Τα προγράμματα κοινωνικής και συναισθηματικής αγωγής που πραγματοποιούνται από την κοινωνική λειτουργό ξεκίνησαν με μια δραστηριότητα για τους κανόνες συμπεριφοράς.
Οι μαθητές χώρισαν τις συμπεριφορές σε εκείνες που βοηθούν και σε εκείνες που δεν βοηθούν την ομαλή λειτουργία της ομάδας. Ακολούθησε συζήτηση για τους ευγενικούς τρόπους συμπεριφοράς και τους κανόνες της τάξης με χρήση οπτικοακουστικού υλικού και παιχνίδια ρόλων.
Στον προαύλιο χώρο έχουμε μια μικρή υπαίθρια βιβλιοθήκη! Τα παιδιά, στο διάλειμμα, μπορούν να διαλέξουν ένα βιβλίο από τα ράφια της βιβλιοθήκης και να το απολαύσουν στην αυλή. Έτσι, περνάμε ευχάριστα τον χρόνο μας, ταξιδεύοντας μέσα από τις σελίδες των βιβλίων. Είναι μια υπέροχη ευκαιρία να αγαπήσουμε το διάβασμα και να μάθουμε πολλά πράγματα μέσα από τις ιστορίες και παραμύθια!
Στη δράση μας με τίτλο ” Το αγαπημένο μου βιβλίο”, τα παιδιά φέρνουν από το σπίτι το βιβλίο που τους αρέσει περισσότερο και το παρουσιάζουν στην τάξη. Κάθε παιδί μας δείχνει το παραμύθι του και το διαβάζουμε. Με αυτό το τρόπο, μαθαίνουμε νέα βιβλία, μοιραζόμαστε ιστορίες και περνάμε όμορφες στιγμές με τους φίλους μας. Είναι μια δράση που μας φέρνει πιο κοντά στο διάβασμα και μας βοηθάει ανακαλύψουμε νέους κόσμους μέσα από τα αγαπημένα βιβλία των συμμαθητών τους.
Οι κυρίες έριξαν το σπόρο…οι γονείς ανταποκρίθηκαν και ορίσαμε τη “μέρα ανάγνωσης βιβλίου από γονέα” και πρώτος ήρθε στην τάξη μας, ο κύριος Αλέξανδρος Μ., 
ο πατέρας της Παρασκευής, που γιορτάζει κάθε Παρασκευή, γνωριστήκαμε και άρχισε να μας διαβάζει το “μπλε του φόβου” που το είχε διαλέξει για κείνον η Παρασκευούλα…
Ξεκίνησε ωραία, συνέχισε ακόμη πιο ωραία, με καθαρή φωνή, 
σταματούσαμε σε κάθε σελίδα και βρίσκαμε στοιχεία που μετά τα συζητούσαμε κι η ώρα κύλησε σαν νερό, καθάριο και λαγαρό στο μυαλό και στις ψυχές μας, είπαμε για τους φόβους μας, βρήκαμε τρόπους να τους χειριστούμε, πότε έτσι, πότε αλλιώς και αφού ευχαριστήσαμε το γονέα και τον αποχαιρετήσαμε…αποφασίσαμε, μέσα από συζήτηση, να φτιάξουμε το τέρας του φόβου σε ένα κουτί, ένα τέρας με τεράστιο στόμα, πολύχρωμο, 
ζωγραφίσαμε τις φοβίες μας 
τις τσαλακώσαμε και του τις δώσαμε να τις φάει, γλουπ γλουπ γλουπ …. εξαφανίστηκαν!!! 
Με αφορμή την επέτειο της 17 Νοέμβρη επεξεργαστήκαμε το βιβλίο ¨στο δάσος¨.
Αφού διαβάσαμε το βιβλίο, μιλήσαμε για τα πολιτεύματα και αποφασίσαμε να κάνουμε τις δικές μας εκλογές και να βγάλουμε τον δικό μας αρχηγό του δάσους. Οι υποψήφιοι ήταν η κουκουβάγια, το λιονταρι και ο ελέφαντας…..
και τα αποτελέσματα ανέδειξαν αρχηγό την σοφή κουκουβάγια.
Έπειτα, αναδιηγηθήκαμε την ιστορία μέσα από εικόνες και τις βάλαμε στην σωστή σειρά. Τέλος, ένα παιδί έγινε ρομπότ και το άλλο βοηθούσε με προφορικές εντολές να πάει στην σωστή κάρτα ώστε η ιστορία να μπει στην σωστή σειρά.
