Κατά την διάρκεια του σχολικού έτους και μέσα από τις δραστηριότητες στον τομέα της γλώσσας (προφορική επικοινωνία, ανάγνωση και γραφή) οι μαθητές μας δημιουργούν τα δικά τους «λογοτεχνήματα».

Ο ρόλος μου περιορίζεται στο να παροτρύνω και να υποστηρίζω κάθε τέτοια προσπάθεια. Οι παρεμβάσεις στο «συγγραφικό έργο» των παιδιών είναι μικρές.

Κάθε παραμύθι ξεκινάει με αφορμή ένα γράμμα της Αλφαβήτας. Βρίσκουμε λέξεις που ξεκινούν από ένα συγκεκριμένο γράμμα. Τα παιδιά μου τις υπαγορεύουν και εγώ τις καταγράφω (σχηματίζοντας έτσι ένα εικονολεξικό για κάθε γράμμα).

Στη συνέχεια αποφασίζουμε να φτιάξουμε μια ιστορία που θα περιέχει αυτές τις λέξεις. Η ιστορία καταγράφεται και στη συνέχεια εικονογραφείται από τους μαθητές και γίνεται «βιβλίο» το οποίο εμπλουτίζει τη σχολική μας βιβλιοθήκη.

Παράλληλα «κυκλοφορεί» μια δεύτερη έκδοση με  μερική  εικονογράφηση:  αντικαθιστούμε κάποιες λέξεις με εικόνες  ώστε να μπορούν να το “διαβάσουν” μόνοι τους.  Το παραμύθι σε αυτήν την έκδοση μοιράζεται στα παιδιά και το “ξαναδιαβάζουν” στο σπίτι.

Τέλος, είναι υπό έκδοση και η ηλεκτρονική μορφή των παραμυθιών μας.

Τα παραμύθια μας αφιερώνονται καταρχήν στους συγγραφείς – μαθητές και «σε όσους πιστεύουν ότι είναι ανάγκη να αποχτήσει η φαντασία τη θέση στην εκπαίδευση, σε όσους έχουν εμπιστοσύνη στη δημιουργικότητα των παιδιών, σε όσους ξέρουν την απελευθερωτική δύναμη που μπορεί να έχει ο λόγος»*.

*Ρόνταρι Τζιάννι, Η γραμματική της φαντασίας.