Παραδοσιακό λιοτρίβι στη Μεσσηνία.

Ο κόσμος σύμφωνα με τη Monsanto, είναι μια ευκαιρία για ένα μεγάλο γενετικό πείραμα στην παραγωγή τροφίμων – και μια επιχειρηματική «βουτιά» σε έναν πακτωλό χρημάτων.
Στο ντοκιμαντέρ της η Μαρί-Μονίκ Ρομπέν εξετάζει την επικράτηση στη βιομηχανία των αγροτοχημικών μιας από τις πιο δόλιες και ισχυρότερες επιχειρήσεις στον κόσμο. Παρακολουθεί τον παρασκηνιακό κόσμο της διατροφικής βιομηχανίας και την ανέλιξη της Monsanto στο επίπεδο της παγκόσμιας εμπορικής κυριαρχίας, καθώς κρατά τα «κλειδιά» για τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας (πατέντες) στη μερίδα του λέοντος της προμήθειας τροφίμων.
Το 91% των μεταλλαγμένων σπόρων παγκοσμίως, κατασκευάζεται και ανήκει στη Monsanto. Την πολυεθνική που από την ίδρυσή της, πριν 108 χρόνια, έχει τον τίτλο της πιο ρυπογόνας και επικίνδυνης στην ιστορία της βιομηχανίας.
Η εταιρεία κατέχει ένα ακόμη ρεκόρ: των περισσότερων δικαστικών αγωγών και μηνύσεων που έχουν ασκηθεί ποτέ σε βιομηχανία. Για αιτίες που αφορούν απόκρυψη και αλλοίωση στοιχείων για τα προϊόντα της, ψευδείς πληροφορίες, για μόλυνση ολόκληρων περιοχών ακόμη και πόλεων, όπως και για δωροδοκίες σε κυβερνητικούς αξιωματούχους για να παραβλέψουν τους νόμους και τους κανονισμούς.
Τα πειστήρια για τα εγκλήματα της Monsanto βρίσκονται όλα στο αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ της Marie–Monique Robin. Κι όμως η Monsanto αναπτύσσεται διαρκώς και τα κέρδη της αυξάνονται. Για πολύ καιρό προσπαθεί να εισέλθει και στην ευρωπαϊκή αγορά, μέσα από δημοφιλή προϊόντα όπως το επικίνδυνο φυτοφάρμακο Roundup, που χρησιμοποιείται ευρέως και στην Ελλάδα. Είναι το μπεστ-σέλερ της Monsanto και ενοχοποιείται για συμμετοχή στην ανάπτυξη καρκίνων. Το επόμενο βήμα της είναι οι μεγάλες μονοκαλλιέργειες με μεταλλαγμένους σπόρους αμφίβολης ποιότητας και ασφάλειας για τη δημόσια υγεία και για το περιβάλλον.
Ο κόσμος σύμφωνα με τη Monsanto, είναι ένας κόσμος απρόσωπος, χωρίς ηθική, χωρίς κανόνες, ένας κόσμος όπου μετράει μόνο το κέρδος.

