Αρχική » Άρθρα με ετικέτα 'πολιτική'
Αρχείο ετικέτας πολιτική
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ
Υπάρχει ένας τομέας της στρατιωτικής τέχνης που λέγεται “ψυχολογικός πόλεμος”.
Δυστυχώς, όταν ακούμε τη λέξη “ψυχολογικός πόλεμος”, μας έρχεται (όχι τυχαία) στο νου η γειτόνισσα μας που προσπαθεί να μας σπάσει τα νεύρα επειδή δεν έχει τίποτε άλλο να κάνει.
Στην πραγματικότητα, ο ψυχολογικός πόλεμος είναι μια ολόκληρη επιστήμη, η οποία διδάσκεται σε πανεπιστήμια. Ο ψυχολογικός πόλεμος διδάσκονταν (δεν ξέρω αν διδάσκεται ακόμα) και στις Ελληνικές στρατιωτικές σχολές (Ευελπίδων και ΣΜΥ) με το εγχειρίδιο που θα βρείτε σκαναρισμένο σε link στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://thalamofilakas.blogspot.gr/2012/06/blog-post_3619.html
Σύμφωνα με το Ελληνικό στρατιωτικό εγχειρίδιο (το οποίο προφανώς αποτελεί μετάφραση παλαιότερης Αμερικάνικης έκδοσης) αντικειμενικός στόχος των ψυχολογικών επιχειρήσεων είναι η διάσπαση της ενότητας ενός λαού και η λειτουργία των ατόμων σαν μονάδων και όχι σαν λαός με συνοχή και οργάνωση.
Οι βασικές μέθοδοι με τις οποίες επιτυγχάνεται ο στόχος αυτός, είναι οι ακόλουθες:
Δεν ξέρω αν σας θυμίζουν τίποτα όλα αυτά, αλλά από ότι φαίνεται, οι υποκινητές του ψυχολογικού πολέμου κατά της χώρας μας, τα καταφέρνουν περίφημα, αφού κανείς στην Ελλάδα δεν μπορεί να συννενοηθεί και να συμπράξει με κανέναν. Οι αντί-εξουσιαστές πολεμούν τους φασίστες, οι φασίστες πολεμούν τους λαθρομετανάστες, οι “γνήσιοι Ελληνες” πολεμούν τους χριστιανούς, οι “γνήσιοι χριστιανοί” περιμένουν τον μαρμαρωμένο βασιλιά, οι δημόσιοι υπάλληλοι μισούν τους “κλέφτες” επιχειρηματίες, οι ιδιώτες μισούν τους “τεμπέληδες” δημόσιους υπάλληλους, η τηλεόραση παίζει σήριαλ με πρωταγωνιστές τους σφαγείς των Ελλήνων, οι “διανοούμενοι” και οι “καλλιτέχνες” περιγελούν την Ελληνική ιστορία, οι “καθηγητές” πανεπιστημίου δεν μπορούν να συμφωνήσουν ποια είναι η σωστή οικονομική πολιτική και όλα αυτά σε ένα κλίμα οικονομικής εξαθλίωσης, εθνικής αποδόμισης και ιδεολογικής αποσύνθεσης.
Μπορεί να φαίνεται απίθανο ότι όλοι οι παραπάνω χρηματοδοτούνται από τα ίδια κέντρα, αν όμως αναλογιστείτε πόσο τεράστια είναι τα συμφέροντα που παίζονται, ίσως δε φαίνεται πλέον και τόσο απίθανο.
Εκτός από το σύγγραμα αυτό (την γνησιότητα του οποίου μπορείτε να επιβεβαιώσετε ρωτώντας οποιονδήποτε Ελληνα αξιωματικό), εξίσου διαφωτιστικό είναι και το ακόλουθο βίντεο (http://thalamofilakas.blogspot.gr/2012/06/blog-post_12.html), το οποίο περιγράφει και επιβεβαιώνει τις ίδιες μεθόδους αποδόμησης του ηθικού του εχθρού. Στο βίντεο αυτό, μιλάει ένας πρώην σοβιετικός πράκτορας καθηγητής ψυχολογικών επιχειρήσεων ο οποίος το 1985 αυτομόλησε (μέσω Ελλάδας) στην Αμερική και από τότε εργάζεται για τους Αμερικάνους. Μπορεί στο ίδιο το βίντεο ο Γιούρι την ίδια ώρα που εξηγεί τις μεθόδους των ψυχολογικών επιχειρήσεων να προπαγανδίζει τις θέσεις της Αμερικανικής κυβέρνησης (και αυτό από μόνο του δείχνει πόσο λεπτή τέχνη είναι η προπαγάνδα και πόσο δύσκολα γίνεται αντιληπτή από κάποιον που δε γνωρίζει τα περι ψυχολογικών επιχειρήσεων), αλλά όσα λέει είναι πέρα για πέρα αληθινά.