Ήρθε δροσερός και βροχερός, τον καλωσορίσαμε στην ομάδα μας, μάθαμε τα παραδοσιακά του ονόματα και παίξαμε με αυτά: Βροχάρης, Μεσοσπορίτης, Σκιγιάτης, Κρασομηνάς, Ελιάς, Μπρουμάρης, Αη Φιλιππιάτης και Αντρεάς…,
συνθέσαμε το όνομά του και κάναμε φωνολογικές ασκήσεις
διαβάσαμε την ιστορία του από το βιβλίο: “τα παιδιά του Φθινοπώρου” της Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου, τραγουδήσαμε πάλι τα παιδιά του Φθινοπώρου είναι 3 στη σειρά κι ο Νοέμβρης συνεχίζει να μας φέρνει μέρες γκρίζες, βροχερές, γιορτές και γενέθλια, φρούτα και λαχανικά και του κόσμου τα καλά!!!
και επιτέλους ήρθε ο καιρός να “δουλέψουμε” για την ελιά, το ευλογημένο δεντράκι της Μεσογείου!!!
Πρώτα μέσα από τις υπάρχουσες γνώσεις των μαθητών, καταγράψαμε τι γνωρίζουν, όπως τα είπαν…, σχεδιάσαμε ένα δέντρο ελιάς κι αρχίσαμε να μαθαίνουμε σιγά σιγά για:
τη μορφή της, τα μέρη του δέντρου, τι χρειάζεται για να αναπτυχθεί….
και φυσικά για τον καρπό της, γράψαμε το όνομά της και παίξαμε με τη λέξη (αναγνώριση φωνών, σύνθεση, συλλαβές, άρθρο)
αλλά καλύτερα, σκεφτήκαμε, θα ήταν να παρατηρήσουμε το πραγματικό δέντρο κι έτσι πήγαμε στο απέναντι πεζοδρόμιο και κοιτάξαμε όλοι προσεκτικά τη μεγάλη, σε μέγεθος και ηλικία ελιά…κάναμε μελέτη πεδίου, πήραμε μαζί μας κλαδιά και ελιές, πράσινες, μωβ και μαύρες και φτιάξαμε αμέσως τη θεματική γωνιά μας 
.
Φτιάξαμε ελιές με πλαστελίνη,
ελαιόδεντρα, άλλα νέα κι άλλα γέρικα, αφού πρώτα είχαμε παρατηρήσει καλά το ελαιόδεντρο από κοντά αλλά και από σχετικές φωτογραφίες
και μια μέρα κατέβηκαν από τον Όλυμπο η Θεά Αθηνά και ο Θεός Ποσειδώνας, ήταν πολύ στενοχωρημένοι γιατί ο καθένας ήθελε να δώσει στους κατοίκους ένα δώρο και μαζί κι ένα όνομα στην Πόλη Κράτος… 
εκπαιδευτικό πρόγραμμα για το ευλογημένο δέντρο της Μεσογείου από την ομάδα “Μαγικό Πεφταστέρι”, τα παιδιά παρακολούθησαν θεατρικό παιχνίδι, συμμετείχαν στα δρώμενα που περιλάμβαναν όλα τα στάδια συγκομιδής και επεξεργασίας του καρπού, όλα τα παραγόμενα προϊόντα και όλα τα πεδία: από τη μυθολογία, θρησκεία, διατροφή, καθαριότητα, θεραπεία και καλλωπισμό…
Οι μικροί θεοί Αθήνα και Ποσειδώνας δοκιμάζουν το πείραμα με το νερό και το λάδι. Ποιο υλικό θα σταθεί στην επιφανεια;
Ας δοκιμάσουμε…
Κότινος, το στεφάνι των Ολυμπιονικών!
κι εμείς στην τάξη συζητήσαμε για το λιομάζωμα, είδαμε εικόνες, διαβάσαμε τον αρχαίο μύθο, εμπλουτίσαμε τη γωνιά, με τις προσφορές των γονιών, δοκιμάσαμε λάδι, ελιές, πάστα, μυρίσαμε σαπούνι και κρέμες, φτιάξαμε λίστα με φαγητά και γλυκά που βάζουμε λάδι, παίξαμε με σύνθετες λέξεις που σχηματίζονται από τις λέξεις ΛΑΔΙ και ΕΛΙΑ….
