Λαμπάδες για τις μανούλες από τα χεριά των παιδιών
Το έθιμο της λαμπάδας ξεκινάει από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Το Μεγάλο Σάββατο όπου βαφτίζονταν συνήθως οι νεοφώτιστοι κρατούσαν στο χέρι τους μια λαμπάδα. Η λαμπάδα αυτή συμβόλιζε το νέο φως του Χριστού που θα φωτίζει πλέον την ψυχή του.
Η πασχαλινή λαμπάδα, το δώρο που κάθε νονά και νονός κάνουν στο βαφτιστήρι τους, είναι ένα έθιμο με ιστορία αιώνων.
Το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου μικροί και μεγάλοι περιμένουν να ακούσουν το «Χριστός Ανέστη». Στα χέρια τους κρατούν από μια λαμπάδα ή ένα κεράκι. Οι λαμπάδες ως επί το πλείστον είναι το χαρακτηριστικό δώρο της νονάς προς το βαφτιστήρι της. Οι λαμπάδες είναι συνήθως διακοσμημένες. Οι μεγάλοι συνήθως κρατούν ένα σκέτο κεράκι που έχουν πάρει από την εκκλησία.
Όλα τα παιδάκια περιμένουν με χαρά τη λαμπάδα της νονάς. Εμείς σήμερα φτιάξαμε λαμπάδες για να τις δωρίσουμε στις μανούλες μας για το Πάσχα.
Κατασκευάσαμε σταυρούς από γλωσσοπίεστρα και τους βάψαμε με τέμπερα καφέ. Ζωγραφίσαμε τον εσταυρωμένο και αφού τον κόψαμε τον κολλήσαμε επάνω στον κάθε σταυρό. Κολλήσαμε τους σταυρό στη λαμπάδα και κάτω από το σταυρό μια παπαρούνα (Σατυρολούλουδο)
Η χριστιανική παράδοση θέλει την παπαρούνα να φυτρώνει κάτω από το σταυρό του Χριστού στο Γολγοθά και να δέχεται τις σταγόνες από το αίμα του Εσταυρωμένου ανάμεσα στα πέταλά της, σταγόνες που της χάρισαν το κατακόκκινο άλικο χρώμα της.
Η παπαρούνα και ο κοκκινολαίμης
Την ημέρα που σταυρώθηκε ο Χριστός στον ουρανό πετούσε ένα μικρό πουλάκι. Είχε άσπρο λαιμό, έξυπνα μάτια και καφετί χρώμα στα φτερά του. Όταν το πουλάκι είδε το Χριστό πήγε και έκατσε πάνω στο ξύλο του Σταυρού. Αισθάνθηκε λύπη για τον πόνο που είδε. Είδε το άγιο κεφάλι του Κυρίου που αιμορραγούσε και λυπήθηκε πολύ.
«Γιατί να υπάρχει πόνος στη ζωή? Δεν θα ήταν όλα καλύτερα αν οι άνθρωποι μπορούσαν να αντέξουν την αγάπη και την καλοσύνη;»¨ είπε το πουλάκι βγάζοντας ένα μικρό αναστεναγμό.
«Έι …σε ακούω» φώναξε μια φωνή. Το πουλάκι κοίταξε στη βάση του Σταυρού και είδε ένα μικρό άσπρο λουλούδι. Αν και ήταν μικρό ήταν πολύ όμορφο και μόλις είχε ανθίσει. «Σε καταλαβαίνω πουλάκι, και εγώ λυπάμαι πολύ» είπε το λουλούδι.
Το πουλάκι ένιωσε καλύτερα που το λουλούδι είχε συμπονέσει και αυτό τον Κύριο και είπε:
– Θα τραβήξω ένα αγκάθι από το Χριστό και θα τον κάνω να νιώσει καλύτερα.
– Ναι, ναι, θα τον ανακουφίσεις λίγο, είπε το λουλούδι
 |
| Customize a free slideshow design |
