ΒΗΜΑ εκ-παιδευτικού διαλόγου και προβληματισμού

Παραθέτουμε αποσπάσματα από δύο άρθρα που δημοσιεύτηκαν στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 16/4/2011 και θεωρούμε ότι συνεισφέρουν στον προβληματισμό και τη συζήτηση σχετικά με τη χρησιμότητα των σχολικών δραστηριοτήτων στα προγράμματα σπουδών της ΠΕ:

Παράθυρο στην κοινωνία οι σχολικές δραστηριότητες

16/04/2011 – 17:55

Της ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΜΟΥΛΕ*

Η κοινωνική δικτύωση, προσαρμογή και ενσωμάτωση των παιδιών μπορεί να ξεκινήσει από τη σχολική ηλικία με δραστηριότητες που έχουν ψυχαγωγικό χαρακτήρα, όπως αθλητικές, πολιτιστικές, οικολογικές και καλλιτεχνικές, στις οποίες επιλέγουν να συμμετέχουν σύμφωνα με τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά τους.

Η ψυχαγωγία των παιδιών ως αγωγή ψυχής (με την αρχαία ελληνική ετυμολογία της λέξης) βοηθάει το παιδί και τον έφηβο να αναπτυχθεί ως δυναμικό και δημιουργικό μέλος της κοινωνίας, ικανοποιεί τη βασική ανάγκη τού ανήκειν, καθώς και την καλλιέργεια κλίσεων και δεξιοτήτων που χωρίς τη συμμετοχή και συνεργασία των παιδιών σε αυτές τις ομάδες θα έμεναν ανεκμετάλλευτες.

Η ψυχική υγεία των παιδιών προάγεται με την επίτευξη των στόχων μέσα στην ομάδα, βελτιώνονται ο αυτοσεβασμός και η αυτοεκτίμηση, παράλληλα με το σεβασμό, την εκτίμηση και την αποδοχή των άλλων. Η ποιότητα ζωής στην καθημερινότητα ενισχύεται με τη συναισθηματική και τη σωματική ευεξία. Η συμμετοχή των παιδιών σε αυτούς τους κλασικούς τρόπους κοινωνικής αλληλεπίδρασης, όπως είναι μια θεατρική παράσταση, μια ομάδα μπάσκετ ή ένα μουσικό σχήμα, βοηθάει στην παρέμβαση και επίλυση προβλημάτων, όπως οι εθισμοί (εθισμός στο Διαδίκτυο, χρήση ουσιών), οι διαταραχές επικοινωνίας, συμπεριφοράς και συναισθήματος, η κακοποίηση, οι τραυματισμοί, φαινόμενα εκφοβισμού κ.ά.

Η επιτυχημένη κοινωνική λειτουργικότητα είναι προστατευτικός παράγοντας της υγιούς ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης των παιδιών, επειδή είναι αναπόσπαστο μέρος αυτής. Τα παιδιά και οι έφηβοι διαμορφώνουν ένα σύνθετο δίκτυο δημιουργίας σχέσεων και οδηγούνται στην εξατομίκευση και στην αυτονομία τους από τους γονείς. Από τη μέση παιδική ηλικία και κατά τη διάρκεια της εφηβείας, η γνώμη και η εκτίμηση των ενηλίκων που έχουν ηγετικό ρόλο στην ομάδα (δάσκαλοι, μουσικοί, προπονητές) και των συνομηλίκων γίνονται οι κυριότερες πηγές κοινωνικής υποστήριξης.

Τα παιδιά οδηγούνται προς το σχηματισμό ταυτότητας στην εφηβεία, αναπτύσσοντας μια αίσθηση εαυτού βασισμένη στην αντίληψη της ικανότητας να λειτουργούν ανεξάρτητα και με επιτυχία στο κοινωνικό τους περιβάλλον. Με αυτό τον τρόπο θα έχουμε υγιείς και κοινωνικά ενεργούς μελλοντικούς πολίτες.

*Ψυχολόγος, Νοσοκομείο Παίδων «Αγία Σοφία», Παιδοψυχιατρική Κλινική Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

 ……Η παραδοσιακή εκπαίδευση «αφοσιώνεται στον έλεγχο και στη διαχείριση του σώματος και του πνεύματος των παιδιών μέσω συνταγών πειθαρχίας, μάθησης, ανάπτυξης, ωρίμανσης και δεξιοτήτων» (James, Jenks & Prout 1998, σελ. 38). Από την άλλη πλευρά, πληθαίνουν ολοένα και περισσότερο πειραματικά προγράμματα και ερευνητικές μαρτυρίες, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, που τονίζουν τη σημασία των παιδιών ως προς το ρόλο τους να διερευνήσουν, να σχεδιάσουν και να χειρίζονται τα περιβάλλοντα στις κοινότητές τους μέσα από προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, μουσειακής εκπαίδευσης, μιντιακής εκπαίδευσης. Τα σχολεία προσφέρουν εξαιρετικά σημαντικές δυνατότητες για υιοθέτηση αντίστοιχων προσεγγίσεων, που θα πρέπει να μη βρίσκονται στο περιθώριο της σχολικής ζωής. …….Το βασικό ερώτημα στο οποίο εν τέλει καλούμαστε να απαντήσουμε είναι το τι γίνεται τελικά με τον κοινωνικό χώρο που απομένει στα παιδιά, το χώρο όπου μπορούν να πειραματιστούν, να δοκιμάσουν τις ιδέες τους έναντι των ενηλίκων και να είναι παιδιά………Αυτό που είναι βέβαιο, είναι ότι όσο και αν οι ενήλικοι αναζητούν τρόπους να ελέγξουν την παιδική ηλικία και τα παιδιά, το κάθε παιδί έχει την ικανότητα, από τη στιγμή που γεννιέται, να ασκήσει ένα βαθμό ενεργητικής δράσης ως κοινωνικός φορέας. Οι ενήλικοι χρειάζεται να καλλιεργήσουν αυτήν ακριβώς την ικανότητα των παιδιών για ενεργητική δράση, στο βαθμό που τους ενδιαφέρει να συντελέσουν στην ανατροφή ανεξάρτητων και υπεύθυνων ενηλίκων. Πιστεύουμε ότι προγράμματα που έχουν στόχο τη θεατρική παιδεία, τη μουσική εκπαίδευση, την περιβαλλοντική ενασχόληση κ.λπ. καλλιεργούν την ενεργητική δράση των παιδιών…..

