'... με το λύχνο του άστρου στους ουρανούς εβγήκα ...'

cropped sxedio

Κατηγορία: ΓΛΩΣΣΑ Σελίδα 1 από 2

“έπαιξε με τον ίσκιο της, γαλάζια πεταλούδα”

Διονύσιος Σολωμός

Ελεύθεροι Πολιορκημένοι

Σχεδίασμα Β’ – απόσπασμα

“Και μες στης λίμνης τα νερά, όπ’ έφθασε μ’ ασπούδα,
έπαιξε με τον ίσκιο της γαλάζια πεταλούδα,
που ευώδιασε τον ύπνο της μεσα στον άγριο κρίνο”

SAM_4078

Όπως περιέγραψα σε προηγούμενο άρθρο, στα πλαίσια της παράστασης πραγματοποιήσαμε πολλές παράλληλες δράσεις, έτσι ώστε η παράσταση να γίνει η αφορμή για ένα ολοκληρωμένο σχέδιο εργασίας.

SAM_4081

SAM_4080

SAM_4082

Μία από τις δράσεις ήταν η ανάλυση κάθε αποσπάσματος των Ελεύθερων Πολιορκημένων που έλεγαν τα παιδιά. Το ποίημα είναι πλούσιο σε εικόνες εξαιρετικής ομορφιάς. Μία από αυτές είναι η εικόνα της πεταλούδας που παίζει με τον ίσκιο της πάνω στη λιμνοθάλασσα. Τα παιδιά εμπνεύστηκαν από τον ως άνω στίχο του Σολωμού, και ζωγράφισαν τον ποιητικό λόγο.

SAM_4086

SAM_4085

SAM_4084

SAM_4083

ελεύθεροι πολιορκημένοι

 

Προσωπογραφία του Διονυσίου Σολωμού από άγνωστο καλλιτέχνη. Μουσείο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας.

Προσωπογραφία του Διονυσίου Σολωμού από άγνωστο καλλιτέχνη. Μουσείο της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας.

 

Η γιορτή της 25ης Μαρτίου είναι μία πολύ καλή ευκαιρία για να γνωρίσουν τα νήπια τον θαυμαστό λόγο, τη μουσική και τη δύναμη των εικόνων, των Ελεύθερων Πολιορκημένων, του Διονυσίου Σολωμού. Για αυτό φέτος η γιορτή μας έχει μόνο αποσπάσματα από τα σχεδιάσματα των Ελεύθερων Πολιορκημένων.

Η μουσική που επέλεξα είναι από το ομώνυμο έργο του Γιάννη Μαρκόπουλου, όπως και από το Άξιον Εστί (το δοξαστικόν), του Μίκη Θεοδωράκη και του Οδυσσέα Ελύτη.
το εξώφυλλο του δίσκου βινυλίου που κυκλοφόρησε το 1977

το εξώφυλλο του δίσκου βινυλίου που κυκλοφόρησε το 1977

Έχω ανεβάσει εδώ, το κείμενο της γιορτής με την επιλογή από τα σχεδιάσματα, για όποιον/α συνάδελφο θα ήθελε να το ανεβάσει στο νηπιαγωγείο του/της. Έχω χωρίσει το κείμενο σε 24 τμήματα, όσα είναι και τα νήπια της τάξης μας φέτος. Προσπάθησα να είναι ανάλογου μεγέθους και αξίας τμήματα, έτσι ώστε να μην υπάρχει στη γιορτή πρωταγωνιστής και κομπάρσοι, αλλά μια ομάδα που συλλογικά δούλεψε ένα έργο.

 

χειρόγραφο του Σολωμού

χειρόγραφο του Σολωμού

 

Η γιορτή μας δεν είναι ένα πάρεργο (και εάν ήταν δε θα είχε κανένα νόημα να γίνει), αλλά το κέντρο του ενδιαφέροντός μας αυτή την περίοδο. Ενδεικτικά αναφέρω κάποιες δράσεις που γίνονται παράλληλα με το θεατρικό δρώμενο:

Διονυσίου Σολωμού: "Άπαντα", τόμος Α, εκδόσεις Ίκαρος

Διονυσίου Σολωμού: “Άπαντα”, τόμος Α, εκδόσεις Ίκαρος

α) Πήγα στο σχολείο την έκδοση με τα άπαντα του Σολωμού, όπως και διάφορες ειδικές εκδόσεις εφημερίδων για την επανάσταση, ενώ παράλληλα τα νήπια έφεραν από το σπίτι όσα σχετικά βιβλία είχαν και έτσι φτιάξαμε μία καλή θεματική βιβλιοθήκη. Ένα από τα βιβλία αυτά είναι “Ο Μάγκας” της Πηνελόπης Δέλτα, από το οποίο διαβάσαμε τα κεφάλαια που αναφέρονται στο Μεσολόγγι.
Εκδόσεις Εστία

Εκδόσεις Εστία

β) Καταγράψαμε τις άγνωστες λέξεις και φτιάξαμε το γλωσσάρι του έργου (των Ελεύθερων Πολιορκημένων). Μιλήσαμε για την ιστορία και την εξέλιξη της γλώσσας.
Martin J. Heade (Αμερικανός ζωγράφος του 19ου αι.) Μια μπλε πεταλούδα παίζει με το φως και τη σκιά της.

Martin J. Heade (Αμερικανός ζωγράφος του 19ου αι.) Μια μπλε πεταλούδα παίζει με το φως και τη σκιά της.

γ) Οι εικόνες που μέσα από τη γλώσσα ζωγραφίζει ο Σολωμός είναι ιδιαίτερης αισθητικής, ομορφιάς και ευαισθησίας. Αυτές οι εικόνες ενέπνευσαν τα παιδιά τα οποία ζωγράφισαν ελεύθερα με διάφορα υλικά, το έργο.
Λευκή λήκυθος που απεικονίζει μία Μούσα που παίζει αρχαία κιθάρα.

Λευκή λήκυθος που απεικονίζει μία Μούσα που παίζει αρχαία κιθάρα.

γ) “Το χάραμα επήρα του ήλιου το δρόμο, κρεμώντας τη λύρα τη δίκαιη στον ώμο” λέει ο ποιητής και κάθε παιδί θα φτιάξει από χαρτόνι τη δική του λύρα.
αεροφωτογραφία του Μεσολογγίου σήμερα

αεροφωτογραφία του Μεσολογγίου σήμερα

δ) Είδαμε αεροφωτογραφίες και χάρτες του Μεσολογγίου και βάσει αυτών τα παιδιά ζωγράφισαν την πολιορκία (ατομικό έργο).
Θεόδωρος Βρυζάκης: Η έξοδος του Μεσολογγίου

Θεόδωρος Βρυζάκης: Η έξοδος του Μεσολογγίου

ε) Τη Δευτέρα τα παιδιά θα ζωγραφίσουν το σκηνικό της γιορτής (συλλογικό έργο), για το οποίο έχουν ήδη αποφασίσει ότι θα είναι το Μεσσολόγγι, όπως φαίνεται στο ακόλουθο έργο του Παναγιώτη Ζωγράφου, το οποίο και έχουν ήδη μελετήσει.
Παναγιώτη Ζωγράφου, "Το Μεσολόγγι"

