Μια φορά κι έναν καιρό …φέτος δηλαδή στο σχολείο μας ταξιδεύαμε συχνά μέσα στα παραμύθια. Πολλοί πιστεύουν ότι δεν κάνουμε και τίποτα άλλο στο νηπιαγωγείο… Εεε δεν θα χαλάσουμε σε κανέναν το χατίρι …

Εμείς, πάντως,  στο νηπιαγωγείο μαθαίνουμε με τα παραμύθια, ασκούμε τον προφορικό μας λόγο και βελτιώνουμε το λεξιλόγιο μας, ανακαλύπτουμε τον εαυτό μας και τους άλλους, διασκεδάζουμε και δημιουργούμε…

Θα μπορούσαμε να σας γράψουμε πολλά για την ανεκτίμητη, πραγματικά,  αξία των παραμυθιών αλλά θα πούμε  μόνο στο ότι τα παραμύθια έχουν κοινές ιδέες που προέρχονται από την ανθρώπινη ψυχή και το ανθρώπινο σώμα … που παραμένουν ίδια παντού στο κόσμο και στον χρόνο. Έτσι αυτός ο αρχέτυπος χαρακτήρας και η συμβολική μορφή τους κάνει τα παραμύθια κατανοητά σε άτομα διαφορετικών ηλικιών, εποχών και πολιτισμών και γεφυρώνει όχι μόνο διαφορετικούς ανθρώπους και πολιτισμούς αλλά και το ένα επίπεδο κατανόησης με το επόμενο, ανάμεσα στους πολιτισμούς και ανάμεσα στον ίδιο τον άνθρωπο, τη φωτεινή και σκοτεινή του πλευρά, τις κοινωνικές, πνευματικές και συναισθηματικές του συγκρούσεις… γεγονός που το καθιστά  το κατάλληλο μέσο για έναν νηπιαγωγό.

Στο νηπιαγωγείο ξεκινάμε με πρώτο στόχο τις ανθρώπινες αξίες …

η αρχή λοιπόν της οργανωμένης μάθησης ξεκινά  από τη μακραίωνη παράδοση των ανθρώπινων αξιών  … πανομοιότυπες στο χρόνο και στον κόσμο!  Στόχος απλός, κατανοητός  …αλλά ο πιο δύσκολος, ο πιο χρονοβόρος, ο πιο αναγκαίος!

Οι ανθρώπινες αξίες με όχημα το παραμύθι…. διδάσκονται , με βιωματικές  προσεγγίσεις δημιουργούν κοινωνικές πρακτικές, διαπαιδαγωγούν ηθικά και φωτίζουν την εφαρμογή των αξιών στην καθημερινή ζωή !

Σε αυτή τη λογική χτίστηκε και η σημερινή παράσταση που θα σας παρουσιάσουμε. Μια παραμυθοσαλάτα … ναι μια παραμυθοσαλάτα γιατί ότι σερβίρουμε στο νηπιαγωγείο πρέπει να στολίζεται με παιγνιώδη και χιουμοριστικό τρόπο.

Τα βασικά υλικά της παραμυθοσαλάτας μας  …τρία παραμύθια: Το χαρούμενο λιβάδι μιας ευαισθητοποιημένης νηπιαγωγού ,  Το δέντρο που έδινε ενός εμπνευσμένου αλλά αρχικά παρεξηγημένου λογοτέχνη κι Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας ενός κλασσικού παραμυθά. Το κλασσικό παραμύθι το αλλάξαμε λίγο όχι γιατί έχουμε κάτι με την παράδοση αλλά γιατί οι αξίες ..που λέγαμε ενώ είναι αναλλοίωτες στο χρόνο και τον χώρο συχνά καθορίζονται κι ακολουθούν τους κοινωνιολογικούς μετασχηματισμούς.

• Στο χαρούμενο λιβάδι λοιπόν ζουν μια παρέα  μία παρέα από κίτρινες μαργαρίτες. Όταν ο αέρας φέρνει ένα σπόρο από μακριά …μια κόκκινη παπαρούνα τολμά να ξεφυτρώσει ανάμεσα τους… τα πράγματα κλονίζονται…  Μπορεί να ζήσει εκεί ένα τόσο διαφορετικό λουλούδι; Μα πώς αφού είναι άσχημο και έχει και το απαισιότερο χρώμα… Τη λύση δίνει μια μικρή μαργαρίτα που απλοϊκά αναρωτιέται …κι εμείς είμαστε διαφορετικές κι όμως ταιριάξαμε ..  κι έρχεται ο ήλιος που τα βλέπει όλα και δίνει το φως του σε όλους απλόχερα και χωρίς διακρίσεις να μας δώσει το πρώτο διαπολιτισμικό μάθημα και να μας πει ότι τα λιβάδια είναι πιο όμορφα ασπροκόκκινα.
• Σε ίδιο λιβάδι ζει  Το δέντρο που έδινε,  ταγμένο για  προσφορά και  γενναιοδωρία, θα προσπαθεί άδολα να ικανοποιήσει κάθε ανάγκη του ανθρώπου ακόμα κι όταν γίνεται συνώνυμο με την πλεονεξία και  το ανικανοποίητο.
• Τέλος σε αυτό το λιβάδι ζει μια οικογένεια τζιτζικιών και μια οικογένεια μυρμηγκιών κι είναι γείτονες. Μένουν στο ίδιο δέντρο. Τα τζιτζίκια τα κλαδιά του, μέσα στα φύλλα, και τα μυρμήγκια στις ρίζες του. Κάθε πρωί ξυπνούν και λένε καλημέρα. Μετά τα μυρμήγκια αρχίζουν τη δουλειά. Ψάχνουν  παντού φαγητό για το χειμώνα. Τα τζιτζίκια χορεύουν και τραγουδάνε.  Έρχεται ο χειμώνας, πέφτουν τα φύλλα από τα δέντρα, κάνει κρύο, τα μυρμήγκια είναι τακτοποιημένα στη φωλιά τους … και μια μέρα τα τζιτζίκια ζητάνε βοήθεια από τα μερμήγκια ….

Η εξέλιξη της ιστορίας ανήκει στα παιδιά και η απόφασή τους θα είναι η αξιολόγηση για το βασικότερο στόχο μας … οι αξίες στην κοινωνία μας!

Πηγές:

Το χαρούμενο λιβάδι

Το δέντρο που έδινε

Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας

Ιστορίες για να ονειρεύεσαι … Παιχνίδια για να μεγαλώνεις… Δάφνη Φιλίππου – Πόλα Καραντάνα, Εκδόσεις Καστανιώτη