Επίσημη σελίδα ντοκιμαντέρ: http://www.exandasdocumentaries.com/
Ημερομηνία προβολής: Άγνωστη (2008)
Το πρώτο μέρος του επεισοδίου «ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΦΘΟΝΙΑ» παρουσιάζει το Χρηματιστήριο Σιτηρών του Σικάγο, τον χαοτικό τρόπο λειτουργίας των συναλλαγών σε αυτό, ενώ παράλληλα προβάλλονται οι διαφορετικές απόψεις αφενός των υπέρμαχων του συστήματος διαχείρισης των τιμών των τροφίμων και αφετέρου των επικριτών του συστήματος. Ο οικονομικός αναλυτής ΝΤΕΝΙΣ ΓΚΑΡΤΜΑΝ θεωρεί ότι η άνοδος των τιμών των τροφίμων κατά την περίοδο 2006-2008 επηρεάστηκε σε μικρό ποσοστό από τις διαπραγματεύσεις στο χρηματιστήριο και θεωρεί ότι οι τιμές ακολουθούν μια πορεία ανόδου-καθόδου ανάλογα με τις συγκυρίες. Ο ΠΑΤ ΜΟΥΝΕΪ ωστόσο, διευθυντής της οργάνωσης ETC, η οποία αγωνίζεται για τον περιορισμό των πατεντών στην οικονομία, κατηγορεί ευθέως την κερδοσκοπική φύση του οικονομικού συστήματος και την απληστία των εταιρειών για τις αυξήσεις των τιμών. Η ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των αγροτών ΒΑΝΤΑΝΑ ΣΙΒΑ επίσης κατακρίνει τις κερδοσκοπικές αυτές πρακτικές και προβλέπει ότι θα οδηγήσουν σε μαζικούς λιμούς και ασιτία. Το πρώτο μέρος του επεισοδίου κλείνει με μια αναφορά στην περίπτωση της Ινδίας ως μεγάλης παραγωγού τροφίμων διεθνώς και ταυτόχρονα μιας χώρας με το μεγαλύτερο ποσοστό υποσιτισμένων ανθρώπων. Μια περιήγηση στην περιοχή Μάντια Πράντες και στην κοινότητα Θιερόα καταδεικνύει το πρόβλημα μιας κοινότητας με το μεγαλύτερο δείκτη παιδικής θνησιμότητας διεθνώς λόγω του παιδικού υποσιτισμού. Η γιατρός της UNICEF ΒΑΝΤΑΝ ΚΑΡΓΟΥΑΛ παρέχει περισσότερες πληροφορίες για το μέγεθος του προβλήματος.
Το δεύτερο μέρος του επεισοδίου με τίτλο «ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΦΘΟΝΙΑ» ξεκινάει με μια σύντομη παρουσίαση του προγράμματος κρατικού συσσιτίου της Ινδίας μέσω του οποίου το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού έχει πρόσβαση σε τρόφιμα με προσιτές τιμές. Ο ΑΛΟΚ ΣΙΝΧΑ, διευθυντής του οργανισμού τροφίμων της Ινδίας, μιλάει για το μέγεθος των συναλλαγών που στηρίζει ο οργανισμός και το όφελος προς τους αγρότες. Ο ΓΙΟΥΝΤΒΙΡ ΣΙΝΓΚ, εκπρόσωπος του κινήματος των αγροτών στην Ινδία, εξηγεί την καταστροφική παρέμβαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου στη διαχείριση της αγροτικής παραγωγής της χώρας. Ακολούθως παρουσιάζεται με ευσύνοπτο τρόπο η διαδικασία με την οποία λειτουργεί το σύστημα εμπορευματοποίησης των τροφίμων στο χρηματιστήριο. Αναφέρεται ότι μετά το 2006 μεγάλες επενδυτικές εταιρείες άρχισαν να ενδιαφέρονται για τη συγκεκριμένη αγορά επαναλαμβάνοντας τις κερδοσκοπικές πρακτικές που οδήγησαν σε κρίση την αμερικανική αγορά ακινήτων και το τραπεζικό σύστημα. Ειδικά σε ό, τι αφορά την περίπτωση της Ινδίας, δύο πολυεθνικές εταιρείες έχουν συγκεντρώσει το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας παραγωγής κάτω από άμεσο ή έμμεσο έλεγχο, οι εταιρείες CARGILL και MOSANTO, οι οποίες παρουσιάζονται αναλυτικά και εξηγείται πώς ελέγχουν την παραγωγή των ινδών αγροτών, εξωθώντας τους σε αλλεπάλληλους δανεισμούς και τελικά στην οικονομική καταστροφή, αιτία για πάνω από 200. 000 αυτοκτονίες.
Το τρίτο μέρος του επεισοδίου «ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΦΘΟΝΙΑ» ξεκινάει με αναφορές σε περιπτώσεις αγροτών που αυτοκτόνησαν λόγω των χρεών τους προς τις μεγάλες πολυεθνικές. Ο εκπρόσωπος της MOSANTO, ΣΑΜΙΟΥΕΛ ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ, υποστηρίζει ότι οι αυτοκτονίες προϋπήρχαν ως φαινόμενο και αναφέρει αιτίες που θεωρεί ότι ευθύνονται για τους θανάτους. Συγγενείς των αγροτών που αυτοκτόνησαν θεωρούν τους μεταλλαγμένους σπόρους ως υπεύθυνους για το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο οδηγούνται χιλιάδες αγρότες. Αναγκάζονται οι καλλιεργητές αυτοί από τις εταιρείες, αλλά και από την μετάλλαξη που έχει επέλθει στις καλλιεργήσιμες εκτάσεις τους, να ξοδεύουν κάθε χρονιά υπέρογκα ποσά για σπόρους που στο παρελθόν διέθεταν χωρίς κόστος, αλλά και για μεγάλες ποσότητες από λιπάσματα και νέα παρασιτοκτόνα. Το επεισόδιο κλείνει με μια δήλωση του ΝΤΕΝΙΣ ΓΚΑΡΤΜΑΝ σχετικά με τις μελλοντικές δυνατότητες, αντίστοιχα με τους σπόρους, ιδιωτικής οικονομικής εκμετάλλευσης του νερού.
Του Γιώργου Αυγερόπουλου.