Παρακαλώ να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή στο τελευταίο μέρος του βίντεο, όπου ο Ρώσος καθηγητής περιγράφει την κατάληξη των ψυχολογικών επιχειρήσεων, γιατί πιθανότατα περιγράφει τον τελικό στόχο της επίθεσης που δεχόμαστε.
ΘΑΛΑΜΟΦΥΛΑΚΑΣ
Περιβαλλοντικό – Ιδιωτικοποίηση του νερού (ελληνικοί υπότιτλοι)
Το «Monitor» της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης ερευνά τον ρόλο της Κομισιόν στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων.
Η εκπομπή της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης «Monitor» έκανε πρόσφατα μια έρευνα για τις πιέσεις που ασκεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις χώρες μέλη της Ε.Ε. για να ιδιωτικοποιήσουν τις υπηρεσίες ύδρευσης.
Το ρεπορτάζ αναφέρεται στην περιοχή Pacos de Ferreira της Πορτογαλίας όπου επιβλήθηκε η ιδιωτικοποίηση και όπου μέσα σε λίγα χρόνια τα τιμολόγια αυξήθηκαν 400 τα εκατό και συνεχίζουν με αύξηση 6 τα εκατό κάθε χρόνο. «Δεν μπορούμε πια να πιούμε νερό, όπως πίναμε στο παρελθόν, δεν είναι καλό» λένε οι κάτοικοι της περιοχής που ήταν από την αρχή αντίθετοι στην ιδιωτικοποίηση.
Το 8λεπτο βίντεο στη συνέχεια πηγαίνει στο κέντρο του προβλήματος στις Βρυξέλλες. Εκεί ερευνά σε βάθος την κατάσταση και παρουσιάζει έγγραφα που αποδεικνύουν την απόφαση για «άνοιγμα της αγοράς» του νερού, ξεκινώντας από τις χώρες του Νότου, μια αγορά που την υπολογίζουν σε τριψήφια δις. Όσο για τους ποιους έχει ως συμβούλους, στην ομάδα ειδικών που χαράσσουν την πολιτική του νερού, ο επίτροπος Barnier ο ισχυρός άντρας της Commission, το ρεπορτάζ μας πληροφορεί ότι είναι το Steering Group που αποτελείται από τους γενικούς διευθυντές των μεγαλύτερων πολυεθνικών του χώρου. «Το γκρουπ δεν το επέλεξα εγώ» δηλώνει ο Barnier, «Αν με ρωτάτε αν θα έπρεπε να είναι αυτό το γκρουπ πιο ισορροπημένο απαντάω ναι» λέει όταν ο δημοσιογράφος του διαβάζει τη λίστα των συμμετεχόντων… «Νερό ένα ανθρώπινο δικαίωμα ή μια μπίζνες δισεκατομμυρίων δολαρίων;» «Φαίνεται ότι οι Βρυξέλλες αποφάσισαν». «Στο μέλλον το νερό θα ανήκει στις πολυεθνικές αντί σε όλους εμάς.»
Με αυτές τς φράσεις κλείνει ένα ρεπορτάζ μιας πραγματικής εκπομπής ειδήσεων, μιας πραγματικής δημόσιας τηλεόρασης. Της γερμανικής… Και στα δικά μας!
Δημοσιεύθηκε στις 10 Μάρ 2013
www.savegreekwater.org
english version video link http://youtu.be/rbCD8HA11sg
TΟ ΜΕΓΑΛΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ είναι μια πολιτική ταινία.
TΟ ΜΕΓΑΛΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ είναι μια πολιτική ταινία.
Ο σκηνοθέτης Florian Opitz ταξιδεύει στη Νότια Αμερική, την Ασία, την Αφρική, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, παρακολουθεί και καταγράφει ιστορίες ανθρώπων που η ζωή τους άλλαξε δραματικά με την επιβολή ιδιωτικοποιήσεων.
Μέσα από τις δικές τους ιστορίες, το αφηρημένο φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης γίνεται συγκεκριμένο. Γίνεται σαφής η εικόνα της κατάστασης μετά την ιδιωτικοποίηση βασικών αγαθών, όπως η παροχή νερού, η ηλεκτρική ενέργεια, οι δημόσιες μεταφορές, και η δημόσια υγειονομική περίθαλψη.