Παναγιώτη Ζωγράφου, “Το Μεσολόγγι”

στ) Στη γραμμή του χρόνου βάλαμε την ημερομηνία (1821) και τα παιδιά ζωγράφισαν δύο τσολιαδάκια, για να συμβολίζουν την Επανάσταση.
'παρηγοριά', Θ. Βρυζάκης

‘παρηγοριά’, Θ. Βρυζάκης

ζ) Ακούσαμε την απαγγελία (στην αρχή του συνδέσμου απαγγέλει η Ειρήνη Παππά) του Πειρασμού, συζητήσαμε για την απαγγελία, αυτοσχεδιάσαμε και αναζητήσαμε τον καλύτερο τρόπο για να απαγγείλουμε τα δικά μας αποσπάσματα.
 .
Σύνδεσμοι:
Ελεύθεροι πολιορκημένοι (όλο το έργο εδώ, εδώ και εδώ)
Αφιερώματα: 1,2,3
Ένα πολύ καλό αφιέρωμα για τις πεταλούδες στην τέχνη εδώ
.
Σχετικά άρθρα:

Νύχτα σπαρμένη μάγια

Η ιστορία, η επανάσταση και η ποίηση

Μάνος Χατζιδάκις – Βασίλης Ρώτας – Κάρολος Κουν: «Όρνιθες»

Υποσχεθήκαμε στα παιδιά να ανεβάσουμε εδώ τα τραγούδια από την ιστορική παράσταση του θεάτρου τέχνης του Κουν, σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι, ποίηση (και μετάφραση από το αρχαίο κείμενο) Βασίλη Ρώτα και σκηνικά και κοστούμια του Γιάννη Τσαρούχη (περιττό να πω ότι το επώνυμο του Τσαρούχη εντυπώθηκε αμέσως στη μνήμη των παιδιών), για να ακούν και στο σπίτι τα τραγούδια που ακούμε και χορεύουμε στο σχολείο.

«Οι κύκνοι», ερμηνεύει ο Γιώργος Μούτσιος

Έτσι δα οι κύκνοι, Τιο τιο τιο τιξ
Με σύμφωνον αχό-τιο τιξ
ύμνον υφάναν στον Απόλλωνα
Τιο τιο τιο τιξ
Παίζοντας με τα φτερά τους
καθιστοί στην όχθη του Έβρου.
Τιο τιο τιο τιξ
Πέρασε η βοή το άσπρο σύννεφο
και φωλιάσαν τα πουλιά
κι ημερώσανε τα αγρίμια
και φωλιάσαν τα πουλιά
σβήσανε τα κύματα
στη γαλήνια νύχτα.
Τιο τιο τιο τιξ
Και θαμπώσαν οι θεοί
και τραγούδησαν μαζί
με τις Μούσες και τις Χάρες
πάνω στο γλυκό σκοπό.
Τιο τιο τιο τιξ

«Ω καλή μου ξανθιά», ερμηνεύει ο Γιώργος Μούτσιος

Ω! καλή μου ξανθιά,
συντροφιά μου γλυκιά,
που μαζί σου λαλώ
κάθε ωραίο σκοπό,
ήρθες, ήρθες, εφάνης
με σουραύλι να υφάνεις
ύμνους, κελαηδισμούς,
ήχους εαρινούς.

Εμπρός, αρχίνα, πες τους
γλυκά τους αναπαίστους

«Πάροδος», ερμηνεύει ο ‘χορός’

Πού πού πού πού πού πού ‘ναι αυτός
που μας εκάλεσε;
Πού πού πού πού σε ποιο μέρος βόσκει;
Tι τι τι τι τι τι τι ‘ν’ η αιτία;
Ποιο ποιο ποιο ποιο ποιο ποιος ο λόγος;
Πώς, πούθε, ποιοι ‘ναι,
πού ‘ναι, πες μας, δε θα πεις;

A, προδοθήκαμε, επάθαμε ανόσια,
τούτος ήτανε φίλος μας κι έβοσκε
στα χωράφια μαζί μας σαν σύντροφος.
Καταπάτησε νόμους αρχαίους
και τους όρκους των όρνιων επρόδωσε.

Με δόλο εδώ μας κάλεσε
κοντά σε γένος άνομο
που πάντα εχτρός μας στάθηκε
πάντα τροφή μας έκανε.

Αμή με τούτο τ’ όρνιο μας
ύστερα θα τα ειπούμε
μόνον ετούτοι οι γέροι λέω,
ευθύς να το πληρώσουν:
κομμάτια να τους κάνουμε
κομμάτια να τους φάμε
Α, προδοθήκαμε, πάθαμε ανόσια.

Εμπρός, απάνω τους ριχτείτε,
εμπρός με ορμή σκοτώστε τους,
εμπρός με τις φτερούγες σας
παντού περικυκλώστε τους
κι οι δυο τους να βογκήξουνε
να φάνε χώμα οι μύτες τους
γιατί ούτε σκιερό βουνό
ούτε κι αιθέριο σύννεφο
ούτε και πέλαγο ψαρό
μπορεί να τους γλιτώσει αυτούς
από τα νύχια τούτα μου.
E! μην κοντοστεκόσαστε,
εμπρός να τους μαδήσουμε,
απάνω τους νυχιές, τσιμπιές-
πού ‘ν’ ο ταξίαρχος; εμπρός,
να προχωρήσει το ελαφρό.

Αέρα, κελελέφ!
χαμηλώστε μπρος τις μύτες,
μην κοντοστεκόσαστε,
βάρα, χτύπα, μάδα, δείρε,
το τσουκάλι σπάσε πρώτα.

Λεξικό:

Λαλώ: κελαηδώ, ομιλώ
Σουραύλι: μικρός αυλός / φλογέρα
Εαρινός: (από το Έαρ = άνοιξη) ανοιξιάτικος
Ανάπαιστος (ή αναπαιστικό μέτρο): από τα βασικά μέτρα του ποιητικού λόγου (αρχαίου και σύγχρονου), ημιλυρικό μέτρο με επικά στοιχεία που απαγγέλλεται μελοδραματικά, βαρύ και μεγαλοπρεπές. Αποτελείται από δύο βραχείες και μία μακρά συλλαβή, δηλαδή δύο άτονες και μία τονισμένη (π.χ. «στων ψαρών την ολόμαυρη ράχη»).
Ανόσιος: α (στερητικό) + όσιος (ιερός) = ανίερος, βέβηλος, ασεβής, αποτρόπαιος

Δραματική ποίηση: κωμωδία – τραγωδία

ο Θέσπις στο άρμα του, γλυπτό, 1334, Φλωρεντία

Τον 6ο αιώνα π.Χ. ζούσε στην Αθήνα ένας ποιητής ο Θέσπις. Ο Θέσπις είχε ένα άρμα και γυρνούσε στην πόλη απαγγέλλοντας τα ποιήματά του. Κάποια μέρα όμως οι θεατές τον ρώτησαν κάτι και εκείνος διέκοψε την απαγγελία και απάντησε, δηλαδή αποκρίθηκε (υποκρίθηκε). Έτσι λένε ότι γεννήθηκε το αρχαίο θέατρο στην Αθήνα, και ο Θέσπις ήταν ο πρώτος «υποκριτής» (αυτός που απάντησε). Έτσι η λέξη υποκριτής έφτασε σήμερα να σημαίνει ηθοποιός, αλλά και γενικά εκείνος που προσποιείται, όποιος παριστάνει ότι είναι κάτι άλλο από αυτό που είναι, για να ξεγελάσει τους άλλους.