(Πατήστε στο κουμπί υποτίτλων, κάτω δεξιά στο βίντεο)

Η ιστορία του σπόρου από ιστορία ζωής και θρέψης έχει γίνει ιστορία που μιλά για έλεγχο, εξάρτηση και χρέη. Μια ιστορία γραμμένη από εκείνους που θέλουν να αποκομίσουν τεράστια κέρδη, ελέγχοντας το σύστημα διατροφής, χωρίς να νοιάζονται για το πραγματικό κόστος.

Ο σπόρος, που συμπυκνώνει μέσα του γνώση, παράδοση και την κουλτούρα κάθε κοινωνίας μετατρέπεται σε εμπόρευμα, από εκείνους που θέλουν να μονοπωλήσουν παγκοσμίως την τροφή.

Κορυφαίοι εμπειρογνώμονες (όπως οι Dr Vandana Shiva και Henk Hobbelink) ενώνουν τη φωνή τους με Αφρικανούς αγρότες. Ώρα να αλλάξει ο δρόμος που έχει πάρει το θέμα των σπόρων και ώρα για όλους μας να υπερασπιστούμε την ελευθερία των σπόρων.

Συμπαραγωγή The Gaia Foundation και African Biodiversity Network σε συνεργασία με GRAIN, Navdanya International και MELCA Ethiopia.

Το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ «Τροφή, Α.Ε.» (Food, Inc.) από τον βραβευμένο με Emmy σκηνοθέτη Ρόμπερτ Κένερ.

Τι τρώμε και πώς παράγεται;

Μια αποκαλυπτική ματιά στις πρακτικές των αμερικανικών εταιρειών που ελέγχουν τη βιομηχανία τροφίμων.

Αυτό το ντοκιμαντέρ είναι μια μικρή εισαγωγή στο έργο που έχει ήδη ανακυρηχθεί ως η νέα επανάσταση της αστικής βιωσιμότητας.

Στη μέση ενός πυκνοκατοικημένου αστικού σκηνικού στο κέντρο της Pasadena, μια δραστική αλλαγή ριζώνει. Για πάνω από είκοσι χρόνια, η οικογένεια Dervaes έχουν μεταμορφώσει το σπίτι τους σε ένα μοντέλο βιώσιμης γεωργίας και αστικής ζωής.

