10ος Διεθνής Μαθητικός Διαγωνισμός
Δημιουργώντας τα δικά μας παιχνίδια: Από το χθες στο σήμερα
(Aριθμός έγκρισης 150215/Δ2/05-12-2022)
Το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Διάσωσης Σχολικού Υλικού (ΕΚΕΔΙΣΥ) και το Τμήμα Εκπαιδευτικής Ραδιοτηλεόρασης και Ψηφιακών Μέσων του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων συνδιοργανώνουν τον 10ο Διεθνή Μαθητικό Διαγωνισμό με τίτλο:
«Δημιουργώντας τα δικά μας παιχνίδια: Από το χθες στο σήμερα»
Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε μαθητές Νηπιαγωγείων, Δημοτικών σχολείων, Γυμνασίων και Λυκείων της Ελλάδας και της Ομογένειας, δημόσιων και ιδιωτικών.
Κλείνοντας 10 χρόνια Μαθητικών Διαγωνισμών σχετικά με την ιστορία της εκπαίδευσης ο 10ος Διεθνής Μαθητικός Διαγωνισμός είναι αφιερωμένος σε μια διαφορετική πτυχής της ιστορίας της παιδικής ηλικίας που είναι συνυφασμένη και με τα σχολικά χρόνια. Θέμα του φετινού διαγωνισμού είναι να αναδείξει την ιστορία του παιχνιδιού και να δώσει την ευκαιρία στη δημιουργικότητα των παιδιών να κατασκευάσουν παλιά αλλά και σύγχρονα παιχνίδια με τη βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας.
Στόχος είναι να εργαστούν δημιουργικά και να εντάξουν το παιχνίδι στην εκπαιδευτική διαδικασία
ΘΕΜΑΤΙΚΟ ΠΕΔΙΟ
Οι μαθητές/τριες καλούνται να εργαστούν δημιουργικά και μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο θεματικές:
Α. ΖΩΝΤΑΝΕΥΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
Στην κατηγορία αυτή οι μαθητές/τριες μπορούν να δημιουργήσουν:
- Παλιά παιχνίδια χρησιμοποιώντας απλά υλικά όπως τα παιδιά στα παλιά χρόνια (κούκλες, τόπια, σφεντόνες, χαρταετούς).
- Βίντεο με θέμα παλιά και παραδοσιακά παιχνίδια
Β. ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝΤΑΣ ΝΕΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
Στην κατηγορία αυτή οι μαθητές/τριες μπορούν να κατασκευάσουν δικά τους παιχνίδια (επιτραπέζια, ψηφιακά).
Το θέμα των παιχνιδιών μπορεί να αντλεί έμπνευση από την:
- Ιστορία εκπαίδευσης
- Ιστορία και Τοπική Ιστορία
- Περιβάλλον
- Πολιτισμός
Όλα τα παραπάνω μπορούν να αποτελέσουν θέματα μικρών ερευνητικών δραστηριοτήτων από τα παιδιά σε ελεύθερο χρόνο έξω από το σχολείο, με την επεξεργασία των στοιχείων μέσα στην τάξη (συνεντεύξεις, βιβλιογραφικές αναζητήσεις, επισκέψεις).
http://www.mikrosanagnostis.gr/thema-athina-mathekiafto.asp
1.ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ
Υλικά: πηλός, χρυσή τέμπερα, μαλακό σύρμα, χάντρες , πέρλες.
Στο Άγιο Όρος φυλάσσονται τα τρία δώρα των Μάγων του Ιησού
.jpg)
Χρυσάφι, λιβάνι και σμύρνα, ήταν τα δώρα που πρόσφεραν οι Μάγοι στη Μητέρα και στο Θείο Βρέφος, κατά την γέννησή του, ως προσφορά συμβολική και με νόημα διαχρονικό. Το χρυσάφι αναφέρεται στη βασιλική ιδιότητα του Χριστού, το λιβάνι στην θεϊκή και ιερατική και τα σμύρνα στην ανθρώπινη ιδιότητα του τιμώμενου. Όπως εξηγεί, η προσφορά των δώρων έχει συμβολική και διαχρονική σημασία.
