Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ
Το ημερολόγιο, που είχε δοθεί στην Άννα ως δώρο για τα 13α γενέθλιά της, περιγράφει τα γεγονότα της ζωής της από τις 12 Ιουνίου 1942 μέχρι την τελευταία μέρα πουν έγραψε σ’ αυτό, την 1η Αυγούστου 1944. Γραμμένο στα ολλανδικά, μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες κι έγινε ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του κόσμου. Διασκευάστηκε για την τηλεόραση, τον κινηματογράφο, το θέατρο, ακόμα και για την όπερα. Το βιβλίο δίνει μια λεπτομερή περιγραφή της καθημερινής ζωής κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής· μέσω των γραπτών της, η Άννα Φρανκ έγινε ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος.
Έγινε bestseller και ακολούθησαν μεταφράσεις στη γερμανική γλώσσα, την ιταλική, την ισπανική, τη ρωσική, την ιαπωνική και την ελληνική.
Μεταφορά του ημερολογίου
Το βιβλίο που βασίστηκε στο ημερολόγιο κέρδισε το βραβείο Πούλιτζερ το 1955, και η ταινία που ακολούθησε απέδωσε στη Σέλλευ Γουίντερς βραβείο Όσκαρ για την ερμηνεία της. Η Γουίντερς δώρισε το Όσκαρ στον Οίκο Άννα Φρανκ, στο Άμστερνταμ.Το ημερολόγιο της Άννας εκδόθηκε πρώτη φορά στην ελληνική γλώσσα το Μάρτιο του 1997.
Η Άννα Φρανκ
Η Άννα Φράνκ γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου 1929 στην Φρανκφούρτη της Γερμανίας. Ήταν Γερμανίδα και στη θρησκεία Εβραία. Η Άννα έγγραφε ένα ημερολόγιο όταν ήταν κρυμμένη με την οικογένεια της στην πρωτεύουσα της Ολλανδίας, Άμστερνταμ, όταν τη χώρα είχαν κατακτήσει οι Γερμανοί.
Η μετακόμηση της οικογένειας της σε μια σοφίτα, προκάλεσε μεγάλο σοκ στην Άννα. Το 1944 οι γερμανοί τους βρήκαν και τους έστειλαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ύστερα η Γκεστάπο λεηλάτησε τη σοφίτα ρίχνοντας στο πάτωμα περιοδικά μαζί και το ημερολόγιο της Άννας.
Η Άννα και η αδερφή της πέθαναν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αφού τελείωσε ο πόλεμος ο πατέρας της Άννας που είχε σωθεί επέστρεψε στο διαμέρισμά, βρήκε το ημερολόγιο και το εξέδωσε με τον τίτλο The Diary of a Young Girl (Το Ημερολόγιο μιας Νεαρής Κοπέλας).
“Τετάρτη 3 Μαρτίου 1944”
“Είναι μια φοβερή εποχή. Γύρω λυσσομανάει ο πόλεμος και κανένας δεν ξέρει αν είναι ζωντανός την άλλη μέρα. Θυμάμαι που ζούσαμε όλοι μαζί στην πόλη και περιμέναμε απο στιγμή σε στιγμή να την αδειάσουν για να φύγουμε. Οι μέρες μας ήταν γεμάτες κανονιές και πυροβολισμούς και τις νύχτες μυστηριώδεις ήχοι έρχονταν από τα βάθη. Αυτό συνεχίστηκε έτσι καμιά βδομάδα, ώσπου ένα βράδυ μας σκέπασε μια νύχτα που κρατάει ακόμη και σήμερα.”