Μέσα από τη δημιουργία της «Αστικής Αγροικίας», η οικογένεια Ντερβάις δείχνει ότι η αλλαγή είναι εφικτή βήμα-βήμα. Μαζεύουν 3 τόννους βιολογικών τροφίμων ετησίως από τον κήπο τους που είναι μόλις 400 τμ, ενώ ενσωματώνουν πολλές βασικές πρακτικές όπως την ηλιακή ενέργεια και το βιοντίζελ, προκειμένου να μειώσουν το οικολογικό τους αποτύπωμα.

Υποτιτλισμένο ντοκυμαντέρ (επιλέξτε τους ελληνικούς υπότιτλους) του Christophe Guyon για τον κίνδυνο εξαφάνισης των παραδοσιακών σπόρων και τις δραματικές επιπτώσεις στην ανθρωπότητα από την παγκόσμια κυριαρχία των μεταλλαγμένων σπόρων που κατασκευάζουν οι πολυεθνικοί αγροβιομηχανικοί κολοσσοί.

«Το φρούριο». Ταινία αποκάλυψη. Είναι μια δοκιμασία για την ψυχή. Αν καταφέρεις να τη δεις έως το τέλος σημαίνει πως η κάρδια σου δεν έχει σκληρύνει ακόμα, δεν αποστασιοποιήθηκες από τον υπόλοιπο κόσμο κρυμμένος πίσω από ψηλούς τοίχους. Ταινία για το θαύμα. Θαύμα πραγματικό και όχι φανταστικό. Ταινία για τη θεραπεία των άρρωστων παιδιών και για την ίαση των ενήλικων. Στον κινηματογράφο πια η έννοια του ήρωα ταυτίζεται με σκληρότητα και μυϊκή δύναμη. Όμως βλέπετε πως γίνεται και αλλιώς. Ο ήρωας είναι αυτός που με τη δύναμη της καρδιάς μπορεί να κάνει το καλό. Εξάλλου υπάρχει τόσο λίγο καλό γύρω μας. Ακόμη δεν ξέρουμε τι είναι η ζωή. Είναι μια περίοδος εργασίας πριν από την αιωνιότητα ή μία απλή βολτούλα από το ένα σημείο στο άλλο;

Παραγωγή: 2007
Σκηνοθέτης: Μιχαήλ Σάδριν
Προβολή: ορθόδοξο τηλεοπτικό κανάλι «Γκλας»

Το 2009 η ταινία προβλήθηκε στο φεστιβάλ ορθόδοξης ταινίας και πήρε τα πρώτα βραβεία σε όλες τις κατηγορίες, με ομοφωνία κοινού και επιτροπής.

Τα γυρίσματα διήρκεσαν ένα χρόνο στο μοναστήρι Σβιάτο-Βαζνεσένσκι (Της Αναλήψεως) στα σύνορα με την Ρουμανία. Ο σκηνοθέτης μας δίνει την ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τις αξίες της ζωής, μέσα από τα παραδείγματα των μοναχών, εφαρμόζοντας καθημερινά την εντολή της αγάπης.

Τα κεντρικά πρόσωπα είναι: ο ηγούμενος του μοναστηριού (που έγινε ο πατέρας για 29 υιοθετημένα παιδάκια, έχοντας ήδη τρία δικά του, δύο αγόρια και ένα κορίτσι), η αδελφότητα και τα παιδιά από το μοναστηριακό ορφανοτροφείο (150 ορφανά), πολλά από τα οποία είναι βαριά άρρωστα.

Αυτή η ταινία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένα μεγάλο πνευματικό γεγονός. Μια ουράνια αγάπη εμφανίζεται πάνω στη γη.

Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της ταινίας τα εξηγεί όλα:

«Σφίγγοντας τα δόντια μέχρι τριγμού, και τα χέρια μέχρι πόνου, χαίρε, διότι ζεις. Χαίρε με τη γαλαζόπετρα του ουρανού και με το ρουμπίνι του ηλιοβασιλέματος. Χαίρε με το μαργαρίτη της βρόχινης σταγόνας, διότι δεν μπορείς αλλιώς. Χαίρε με τη χαρά του πληγωμένου μαχητή, που κείται κάτω. Αν και η μάχη χάθηκε, η σημαία είναι ψηλά, και το όπλο δεν πετάχτηκε στη λάσπη, και δεν τρέχεις ντροπιασμένος, επειδή δεν έχεις πια πόδια… Και το μόνο που μένει είναι να πολεμάς μέχρι θανάτου. Και αν δεν μείνει πια τίποτα, χαίρε με μια άνωθεν χαρά για τον πλησίον σου. Χαίρε με την αγάπη των άλλων, χαίρε με τα γέλια των παιδιών που δεν είναι δικά σου. Ακόμα και όταν είναι μαύρα σύννεφα παντού χαίρε. Στη βροχή και στη λάσπη χαίρε. Χαίρε και αγαλλιάσου, αψηφώντας τον πόνο, διότι το όνομά σου είναι Άνθρωπος!»

Φώτης Κόντογλου – Τὸ βλογημένο μαντρί («Ἔργα», τ. Α´)

Κάθε χρόνο ὁ Ἅγιος Βασίλης τὶς παραμονὲς τῆς Πρωτοχρονιᾶς γυρίζει ἀπὸ χώρα σὲ χώρα κι ἀπὸ χωριὸ σὲ χωριό, καὶ χτυπᾶ τὶς πόρτες γιὰ νὰ δεῖ ποιὸς θὰ τὸν δεχτεῖ μὲ καθαρὴ καρδιά. Μία χρονιὰ λοιπόν, πῆρε τὸ ραβδί του καὶ τράβηξε. Ἤτανε σὰν καλόγερος ἀσκητής, ντυμένος μὲ κάτι μπαλωμένα παλιοράσα, μὲ χοντροπάπουτσα στὰ ποδάρια του καὶ μ᾿ ἕνα ταγάρι περασμένο στὸν ὦμο του. Γι᾿ αὐτὸ τὸν παίρνανε γιὰ διακονιάρη καὶ δὲν τ᾿ ἀνοίγανε τὴν πόρτα. Ὁ Ἅγιος Βασίλης ἔφευγε λυπημένος, γιατὶ ἔβλεπε τὴν ἀπονιὰ τῶν ἀνθρώπων καὶ συλλογιζότανε τοὺς φτωχοὺς ποὺ διακονεύουνε, ἐπειδὴς ἔχουνε ἀνάγκη, μ᾿ ὅλο ποὺ αὐτὸς ὁ ἴδιος δὲν εἶχε ἀνάγκη ἀπὸ κανέναν, κι οὔτε πεινοῦσε, οὔτε κρύωνε.

Ἀφοῦ βολόδειρε⁽¹⁾ ἀπὸ δῶ κι ἀπὸ κεῖ, κι ἀφοῦ πέρασε ἀπὸ χῶρες πολλὲς κι ἀπὸ χιλιάδες χωριὰ καὶ πολιτεῖες, ἔφταξε στὰ ἑλληνικὰ τὰ μέρη, πού ῾ναι φτωχὸς κόσμος. Ἀπ᾿ ὅλα τὰ χωριὰ πρόκρινε τὰ πιὸ φτωχά, καὶ τράβηξε κατὰ κεῖ, ἀνάμεσα στὰ ξερὰ βουνὰ ποὺ βρισκόντανε κάτι καλύβια, πεινασμένη λεμπεσουριά⁽²⁾.

Περπατοῦσε νύχτα κι ὁ χιονιᾶς βογκοῦσε, ἡ πλάση ἤτανε πολὺ ἄγρια. Ψυχὴ ζωντανὴ δὲν ἀκουγότανε, ἐξὸν ἀπὸ κανένα τσακάλι ποὺ γάβγιζε. (περισσότερα…)