Εγώ είμαι εγώ και μ ‘ αγαπώ!
Μα, ποιος είναι τέλοσπάντων αυτός ο εαυτός;
Κανείς δεν ήξερε να απαντήσει κι από κει άρχισαν όλα…καθρέφτες,φωτογραφίες, κ.ο.κ μέχρι να ανακαλύψουμε..τον εαυτό μας.
…..απο τί απαρτίζεται, όμως ο εαυτός μου;;; Τί φαίνεται στους φίλους μου;;; τί βλέπουν απο μένα;;; Το σώμα μου, το κεφάλι μου, το προσωπό μου..,….απο κει αρχίσαμε:
Σε χαρτί του μέτρου σχεδιάσαμε μια συμμαθήτριά μας και ζωγραφίσαμε πρόσωπο, μάτια,μύτη, χείλη ,μαλλιά, αλλά και χέρια ,πόδια και ό,τι άλλο γνωρίζαμε ότι έχουν οι άνθρωποι στο σώμα τους.
…..έπειτα σκεφτήκαμε να ντύσουμε το κοριτσάκι, που φτιάξαμε για να είναι όπως και μεις, βρήκαμε, λοιπόν, ρούχα, που έχουμε για ώρα ανάγκης στο σχολείο και τα χρησιμοποιήσαμε…Και μαντέψτε: της δώσαμε και όνομα. Τη λένε Ντόρα!
….αφού μιλήσαμε για τη Ντόρα και φανταστήκαμε διάφορα για αυτήν, άρχισε η παρουσίασή του δικού μας εαυτού…πως με λένε, πόσο χρονών είμαι, ποιο είναι το αγαπημένο μου παιχνίδι, το αγαπημένο μου χρώμα,φαγητό, παιδικό έργο,βιβλίο και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς.
….παίξαμε και ένα παιχνίδι για τα μέλη/μέρη του σώματός μας, το οποίο αγαπήσαμε πολύ και το αποζητούσαμε κάθε μέρα ( το βάλαμε ,μάλιστα και στο κουτί του κεφιού, όπου έχουμε όλα τα παιχνίδια, που μας κάνουν πολύ χαρούμενους).
…..έπειτα ήρθε η γνωριμία με τις αισθήσεις μας- γνωριμία πολύ διεξοδική και εμπεριστατωμένη, που θα έλεγε κανείς ότι πραγματικά εντρυφήσαμε σ’ αυτές, με πρώτη την όρασή μας. Σκεφτήκαμε και ζωγραφίσαμε τί βλέπουμε κθημερινά με τα μάτια μας
……και πόσο σπουδαίο είναι που τα έχουμε..δοκιμάσαμε να αναγνωρίσουμε πράγματα χωρίς αυτά και δυσκολευτήκαμε:
……δοκιμάσαμε να περπατήσουμε με δεμένα μάτια και δυσκολευτήκαμε εξίσου:
…..και φτιάξαμε και ένα ζευγάρι γυαλιά ,αλλά προσέξτε:μαγικά γυαλιά, που θα μας βοηθούν πάντα να βλέπουμε ωραίο ό,τι συμβαίνει γύρω μας:
…..ενώ παίξαμε και ένα παιχνίδι μνήμης με τα ζεύγη χρωμάτων των ματιών ,που υπάρχουν και ψάξαμε ανάμεσά μας να τα βρούμε, αλλά ,τελικά, στις μετρήσεις χρώματος ματιών υπερίσχυσε με διαφορά το καστανό:
…..έπειτα, μιλήσαμε για την όσφρησή μας και μυρίσαμε διάφορα,που μας άρεσαν και κάποια ,που δε μας άρεσαν:
ενώ ,με την ευκαιρία, γνωρίσαμε και τη γεύση ,μιας και πολλοί απο μας δεν άντεχαν να αρκεστούν στη μυρωδιά ,αλλά ήθελαν και να δοκιμάσουν και προσπάθησαν και ότι δεν κατάλαβαν με την οσμή να το καταλάβουν δοκιμάζοντας το:
….Συνεχίσαμε με την ακοή, ακούσαμε και αναγνωρίσαμε ήχους ,ακούσαμε αγαπημένα τραγούδια, κουδούνια, τηλέφωνα ,που χτυπούν, ανθρώπους να γελάνε, μωρά να κλαίνε, βροχές και αστραπές, ζωάκια, μέσα μεταφορά και πολλά πολλά άλλα..τόσα πολλά ,που «θα πρεπε να ναι πολυ μεγάλα τ αυτιά μας για να τα ακούν όλα αυτα», όπως χαρακτηριστικά σκέφτηκαν τα παιδιά..κι όντως, τα αυτιά μας μεγάλωσαν λίγο με τόσους ήχους ,που ακούσαμε σε μία μέρα μόλις και το αποτέλεσμα ήταν αυτό: ενώ, επί τη ευακαιρία, ακούσαμε και μια ιστορία μαγνητοσκοπημένη για τον «Μέντιο το 15ο τον Αυτάρα», που όλοι τον κορόιδευαν για τα αυτιά του, αλλά εμείς αποφασίσαμε να του συμπαρασταθούμε..
….Τελευταία αίσθηση ήταν η αφή. Πιάσαμε διάφορα υλικά, σκληρά, μαλακά, κρύα, ζεστά, χνουδωτά, λεία και τραχιά, τα αναγνωρίσαμε με μάτια κλειστά και τα επιβεβαιώσαμε και με ανοιχτά. Είπαμε αινίγματα και παροιμίες και κάναμε μια ομαδική εργασία με τα είδη αφής (μαλακό, σκληρό,τραχυ,απαλό) και επειδή μα ςάρεσε και θέλαμε όλοι να κόψουμε και να κολλήσουμε υλικά αποφασίσαμε να κάνουμε και μια ατομική εργασία:
Και έτσι έκλεισε το θέμα εαυτός μου..τυπικά μόνο, γιατί το θέμα του εαυτού μου στο νηπιαγωγείο δεν τελειώνει ποτέ. Όλες οι θεματικές, που ασχολούμαστε έχουν να κάνουν με το κάθε παιδί προσωπικά και άμεσα σε στενή σχέση και συνάρτηση με τους γύρω του και σ΄αυτή τη συνάρτηση χτίζεται ο προγραμματισμός όλης σχεδόν της σχολικής χρονιάς και, φυσικά ,η καθημερινότητα μας στο σχολείο. Το παιδί πρέπει να μάθει να σέβεται και ν’αγαπάει πρώτα τον εαυτό του, για να μπορέσει να αγαπήσει και χτίσει γερά θεμέλια σ΄όλες τις διαπροσωπικές του σχέσεις τώρα και για πάντα.