Αριστοφάνης

Η δραματική ποίηση, δηλαδή η κωμωδία και η τραγωδία (βλέπε τον ορισμό του Αριστοτέλη εδώ) γεννήθηκαν στην  αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία, γιατί, όπως είπαμε και σε προηγούμενο άρθρο, μόνο τότε υπήρχε η πολιτική ελευθερία για να γεννηθούν αυτά τα δύο είδη θεάτρου που έκριναν και σατίριζαν την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου.

Σοφοκλής

Εμείς εστιάσαμε σε δύο συγγραφείς της περιόδου, τον Σοφοκλή για την τραγωδία και τον Αριστοφάνη για την κωμωδία. Στη βιβλιοθήκη του σχολείου έχουμε την «Ειρήνη», τους «Βάτραχους» και τους «Όρνιθες» (σε εικονογράφηση και διασκευή της Σοφίας Ζαραμπούκα, εκδόσεις «κέδρος»).  Διαβάζοντας το όνομα της Ζαραμπούκα η Αλίκη θυμήθηκε ότι η ίδια συγγραφέας έχει γράψει και το «Βρωμοχώρι» που είχαμε διαβάσει παλιότερα.

Οι “Όρνιθες” είναι το κωμικότερο έργο του Αριστοφάνη. Θέμα του έργου είναι ο πόθος των ανθρώπων για τη δημιουργία της ιδανικής πολιτείας, ο οποίος παραμένει ένα άπιαστο όνειρο γιατί οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν είναι ιδανικά πλάσματα, έχουν πάθη, κακίες, μικρότητες. Τα πουλιά (οι όρνιθες) εμπιστεύονται την τύχη της πόλης τους στον Πεισθέταιρο και, όπως είναι αναμενόμενο, ο Πεισθέταιρος καρπώνεται μόνος του την εξουσία.

σχέδιο κοστουμιού για τους "Όρνιθες" του Γ. Τσαρούχη από την παράσταση του Κ. Κουν

Από τον Σοφοκλή επιλέξαμε την Αντιγόνη. Το ερώτημα που θέτει ο Σοφοκλής είναι το ακόλουθο: Όταν οι νόμοι του τύραννου έρχονται σε αντίθεση με τους ηθικούς νόμους των πολιτών, τότε τι πρέπει να κάνουν οι πολίτες; Να υποταχθούν στον τύραννο ή να παρανομήσουν;

«Γιατί να γράφουμε και να βλέπουμε στενάχωρα έργα; Για να στεναχωριόμαστε περισσότερο;» ρώτησαν τα παιδιά. «Μια μέρα είδα με τη μαμά μου ένα έργο και στο τέλος έκλαιγα και στεναχωρήθηκα», είπε η Μυρτώ Κ.
Γιατί λοιπόν γράφουμε και βλέπουμε στενάχωρα έργα; «Για να ξεπεράσουμε τη στεναχώρια (όταν κρύβεις τη λύπη σου, τότε αυτή γίνεται μεγαλύτερη), να τη μοιραστούμε με άλλους, και να δώσουμε απαντήσεις στα ‘στενάχωρα’ ερωτήματα (θέματα) της ζωής μας». Αυτή είναι τουλάχιστον η απάντηση που έδωσα στα παιδιά.

Τρόπος προσέγγισης:

Ανάγνωση: Διαβάσαμε τους «Όρνιθες», την «Ειρήνη» και τους «Βάτραχους» του Αριστοφάνη.

Δραματοποίηση: Δραματοποιήσαμε τους «Όρνιθες» (Πεισθέταιρος: Γιώργος Α., Ευελπίδης: Αλέξανδρος, Τσαλαπετεινός: Μυρτώ Σ., Χορός: όλα τα παιδιά), με τρομερούς αυτοσχεδιασμούς στο διάλογο και τις κινήσεις από τα παιδιά. Βγήκε τόσο καλό που αποφασίσαμε να το δουλέψουμε περισσότερο και να το παρουσιάσουμε στο κλείσιμο της χρονιάς.

Μουσική – Χορός: Ακούσαμε κάποια από τα τραγούδια που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις για την παράσταση του θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν (μία ιστορική παράσταση που ανέβηκε σε σκηνικά και κοστούμια του Τσαρούχη και μετάφραση Βασίλη Ρώτα), και τα ενσωματώσαμε στη δραματοποίησή μας.

Γλώσσα: Αναζητήσαμε την ετυμολογία των λέξεων:
Ευελπίδης (εύελπις = καλή ελπίδα, ο ελπιδοφόρος)
Πεισθέταιρος (αυτός που πείθει τους άλλους)
Όρνιθες: ο όρνις ήταν στα αρχαία ελληνικά το πουλί, και όχι η σημερινή όρνιθα που είναι η κότα
Κωμωδία (κώμος + ωδή = τραγούδι εύθυμης συντροφιάς)
Τραγωδία (τράγων ωδή, το τραγούδι ομάδας μεταμφιεσμένων σε τράγους)

Αρχιτεκτονική – κουκλοθέατρο: Κατασκευάσαμε με οικοδομικό υλικό (τουβλάκια) ένα αρχαίο θέατρο και τοποθετήσαμε τους θεατές και τους ηθοποιούς στις θέσεις τους. Εντάξαμε το ‘αρχαίο θέατρο’ στη γωνιά του Μικρόκοσμου και κατά τη διάρκεια των ελεύθερων δραστηριοτήτων, όποιο παιδί θέλει, ‘ανεβάζει’ εκεί μία παράσταση με την κουκλίτσα και τις χάρτινες κούκλες που φτιάξαμε.

Κατασκευή – δημιουργία: Θα φτιάξουμε κωμικές και τραγικές μάσκες.

Σύνδεσμος:

http://roadartist.blogspot.com/2008/06/blog-post_26.html

Αρχιτεκτονική – Γλυπτική: Παρθενώνας


Ένα ζεστό πρωινό του Μάη του 438 π.Χ. έχουμε συγκεντρωθεί όλοι στην Πνύκα για να αποφασίσουμε σχετικά με ένα θέμα που μας πρότεινε η ομάδα αρχιτεκτόνων και γλυπτών, την κατασκευή του Παρθενώνα.

Σχεδιασμός και κατασκευή της ζωφόρου, σχέδιο του Μ. Κορρέ

Πρώτη μας πράξη ήταν να ορίσουμε πρόεδρο της συνέλευσης. Ορίσαμε την Αναστασία (αφού η δική μας συνέλευση ήταν υποθετική, υποθέσαμε ότι μπορούσαν να συμμετέχουν όλοι οι πολίτες, γυναίκες και άνδρες). Η Αναστασία έδινε το λόγο σε όποιον ήθελε να μιλήσει και να υπερασπιστεί με επιχειρήματα την κάθε πρόταση. Συζητήσαμε για το χρόνο που θα είχε στη διάθεσή του ο κάθε ομιλητής. Αποφασίσαμε να θέσουμε ένα χρονικό όριο για να προλάβουν να μιλήσουν όσοι θέλουν. Επί τη ευκαιρία αναφερθήκαμε στην κλεψύδρα (= κλέφτης του ύδατος, μια και οι πρώτες κλεψύδρες ήταν με νερό) που είχαν στην εκκλησία του δήμου.

