Πολιτιστικό – Ο τελευταίος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου
Το δέ τήν πόλιν σοί δοῦναι οὔτ’ ἐμόν ἐστί οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ·
κοινή γάρ γνώμη πᾶντες αὐτοπροαιρέτως ἀποθανοῦμεν καί οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν
Το να σου παραδώσω την πόλη, δεν είναι θέμα ούτε δικό μου ούτε άλλου κατοίκου της,
καθώς με κοινή απόφαση όλοι αυτοπροαίρετα θα πεθάνουμε και δε θα λογαριάσουμε τη ζωή μας
“Κωσταντίνος εν Χριστώ τω Θεώ πιστός βασιλεύς και
αυτοκράτωρ Ρωμαίων Παλαιολόγος”
(Κωνσταντίνος ΙΑ Παλαιολόγος, 1448-1453)
Μ’ αυτά τα λόγια απάντησε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, αυτοκράτωρ των Ελλήνων, προς τον «δυσσεβή αμυρά» Μωάμεθ Β΄ όταν ο τελευταίος του ζητούσε το πετράδι του υπερχιλιετούς βυζαντινού στέμματος, την Βασιλεύουσα.
Λέγοντας το αυτονόητο, το διαχρονικό σύμβολο του μαχόμενου Ελληνισμού εξασφάλισε αιώνια σταθερότητα στον θρόνο του. Η Πόλη δεν ήταν δική του για να την προσφέρει στον πλιατσικολόγο Μωάμεθ Β΄. Η Πόλη δεν ανήκε καν στους κατοίκους της.
Ο Παλαιολόγος, με τούτη τη σοφή φράση όρισε μια και καλή πως υποχωρήσεις στα ζητήματα της πατρίδας δεν μπορούν να γίνουν από κυβερνήτες που σέβονται το αξίωμά τους.
Μνημόνια με τον εχθρό δεν υπογράφονται από εκείνους που αξίζουν θέση στη συλλογική μνήμη.
Οι πόλεις, τα κράτη, τα έθνη δεν ανήκουν στους ζωντανούς. «Συνιδιοκτήτες» είναι οι αγέννητοι και οι νεκροί.
Εκείνοι που έρχονται για να μεγαλώσουν ό,τι άφησαν πίσω τους εκείνοι που έφυγαν.
Πηγή: http://adiavroxoi.blogspot.com/2011/05/constantinople_29.html
κείμενο του Κ. Κυριαζή από το yiorgosthalassis.blogspot.com
Πολιτιστικό – Ματιές στο μέλλον της Πόλης
Ο αγιασμένος Γέροντας Παΐσιος, που κοιμήθηκε στις 12 Ιουλίου 1994, άφησε πίσω του μια τεράστια πνευματική και εθνική κληρονομιά και παρακαταθήκη! Ειδικότερα για τα Εθνικά Θέματα, παραθέτουμε το Βίντεο-Αφιέρωμα, με πηγές τις συγκλονιστικές “Μαρτυρίες Προσκυνητών” στο ομώνυμο βιβλίο με κύριο τίτλο “ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924-1994”, Ν. Ζουρνατζόγλου, εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία! Οι προφητείες του Γέροντα είναι αποκαλυπτικές και μας δείχνουν τι πρέπει να κάνουμε και τι να περιμένουμε! Αιγαίο-Εξαμίλια-Τουρκία-Κωνσταντινούπολη- Πόλεμοι- Αγια-Σοφιά! Δείτε το μέλλον, σήμερα!
ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΑΜΕΡΙΚΗΣ,
ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΡΜΑΡΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΙΩΑΝΝΗ!
Την παραθέτουμε σήμερα με μορφή βίντεο, 4 Νοεμβρίου 2011, ανήμερα της εορτής του Αγίου Ιωάννη Δούκα Βατάτζη του Ελεήμονος, Αυτοκράτορος Νικαίας:
” …Υπάρχει κοιμώμενος Στρατηγός ονόματι Ιωάννης, ο οποίος, τότε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θα υποδείξει εις τους Χριστιανούς ότι αυτός θα βασιλεύσει τώρα. Θα τους υποδείξει με το δάχτυλό του τον τόπο και θα τον καλέσουν να ηγηθεί και να βασιλεύσει εις τον ελληνικό και ορθόδοξο λαό. Και θα γίνει αυτό.
