το βιβλίο που σηματοδοτεί ουσιαστικά τη γέννηση του σύγχρονου μυθιστορήματος. Θεωρείται ένα μεγάλο κλασσικό έργο της Λογοτεχνίας σε παγκόσμιο επίπεδο και πάρα τα 420 χρόνια από την κυκλοφορία του παραμένει ένα αριστούργημα ως τις μέρες μας. Για να είμαστε απόλυτα ακριβής στα 1605 κυκλοφόρησε το πρώτο του μέρος και δέκα χρόνια αργότερα, στα 1615 δηλαδή, κυκλοφόρησε και το δεύτερο..
Πρόκειται για την ιστορία ενός αλλοπαρμένου αγρότη με ευγενική ψυχή και αλτρουιστικό όραμα για τους συνανθρώπους του. Έχοντας χάσει το μυαλό του από την παθιασμένη ανάγνωση ιπποτικών βιβλίων, πιστεύει ότι είναι ένας ιππότης, ο Δον Κιχώτης. Ξεκινάει ένα ταξίδι με το ψωραλέο του άλογο, τον Ροσινάντε, φορώντας μια ξεχαρβαλωμένη πανοπλία και συνοδευόμενος από τον ιπποκόμο του, τον απλοϊκό χωρικό Σάντσο Πάντσα, και το γαϊδουράκι του, και μπλέκει συχνά σε κωμικοτραγικές περιπέτειες. οι οποίες πάντα λήγουν άδοξα αλλά αφήνουν στον Δον Κιχώτη μια γλυκιά γεύση πως πάντα κάνει το καλό.
Αν θέλετε κι εσείς να γνωρίσετε τον γενναίο και θαρραλέο Ιππότη, τον αγαθό Σάντζο Πάντσα, τον Σαμψών Καράσκο, την Δούκισσα Ισαβέλλα, το «μαγικό ξύλινο άλογο», τον Ιππότη της Λευκής Σελήνης, την πριγκίπισσα Μαϊμουδόνα – Δωροθέα, απλά ψαξτε και διαβάστε τούτο το δίτομο έργο που ‘ναι γεμάτο περιπέτειες, όνειρα, αλήθειες και ψέματα μα πάνω από όλα είναι γεμάτο με ευγένεια, θάρρος και δύναμη που ζουν τα νιάτα, η ζωή και η ακούραστη ψυχή του ανθρώπου. Οι αναλύσεις του κλασσικού πια αυτού μυθιστορήματος είναι αμέτρητες από τον 18ο αιώνα και μετά. Εκατομμύρια αντίτυπα των εκδόσεων του έχουν πουληθεί σε ολόκληρο τον κόσμο και έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από εξήντα γλώσσες.
Όποια έκδοση κι αν διαλέξετε ένα πράγμα να θυμάστε που υπάρχει άφθονο στον Δον Κιχώτη: Να ζείτε γεμάτοι με όνειρα και φαντασία!
“Πήραν το δρόμο τους κουβεντιάζοντας, όταν είδαν στον κάμπο καμιά τριάντα με σαράντα ανεμόμυλους. Ο Δον Κιχώτης, μόλις τους αντίκρισε, είπε στον ιπποκόμο του:
– Η τύχη οδηγεί τα βήματά μας. Βλέπεις εκεί φίλε μου Σάντσο Πάντσα, τριάντα, ίσως και λιγότερους, τεράστιους γίγαντες που ενάντια τους θα πολεμήσω και θα τους πάρω τη ζωή;
– Μα ποιους γίγαντες; είπε ο Σάντσο.
– Εκείνους εκεί κάτω, δεν βλέπεις; απάντησε ο αφέντης του, , μερικοί μάλιστα έχουν χέρια μακριά ίσαμε δυο λεύγες.
– Κοιτάξτε αφέντη μου, – παρατήρησε ο Σάντσο – εκείνα εκεί κάτω που φαίνονται έτσι δεν είναι γίγαντες, αλλά ανεμόμυλοι, και αυτά που μοιάζουν με χέρια είναι τα φτερά του που, καθώς ο άνεμος τα γυρίζει, κάνουν τη μυλόπετρα να αλέθει.
– Πώς φαίνεται ότι δεν έχεις ιδέα από περιπέτειες! Αυτοί εκεί είναι γίγαντες και, αν φοβάσαι, πήγαινε στην άκρη να προσευχηθείς, όσο θα δίνω την άνιση μάχη ενάντια τους.”