Σύμφωνα με την παράδοση της εκκλησίας, διαφυλάχθηκαν από την Παναγία και παραδόθηκαν στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων, η οποία τα κράτησε μέχρι περίπου το 400 μ.Χ. Τότε, επί αυτοκράτορα Αρκαδίου, μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, όπου και έμειναν μέχρι την άλωσή της από τους σταυροφόρους (1204). Για 60 χρόνια μετακομίσθηκαν στη Νίκαια για ασφάλεια, λόγω των Φράγκων κατακτητών. Μετά την απαλλαγή από τους σταυροφόρους τα δώρα επέστρεψαν στην Κωνσταντινούπολη, την εποχή του Μιχαήλ Παλαιολόγου, και έμειναν εκεί μέχρι την άλωσή της από τους Τούρκους (1453). Αμέσως μετά την άλωση η χριστιανή Μάρω, σύζυγος του Μουράτ (1421-1451), μητέρα του Μωάμεθ, τα μετέφερε στο Άγιον Όρος και τα δώρισε στην Ιερά Μονή του Αγίου Παύλου. Έκτοτε φυλάσσονται εκεί μαζί με το έγγραφο παράδοσής τους και αποτελούν σπουδαίο κτήμα της, ενώ συχνά τα δώρα κατέρχονται σε ενορίες για προσκύνηση από τους πιστούς.
Η ίυγξ ήταν ένας τροχίσκος συνήθως ξύλινος με δύο τρύπες από όπου
περνούσαν διπλή κλωστή. Περιστρέφοντας την κλωστή μια τραβούσαν και μια
άφηναν με αποτέλεσμα ο οξύς ήχος που παράγονταν θύμιζε τη φωνή πουλιού. Από
τις διάφορες αφηγήσεις και παραστάσεις βλέπουμε ότι το παιχνίδι, ήταν πολύ
διαδεδομένο και αγαπητό όχι μόνο στους θνητούς, αλλά και στους Θεούς. Την Ίυγγα
την έπαιζαν αγόρια και κορίτσια μικρά και μεγάλα. Το παιχνίδι παίζεται έως και
σήμερα από τα παιδιά, χρησιμοποιώντας ένα κουμπί με κλωστή.
Κατασκευή συρμάτινη με τιμόνι που καταλήγει σε συρμάτινες ρόδες.
Το πρώτο παιχνίδι που έπιαναν στα χέρια τους τα βρέφη στην
αρχαιότητα ήταν η πλαταγή (πλαταγώ = δημιουργώ ήχο κρούοντας),
η κουδουνίστρα, που φέρεται να επινόησε ο «πατέρας» της
μαθηματικής μηχανικής Αρχύτας από τον Τάραντα τον 4ο αι. π.Χ. και
δείγμα της εκτίθεται στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Επίσης,
θεωρείται το πρώτο μουσικό όργανο που έχει ανακαλυφθεί. Φτιαγμένη
από πηλό ή μέταλλο και γεμισμένη με πετραδάκια ή σπόρους, όχι
μόνο διασκέδαζε τα νήπια, αλλά, σύμφωνα με τις δοξασίες της εποχής,
απομάκρυνε και τα κακά πνεύματα.
7. ΣΦΑΙΡΙΑ Ή ΣΦΑΙΡΙΔΙΑ
Ήταν οι σημερινοί βόλοι ή οι μπίλιες. Από τα στοιχεία που υπάρχουν πιθανολογείται ότι στην αρχαία Ελλάδα οι βόλοι παίζονταν όπως και σήμερα.
8. ΓΙΟ-ΓΙΟ
Το γιογιό είναι γνωστό εδώ και πολλούς αιώνες. Το παλαιότερο γιογιό που έχει βρεθεί χρονολογείται στα 500 π.Χ. και ήταν φτιαγμένο από ψημένο πηλό. Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε η πρώιμη εκδοχή του γιογιό, που ονομάζεται βοιωτικό ερυθρόμορφο πηνίο. Για να το παίξει ο παίκτης φτιάχνει στην μια άκρη του κορδονιού μία θηλιά και την περνάει στο μεσαίο του δάκτυλο, ανάμεσα στην πρώτη και στην τρίτη φάλαγγα (δηλαδή στο μέσο του δακτύλου).
9. ΖΑΡΙΑ
Οι κύβοι είχαν έξι πλευρές. Σε καθεμιά υπήρχαν κάποιος αριθμός από το 1 έως το 6, έτσι ώστε το άθροισμα των δύο απέναντι πλευρών, να είναι πάντα επτά. Ο άσσος ήταν η πιο κακή ζαριά, «δυσβολώτατος» και μερικές φορές και «κύβος» όπως ολόκληρο το ζάρι. Η καλύτερη ζαριά ήταν φυσικά το έξι , η εξάς που ονομαζόταν και «ευβολώτατος». Ανάμεσα σ’ αυτές τις δυό ζαριές υπήρχε , η δυάς, τριάς, τετράς και πεντάς.
Κυβεία. Τα ζάρια στην Αρχαιότητα