Πριν από χρόνια εις το Άγιον Όρος ήταν ένας Αρχιερέας ονόματι Ιερόθεος. Αυτός ήρθε από την Μικρά Ασία. Και το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον έβαλε στο Άγιον Όρος να κάνει χειροτονίες, μνημόσυνα, Λειτουργίες, κλπ. Ήταν ένας άγιος Αρχιερέας, στον τύπου του Αγίου Νικολάου. Από αυτόν τον άγιον Αρχιερέα αξιώθηκα της Ιεροσύνης. Από την Μικρά Ασία. Ευλογημένος άνθρωπος του Θεού!
Ένα θα σας πω. Αγρυπνίες που κάμναμε! Δεκαπέντε ώρες αγρυπνία, αυτός ο άνθρωπος, ογδοηκοντούτις γέρων, δεν εκάθετο καθόλου στο κάθισμα. Από το θρόνο κατέβαινε στο στασίδι πάλι όρθιος. Και στην Λειτουργία τρεις ώρες που ακολουθούσε μετά την πολύωρη Ακολουθία του Όρθρου, όρθιος! Τον βάζαμε μια καρέκλα να καθίσει και δεν ήθελε. Έλεγε «ακόμη η Παναγία μας δεν με κούρασε» και ας έτρεμε όλος από την κούραση.
Αυτός ο άγιος Αρχιερέας, αυτός μας είπε. Αυτός είδε τον κοιμώμενο αυτόν Στρατηγό Ιωάννη, που θα αναστηθεί όταν θα γίνει ο 3ος μεγάλος αυτός Παγκόσμιος Πόλεμος! Τον είδε!. Διότι χείλη αρχιερέως και ιερέως ου ψεύδονται.
Λοιπόν μας είπε την αλήθεια. Και τον ρωτήσαμε. Διότι ζούσε τότε και ο μακαριστός μου και ο άγιος γέροντάς μου (σ.σ. ο περίφημος Ιωσήφ Ησυχαστής και Σπηλαιώτης) και όλοι μαζί συνοδεία, τον είχαμε πάρει στο εκκλησάκι μας και εκεί καθίσαμε και τον κάμναμε τις ερωτήσεις. Και μας τα έλεγε. Τα ακούσαμε με τα αυτιά μας.
Λέει «υπάρχει αυτός ο κοιμώμενος βασιλεύς και θα αναστηθεί»!
Του λέμε «ποτέ Γέροντα; Πότε άγιε Αρχιερέα του Θεού»; Λέει, «όταν θα γίνει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος»!
Και επίσης μας είπε ότι «το δεξί του χέρι είναι στη λαβή του σπαθιού! Το οποίο σπαθί είναι μες στην θήκη».
Και μας έλεγε «όταν το σπαθί βγει από τη θήκη του, τότε θα αρχίσει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος».
Και εμείς από την περιέργεια μας του λέγαμε:
«Σεβασμιότατε πόσο απέχει το σπαθί από την θήκη»;
«Ολίγοι πόντοι εναπέμειναν για να βγει» λέει…”!
Η αποκάλυψη αυτή του Αρχιερέως Ιεροθέου έγινε λίγο πριν τα γεγονότα του Πογκρόμ του 1955 σε Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη, ζώντος του οσίου Γέροντος Ιωσήφ Ησυχαστή του Σπηλαιώτη, ο οποίος κοιμήθηκε στις 15 Αυγούστου του 1959 μ.Χ..
2+2=5
Πολύ ενδιαφέρουσα μικρού μήκους ταινία, από κάποια αραβική χώρα πιθανότατα, που θέτει με πολύ απλό και κατανοητό τρόπο το πρόβλημα της Ελευθερίας, της Αλήθειας, της Εξουσίας, της τρομοκρατίας, της Δημοκρατίας, κ.λπ.
