Το Σάββατο του Λαζάρου σε ορισμένες περιοχές της χώρας μας, συνήθιζαν να ζυμώνουν μικρά γλυκά ψωμάκια σε σχήμα ανθρώπου με τα χέρια σταυρωμένα στην κοιλιά, τα Λαζαράκια.  Αυτά τα ανθρωπάκια παριστάνουν το σώμα του Λαζάρου που ήταν τυλιγμένο στο σάβανο και συμβολίζουν την Ανάσταση του.  Αφού τα έπλαθαν, έβαζαν στη θέση των ματιών δυο γαρίφαλα, ενώ συνήθιζαν να φτιάχνουν τόσα λαζαράκια, όσα ήταν και τα παιδιά της κάθε οικογένειας.  Σύμφωνα με το έθιμο, «Λαζαράκια για τον Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις».

Τα υλικά της συνταγής

Εκτέλεση

Σε χλιαρό νερό διαλύουμε τη μαγιά. Σε μια μεγάλη λεκάνη ρίχνουμε το αλεύρι και στη συνέχεια ρίχνουμε το ελαιόλαδο, τη διαλυμένη μαγιά και τη ζάχαρη. Το ζύμωμα ξεκινάει, προσθέτοντας χλιαρό νερό όσο χρειάζεται, μέχρι να γίνει η ζύμη ελαστική χωρίς να κολλάει. Μετά, προσθέτουμε την κανέλα, τα καρύδια και τις σταφίδες συνεχίζοντας το ζύμωμα. Παίρνουμε τη ζύμη και τη χωρίζουμε σε φραντζολάκια για τα Λαζαράκια. Τα παιδιά πλάθουν τη ζύμη και σχηματίζουν ανθρωπάκια, τοποθετώντας στη θέση των ματιών και του στόματος μοσχοκάρφια. Τα ακουμπάμε σε λαμαρίνα πάνω στο αντικολλητικό χαρτί ψησίματος.

Αρχικά για να φουσκώσουν τα λαζαράκια τα βάζουμε στον φούρνο σε θερμοκρασία 40° με 50° C. Ψήνουμε στους 200° C μέχρι να ροδίσουν.

Μαζί με τα παιδιά ζυμώστε και φτιάξτε τα δικά σας λαζαράκια, ενώ ταυτόχρονα μπορείτε να τους μάθετε και τα κάλαντα του Λάζαρου:

Ήρθε ο Λάζαρος ήρθαν τα Βάγια,  ήρθε κι η γιορτή που τρώμε ψάρια.                                                                                    Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι
ήρθε η μάνα σου από την Πόλη
σου ‘φερε χαρτί και κομπολόι.
Γράψε Θόδωρα γράψε Δημήτρη
γράψε Λεμονιά και κυπαρίσσι.  Οι κοτούλες σας αυγά γεννάνε                                                                                                    κι οι φωλίτσες σας δεν τα χωράνε                                                                                                                                                δώστε μας και μας για να χαρούμε                                                                                                                                                  και το Λάζαρο για να σας πούμε.

Πού ’σαι Λάζαρε, που είναι η φωνή σου
που σε γύρευε η μάνα κι η αδερφή σου.                                                                                                                               Ήμουνα στη γη, στη γη βαθιά χωμένος
κι από τους εχθρούς, εχθρούς βαλαντωμένος.

Bάγια, βάγια των Bαγιών τρώνε ψάρια και κολιόν
και την άλλη Kυριακή ψήνουν το παχύ αρνί.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ !!!