Από το Blog Δημιουργίες
Η Ιστοσελίδα του Μουσείου της Άννας Φρανκ στο Άμστερνταμ εδώ
Tour to the secret annex:
Φωτογραφικό Υλικό:
Ντοκουμέντο της εποχής με την Άννα Φρανκ…
Από την ταινία του 2001:
Comme Toi – Tina Arena
Video : scenes from ”Anne Frank – The Whole Story” (2001)
Ο πατέρας της Άννας μιλά για το ημερολόγιο:
Οι τελευταίες μέρες της Άννας Φρανκ:
Βιβλίο με ημερολογιακό χαρακτήρα: Λάθος, κύριε Νόιγκερ, Πατάκης 1993
της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου
Παράλληλο κείμενο: Μαργαρίτα Λυμπεράκη, Οι Κυριακές στη θάλασσα
από το βιβλίο Τα ψάθινα καπέλα, Καστανιώτης 1997
Ραδιοφωνικό θέατρο:
11, Οκτώβριος 2012 στις 16:34
Είναι ένα πολύ ωραίο κείμενο, ένα από τα ωραιότερα κείμενα που κάναμε μέχρι στιγμής στο σχολικό μάθημα της Λογοτεχνίας. Εμένα με άγγιξαν όλα αυτά που αφηγήθηκε η Άννα Φρανκ στο ημερολόγιό της. Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο σημείο που να μου αρέσει περισσότερο.. Όλα μου άρεσαν πολύ… 🙂
11, Οκτώβριος 2012 στις 17:24
Είναι μια πολύ συγκινητική αληθινή ιστορία που δείχνει την φρίκη του πολέμου και μέσα από τις φωτογραφίες γνωρίζουμε καλύτερα την Άννα Φρανκ
14, Οκτώβριος 2012 στις 19:42
Μπράβο, παιδιά!! Χαίρομαι με τα σχόλιά σας!!!
Έλα και οι άλλοι….
23, Ιανουάριος 2014 στις 18:12
Είναι το ωραιότερο κείμενο που έχουμε κάνει στην λογοτεχνία μέχρι τώρα! και τα βιντεάκια που έχετε ανεβάσει, κυρία. ΣΚΙΖΟΥΝΕ!!!!
10, Οκτώβριος 2016 στις 14:49
Αγαπητή Άννα,
τα προβλήματα που έχεις πρέπει να τα λύσεις, δηλαδή πρέπει να πιάσεις τον πατέρα σου και την μητέρα σου και να τους πεις ότι κι εσύ είσαι κόρη τους και πρέπει να υποστηρίζουν και τις δύο και εσένα και την Μαργκότ, για να ζήσεις και εσύ μια χαρούμενη ζωή.
Με αγάπη Βασίλης
11, Οκτώβριος 2016 στις 20:09
Αγαπητή Άννα,
τι κάνεις; Σου γράφω αυτό το γράμμα, γιατί διάβασα το ημερολόγιο σου.
Λυπάμαι που η σχέση σου με την οικογένειά σου δεν είναι τόσο καλή. Πιστεύω ότι σε κάθε οικογένεια υπάρχουν διαμάχες ανάμεσα στα αδέρφια και στους γονείς. Και εγώ με την αδερφή μου μαλώνουμε συνέχεια. Αν θέλεις τη συμβουλή μου, την επόμενη φορά που θα αισθανθείς ότι αδικείσαι, πες τους πώς αισθάνεσαι και ίσως την επόμενη φορά θα σου φερθούν καλύτερα.
Μην ανησυχείς, δεν είσαι η μοναδική που περνάς έτσι. Κάνε υπομονή.
Με αγάπη
Αλέξανδρος
12, Οκτώβριος 2016 στις 16:53
Αγαπητή Άννα,
σου γράφω αυτό το γράμμα, γιατί διάβασα το κείμενο σου και ήθελα να σου πω ότι συμφωνώ μαζί σου. Καταλαβαίνω πόσο άσχημα νιώθεις, επειδή δεν σου δίνουν σημασία οι γονείς σου. Πιστεύω ότι, αν προσπαθήσεις και τους μιλήσεις για το πώς νιώθεις, τι θέλεις και τι σου λείπει από αυτούς, ίσως να αλλάξουν στάση απέναντι σου και να σου δίνουν περισσότερη σημασία.