και ήρθαν 3 μητέρες να φτιάξουμε λαδοκούλουρα:
οι γονείς έφεραν τα υλικά, 
απλώσαμε τα ταψιά με τις λαδόκολλες, γράψαμε τη συνταγή με απλό και κατανοητό τρόπο 
κι αρχίσαμε τη δουλειά, πρώτα τα υγρά υλικά στη λεκάνη 
μετρήσαμε, ζυγίσαμε, στύψαμε , αναλύσαμε, ρίξαμε και τα στερεά και ζύμωμα…. και πλάσιμο 
έτοιμα τα κουλουράκια, νόστιμα και μυρωδάτα!!! 
και παίξαμε με τη φωνούλα Εε…
Στο ολοήμερο τμήμα προσεγγίσαμε την θεματική της ελιάς μέσα από την τέχνη…ξεκινήσαμε από τα αγγεία στα αρχαία χρόνια,συνεχίσαμε με πίνακες και μας ήρθε η ιδέα να ταξιδέψουμε στην Εθνική Πινακοθήκη μέσω της εικονικής περιήγησης (μπορείτε κι εσείς να το κάνετε μέσω του συνδέσμου https://vrtour.nationalgallery.gr/index.html )
Έπειτα γνωρίσαμε τον λαικό ζωγράφο Θεόφιλο Χατζημιχαήλ και τον πίνακά του “Λιομάζωμα” ή “‘Το μάζεμα των ελαιών”.
Είδαμε αρκετούς πίνακές του ζωγράφου και μάθαμε πληροφορίες για την ζωή και το έργο του, τον τόπο καταγωγής του, τις καταβολές του, τις συνθήκες στις οποίες μεγάλωσε, τα μέρη στα οποία έζησε, τις συνήθειές του, τον τρόπο με τον οποίο ζωγράφιζε και τα θέματα που επέλεγε. Επιστρέψαμε στον πίνακα της θεματικής μας. Μελετήσαμε το περιεχόμενο και στη συνέχεια παρατηρήσαμε το φόντο, τα χρώματα, τις φιγούρες, μετρήσαμε, τοποθετήσαμε στον πίνακα κομμάτια που έλειπαν…
και μας άρεσε τόσο πολύ που αποφασίσαμε να φτιάξουμε τον δικό μας ομαδικό πίνακα βήμα προς βήμα. Σε χαρτί του μέτρου τα παιδιά σε συνεργασία ζωγράφισαν πρώτα το φόντο
έπειτα τις ελιές,
πρόσθεσαν τα κλαδιά με την βοήθεια της κυρίας, ζωγράφισαν, έκοψαν, κόλλησαν,
συμπλήρωσαν και ελιές από χαρτί γκοφρέ…
και γέμισε ο πίνακας εργάτες και σκάλες και λιόπανα και καλάθια με ελιές….
του έδωσαν και το όνομα “Τα παιδιά μαζεύουν ελιές”, μα τι πιο αντιπροσωπευτικό;
Ελιά, δεντράκι ευλογημένο, γέμισες το σχολείο μας γνώσεις και χρώματα και γεύσεις και μυρωδιές και αρώματα!
Τις ημέρες που μας πέρασαν, με τα παιδιά του ολοήμερου τμήματος, δουλέψαμε το βιβλίο: “ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ. ΜΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ.”
Πρόκειται για την ιστορία ενός μπλε βασιλιά που δεν του άρεσε καθόλου η διαφορετικότητα και πήρε την απόφαση να εξορίσει από το βασίλειό του, όσους δεν ήταν ίδιοι με εκείνον. Έχτισε ένα τείχος και βρέθηκε από την μια πλευρά μόνο με όσους λίγους του έμοιαζαν. Από την άλλη πλευρά ζούσαν οι πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι. Πόσο καιρό όμως θα μπορούσε να επιβιώσει έτσι; Σύντομα κατάλαβε πως δεν γινόταν, το τείχος έπρεπε να καταστραφεί για να μπορέσουν όλοι μαζί να ζήσουν όμορφα και ειρηνικά.
