Ιαν 13 09
Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΓΓΕΛΟΣ
Ένας άγγελος που απ’ τον
ουρανό κατέβηκε,
ήρθε για μένα για να
με προστατεύει,
τον εαυτό της ποτέ
δεν σκέφτηκε,
στις αναμνήσεις ταξιδεύει,
πρωί- πρωί ξυπνάει,
μου φτιάχνει πρωινό,
στο μάγουλο γλυκά με φιλάει,
και μου λέει: “σ’ αγαπώ”,
προβλήματα έχει κι όμως
με βοηθάει,
για την δουλειά της τρέχει,
όμως εμένα αγαπάει,
η αγκαλιά της είναι
το στέκι μου, εκεί,
αγάπη να μου δώσει,
και’ να γλυκό φιλί,
δάκρυ δεν αφήνει να πέσει,
από τα μάτια μου,
προτιμάει να κλέψει,
παρά να σπάσει η καρδιά μου,
μέσα ‘π’ αυτό το ποίημα,
για την μαμά μου θα σας πω,
σαν της θάλασσας το κύμα ,
σκάω στο γιαλό,
γιατί την αγαπώ,
αν δεν είμαι δίπλα της ,
πάω να τρελαθώ,
με βοηθάει δίχως να πληγωθώ,
αχ, μανούλα μου πόσο
Σ’ ΑΓΑΠΩ!
ΣΣ. Το ποίημα αποτελεί εργασία που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος των Νεοελληνικών κειμένων της Καθηγήτριας Κατερίνας Αθανασίου.
2 Μαρτίου nd, 2013 στις 16:37
εξαισιο εμπνευσμενο μεσα απο την ζωη εκφραζει πληρως την αγαπη και τα συναισθηματα των γονιων για τα παιδια τους που παρα τις συνθηκες της εποχης μανουν ανεπαφα και ακεραια.Συνεχισε να γραφεις ποιηματα και να αξιοποιεις το ταλεντο σου.