Με αγάπη Γεωργία
12, Οκτώβριος 2016 στις 17:50
Αγαπητή Άννα,
μόλις διάβασα μια από τις επιστολές σου και αυτό που έχω να πω είναι πως δεν πρέπει να στενοχωριέσαι που οι γονείς δεν σου δίνουν τόσο σημασία όσο στη Μαργκότ ή τέλος πάντων έτσι νομίζεις. Υπάρχουν πάρα πολλές λύσεις για αυτό το θέμα, όπως, να μιλήσεις στους γονείς σου και ιδιαίτερα στον πατέρα σου να του πεις το παράπονο σου, για να το λάβει υπόψιν. Άλλωστε μπορείς να το πεις στη Μαργκότ και να τους μιλήσει αυτή. Μιας και την έχουν ως πιο συνετή θα δώσουν βάση στα λόγια της. Ή μπορείς και να το πεις, όταν παρευρίσκονται όλοι εκεί π.χ. την ώρα του φαγητού.
Με αγάπη, Φάνης
12, Οκτώβριος 2016 στις 18:42
Αγαπητή Άννα, σε λυπάμαι και πιστεύω πως είσαι αδικημένη σε σχέση με την αδερφή σου. Οι γονείς σου σου φέρονται πολύ άσχημα. Ζεις δύσκολα χρόνια, το καταλαβαίνω, αλλά μη λυγίζεις. Κάνε υπομονή και τα πράγματα θα αλλάξουν.
Με αγάπη Κωνσταντίνος
12, Οκτώβριος 2016 στις 20:34
Αγαπητή Άννα,
Ξέρω ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για συμβουλές…Αλλά τι καλύτερο από το να είσαι ενωμένη με την οικογένειά σου τέτοιες μέρες;
Σου προτείνω να μιλήσεις στους γονείς σου και στην αδερφή σου. Να τους πεις ότι όλα αυτά τα χρόνια δεν είσαι ευχαριστημένη. Να τους πεις ότι δεν σου αρέσει ο διαχωρισμός που κάνουν οι γονείς σου ανάμεσα σε εσένα και στην αδερφή σου. Γιατί σημασία έχει μια οικογένεια να είναι ευτυχισμένη και ενωμένη σε καθε δυσκολία που θα συναντήσει, να υπάρχει σεβασμός και κατανόηση, αλλά δεν γίνεται να μην υπάρχουν εντάσεις. Εξάλλου αυτό είναι το αλατοπίπερο στη ζωή. Δεν γίνεται όλα να ειναι ομαλά!!!
Πιστεύω να τους πείσεις!
Με αγάπη,
Κέλλυ
16, Οκτώβριος 2016 στις 16:18
Αγαπητή Άννα,
καταλαβαίνω, περνάς δύσκολα. Μπορείς να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Δεν σου λέω να κάνεις όλα τα χατίρια στην αδερφή σου. Απλώς μίλα… Μίλα στους γονείς σου και πες τους ότι σε ενοχλεί αυτό που κάνουν. Σε ενοχλεί ότι δίνουν πάντα δίκιο στην αδερφή σου. Σε ενοχλεί που, όταν όταν η μαμά σου είναι νευριασμένη, ρίχνει το φταίξιμο σ’εσένα. Απλώς ΜΙΛΑ!!! Μετά θα δεις, θα νιώσεις πολύ καλύτερα!
Με αγάπη,
Δήμητρα
13, Οκτώβριος 2018 στις 22:41
Η Άννα ήταν ένα πολύ δυναμικό κορίτσι,που δεν το έβαζε εύκολα κάτω. Παρά τις δυσκολίες,προσπαθούσε να κάνει θετικές σκέψεις. Πολλές φορές ήταν στενοχωρημένη και ένιωθε πιεσμένη λόγω της κατάστασης. Παρόλο που φοβόταν,προσπαθούσε να το αποφύγει. Κρατούσε πολλά πράγματα μέσα στον εαυτό της που κανείς δεν έχει ιδέα.
Πάντα προσπαθούσε να γίνεται καλύτερη και να μαθαίνει από τα λάθη της. Όλα αυτά με κάνουν να τη θαυμάζω! Τι κρίμα που έφυγε τόσο νωρίς! Μακάρι να μπορούσα να τη βοηθήσω ώστε να μην είναι λυπημένη και να μη νιώθει μόνη! Ελπίζω και εύχομαι ο κάθε άνθρωπος να μάθει πολλά από την εμπειρία της Άννας για ένα καλύτερο κόσμο.