Αναπαραστήσαμε το βιβλίο. Φτιάξαμε ένα αυτοσχέδιο τείχος και τα παιδιά έγιναν βασιλιάδες αλλά και υπήκοοι. Κάθε φορά ο βασιλιάς έδιωχνε όποιον είχε κάτι διαφορετικό από εκείνον και στο τέλος έμενε μόνος του. Έτσι καταλάβαμε πως δεν υπάρχει άνθρωπος που να είναι ακριβώς ίδιος με κάποιον άλλον. Στη συνέχεια ο βασιλιάς έβρισκε έναν λόγο, κάτι για το οποίο ήταν σημαντικό κάθε παιδί να γυρίσει πίσω στο βασίλειο. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά κατανόησαν τόσο την διαφορετικότητα όσο και την χρησιμότητά της. Αφού δεν είμαστε ίδιοι, ο καθένας μπορεί να προσφέρει κάτι διαφορετικό, ο ένας συμπληρώνει τον άλλον και όλοι μαζί καταφέρνουμε όσα δεν μπορεί να καταφέρει κανείς μόνος του, αρκεί να υπάρχει συνεργασία και ενότητα.
Συζητήσαμε για τα συναισθήματα, τόσο του βασιλιά, όσο και των υπηκόων, για το αρνητικό συναίσθημα του να μην σε αποδέχονται αλλά και για την μοναξιά του βασιλιά, για την χαρά του να μπορείς να είσαι ο εαυτός σου και να ζεις παρέα με τους φίλους σου, χωρίς συγκρούσεις και διαφωνίες.
Σε τι μπορεί να διαφέρουν οι άνθρωποι; Τα παιδιά είπαν…στα μαλλιά, στα ρούχα, στο σώμα αλλά και στη γλώσσα, στο δέρμα, στις προτιμήσεις, στις ικανότητες,στις συνήθειες, στις δημιουργίες…
Συνδέσαμε την ιστορία μας με την επέτειο του Πολυτεχνείου. Τα παιδιά βρήκαν ομοιότητες αλλά και διαφορές. Ο μπλε βασιλιάς ήταν δικτάτορας, ήθελε όλοι να είναι ίδιοι με αυτόν κι όποιος δεν του έμοιαζε, έπρεπε να απομακρυνθεί, όπως και τότε, στην δικτατορία που απαγορευόταν ό,τι ήταν διαφορετικό από αυτό που άρεσε στους δικτάτορες. Μόνο που ο συγκεκριμένος μονάρχης κατάλαβε το λάθος του έγκαιρα και γκρέμισε μόνος του το τείχος, επιτρέποντας στους κατοίκους του βασιλείου να ζουν όλοι μαζί, ελεύθεροι, διαφορετικοί, πολύχρωμοι και μονιασμένοι, έτσι όπως πρέπει να ζουν όλοι οι άνθρωποι αλλά και οι λαοί.
Αποφασίσαμε να δουλέψουμε ομαδικά και ξεκινήσαμε.
Μόνο που το σκεφτήκαμε καλά! Δεν μας αρέσουν τα τείχη και δεν τα χρειαζόμαστε! Γι’αυτό και το δικό μας τείχος το φτιάξαμε από την αρχή γκρεμισμένο.
Ο Μ. είπε πως ταιριάζει στην περίπτωση ένα τραγούδι που θυμόταν από την προηγούμενη χρονιά.
Όπου υπάρχει αγάπη….Το ακούσαμε και το χορέψαμε πιασμένοι χέρι χέρι!
Τα παιδιά έφτιαξαν, ο καθένας τον εαυτό του, ελεύθερα και διαφορετικά.Έκοψαν και κόλλησαν τις φιγούρες ενωμένες, την μία δίπλα στην άλλη …και έγραψαν το μήνυμα που κρατήσαμε από την ενασχόλησή μας με αυτό το βιβλίο.
ΌΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ! ΌΛΟΙ ΜΑΖΙ! ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟΙ!