1. Το 2+2=4 είναι στοιχειώδες και κατανοητό σχεδόν σε όλους. Αν το ερώτημα ήταν πιο σύνθετο ή εξειδικευμένο ή ασαφές και η απάντηση δεν ήταν τόσο προφανής, ποιά θα ήταν η στάση μας και ποιά τα κριτήρια με τα οποία θα κρίναμε την απάντηση; Υπάρχει μοναδική αλήθεια σε κάποιες ερωτήσεις; Πώς την βρίσκουμε; Ποιός ο ρόλος της γνώσης, της επιστήμης, της λογικής, της σκέψης, της τέχνης, στην προσέγγιση της Αλήθειας;
(Για παράδειγμα: Είναι log10 2876^3=428,623; Είναι η λιτότητα και η μείωση μισθών, η λύση για το πρόβλημα του χρέους της Ελλάδας; Είναι η βία των πολιτών απάντηση στη βία της εξουσίας;)
2. Σε περιπτώσεις που η σωστή απάντηση (άν υπάρχει μόνο μία σωστή) δεν είναι προφανής, πόσο ελεύθερος είναι κάποιος να επιλέξει μια λάθος απάντηση και να ζήσει με αυτή; Πότε η ελευθερία κάποιου καταπατά την ελευθερία του άλλου; Ποιά είναι η χρυσή τομή, ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να βρουν κοινό τόπο συνύπαρξης και να συγχωρέσουν (να χωρέσουν μαζί σε αυτόν τον τόπο), να συνυπάρξουν σεβόμενος ο ένας την ελευθερία του άλλου;
3. Ποιός είναι ο ρόλος της κάθε εξουσίας στην θέσπιση κανόνων και στην εξασφάλιση των απαιτούμενων συνθηκών για την ελεύθερη ζωή (ελευθερία σώματος και πνεύματος) των πολιτών; Πότε η εξουσία από υπερβάλλοντα ζήλο, ενώ έχει καλές προθέσεις, καταστρατηγεί ελευθερίες των πολιτών; Πότε η εξουσία, ξεκινώντας με σκοπό τον περιορισμό και την υποδούλωση των πολιτών, εφαρμόζει συγκεκαλυμμένα ή απροκάλυπτα μεθόδους ελέγχου και ποιά μορφή έχουν; Πότε η κατάσταση εκτρέπεται σε τρομοκρατία και φασισμό;
4. Αν τη σωστή απάντηση την καταλαβαίνουν πολλοί, αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της σύγκρουσης με την εξουσία, ή προτιμούν έναν (φαινομενικά και πρόσκαιρα) ανώδυνο συμβιβασμό, πόσο συνυπεύθυνοι και συνένοχοι γίνονται; Τι γίνεται αν αποφασίσουν κάποιοι να ταυτιστούν με την εξουσία και να γίνουν μέρος της, γνωρίζοντας ότι υπηρετούν όχι την αλήθεια αλλά το ψέμα; Τί γίνεται αν η πλειοψηφία (από άγνοια, συμφέρον, ιδεολογία ή εξαναγκασμό) στηρίξει το ψέμα της εξουσίας και επικαλεστεί την αρχή της δημοκρατίας για να επιβάλει τη θέλησης της πλειοψηφίας στο σύνολο των πολιτών; Ποιά είναι τα όρια της πλειοψηφικής δημοκρατίας;
Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, υπάρχουν και είναι ξεκάθαρες. Δεν είναι όμως προφανείς σε όλους. Διαβάστε τα ερωτήματα και προσπαθήστε να δώσετε απαντήσεις. Αν συζητήσετε τις απαντήσεις που δώσατε με άλλους, θα διαπιστώσετε διαφορές απόψεων. Εκεί αρχίζει ο διάλογος, που αναζητά την αλήθεια, τον κοινό τόπο που χρειαζόμαστε για να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλο, να λειτουργήσουμε ως πόλη, να γίνουμε πολίτες και να αναπτύξουμε ένα σύνολο αξιών, που γεννούν κανόνες (νόμους), θεσμούς (εκφραστές και προασπιστές των κοινών αξιών) και οδηγούν στον πολιτισμό.
Το θέμα είναι μεγάλο και δύσκολο, αλλά το αποτέλεσμα αποζημιώνει όποιον ασχοληθεί με αυτό. Παραμένει ως πρόκληση-πρόσκληση για πολιτιστικό πρόγραμμα. Ίδωμεν.
Το Σταυρουδάκι, μια αληθινή ιστορία (Αληθινά Σενάρια)
Συγκινητική, πραγματική ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού.