18, Οκτώβριος 2018 στις 16:24
Η Άννα ήταν ένα δυναμικό κορίτσι και γενναίω είχε πολύ θάρρος και εξυπνάδα.Είχε πάρα πολύ υπομονή και γεννεοδωρία ήταν μάχιμο κορίτσι και πολύ φιλικό.Μέσα από τα βίντεο της κατάλαβα ότι πέρασε πολλές δυσκολίες στην ζωή της άλλα της ξεπέρασε και συνέχεισε. Εκείνα τα χρόνια ήταν πολύ δύσκολα υπήρχαν οι πολέμοι και οι αρρώστιες .Την έχω νοίωσει και την έχω καταλάβει την λυπάμαι και θέλω να γυρίσω πίσω τα χρόνια και να μπορέσω να την βοηθήσω. Η Άννα έχει αγνή καρδία και είναι λυπητερό που έφυγε από τόσο μικρή ηλικία .Λυπάμαι πάρα πολύ γιατί ήθελα να την γνωρίσω
18, Οκτώβριος 2018 στις 17:57
Η Άννα ήταν ενα αθώο κορίτσι που παρά τις δυσκολίες που υπήρχαν λόγω του πολέμου είχε πάντα ένα χαμόγελο στα χίλια της. Δυστυχώς όμως λόγω του πολέμου χάθηκε ένα τόσο καλό ταλέντο.Η Άννα ήταν ενα πολύ εφευρετικό κορίτσι πάντα με μία τρομερή ιδέα!Λόγω του πολέμου η Άννα έχασε την καλύτερη της φίλη απο το Άμστερνταμ, σχεδόν κάθε βράδυ η Άννα έβλεπε εφιάλτες και είχε ανησυχίες ενώ κοιμόταν.Ο πατέρας της Άννας προσπαθούσε να την ενθαρρύνει λέγοντας της οτι ο πόλεμος θα τελειώσει.Η Άννα θέλοντας να φτιάξει την διάθεση των υπόλοιπων στην αλλαγή του χρόνου μοίρασε δώρα σε όλους.
18, Οκτώβριος 2018 στις 21:34
Η Άννα Φράνκ ήταν ένα κορίτσι το οποίο παρά τις κακουχίες που έπαθε σκέφτονταν πάντα καλά πράγματα. Εγω θα σου πρότεινα να μιλούσες σε κάποιον για τα πράγματα που σε βασανίζουν. Εμενα προσωπικά τα γεγονότα αυτα με άγγιξαν πολύ που έγραψε η Άννα στο ημερολόγιο.
19, Οκτώβριος 2018 στις 07:23
Το ημερολόγιο της Άννας Φράνκ είναι μία από τις ωραιότερες ταινίες που έχω δει. Μάλιστα το ομώνυμο βιβλίο έχει μεταφραστεί σε πάρα πολλές γλώσσες και εκδόθηκε πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1997. Όταν είδα αυτή την ταινία συγκινήθηκα πάρα πολύ γιατί μιλάει για την ζωή ενός κοριτσιού το οποίο αποκεί που ζούσε ευτυχισμένο με την οικογένεια του στο Άμστερνταμ, ξέσπασε ο πόλεμος και η χώρα της έπεσε στην κατοχή των Γερμανών, μετατρέποντας τη ζωή της μικρής Άννας σε κόλαση. Για δύο ολόκληρα χρόνια πέρασε τη ζωή της μέσα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο ακούγοντας πυροβολισμούς και βιώνοντας τον φόβο σε τόσο μεγάλο βαθμό που της βγήκε η επιθυμία να αποτυπώσει τις δύσκολες στιγμές σε ένα χαρτί. Η Άννα Φράνκ μας θυμίζει πόσο δύσκολο είναι αυτό το βίωμα του πολέμου για τα μικρά παιδιά, και ότι για να πραγματοποιηθεί η επιθυμία των ισχυρών καταστρέφονται άδικα τόσες αθώες ψυχές.