Τα θέματα που ετέθησαν ήταν τα ακόλουθα:
Σε ποιο σημείο της πόλης θα κατασκευάσουμε το έργο;
Θα ξεκινήσουμε να χτίζουμε τον Παρθενώνα και ό,τι βγει ή θα κάνουμε πρώτα σχέδια και μετά θα τον χτίσουμε βασισμένοι στα σχέδια αυτά;
Ποιοι θα κάνουν τα σχέδια;
Θα θέσουμε κάποιον υπεύθυνο για την επίβλεψη του έργου, και εάν ναι, ποιον;

Οι ομιλητές ανέπτυξαν τα επιχειρήματά τους και πρότειναν αρχιτέκτονες και γλύπτες (γνώριζαν από τις προηγούμενες μέρες για τον Ικτίνο, τον Καλλικράτη και τον Φειδία).
Στη συνέχεια η συνέλευση ψήφισε την κάθε πρόταση.


Μιλήσαμε με τα παιδιά για το έργο ενός αρχιτέκτονα. Αναλύσαμε τους όρους:
Πρόσοψη, Πλάγια όψη, Κάτοψη. Αποτυπώσαμε στο χαρτί τις τρεις όψεις διαφόρων αντικειμένων που είχαμε στην αίθουσα: του χελιδονόσπιτου, ενός μικρού κουκλόσπιτου, μια μπάλας και μιας καρέκλας.


Στη συνέχεια μελετήσαμε εικόνες, σχέδια, φωτογραφίες και μακέτες, και επισκεφτήκαμε (μέσω του διαδικτύου) τον Παρθενώνα. Συγκρίναμε τον Παρθενώνα, όπως είναι σήμερα, με τα σχέδια που δείχνουν πώς ήταν στα χρόνια του Περικλή, όταν χτίστηκε. Μετρήσαμε τους κίονες (κολόνες) της πρόσοψης και της πλάγιας όψης. Παρατηρήσαμε τα αετώματα, τη ζωφόρο και τις εναλλαγές από μετόπες και τρίγλυφα.


Διαβάσαμε τους μύθους που αναπαριστούν τα δύο αετώματα του Παρθενώνα:
α) Το ανατολικό αέτωμα είχε ως θέμα τη γέννηση της Αθηνάς από το κεφάλι του Δία. Κεντρική μορφή είναι ο μεγαλοπρεπής Δίας καθισμένος στο θρόνο του. Η Αθηνά πάνοπλη εμπρός από τον Δία, βηματίζει προς τα δεξιά.
β) Το δυτικό αέτωμα είχε ως θέμα την έριδα μεταξύ Αθηνάς και Ποσειδώνα για την Αττική γη. Ο Ποσειδώνας με την τρίαινά του ανοίγει μία πηγή, ενώ η Αθηνά με το δόρυ της εμφανίζει το δέντρο της ιερής ελιάς στη μέση του αετώματος. Ο Ποσειδώνας οπισθοχωρεί, ενώ πίσω από την Αθηνά τα άλογα αφηνιάζουν από το θόρυβο της διαμάχης.

Τέλος, κάθε παιδί σχεδίασε την ανατολική πλευρά του Παρθενώνα.

Σημείωση: Στην ιστορία του Παρθενώνα και την κλοπή των μαρμάρων από τον Έλγιν είχαμε αναφερθεί σε προηγούμενη συζήτηση (βλέπε εδώ)

το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου εντός του σηκού

Λεξικό:

Ζωφόρος (η φέρουσα ζωή):  όρος της αρχιτεκτονικής που αφορά στο τμήμα (το διάζωμα, τη ζώνη) που βρίσκεται συνήθως στο εξωτερικό μέρος των κτηρίων, περιμετρικά, μεταξύ της οροφής και του κυρίως κτηρίου, και το οποίο φέρει ανάγλυφες παραστάσεις από τη ζωή και προς τούτο ονομάστηκε και ζωφόρος.
Η ζωφόρος του Παρθενώνα περιτρέχει εξωτερικά το σηκό (το κυρίως κτήριο), είναι ιωνικού ρυθμού, και  αναπαριστά τα Παναθήναια, τη γιορτή προς τιμήν της Αθηνάς (ο Γιώργος Α. μας είπε ότι τα Παναθήναια θυμίζουν τον Παναθηναϊκό και έτσι βρήκαμε και την ετοιμολογία του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού).

τμήμα της ανατολικής ζωφόρου

Δείτε τη ζωφόρο του Παρθενώνα εδώ – Παίξτε με τη ζωφόρο εδώ

Δείτε τη νότια ζωφόρο εδώ, την ανατολική εδώ, τη βόρεια εδώ και τη δυτική εδώ

Μετόπη (αρχ. ελλ. ενδιάμεσο κενό): είναι στοιχείο της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής που διακοσμεί με ανάγλυφα περιμετρικά το διάζωμα του κτηρίου. Πλαισιώνεται πάντα από τρίγλυφα, δεξιά και αριστερά, σχηματίζοντας εν σειρά τη ζωφόρο. Οι μετόπες είναι κατασκευασμένες ως αυτόνομα οικοδομικά υλικά σε σχήμα τετράγωνο ή ορθογώνιο. Στον Παρθενώνα υπήρχε το εξωτερικό διάζωμα (δωρικού ρυθμού) με 92 μετόπες και τρίγλυφα, και η ζωφόρος (στο εξωτερικό τμήμα του σηκού). Οι μετόπες διακοσμήθηκαν με ανάγλυφες μυθολογικές παραστάσεις από σπουδαίους γλύπτες της εποχής και εικονίζουν: στην ανατολική πλευρά την Γιγαντομαχία, στη δυτική την Αμαζονομαχία, στη νότια την Κενταυρομαχία, και στη βόρεια σκηνές από τον Τρωικό πόλεμο.

Δείτε τις μετόπες του Παρθενώνα εδώ

μετόπες και τρίγλυφα δυτικού διαζώματος

Τρίγλυφο (ή τρίγλυφος, πληθ. τρίγλυφα): είναι στοιχείο της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Ονομάζεται τρίγλυφο από την χαρακτηριστική του εμφάνιση, η οποία επιτυγχάνεται όταν επάνω στην τετράπλευρη πλάκα ή επιφάνεια σκαλιστούν δύο μεσαία αυλάκια, που ονομάζονται γλυφές, και δύο λεπτότερα ακραία αυλάκια, οι ημιγλυφές.  Όταν έχουμε τις δύο γλυφές, λείπουν όμως οι ημιγλυφές, τότε το ίδιο σχέδιο ονομάζεται δίγλυφο.