Ένας Έλληνας χριστιανός ο Χάρης Εφραιμίδης, καθηγητής στο Ε.Μ. Πολυτεχνείο κατόπιν προτροπής της θείας του πήγε μετά από πολλά χρόνια στην Τραπεζούντα και να βρει και να πάρει ένα κρυμμένο κουτί με χρυσαφικά και κυρίως ένα πολύτιμο σταυρουδάκι που είχε μεγάλη σημασία για εκείνη. Δείτε τι έγινε καθώς έφτασε στο σπίτι…
ΤΑ ΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΓΟΝΑΥΤΩΝ (ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ)
19 ΜΑΪΟΥ – ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
Η Τραπεζούντα, «η καλλίστη των πόλεων» όπως την ονόμασε τον 11ο αιώνα ο πατριάρχης Ιωάννης Η΄ Ξιφιλίνος, αποτέλεσε την πρωτεύουσα των Ελλήνων στην Ανατολή για πάνω από δυο χιλιετίες. Υπήρξε σταυροδρόμι πολιτισμών και εμπορικών σχέσεων, στο κέντρο στρατιωτικών και πολιτικών ενδιαφερόντων. Στη μεγάλη ακμή της υπήρξε η πρωτεύουσα μιας Αυτοκρατορίας, της Αυτοκρατορίας των Μεγάλων Κομνηνών.
Αυτό το ιστορικό ντοκιμαντέρ καταγράφει την άνοδο και την πτώση του πολιτισμού των Ελλήνων του Πόντου, που κατέληξε στο μεγάλο διωγμό και την γενοκτονία των ελλήνων ποντίων από τους Νεότουρκους, στην αυγή του 20ου αιώνα.
Παρουσίαση, αφήγηση: Κώστας Αρζόγλου / Σκηνοθεσία, Φωτογραφία: Αλέξης Μπαρζός / Έρευνα & Επιστημονική επιμέλεια: Θεοδόσης Κυριακίδης / Σενάριο: Νικόλας Ζηργάνος / Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης / Μοντάζ: Γιάννης Μπιλήρης, Άννα Πρόκου / Διεύθυνσή & Οργάνωση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή / Μια παραγωγή της Small Planet για το Ερευνητικό Κέντρο Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα ©2010
Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου (wikipedia)
Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914–1923[1]. Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου 213.000-368.000 Ελλήνων[2][3]. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία από το Ελληνικό Κράτος και την Αυστραλία[4] αλλά και από διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.
Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.
Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού. Η Γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων.
Κατόπιν εισήγησης του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994, και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».
Θύματα
Για το ελληνικό πληθυσμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μικρά Ασία και Ανατολική Θράκη από την Άνοιξη του 1914 μέχρι το 1923, ο Αριστοκλής Ι. Αιγίδης στο σημαντικότατο βιβλίο που έγραψε για το προσφυγικό ζήτημα “Η Ελλάς χωρίς τους πρόσφυγας” (Αθήνα 1934) τονίζει ότι «1.200.000 ψυχές αποτελούν τον τραγικόν εις ανθρώπινας απώλειας απολογισμόν του αγώνος». Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών και διδάσκει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, τονίζει ότι «μιλάμε για πάνω από 800.000 Έλληνες». Στις 20 Μαρτίου 1922, ο Άγγλος διπλωμάτης Ρέντελ συνέταξε ένα μνημόνιο για τις τουρκικές ωμότητες σε βάρος των χριστιανών από το 1919 κι έπειτα. Στο προοίμιο αυτού του μνημονίου διαβάζουμε:
«Η επίτευξη της ανακωχής με την Τουρκία, στις 30 Οκτωβρίου 1918, φάνηκε να επέφερε μια προσωρινή παύση των διωγμών των μειονοτήτων εκ μέρους των Τούρκων, που διαπράχθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στην επιδίωξη αυτών των διωγμών, είναι γενικώς αποδεκτό … ότι πάνω από 500.000 ‘Έλληνες εξορίστηκαν, εκ των οποίων συγκριτικώς ελάχιστοι επέζησαν…»[5]. (περισσότερα…)
Προσευχή για τις Πανελλήνιες;
Πολιτιστικό – Οι άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος
Τήν 11η τοῦ μηνός Μαΐου ἑορτάζει ἡ ᾽Εκκλησία μας τή μνήμη τῶν δύο ἰσαποστόλων ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου, φωτιστῶν τῶν Σλαύων. Οἱ ἅγιοι αὐτοί ἔζησαν τόν ἔνατο μ. Χ. αἰ., σέ ἐποχή καθοριστική γιά τό Βυζάντιο, ἀφοῦ τότε ἐπῆλθε τό πρῶτο λεγόμενο σχίσμα τῆς Δυτικῆς ᾽Εκκλησίας ἐπί πατριάρχου Φωτίου.
