Γιορτάζοντας την 25η Μαρτίου 1821…

Η 25η Μαρτίου 1821 είναι μία από τις δύο μεγάλες εθνικές μας γιορτές, αλλά και μεγάλη θρησκευτική γιορτή, αφού γιορτάζουμε ταυτόχρονα τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Ο εορτασμός άρχισε στο σχολείο μας μία εβδομάδα πριν. Μιλήσαμε για την ιστορία εκείνων των χρόνων, είδαμε σχετικό εποπτικό υλικό, ακούσαμε μουσική και τραγούδια, διαβάσαμε βιβλία με ποιήματα, παραδόσεις και ιστορικά γεγονότα της εποχής, δημιουργήσαμε τους δικούς μας πίνακες ζωγραφικής εμπνεόμενοι από έργα σπουδαίων ζωγράφων, Ελλήνων και ξένων, που αποτύπωσαν στιγμές του Απελευθωτικού Αγώνα των Ελλήνων μετά από 400 ολόκληρα χρόνια σκλαβιάς.

aggelos alexandros andreas g andreas k david emmanouela faidra giorgos ifigeneia kosmas lefteris makis maria sofia stavroula tasos

Μάθαμε για τη ζωή των ηρώων και των ηρωίδων αλλά και όλων των απλών ανθρώπων σαν κι εμάς που ενώθηκαν και αγωνίστηκαν για να έχουμε εμείς σήμερα την πατρίδα μας ελεύθερη και δημοκρατική, μια χώρα στολίδι στον κόσμο. Μάθαμε και για τους Φιλέλληνες, η συμβολή των οποίων υπήρξε πολύ σημαντική για την έκβαση του Αγώνα των Ελλήνων. Ακούστε εδώ ένα υπέροχο ποίημα ενός από αυτούς τους Φιλέλληνες, που ακούσαμε και στην τάξη μας και συγκινηθήκαμε πολύ. Είναι ο “Ύμνος στην Ελλάδα” σε ποίηση Frederic Mistral, μουσική Σταμάτη Χατζηευσταθίου και απαγγελία από το Σταύρο Ζαλμά.

DSCN2899 2 DSCN2902 2 DSCN2907 2 DSCN2913 2 DSCN2917 2 DSCN2919 2 DSCN2921 2 DSCN2933 2 DSCN2940 2 DSCN2948 2

Οι εορταστικές μας δραστηριότητες ολοκληρώθηκαν με τη γιορτή μας, με την ανάγνωση του υπέροχου βιβλίου της Ευγενίας Φακίνου “Τα Ελληνάκια”, με χορούς και τραγούδια, όπως το παραδοσιακό “12 Ευζωνάκια”, ο “Θούριος” του Ρήγα Φεραίου και το “Να ‘τανε το 21” των Σταύρου Κουγιουμτζή και Σώτιας Τσώτου.

Χρόνια πολλά στην Ελλάδα μας και σε όσες και όσους γιορτάζουν το όνομά τους, Ευαγγελίες και Ευάγγελους. Και του χρόνου με υγεία, με αγάπη, με ειρήνη και προκοπή!

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΠΑΣΧΑΛΙΑ!

Έζησα κάποτε, πουλιά μου,
την πιο παράξενη χρονιά μου.
Ποιος να το πίστευε; Κανείς!
Τι θα περνούσαμε κι εμείς…

Πλησίαζε η Πασχαλιά
κι έβρισκες μέσα στα σχολειά,
όπου κι αν μύριζε Ελλάδα,
σε κάθε τάξη μια πουλάδα!

Και κοκοκό και τριαλαλά,
βγαίναν οι κότες παγανιά.
Και τα κοκόρια στην παρόλα,
κιρικικιιί τα δίναν όλα!

Μα υπήρχε κάτι φοβερό,
παράξενο, τρομακτικό.
Δεν ήταν όνειρο -να ζήσεις!-
να σε τσιμπήσω, να ξυπνήσεις.

Μας είχαν κλείσει σε κλουβιά,
παράθυρα ηλεκτρονικά!
Και τα παιδιά, καλωδιωμένα,
ήταν κι αυτά μπαγλαρωμένα!

Στο πλάι δάσκαλοι, δασκάλες,
άπλωναν γέφυρες και σκάλες,
φτερά και πούπουλα φορούσαν,
ιούς κι Ιούδες πολεμούσαν.

Και μπλα μπλα μπλα απ’ την οθόνη,
όλοι μαζί μα τόσο μόνοι,
κακάριζαν πασχαλινά
κι έβαφαν κόκκινα τ’ αυγά.

Άλλο, πουλιά μ’, να σας το πουν
κι άλλο να το θωρείς, πουλ πουλ!
Σε τέτοιο αφύσικο κοτέτσι
να είναι κουλ ποιος θα τ’ αντέξει;

Γι’ αυτό, γλυκά μ’ κλωσσοπουλιά,
ας πάει καλιά η τηλεφωλιά.
Γιατί αν έτσι ξανανιώσω,
σίγουρα θα τα κακαρώσω!

“Τηλεκοκεκπαίδευση” ΤΕΛΟΣ. ΣΤΟΠ. Πάμε γι’ άλλα πασχάλια και αυγά. ΣΤΟΠ. Επιστροφή στις φυσιολογικές μας φωλιές. ΣΤΟΠ. Σας στέλνουμε άπειρες κοκοευχές!
Καλές διακοπές, μικρές ηρωίδες και μικροί ήρωες της “Τηλεκπαίδευσης”. Κι εσείς αφανείς ηρωίδες και ήρωες συνάδελφοι εκπαιδευτικοί και αγαπητοί γονείς, παππούδες, γιαγιάδες, νονές και νονοί, όπου γης.