Αέτωμα: η αρχιτεκτονική κατασκευή στις ακραίες πλευρές των αρχαίων ελληνικών ναών, που ονομαζόταν και ‘αετός’ λόγω της ομοιότητάς της με τον αετό όταν έχει ανοιχτά τα φτερά του (τα παιδιά βρήκαν μόνα τους την ετυμολογία της λέξης). Είναι το ισοσκελές τριγωνικό τμήμα που βρίσκεται πάνω από το διάζωμα. Κύριος λόγος της κατασκευής αυτής ήταν η αποστράγγιση του νερού της βροχής (όμβρια ύδατα) από τις στέγες των ναών, για αυτό και ήταν αμφικλινής (είχε κλίση και προς τις δύο πλευρές). Οι αρχαιότεροι ναοί είχαν μία μόνο πρόσοψη, συνεπώς και ένα μόνο αέτωμα. Όταν οι ναοί έγιναν ‘περίπτεροι’ (όπως ο Παρθενώνας), διαμορφώθηκε και στην άλλη στενή πλευρά ομοιόμορφη προς τη πρώτη πρόσοψη με δεύτερο αέτωμα.

Δείτε τα δύο αετώματα του Παρθενώνα εδώ

Σηκός: ο κύριος, εσωτερικός χώρος στους αρχαίους ελληνικούς ναούς. Εκεί φυλάσσονταν το άγαλμα της θεάς ή του θεού και ήταν κλειστός για το κοινό.

Περίπτερος ναός: είναι τύπος αρχιτεκτονικής ναών στην αρχαία Ελλάδα. Χαρακτηριστικό του είναι ότι ο σηκός περικλείεται από μια σειρά κίονες (κολόνες).

«Ο Φειδίας δείχνει τη ζωφόρο του Παρθενώνα στους φίλους του», πίνακας του ολλανδού ζωγράφου Λώρενς Άλμα-Ταντέμα (Lawrence Alma – Tadema), 1868

Σύνδεσμοι:

Διαδικτυακός τόπος για τον Παρθενώνα από το Υπουργείο Πολιτισμού: http://www.parthenonfrieze.gr/#/read

Αρχαιολογία της πόλης των Αθηνών: http://www.eie.gr/archaeologia/gr/02_DELTIA/Parthenon.aspx

πέμπτος αιώνας και αθηναϊκή δημοκρατία

Η Αθήνα και ο πέμπτος αιώνας είναι ο τόπος και ο ιστορικός χρόνος όπου θα μείνουμε για λίγες μέρες. Ο πολιτισμός των αρχαίων ελλήνων, με ορόσημο την Αθήνα του 5ου αιώνα, επηρέασε θεμελιακά την ιστορία του δυτικού πολιτισμού. Κεντρικοί άξονες της έρευνάς μας είναι οι ακόλουθοι:
Δημοκρατία
Επιστήμες (Ιατρική, Ιστορία, Μαθηματικά, Αστρονομία)
Φιλοσοφία
Τέχνη (Αρχιτεκτονική, Γλυπτική, Αγγειοπλαστική, Μουσική)
Θέατρο (Τραγωδία, Κωμωδία)
Ποίηση (ομηρικά έπη)

«Ο Περικλής που αγορεύει στην Πνύκα», έργο του Φιλιπ Φον Φολζ (Philip Von Folz), Μόναχο, Γερμανία (1860), πηγή: βικιπαιδεια

Προσέγγιση:

Δραματοποίηση: Κάναμε με τα παιδιά το ταξίδι που περιγράφω στο προηγούμενο άρθρο (από Κρήτη μέχρι Αθήνα). Περιττό να πω πως περισσότερο από όλα τους ενθουσίασε η ιδέα του να περπατάμε ξυπόλυτοι στο έδαφος της Σαντορίνης, την ώρα που ξυπνάει το ηφαίστειο!

Γλώσσα 1: Από τη στιγμή που φτάσαμε στην Αθήνα, κάθε παιδί πήρε και ένα αρχαίο ελληνικό όνομα:

Σπύρος: Οδυσσέας, Ιζαμπέλα: Πηνελόπη, Διονυσία: Αφροδίτη, Αναστασία: Ναυσικά, Γιώργος Α.: Σωκράτης, Γιώργος Κ.: Αριστοτέλης (αυτό είναι και το δεύτερο όνομά του), Γρηγόρης: Ασκληπιός, Χρήστος: Ιπποκράτης, Αλκιβιάδης (ως έχει), Αλέξανδρος (ως έχει), Κριστίνα: Καλυψώ, Μαρία: Λυσιστράτη, Ιωάννα: Άρτεμις, Μαλάινα: Αθηνά, Άγγελος: Αχιλλέας, Μυρτώ Κ. και Μυρτώ Σ. (ως έχουν, βρήκαμε ότι το όνομα Μυρτώ αφορά σε δένδρο της θεάς Αφροδίτης, η σύγχρονη μυρτιά), Αλίκη: Ασπασία, Μαριάννα: Ιφιγένεια, Λάουρα: Ήρα.

Σκοπός της ονοματοδοσίας είναι η ενεργοποίηση τους ενδιαφέροντος των παιδιών για όσα αναζητούμε και μαθαίνουμε σχετικά με την αρχαία Αθήνα. Τα παιδιά δεν ακούνε ιστορίες, αλλά ‘γίνονται’ τα πρόσωπα που σκέφτονται και δρουν στις ιστορίες αυτές.

Γλώσσα 2: Αναλύσαμε ετυμολογικά τις λέξεις: Δημοκρατία (το κράτος του δήμου, η εξουσία των πολιτών), Φιλοσοφία [φιλείν (αρχαία ελληνική λέξη που σημαίνει ‘το να αγαπάς’) + σοφία], Αθήνα (από την Αθηνά, προστάτιδα της πόλης), Παρθενώνας (ο ναός της Παρθένου Αθηνάς), Ακρόπολη (η άκρη, το ψηλότερο μέρος της πόλης), Ιλιάδα (ο μύθος που αφορά στο Ίλιον, άλλη ονομασία της Τροίας), Οδύσσεια (ο μύθος που αφορά στον Οδυσσέα).

Λογοτεχνία / Ποίηση / Ιστορία: Κάθε μέρα διαβάζουμε και ένα κομμάτι από την Οδύσσεια. Διακρίναμε το μύθο από το παραμύθι αλλά και την ιστορία. Αναζητήσαμε τα μυθικά και τα ιστορικά στοιχεία της Ιλιάδας και της Οδύσσειας.


Ιστορία 2: Παρακολουθήσαμε το ως άνω ντοκιμαντέρ / ανιμέισον που σκηνοθέτησε ο Κώστας Γαβράς (παραγωγή υπουργείου πολιτισμού), το οποίο αφορά στον Παρθενώνα, από την κατασκευή του μέχρι την κλοπή των μαρμάρων από τον Έλγιν.

το σκηνικό μας: ο ελαιώνας και η επανάσταση

Επηρεασμένα και εμπνευσμένα από τον Θεόφιλο τα παιδιά μας, έφτιαξαν το σκηνικό της παράστασης για την επέτειο της Επανάστασης.