῏Ησαν ῞Ελληνες ἀπό τή Θεσσαλονίκη, καταγόμενοι ἀπό πλούσια καί ἀριστοκρατική οἰκογένεια, πού τούς ἔδωσε τή δυνατότητα νά σπουδάσουν σέ πλάτος καί βάθος. Ὁ Κύριλλος μάλιστα – Κωνσταντίνος πρίν γίνει μοναχός καί ἀλλάξει τό ὄνομά του – πού ἦταν καί μικρότερος ἀπό τόν Μεθόδιο, σπούδασε μαθηματικά, φιλοσοφία, ἀστρονομία καί μουσική, κι ἔγινε καί καθηγητής φιλοσοφίας στό Πανεπιστήμιο τῆς Μαγναύρας, πιθανόν διάδοχος τοῦ ἁγίου Φωτίου. Ὁ Μεθόδιος, μέ πλατιά καί αὐτός μόρφωση, διακρίθηκε κυρίως γιά τίς διοικητικές του ἱκανότητες καί τό ὀργανωτικό καί πρακτικό του πνεῦμα, κάτι πού φανερώθηκε ἰδιαιτέρως, ὅταν ἀνέλαβε διοικητής σέ περιοχές κοντά στούς Σλαύους. Ἡ πίστη τους στόν Χριστό ἦταν πολύ θερμή καί βαθιά, γι᾽ αὐτό καί οἱ δύο ἀπεφάσισαν νά ἀποσυρθοῦν ἀπό τά ἐγκόσμια καί νά γίνουν μοναχοί. ῎Ηδη ὅμως εἶχαν δείξει καί τήν ἱεραποστολική τους διάθεση, ἀφοῦ εἶχαν ἀναλάβει διάφορες ἀποστολές μέσα στά πλαίσια τῆς Βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας.
Πολιτιστικό – Ζωοδόχος Πηγή και αγίασμα του Μπαλουκλί
Ήταν γύρω στα 450μχ, όταν ένας βυζαντινός στρατιώτης, Λέοντας στο όνομα, έκοβε βόλτες σ΄ ένα δασάκι στα μέρη της βασιλεύουσας, όταν ξάφνου βλέπει μπροστά του έναν τυφλό άνθρωπο να του ζητάει λίγο νερό για να σβήσει τη δίψα του. Ο Λέοντας προθυμοποιήθηκε να του βρει και να του φέρει νερό. Έψαξε λοιπόν, στο δάσος για να βρει νερό αλλά μάταια και έτσι, επέστρεφε λυπημένος.
Τότε όμως, άκουσε μια γυναικεία φωνή να του λέει: «Ου χρεών σε, Λέων, αγωνιάν, το γαρ ύδωρ εγγύς», δηλαδή, «Δεν χρειάζεται Λέων να αγωνιάς, να άγχεσαι, να στεναχωριέσαι, το νερό είναι δίπλα σου». Και πάλι ακούει τη φωνή την άγνωστη να τον προστάζει: «Λέων βασιλιά, πάρε απ΄ το νερό αυτό και δώσε να πιει να ξεδιψάσει ο τυφλός άνθρωπος και κάτι ακόμα, άλειψε μ΄ αυτό τα μάτια του και αμέσως θα καταλάβεις ποια είμαι εγώ που σου μιλώ».
Έτσι πράγματι έπραξε ο Λέοντας και παρευθύς ο τυφλός ανέβλεψε. Αλλά ταυτόχρονα άνοιξαν και τα μάτια του Λέοντα ο οποίος τώρα, κατάλαβε πως εκείνη η φωνή που του μιλούσε ήταν της Παναγίας που έκανε αυτό το θαύμα και του μίλησε και πως επίσης, σ΄ Εκείνην τη Μεγαλόχαρη, οφείλεται και το μεγάλο θαύμα της θεραπείας του τυφλού.