1, Νοέμβριος 2018 στις 16:37
Αγαπητή Άννα
Το ξέρω ότι οι στιγμές που περνάς δεν είναι και οι καλύτερες της ζωής σου αλλά πιστεύω πως δεν πρέπει να το βάλεις κάτω.Καταλαβαίνω ότι ο πόλεμος έχει μετατρέψει την τότε όμορφη ζωή σου σε μια κόλαση.Πρέπει επίσης να καταλάβεις πως οι γονείς σου δεν ξεχωρίζουν καμία από τις δυο σας όσο κι αν το νομίζεις εσυ. Επίσης δεν χρειάζεται να θυμώνεις με την μαμά σου γιατί σας αγαπάει και τις δύο το ίδιο όσο κι αν εσύ πιστεύεις το αντίθετο.Τέλος θα ήθελα να σου πω να μην σταματήσεις πότε να γράφεις στο ημερολόγιό και σου εύχομαι μια μέρα να γίνεις συγγραφέας.(Ελπίζω το γράμμα μου να σου έδωσε λίγη δύναμη να συνεχίσεις).
29, Νοέμβριος 2020 στις 18:53
Μέσα από τις φωτογραφίες της μικρής Εβραιοπούλας του Άμστερνταμ Άννας Φράνκ βλέπουμε ότι ζούσε ευτυχισμένη, κι αυτό φαίνεται από τις εκφράσεις τις στις φωτογραφίες. Επίσης διακρίνουμε από τα ρούχα που φορούσε αυτή και η οικογένεια της, ότι η οικονομική τους κατάσταση ήταν καλή πριν από τον διωγμό τους από τους Ναζί. Γιατί άραγε όλα αυτά να αλλάξουν για την μικρή Άννα και την οικογένεια της; Γιατί γνώρισε τα βάσανα αλλά και τον θάνατο σ αυτή την μικρή ηλικία; Η ζωή μερικές φορές είναι άδικη και άπονη. Μακάρι τα μικρά παιδιά να μην γνώριζαν ποτέ και για κανέναν λόγο την άσχημη πλευρά της ζωής…
1, Δεκέμβριος 2020 στις 12:50
Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ μου άρεσε και με συγκίνησε μπορώ να πω.
3, Δεκέμβριος 2020 στις 19:00
Αγαπητή
Λυπάμαι για τη διαμάχη την οποία έχετε στην οικογένεια σας. Βέβαια, για να πω την αλήθεια, δεν μπορώ να σε καταλάβω πλήρως, διότι εγώ δεν έχω αδέρφια. Κατά την άποψή μου το μόνο που έχεις είναι να το συζητήσεις ήρεμα αυτό το οποίο σε ενοχλεί και, αν πραγματικά σε αγαπάνε, τότε θα καταλάβουν όλη αυτή την παραμέληση που σου έχουν δημιουργήσει αυτά τα χρόνια. Ελπίζω να μπορέσω να σου δώσω λίγη δύναμη και δεν θέλω πότε να παρατήσεις το κουράγιο που έχεις τόσα χρόνια.
Με αγάπη Σταυρούλα
7, Δεκέμβριος 2020 στις 19:06
Αγαπητή Άννα
Πραγματικά λυπάμαι για αυτά που περνάς και δεν έχεις κανέναν δίπλα σου να του μιλήσεις και να εκφράσεις τα συναισθήματα σου. Έχω να σου πω πως μπορώ να σε καταλάβω όχι πλήρως βέβαια, αλλά και εγώ έχω αδερφό που οι γονείς μπορεί να του δώσουν λίγο περισσότερο σημασία μερικές φορές, μόνο που δεν με ενοχλεί και πολύ γιατί το καταλαβαίνω. Σε περίπτωση που με ενοχλούσε σίγουρα θα τους μιλούσα γι’ αυτό και θα είχα ανοίξει ένα θέμα πάνω σε αυτό γιατί δεν είναι σωστό πιστεύω να παραμελείς το ένα από τα άλλα σου παιδιά, οπότε αυτό σου προτείνω να κάνεις κιόλας. Επίσης κάνε όση περισσότερη υπομονή μπορείς. Ξέρω πως είναι δύσκολο αυτό που περνάτε εκεί στην σοφίτα…Ελπίζω να σε βοήθησε η συμβουλή μου αυτή και να ξέρεις πως εγώ θα βρίσκομαι εδώ για εσένα όποτε θελήσεις και χρειάζεσαι κάποιον να μιλήσεις. Να ξέρεις πως μπορείς να με εμπιστευτείς. Θα κάνω ό,τι περνάει απ’ το χέρι μου, για να σε βοηθήσω!