Το σκηνικό αυτό είχε δύο μέρη. Πίσω υπήρχε ένα μεγάλο έργο ζωγραφισμένο σε χαρτί του μέτρου (με μαρκαδόρους και νερομπογιές) εμπνευσμένο από το έργο του Θεόφιλου «Ελαιώνας». Το έργο αυτό το ζωγράφισαν όλα τα παιδιά.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο μπροστά από αυτό, έπεφταν από ψηλά 7 λάβαρα (έμοιαζαν βέβαια και με κουρτίνες αλλά εμείς τα ονομάσαμε λάβαρα και τα πράγματα είναι ό,τι τα ονομάζεις).
Κάθε λάβαρο (ζωγραφική με μαρκαδόρους και νερομπογιές πάνω σε φόδρα) είχε ως θέμα ένα κομμάτι της παράστασης. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε 7 ομάδες και επέλεξαν το θέμα που θα αναπαραστήσουν.

Είχαμε λοιπόν τα ακόλουθα λάβαρα:

η Επανάσταση, "καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή"

Μπότσαρης

στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη

Μεσολόγγι

Καραϊσκάκης

ο Κολοκοτρώνης μιλάει στους μαθητές, στην Πνύκα

Μακρυγιάννης: "σήκω απάνου!"

Η παράσταση ξεκινούσε με τον Θεόφιλο, και έκανε μία αναδρομή στην ιστορική πορεία από την έκρηξη της Επανάστασης, μέχρι τις 3 του Σεπτέμβρη και τη διεκδίκηση του συντάγματος από τον Όθωνα.


Εκτός από το σκηνικό, τα παιδιά έφτιαξαν και αφίσες, προσκλήσεις, όπως και την κλασική πινακίδα με το θέμα μας, που βάζουμε πάντα στις ανακοινώσεις έξω από την αίθουσα.

Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία

“Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία”. Αυτός ήταν ο τίτλος του θεατρικού δρώμενου που παίξαμε φέτος στο νηπιαγωγείο μας. Ο τίτλος μας είναι δάνειο από την ωδή (μελωδικό ποίημα) «Εις Σάμον» του Ανδρέα Κάλβου. Ας δούμε όμως ένα απόσπασμα από την εξαιρετική αυτή ωδή:

ΕΙΣ ΣΑΜΟΝ

Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι·
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία.

Αυτή (και ο μύθος κρύπτει
νουν αληθείας) επτέρωσε
τον Ίκαρον· και αν έπεσεν
ο πτερωθείς κ’ επνίγη
θαλασσωμένος·

Αφ’ υψηλά όμως έπεσε,
και απέθανεν ελεύθερος

Σύνδεσμος:

http://www.cslab.ntua.gr/~phib/hellas/kalvos.htm

η Ιστορία, η Επανάσταση και η Ποίηση

Οι δύο προηγούμενες αναφορές στο Θεόφιλο δεν μπήκαν τυχαία. Ο Θεόφιλος είναι ο ζωγράφος που ενέπνευσε και εμπνέει τα παιδιά μας για να ζωγραφίσουν το σκηνικό του θεατρικού δρώμενου που θα παίξουνε για την επέτειο της Επανάστασης του 1821. Το σκηνικό αυτό θα το ανεβάσουμε εδώ αμέσως μετά την παράσταση.

Γράψαμε και αλλού (28η Οκτωβρίου, Πολυτεχνείο) για τον τρόπο μέσω του οποίου προσεγγίζουμε μια εθνική επέτειο. Η αντικειμενικότητα της ιστορίας είναι ένα τεράστιο θέμα, είναι ένας σχεδόν ανέφικτος στόχος. Η ιστορία είναι μία αφήγηση του παρελθόντος περισσότερο ή λιγότερο υποκειμενική, με εντονότερη ή λιγότερο έντονη την ιδεολογία αυτού που τη γράφει, αλλά και την κυρίαρχη ιδεολογία της κάθε εποχής. Για αυτό και γράφεται και ξαναγράφεται, και κάθε φορά που συμβαίνει αυτό, συναντάει έντονες αντιδράσεις από όσους πίστεψαν ως αλήθεια την προηγούμενη αφήγηση.

Γνωρίζοντας ότι κι εμείς (αναπόφευκτα) λέμε τη δική μας αφήγηση στα παιδιά, προσπαθούμε τουλάχιστον να σταθούμε κοντά στα ιστορικά τεκμήρια που έχουμε. Τα παιδιά μαθαίνουν πώς γίνεται μία ιστορική έρευνα. Αναζητούν τις προσωπικές μαρτυρίες και τα γραπτά των ηρώων που μετείχαν στην επανάσταση. Διαβάζουν τα γραπτά του Κολοκοτρώνη, του Μακρυγιάννη και του Ρήγα (μέσω του θούριου), τα λόγια του Καραϊσκάκη και του Μπότσαρη. Κεντρικός άξονας στο δικό μας δρώμενο είναι ο αγώνας για ελευθερία. Πλάι στην ελευθερία στήνονται οι έννοιες της δικαιοσύνης, ισότητας, αλληλεγγύης και δημοκρατίας.

Παράλληλα με το λόγο των ηρώων τα παιδιά γνωρίζουν και το λόγο των ποιητών. Το κέρδος έτσι είναι διπλό: μιλώντας για ελευθερία έρχονται σε επαφή με τον κατ’ εξοχήν ελεύθερο λόγο, τον ποιητικό. Ο Σολωμός και ο Κάλβος, οι δύο μεγάλοι ποιητές μας που έγραψαν για την επανάσταση, διαπερνούν το δρώμενό μας. Και μέσα από τα τραγούδια ακούγεται ο λόγος του Ρίτσου και του Μύρη.

Και βέβαια δεν πρέπει να παραλείψουμε τους συνθέτες που επενδύουν μουσικά το έργο μας: Μαρκόπουλος, Σαββόπουλος, Λεοντής και Θεοδωράκης.

Τα υπόλοιπα επί σκηνής.

ονομάζοντας φανταστικούς δεινόσαυρους

Όταν αρχίσαμε να μιλάμε για τους δεινόσαυρους ο Σπύρος ρώτησε: «Γιατί οι δεινόσαυροι λέγονται δεινόσαυροι;». Αναλύσαμε λοιπόν ετυμολογικά τη λέξη δεινόσαυρος: δεινό-σαυρος = δεινή σαύρα = φοβερή / τρομερή σαύρα.

Ποιοι είναι όμως οι ‘νονοί’ των δεινοσσαύρων (αυτοί που τους έδωσαν το όνομα); Μα φυσικά οι επιστήμονες (οι ίδιοι που είναι και οι ‘νονοί’ των άστρων). Εκείνοι ανακάλυψαν ότι ζούσαν αυτά τα όντα στη γη. Θέλησαν λοιπόν να τα ονομάσουν για να ξέρουν σε ποια όντα αναφέρονται όταν μιλούν για αυτά.

Τα ονόμασαν δεινόσαυρους (χρησιμοποιώντας τις ελληνικές λέξεις) στηριγμένοι στα κυρίαρχα χαρακτηριστικά τους. Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά των δεινοσαύρων; Ήταν τεράστια, δυνατά και άγρια όντα που έμοιαζαν με σαύρες, δηλαδή ήταν τρομερές σαύρες, δεινές σαύρες, δεινόσαυροι. Για τον ίδιο λόγο ονόμασαν το δεινόσαυρο με το μακρύ λαιμό, μακρυλαίμη.