Τα γεγονότα που παρακολουθούμε άλλοτε παίρνουν τραγικές διαστάσεις, άλλοτε προκαλούν γέλιο, αλλά πάντα λειτουργούν ενθαρρυντικά για όσους έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινά τις αρνητικές επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων. Επιπτώσεις των αποφάσεων που υπαγορεύονται από τους απρόσωπους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η Παγκόσμια Τράπεζα και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (ΠΟΕ), για τους οποίους οι άνθρωποι δεν αντιπροσωπεύουν τίποτα περισσότερο από αριθμούς…
Tο ντοκιμαντέρ του Florian Opitz “Το μεγάλο ξεπούλημα – Der Grosse Ausverkauf (2007)“, δίνει λοιπόν μια εικόνα από το τι επιφέρει η ιδιωτικοποίηση σημαντικών και πολύτιμων αγαθών, όπως συμβαίνει ας πούμε με την ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων (πχ στις Φιλιππίνες), του ηλεκτρικού ρεύματος (πχ στη Νότιο Αφρική) και των μέσων μαζικής μεταφοράς (πχ των φημισμένων τρένων στην Βρετανία) αλλά και του νερού (πχ στην Βολιβία –που απαγορεύεται και να χρησιμοποιήσεις αυτό το νερό που κυλάει “εκτός δικτύου”!).
Όλες αυτές οι καταστάσεις με τις αβάσταχτες χρεώσεις για αυτά τα αγαθά αλλά και της ταυτόχρονης αδιαφορίας των εταιρειών για την σωστή συντήρηση/λειτουργία έναντι του κέρδους (πχ των σιδηροδρομικών δικτύων που η συντήρησή τους πέρασε από εργολάβους σε υπεργολάβους… κλπ) αποτελούν άμεσο ή έμμεσο κίνδυνο για την ζωή των κατοίκων αυτών των χωρών και περιγράφονται από τους ίδιους… μόνο που μερικές εικόνες λένε περισσότερα.
(Το Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ)… AYTO AKΡΙΒΩΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙ, ΜΕ ΤΑΧΙΣΤΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ.)
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2013/01/blog-post_8182.html#ixzz2Iku1V7Lh
Η ΠΑΓΙΔΑ – Τι συνέβη στο όνειρο μας για ελευθερία;
Η ατομική ελευθερία είναι το όνειρο της εποχής μας. Είναι αυτό που οι ηγέτες υπόσχονται να μας δώσουν, καθορίζει τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας και, κατ ‘επανάληψη, έχουμε εμπλακεί σε πολέμους για την επιβολή της σε όλο τον κόσμο. Αλλά αν σταθούμε λίγο και σκεφτούμε τι πραγματικά σημαίνει ελευθερία για μας σήμερα, είναι ένα παράξενο και περιορισμένο είδος της ελευθερίας.
Οι πολιτικοί υποσχέθηκαν να μας ελευθερώσουν από το παλιό νεκρό χέρι της γραφειοκρατίας, αλλά έχουν δημιουργήσει ένα όλο και πιο ελεγχόμενο σύστημα κοινωνικής διαχείρισης, που οδηγείται από στόχους και αριθμούς. Οι κυβερνήσεις προσηλωμένες στην ελευθερία της επιλογής, οδήγησαν τα κράτη προς μια αύξηση της ανισότητας και μια δραματική κατάρρευση της κοινωνικής κινητικότητας. Και στο εξωτερικό, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, η προσπάθεια για την επιβολή της ελευθερίας οδήγησε σε αιματηρό χάος και την άνοδο ενός αυταρχικού αντι-δημοκρατικού ισλαμισμού. Αυτό, με τη σειρά του, έχει βοηθήσει να εμπνεύσει τρομοκρατικές επιθέσεις στη Βρετανία. Σε απάντηση, η κυβέρνηση έχει καταστρατηγήσει μακροχρόνιους νόμους που είχαν σχεδιαστεί για την προστασία της ελευθερίας μας.
Το ‘The Trap’ είναι μια σειρά από τρεις ταινίες (εδώ ενωμένες σε μια), από τον με βραβευμένο με Bafta παραγωγό Adam Curtis, που εξηγεί την προέλευση της σύγχρονης ιδέας της ελευθερίας μας. Δείχνει πώς ένα απλοϊκό μοντέλο των ανθρώπινων όντων ως ιδιοτελή, σχεδόν ρομποτικά, πλάσματα οδήγησαν στην σημερινή ιδέα της ελευθερίας. Το μοντέλο αυτό προέκυψε από τις ιδέες και τις τεχνικές που αναπτύχθηκαν από τους πυρηνικούς ‘στρατηγούς’ κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου για να ελέγξει τη συμπεριφορά του σοβιετικού εχθρού.
The Trap από τον Adam Curtis
Υπότιτλοι από τον Avela.
(The Trap, BBC, 2007)
Διαβάστε (δυστυχώς στα αγγλικά) περισσότερα για την σειρά των τριών επεισοδίων στο: http://en.wikipedia.org/wiki/The_Trap_(TV_series)