και στην πρωινή ζώνη δουλέψαμε για την επέτειο του Πολυτεχνείου, 51 χρόνια μετά την ιστορία…, αρχίσαμε με την κατασκευή μιας χρονογραμμής από το 1940 μέχρι σήμερα 
, τοποθετήσαμε σημαντικά γεγονότα στη χώρα μας, ανά 10ετία και κάπως έτσι φτάσαμε στο 1967 και την εγκαθίδρυση της χούντας, δικτατορίας στην Ελλάδα, συζητήσαμε, είδαμε βίντεο, βιβλία: 
, μιλήσαμε για τα πολιτεύματα και είδαμε στον Η/Υ μας τα πρόσωπα που μας κυβερνούν σήμερα
, κάναμε εκλογές 
, τα παιδιά ζωγράφισαν τη Δημοκρατία 
και καταγράψαμε τα καλά της και τη Δικτατορία και καταγράψαμε τα κακά της 
διαβάσαμε, παίξαμε, τραγουδήσαμε την Ντενεκεδούπολη 
και φτιάξαμε τηλεβόες φωνάζοντας το σύνθημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Το ωραίο ήταν όταν ακούσαμε πολλές φορές τραγούδια της εποχής και μάθαμε κάποια από αυτά: “τον Ήλιο της Δικαιοσύνης”, “το Χελιδόνι”, “τα παιδιά ζωγραφίζουν”, “το ακορντεόν”, “την Ντενεκεδούπολη” κι όλα αυτά για να πάμε βήμα βήμα στις πανανθρώπινες αξίες της αποδοχής, της συνεργασίας, του δίκιου, της ισότητας και της ελεύθερης επιλογής μα πάνω από όλα για να πούμε και να πιστέψουμε στο :
“ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ”
Ήρθε το φθινόπωρο και μαζί του έφερε νέες γεύσεις….για αυτό και εμείς μάθαμε τα φρούτα και τα λαχανικά του Φθινοπώρου.
Στην αρχή σκεφτήκαμε ποια φρούτα συναντάμε την εποχή αυτή και τα καταγράψαμε …
Έπειτα βάλαμε στη σειρά από το μεγάλο στο πιο μικρό και αντίστροφα μήλα και πορτοκάλια..
κάναμε ομάδες-σύνολα φρούτων και λαχανικών 
δημιουργήσαμε σειρές μεγεθών 
Ανακαλύψαμε τα γράμματα των λέξεων ΜΗΛΟ και ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ και τα βάλαμε στη σωστή σειρά …..
Τέλος, καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως τα φρούτα είναι πλούσια σε βιταμίνες και πως «ένα μήλο την ημέρα το γιατρό τον κάνει πέρα”
Την επόμενη μέρα γνωρίσαμε τα λαχανικά του Φθινοπώρου…
ομαδοποιήσαμε τα φρούτα και τα λαχανικά …
και ζωγραφίσαμε το πιο ΜΕΓΑΛΟ!
τα παιδιά έφεραν φρούτα και καρπούς του Φθινοπώρου και τα βάλαμε στη θεματική γωνιά μας…
έγραψαν, ζωγράφισαν, έκαναν κολάζ…. 
Και η θεματική για το Φθινόπωρο συνεχίζεται…
Την εβδομάδα που μας πέρασε, στην ομάδα του ολοήμερου τμήματος, επιστρέψαμε στην ενότητα των γραμμών και των χρωμάτων και γνωρίσαμε τον ζωγράφο Πιτ Μοντριάν (Piet Mondrian). Πρώτα είδαμε,σε φωτογραφίες και βίντεο, μερικούς από τους πίνακές του και προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε τα κοινά χαρακτηριστικά. Τα παιδιά κατάλαβαν αμέσως πως ο Μοντριάν χρησιμοποιούσε ευθείες γραμμές, κάθετες και οριζόντιες,δημιουργώντας σχήματα τετράγωνα και ορθογώνια και, όσον αφορά τα χρώματα, έκανε χρήση,κυρίως, των βασικών (κόκκινο, κίτρινο, μπλε), των ουδέτερων χρωμάτων(άσπρο, μαύρο) και των αποχρώσεών τους.
Στη συνέχεια, μέσω εποπτικού υλικού, παρατηρήσαμε πόσο επιδραστικός ζωγράφος ήταν ο Μοντριάν… φορέματα, παπούτσια, μπλούζες, καπέλα και πόσα άλλα αντικείμενα έχουν δημιουργηθεί σύμφωνα με την τέχνη του.
Αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια αφίσα με όσα είδαμε…
Δεν θα μπορούσαμε να μην δημιουργήσουμε κι εμείς σύμφωνα με την τέχνη του Μοντριάν, πήραμε τους χάρακες και ξεκινήσαμε… τα παιδιά χάραξαν τις γραμμές και έπειτα γέμισαν τα έργα τους με τα κατάλληλα χρώματα…
Στο τέλος, κάθε παιδί παρατήρησε προσεκτικά το δημιούργημά του και του έδωσε ένα όνομα… γέμισε έργα τέχνης ο πίνακάς μας…
Μικροί δημιουργοί, μεγάλα έργα!!