Για να λειτουργήσουν τα παιδιά σαν τους επιστήμονες που ανακαλύπτουν ένα ον για πρώτη φορά, παίξαμε το ακόλουθο παιχνίδι: ζωγραφίζαμε φανταστικούς δεινόσαυρους και τα παιδιά τους έδιναν ονόματα. Έτσι ζωγραφίσαμε ένα δεινόσαυρο με πολύ μακριά ουρά και τον ονόμασαν ‘μακρύουρο’, ένα με κοντό λαιμό και τον ονόμασαν ‘κοντολαίμη’, ένα με κοντά πόδια και τον ονόμασαν ‘κοντοπόδαρο’ και ένα με ψηλά πόδια και τον ονόμασαν ‘ψηλοπόδαρο’.

Σημείωση: Η τάξη των δεινοσαύρων πήρε το όνομά της επίσημα από τον Άγγλο παλαιοντολόγο Ρίτσαρντ Όουεν το 1842, σαν μία «ευδιάκριτη φυλή ή υποομάδα των Σαυροειδών ερπετών».(πηγή: βικιπαίδεια)

ένα τραγούδι για δεινοσαυράκια

Βρισκόμαστε σε ένα σχολείο δεινοσαύρων. Ο δάσκαλος δεινόσαυρος θέλει να μάθει στα παιδιά δεινοσαυράκια τα είδη των δεινοσαύρων. Έτσι φτιάχνει ένα αλφαβητάρι με δεινόσαυρους (για κάθε γράμμα του αλφάβητου βρίσκει και ένα είδος δεινόσαυρου του οποίου το όνομα αρχίζει από το γράμμα αυτό).

Με το αλφαβητάρι αυτό φτιάχνει ένα τραγουδάκι που λέει στο ρεφρέν: «Ει ει, ελάτε μαζί μου, να απομνημονεύσουμε τους δεινόσαυρους από το Α μέχρι το Ω». Τώρα είναι πολύ εύκολο για τα παιδιά δεινοσαυράκια να αποστηθίσουν τα ονόματα όλων των ειδών.

Αν θέλετε να ακούσετε το τραγουδάκι πατήστε εδώ.

Αυτό το σχολείο δεινοσαύρων βρίσκεται στην Αγγλία και για αυτό μιλάνε αγγλικά. Όμως θα μπορούσαμε κι εμείς να φτιάξουμε ένα αλφαβητάρι στα ελληνικά, όχι βέβαια με είδη δεινοσαύρων (είναι πολλά και δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα μάθουμε όλα), αλλά με ζώα.

Ένα αλφαβητάρι μπορεί να είναι το ακόλουθο:

Αρκούδα, βόας, γάτα, δρυοκολάπτης, ελάφι, ζαρκάδι, ήμερο ζώο, θράψαλο, ιππόκαμπος, κότα, λαγός, μουλάρι, νυχτερίδα, ξιφίας, ορνιθόρυγχος, ποντικός, ρινόκερος, σκύλος, τάρανδος, ύαινα, φάλαινα, χαμαιλέοντας, ψαροπούλι (αλκυόνα), ωοτόκο ζώο (το ζώο που γεννά αυγά)

Επειδή δεν μπορούσα να βρω εύκολα ένα ζώο από η κι ένα από ω, έβαλα στη θέση τους κατηγορίες ζώων (ήμερα ζώα, ωοτόκα ζώα). 

Παιδιά, ποια άλλα ζώα ξέρετε; Από ποιο γράμμα αρχίζει το όνομά τους;

οργάνωση του ταξιδιού

Για να πραγματοποιήσουμε με επιτυχία το ταξίδι μας με τη χρονομηχανή, πρέπει να το οργανώσουμε καλά. Η σκέψη και η πράξη πρέπει διαρκώς να συνεργάζονται και η μία να ‘μαθαίνει’ από την άλλη, η μία να ανατροφοδοτεί την άλλη. Η πράξη λοιπόν μας έχει μάθει ότι πριν από κάθε ταξίδι πρέπει να σκεφτούμε τι θέλουμε να πάρουμε μαζί μας, έτσι ώστε να μη μας λείψει όταν θα το χρειαστούμε. Η σκέψη εισέπραξε ό,τι της έμαθε η πράξη και προγραμματίζει την επόμενη πράξη.

Αποφασίσαμε λοιπόν να χωριστούμε σε ομάδες εργασίας,  οι οποίες θα είναι υπεύθυνες για κάθε τομέα του εξοπλισμού μας. Κάθε παιδί διάλεξε την ομάδα του και έφτιαξε μια κατάσταση με τα πράγματα που θα πρέπει να πάρει. Οι ομάδες είναι οι ακόλουθες:

ΦΑΓΗΤΟΥ (ΣΙΤΙΣΗΣ) και ΝΕΡΟΥ: Λάουρα, Αλίκη, Ιζαμπέλα, Αναστασία, Μυρτώ Π., Διονυσία, Γιώργος Α., Κριστίνα

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ: Μαρία, Αλέξανδρος, Μαριάννα, Σπύρος

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ: Γιώργος Κ., Ιωάννα, Γρηγόρης, Άγγελος, Χρήστος, Μυρτώ Σ.

ΡΟΥΧΙΣΜΟΥ: Μαλάινα

Οι υπεύθυνοι των ηλεκτρονικών υπολογιστών έγραψαν ότι πρέπει να πάρουμε υπολογιστή και τον ζωγράφισαν. Στα ρούχα η Μαλάινα ζωγράφισε ρούχα για όλες τις εποχές. Στην κατάσταση των βιβλίων τα παιδιά έγραψαν να πάρουμε βιβλία για το «Μπαμ» (το μπιγκ μπαγκ), για τους δεινόσαυρους, τους πρωτόγονους και το διάστημα.

Στα τρόφιμα έγραψαν να πάρουμε γάλα, κιμά, φρούτα (αχλάδια, μήλα, μπανάνες, πορτοκάλια, καρπούζι, μανταρίνια), λεμόνια, πατάτες, μακαρόνια, παστίτσιο και τη… φρουτιέρα.

Οι καταστάσεις είναι οι ακόλουθες (η Μαριάννα, ο Σπύρος και ο Αλέξανδρος συνεργάστηκαν και έφτιαξαν μία κατάσταση):

Ιθάκη

Συζητήσαμε με τα παιδιά για το αστέρι στο έργο μας και τη συμβολική του σημασία. Είπαμε πως το αστέρι μπορεί να συμβολίζει τη γνώση, μέσω της οποίας φωτίζεται ο κόσμος μας, αλλά και το καλό, τη θετική ενέργεια (όπως λέμε στην ‘καλημέρα’ μας).  

Πέρα όμως από τον ίδιο το στόχο, πέρα από την ικανοποίηση της επίτευξής του, υπάρχει και η πορεία προς αυτόν, υπάρχει και το ταξίδι.

Στην πορεία (το ταξίδι) προς τον στόχο αναφέρεται ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ένας από τους σημαντικότερους ποιητές μας, στο ποίημά του με τίτλο «Ιθάκη».