Με αγάπη Μαρία-Άννα
10, Δεκέμβριος 2020 στις 17:06
Αγαπητή Άννα
Σου γράφω για να γνωρίζεις πως δεν είσαι μόνη και πως τις επιστολές σου εκτός από σένα τις διάβασα κι εγώ. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ έχω παρόμοια συναισθήματα και πολλές φορές νιώθω απομακρυσμένη από τους γονείς μου. Μερικές φορές ασχολούνται αποκλειστικά με τον αδερφό μου που είναι πιο μικρός. Ό,τι κάνει το βρίσκουν χαριτωμένο και πολλές φορές ιδιαίτερα ευφυές. Αυτά που κάνω εγώ είναι πάντα δεδομένα και αναμενόμενα. Νομίζω πως το καλύτερο για σένα θα είναι να φανείς δυνατή, να προσπαθήσεις να αγνοήσεις την μητέρα σου και την αδερφή σου αν και γνωρίζω ότι αυτό θα σε οδηγήσει στη μοναξιά σου. Κάποιες φορές η μοναξιά είναι καλύτερη απ’ το να νιώθεις αδικία. Ταυτόχρονα να βρεις την ευκαιρία να μιλήσεις στον πατέρα σου, γιατί αυτός μπορεί να αποδειχθεί το στήριγμα στη ζωή σου. Πάντα να ζεις και να πορεύεσαι με την ελπίδα ότι αυτό θα τελειώσει.
Με αγάπη
Ιφιγένεια
10, Δεκέμβριος 2020 στις 19:43
Αγαπημένη μου Άννα,
Ελπίζω να είσαι καλά. Έμαθα πως περνάς δύσκολα με την οικογένεια σου. Νομίζω γνωρίζεις πως αυτό είναι συχνό φαινόμενο και συμβαίνει σε πολλά παιδιά της ηλικίας μας. Όπως εσύ, όπως χιλιάδες παιδιά του κόσμου, έτσι κι εγώ αντιμετωπίζω παρόμοια προβλήματα. Συνεχώς νιώθουμε παραμελημένοι. Ότι και αν κάνουμε δεν είναι αρκετό. Επιβράβευση παίρνουν παντα οι άλλοι και όχι εμείς. Βλέπουν μόνο τα δικά μας λάθη ενώ οι άλλοι τι; Είναι ολόσωστοι; Καθώς σκεφτόμουν τα παραπάνω μου ήρθε μια ιδέα και έρχομαι στη θέση να σου κάνω μια πρόταση. Τι θα έλεγες να γνωριστούμε λίγο καλύτερα; Θα μπορούσαμε να ενημερωνόμαστε για το τι γίνεται στο σπιτι της άλλης αλλά και για άλλα θέματα. Έτσι θα νιώθουμε και οι δυο πως έχουμε ένα άτομο που μας καταλαβαίνει, νιώθει τον πόνο μας και είναι πρόθυμο να βοηθήσει. Θα περνάμε χρόνο γράφοντας η μια στην άλλη, έτσι θα ξεφεύγουμε και λίγο από την καθημερινότητα. Τι λες λοιπόν; Πως σου φαίνεται η ιδέα μου; Περιμένω την απάντηση σου
Χριστίνα
13, Δεκέμβριος 2020 στις 16:17
Αγαπητή Άννα
Ελπίζω να περνάς καλά αυτή τη φάση, γιατί σε καταλαβαίνω πώς νιώθεις. Κι εγώ επίσης έχω ένα αδελφό που του δίνουν περισσότερη σημασία, που θα νοιάζονται περισσότερο για εκείνον. Να ξέρεις πως εγώ θα είμαι δίπλα σου για ό,τι θα χρειαστείς και για ό,τι κι αν γίνει θα μου γράψεις ένα μήνυμα. Αν θες μπορούμε να γίνουμε και φίλοι. θα μου άρεσε πολύ να σε γνωρίσω καλύτερα. Αν θες να τα ξαναπούμε γράψε μου ένα μήνυμα και όλα θα γίνουν καλά.
Με πολλή αγάπη
Νίκος Ουρούτσι