Αρχική » 2019 » Σεπτέμβριος » 30
Αρχείο ημέρας 30 Σεπτεμβρίου 2019
Επέτειος των 2499 χρόνων από τη Ναυμαχία της Σαλαμίνος
Μολονότι για την ακριβή ημέρα της Ναυμαχίας δεν είναι κάτι γνωστό πέραν του γεγονότος ότι αυτή πραγματοποιήθηκε κατά μήνα Σεπτέμβριο, εντούτοις έχει καθιερωθεί, τουλάχιστον σε επίσημο επίπεδο, η 29η Σεπτεμβρίου ως ημέρα εορτασμού και Μνήμης
Στις 29 Σεπτεμβρίου του 480 π.Χ., σε μία σπάνια – για την αρχαιότητα – στιγμή ενότητος όλων των Ελλήνων, 21 πόλεις, μεταξύ των οποίων Αθήνα, Κόρινθος, Αίγινα, Μέγαρα, Χαλκίδα, Σπάρτη, Σικυώνα, σε μία σπάνια επίδειξη Ενότητας και Ομοψυχίας του Ελληνικού Κόσμου, υπό την ηγεσία του Σπαρτιάτη Στρατηγού Ευρυβιάδη και του Αθηναίου Στρατηγού Θεμιστοκλή, κατανικούν στα στενά της Σαλαμίνος, στο στενό δίαυλο μεταξύ του νησιού και εκεί που σήμερα είναι ο Πειραιάς, το Κερατσίνι, η Δραπετσώνα και το Πέραμα, τον αξιόμαχο και κατά πολύ μεγαλύτερο στόλο των Περσών και των συμμάχων τους. Έναν πανίσχυρο στόλο που αποτελείτο από Φοίνικες, Αιγύπτιους, Κάρες, Έλληνες της Μικράς Ασίας που ήταν υποτελείς του Ξέρξη και άλλων κατακτημένων λαών του).
Η ήττα αυτή αποτέλεσε την αρχή του τέλους της Γ’ Περσικής εκστρατείας κατά της Ελλάδος που θα ολοκληρωθεί την επόμενη χρονιά, το 479 π.Χ., με τις ελληνικές νίκες στις Πλαταιές της Βοιωτίας και τη ναυμαχία (που είχε και χερσαίο σκέλος) στο στενό της Μυκάλης, μεταξύ της Σάμου και των έναντι αυτής Μικρασιατικών παραλίων.
Τα της Ναυμαχίας της Σαλαμίνος είναι ασφαλώς στους περισσότερους γνωστά. Στη Σαλαμίνα, η μεγάλη ελληνική νίκη οφείλεται όχι μόνον στην ανδρεία και τη ναυτική ικανότητά τους, αλλά οφείλεται εξίσου, αν όχι και περισσότερο, στην προσωπικότητα, την διορατικότητα και το στρατηγικό σχεδιασμό του Θεμιστοκλή, ο οποίος με επιδέξιους χειρισμούς, ακροβατώντας στα «όρια της προδοσίας», αν κάτι δεν πήγαινε καλά, προπαγάνδα και παραπληροφόρηση αφενός κατορθώνει να επιβάλει το σχέδιό του στους υπόλοιπους Έλληνες, αφετέρου να «πείσει» τον Ξέρξη να δώσει τη ναυμαχία όχι στην περιοχή του Ισθμού αλλά στα Στενά της Σαλαμίνος. Εκεί δηλαδή και με τους «όρους» του Θεμιστοκλή, όπου η αριθμητική υπεροχή των Περσών θα εξουδετερωνόταν λόγω του περιορισμένου χώρου, από τα μικρά και περισσότερο ευέλικτα ελληνικά πλοία.
Πολύ σημαντική ήταν η προσφορά στην τελική Ελληνική Νίκη ενός δούλου! Του Σίκιννου, δούλου και παιδαγωγού των υιών του Θεμιστοκλή, ο οποίος ήταν ο μυστικός απεσταλμένος του Αθηναίου στρατηγού στον Πέρση ηγεμόνα και ο οποίος του μετέφερε την πρόταση του Θεμιστοκλέους, συμβάλλοντας έτσι και με αυτόν τον ανορθόδοξο τρόπο στην αποδοχή της από τον Ξέρξη. Στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι στην αρχαία Αθήνα δεν υπήρχε το αξίωμα του Ναυάρχου ει μη μόνον του Στρατηγού τόσο για τον κατά ξηρά, όσο και για τον κατά θάλασσα αγώνα. Ναύαρχος ήταν ο κυβερνήτης του κάθε πλοίου (=ναυς).
Επίσης, πιθανόν το τελικό αποτέλεσμα της Ναυμαχίας να ήταν τελείως διαφορετικό αν ο Ξέρξης είχε ακούσει την σύμμαχό του Βασίλισσα της Αλικαρνασσού Αρτεμισία, ικανότατη καπετάνισσα, η οποία τον συμβούλευσε να αποφύγει τη σύγκρουση στη θάλασσα με τους Ελληνες. Αυτός όμως, ως γνήσιος Ανατολίτης, δεν την άκουσε! Ευτυχώς για τους Έλληνες.
Με την Ηρωική «Τριλογία», τις σπουδαίες μάχες σε ξηρά και θάλασσα στο Μαραθώνα (490 π.Χ.), Σαλαμίνα (480 π.Χ.) και Πλαταιές (479 π.Χ.), η Κλασσική Ελλάδα αποπέμπει σκαιώς, νικημένους και ταπεινωμένους τους Πέρσες, διατηρώντας έτσι τη λάμψη, τον Πολιτισμό και τους θεσμούς της, και δημιουργώντας στη συνέχεια τον «Χρυσό Αιώνα» του Περικλέους, βάζοντας τις βάσεις για τον σύγχρονο Ευρωπαϊκό Πολιτισμό.