Ο Καβάφης στηρίχτηκε στο μύθο της Οδύσσειας, ένα μύθο γνωστό σε όλους μας. Μετά τον Τρωικό πόλεμο, ο Οδυσσέας, ο βασιλιάς της Ιθάκης, ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής στην πατρίδα του. Όμως ο Ποσειδώνας του έφερνε συνεχώς εμπόδια, και έτσι πέρασαν δέκα χρόνια μέχρι επιτέλους να φτάσει στη Ιθάκη, έχοντας χάσει στο ταξίδι όλους τους συντρόφους του και όλα του τα καράβια.

Στον μύθο, όλα τα εμπόδια που συναντάει ο Οδυσσέας, είναι αρνητικά στοιχεία γιατί καθυστερούν την πολυπόθητη άφιξή του στην Ιθάκη. Ο Καβάφης αντιστρέφει αυτό το στοιχείο και υποστηρίζει ότι ακόμη και τα εμπόδια που θα συναντήσουμε στο δρόμο για την κατάκτηση του στόχου μας, είναι θετικά. 

Στην παράστασή μας, ο Γιώργος Κ., ο τελευταίος αφηγητής του έργου μας, έλεγε:

«Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες ‘τα αστέρια’ τι σημαίνουν.»

Τα λόγια αυτά είναι οι τελευταίες στροφές του ποιήματος του Καβάφη (μόνο που στη θέση των ‘αστεριών’ υπάρχουν οι ‘Ιθάκες’). Μέσω αυτής της αναφοράς θέλαμε να συνδέσουμε το έργο με το ποίημα του Καβάφη, που είναι το ακόλουθο:

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θα ’βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Τι σημαίνουν «οι Ιθάκες»; Ό,τι σημαίνουν και τα αστέρια στο θεατρικό μας: το σπουδαίο στόχο, τον προορισμό που θέτουμε στη ζωή μας.

Τι μας λέει ο Καβάφης; Ότι ο μεγάλος σκοπός, ο σπουδαίος προορισμός, μας προσφέρει την πορεία προς αυτόν.

Η Ιθάκη (το αστέρι) θα σου προσφέρει το ωραίο ταξίδι. Εάν δεν υπήρχε αυτή, εάν δεν είχες θέσει σκοπό της ζωής σου την επιστροφή στην Ιθάκη, δεν θα ξεκινούσες το ταξίδι. Δεν θα έπαιρνες τη δύναμη που ούτε κι εσύ δεν ήξερες ότι είχες για να αντιμετωπίσεις τόσα εμπόδια. Δεν θα ζούσες τόσες περιπέτειες, δεν θα αποκτούσες τόσες εμπειρίες. Δεν θα ταξίδευες σε τόσα μέρη. Δεν θα έβλεπες την ανατολή σε τόσες παραλίες, δεν θα γνώριζες τόσους και τόσο διαφορετικούς ανθρώπους. Χωρίς την Ιθάκη δεν θα αναγκαζόσουν να σκεφτείς λύσεις, γιατί δεν θα είχες τα προβλήματα. Δεν θα αναγκαζόσουν να επινοήσεις, να κατασκευάσεις, να αγωνιστείς.

Χωρίς την Ιθάκη δεν θα αποκτούσες τόσο σημαντικές φιλίες, δεν θα συνέπασχες με άλλους ανθρώπους, δεν θα βίωνες τόσο έντονα συναισθήματα. Χωρίς την Ιθάκη δεν θα γνώριζες όχι μόνο τον κόσμο, όχι μόνο τους άλλους ανθρώπους, αλλά ούτε καν τον ίδιο σου τον εαυτό.

Σύνδεσμοι:

Ο επίσημος διαδικτυακός τόπος του αρχείου Καβάφη: http://www.kavafis.gr/

Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού: http://www.snhell.gr/anthology/writer.asp?id=60

προσκλήσεις για το θεατρικό μας

Όπως έχουμε γράψει, δουλεύουμε τη γραφή ενταγμένη στη θεματική ενότητα της κάθε περιόδου, και στις ανάγκες που αυτή δημιουργεί.

Προετοιμάζοντας τη θεατρική μας παράσταση, προέκυψε η ανάγκη να καλέσουμε τους γονείς.  Έτσι τα παιδιά έφτιαξαν και έγραψαν τις προσκλήσεις για το θεατρικό μας έργο.

Σε δύο μικρά, τετράγωνα, χρωματιστά χαρτιά ζωγράφισαν ένα αστέρι και ένα ποντικάκι.

Τα χαρτάκια αυτά τα κόλλησαν σε κόκκινο χαρτόνι κανσόν (διπλωμένο σαν κάρτα) και έγραψαν:

«ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΤΟ ποντικάκι ΚΑΙ ΤΟ αστεράκι» (το ‘ποντικάκι’ και το ‘αστεράκι’ βέβαια ήταν ζωγραφισμένα και δεν τα έγραψαν με γράμματα)

Εσωτερικά στην κάρτα έγραψαν:

«ΕΛΑΤΕ ΣΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΜΑΣ

ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 22/12, 6μ.μ.»

αφίσες για την παράσταση

Η παράσταση μας έδωσε την ευκαιρία να κάνουμε άσκηση γραφής χωρίς να την ονομάσουμε ως τέτοια. Τα παιδιά έφτιαξαν μόνα τους τις αφίσες και τις προσκλήσεις γιατί συνειδητοποίησαν ότι έπρεπε με κάποιο τρόπο να ειδοποιήσουμε τους γονείς, τους φίλους και στους συγγενείς (που δεν ήταν παρόντες στην τάξη)  για την παράσταση. Η συνειδητοποίηση αυτής της ανάγκης και η ικανοποίησή της μέσω της γραφής, λειτουργούν ως το καλύτερο κίνητρο για να θελήσουν τα παιδιά να μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν.

ΑΦΙΣΕΣ

Δείξαμε στα παιδιά διάφορες αφίσες. Τους ζητήσαμε να ‘διαβάσουν’ τις αφίσες. Τους ζητήσαμε να μας πουν εάν έχουν δει ποτέ άλλες αφίσες και πού. Τέλος τους ζητήσαμε να σκεφτούν για ποιο λόγο υπάρχουν οι αφίσες. Μέσα από τη συζήτηση καταλήξαμε στην απόφαση να φτιάξουμε κι εμείς τις δικές μας αφίσες για τη γιορτή. Συζητήσαμε για το τι θα έπρεπε να γράφει, να κοινοποιεί, η αφίσα μας. Το τελικό κείμενο το γράψαμε σε ένα χαρτί για να το έχουν ως πρότυπο.

Τα παιδιά χωρίστηκαν σε μικρές ομάδες των 2 ή 3 παιδιών, και σε χαρτιά Α3 έφτιαξαν τη δική τους αφίσα. Μόλις τις τελείωσαν βγήκαμε για αφισοκόλληση στο διάδρομο του σχολείου.

Οι αφίσες που κολλήθηκαν έξω βράχηκαν από τη βροχή και έτσι η αποτύπωσή τους στην φωτογραφία δεν είναι καλή. Αποφασίσαμε να τις αναρτήσουμε ακόμη και έτσι για να μην εξαιρεθούν τα έργα κάποιων παιδιών (ο Άλκης δεν έφτιαξε αφίσα γιατί έλειπε εκείνη την ημέρα).

Σελίδα 1 από 2

Υποστηριζόμενο από blogs.sch.gr & Θέμα βασισμένο στο Lovecraft από τον Anders Norén

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση