Νοέμβρης 1973 -Νοέμβρης 2018
“Το Πολυτεχνείο ζει; ” Μα και βέβαια ζει! Ζει και οδηγεί την πολιτική μας συμπεριφορά. Τον άγρυπνο αγώνα μας για τη διατήρηση της Δημοκρατίας. Την ασίγαστη ανάγκη των ανθρώπων για ελεύθερη έκφραση! Ελεύθερη σκέψη! Ελεύθερες επιλογές! Σε μία χώρα που οι άνθρωποι δε θα μαστίζονται από την απειλή του φόβου που συρρικνώνει την ανθρώπινη υπόσταση.
Το Πολυτεχνείο , είναι το προσκυνητάρι της Δημοκρατίας! Θα αποτελεί πάντα την έμπνευση αλλά και την αφορμή για έναν διάλογο και μια στάση ζωής με μετερίζια αγώνα στην καθημερινή ζωή κατά της επιβολής του ισχυρού, την αποδοχή της διαφορετικότητας, την καταπολέμηση της καταπίεσης, την ισότητα απέναντι στους γραπτούς και άγραφους νόμους!
Όλες αυτές τις διαχρονικές έννοιες ,που αποτελούν σκοπούς ζωής του ενεργού πολίτη, μας παρουσίασε η Δ΄τάξη του σχολείου μας με μέντορα και οδηγό την δασκάλα της τάξης κ. Ταμπακούδη Αργυρή , σε ένα αφιέρωμα διαφορετικό αυτή τη φορά. Ένα αφιέρωμα που μέσα από την εναλλαγή των συμβόλων και πλούσιο σε εικαστικές παρεμβάσεις κατάφερε να μας κάνει να συναισθανθούμε τι είναι ο φόβος, η καταπίεση, ο εκφοβισμός, το ισχυρό , ισοπεδωτικό “εγώ” απέναντι στην αδυναμία του ανίσχυρου. Και όλα αυτά απόλυτα εναρμονισμένα στο σήμερα με ελάχιστη χρήση λόγου και πλήθος ουσιαστικών δρώμενων.
Οι μαθητές φόρεσαν το προσωπείο του κακού , του δυνάστη , του χαφιέ, του υποταγμένου υπάκουου και μας έβαλαν μπροστά σε διλήμματα…Εμείς προβληματιστήκαμε , οργιστήκαμε, ταυτιστήκαμε αλλά κυρίως νιώσαμε τη διαχρονικότητα των ιδεών της εξέγερσης και μια βαθιά ευγνωμοσύνη για το εξαιρετικό μάθημα πολλαπλών μηνυμάτων!
Σας ευχαριστούμε!
