Η ημέρα αυτή στάθηκε η αφορμή να ασχοληθούμε , να αναλύσουμε, να περιγράψουμε, να διηγηθούμε και να οριοθετήσουμε την έννοια του σχολικού εκφοβισμού.
Σε αρχικό επίπεδο, καθίσαμε σ’ έναν κύκλο και αφού αναφέραμε περιστατικά bullying που έχουμε υποστεί ή που τυχόν έχουμε ασκήσει κατά τη διάρκεια των σχολικών μας ετών, παρατηρήσαμε πως τα συναισθήματα τα οποία μας γεννήθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια των αφηγήσεων μας μόνο ευχάριστα δεν ήταν.
Έπειτα, μιλήσαμε για τον κύκλο της βίας, επισημαίνοντας πως δεν είναι μόνοι συνένοχοι ο θύτης και το θύμα, αλλά και μια σειρά υποστηρικτών ή παρατηρητών που επιτρέπουν να συνεχίζει να ασκείται το φαινόμενο του εκφοβισμού, ακριβώς επειδή δεν επεμβαίνουν με κάποια δράση για να μην εμπλακούν στο περιστατικό.
Στη συνέχεια, προτείναμε με τη μέθοδο της “ιδεοθύελλας” τρόπους απομάκρυνσης του φαινομένου αυτού από τη ζωή μας. Ζωγραφίσαμε στον πίνακα τον Μπούλη (Bullying) ένα τερατάκι – εξωγήινο και κάθε αποτελεσματική πρόταση που έδιναν οι μαθητές για να τον αντιμετωπίσουμε, σβήναμε κι ένα κομμάτι του, ώσπου καταφέραμε να τον εξαφανίσουμε , υποσχόμενοι να εφαρμόσουμε όσα προτείναμε σε θεωρητικό πλαίσιο και στη σχολική μας ζωή.
Τέλος, η ενότητα ολοκληρώθηκε με την κατασκευή μιας αφίσας, η οποία αποτυπώνει το ταμπλό ενός λατρεμένου από όλους μας επιτραπέζιου παιχνιδιού, το λεγόμενο “φιδάκι” . Ένα φιδάκι λίγο διαφορετικό από το συνηθισμένο, που περιλαμβάνει έναν αριθμό 30 τετραγώνων με σκάλες και φιδάκια. Στα αντίστοιχα τετράγωνα κολλήσαμε φωτογραφίες των παιδιών. Τοποθετήσαμε ασπρόμαυρες φωτογραφίες στις καταστάσεις που ασκείται κάποια μορφή εκφοβισμού- βίας και έγχρωμες φωτογραφίες σε στιγμιότυπα που μαρτυρούν ενέργειες οι οποίες βοηθούν στην εξάλειψη και στην καταπολέμηση του εκφοβισμού.
Είπαμε ΟΧΙ ΒΙΑ με τα στόματά μας και με τα σώματά μας!
Για ρίξτε μια ματιά 🙄