 Πολύ χρήσιμες συμβουλές με την επισήμανση αυτές οι δραστηριότητες και τα κάθε λογής προγράμματα να μην εισάγονται  με προχειρότητα που καταλήγει σε αυτοσχεδιασμούς και παραποιεί τους σκοπούς για τους οποίους προτείνονται.

Πεντάλεπτη εξέταση δείχνει τη νοητική ανάπτυξη του παιδιού

Ο βαθμός εγκεφαλικής και νοητικής ανάπτυξης ενός παιδιού μπορεί να μετρηθεί με τρόπο γρήγορο και απλό, όπως το βάρος ή το ύψος του, χάρη σε μια πρωτοποριακή μέθοδο “χαρτογράφησης” του εγκεφάλου που ανακάλυψαν αμερικανοί επιστήμονες.

Η νέα τεχνική χρησιμοποιεί έναν τομογράφο (MRI) και ένα πρόγραμμα υπολογιστή (μαθηματικό αλγόριθμο) για να συμπεράνει, μέσα σε πέντε μόλις λεπτά, σε ποιο βαθμό έχει ωριμάσει ο εγκέφαλος του παιδιού.

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σεν Λιούις, υπό τον δρα Νίκο Ντόσενμπαχ και τον καθηγητή παιδιατρικής νευρολογίας Μπράντλεϊ Σλάγκαρ, παρουσίασαν τη νέα διαγνωστική μέθοδο στο περιοδικό “Science”, σύμφωνα με το BBC και το Live Science. Οι αμερικανοί επιστήμονες μελέτησαν τη νευρολογική ανάπτυξη στους εγκεφάλους 238 υγιών ατόμων ηλικίας επτά έως 30 ετών.

H εξέταση αποκάλυψε ποιες λειτουργικές εγκεφαλικές συνδέσεις δυναμώνουν με το πέρασμα του χρόνου (πορτοκαλί χρώμα) και ποιες εξασθενούν (μπλε χρώμα).

Στα μικρά παιδιά οι εγκεφαλικές συνδέσεις είναι πιο τοπικά εντοπισμένες σε μερικές γειτονικές περιοχές, ενώ όσο μεγαλώνουν, οι βραχείες συνδέσεις γίνονται πιο μεγάλες και λιγότερο τοπικά εντοπισμένες, με συνέπεια να δημιουργούνται ευρύτερα νευρωνικά δίκτυα.

Οι αμερικανοί επιστήμονες τροφοδότησαν τα στοιχεία των νευρικών συνδέσεων, που προέκυψαν από τον απεικονιστικό έλεγχο των εγκεφάλων των εθελοντών, σε έναν υπολογιστή με πολύπλοκο λογισμικό (μαθηματικό αλγόριθμο) και τελικά παρήγαγαν ένα μοναδικό “σκορ” που αντανακλά την ωριμότητα του εγκεφάλου του παιδιού, όπως πιστεύουν.

Με τον τρόπο αυτό -και ανάλογα με την ηλικία του παιδιού- εξάγεται ένα συμπέρασμα για το πόσο αργά ή γρήγορα αναπτύσσονται ο εγκέφαλος και οι νοητικές λειτουργίες του.

Το νέο “εργαλείο” μπορεί να χρησιμοποιηθεί, ώστε μελλοντικά να κατατάσσει τα παιδιά σε μια “καμπύλη ωριμότητας”, ακριβώς όπως συμβαίνει με το ύψος και το βάρος τους.

Επίσης, σύμφωνα με τους ερευνητές, μπορεί να αξιοποιηθεί κάποια μέρα για να εντοπίζονται πρόωρα σημάδια εγκεφαλικών διαταραχών, όπως η σχιζοφρένεια ή ο αυτισμός. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει πρώτα να συλλεχθούν συγκριτικά διαχρονικά στοιχεία για τις εγκεφαλικές καταστάσεις σε αυτές τις παθήσεις και, παράλληλα, να δημιουργηθούν ανάλογα υπολογιστικά προγράμματα και αλγόριθμοι ειδικά για τις νόσους αυτές.

Τον προηγούμενο μήνα, βρετανοί ερευνητές του «Κινγκς Κόλετζ» (King’s College) του Λονδίνου ανακοίνωσαν ότι ανέπτυξαν μια εγκεφαλική εξέταση που μπορεί να ανιχνεύσει τον αυτισμό μέσω τομογραφίας MRI.

Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.sciencemag.org/cgi/content/short/329/5997/1358

Ποιο είναι το ενδεδειγμένο μοντέλο χρήσης και αξιοποίησης των ΤΠΕ για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση; Μερικές ενδιαφέρουσες απόψεις και προβληματισμούς βρίσκουμε στο άρθρο του Αριστοτέλη Ράπτη, καθηγητή του Παιδαγωγικού Τμήματος του Παν/μίου Αθηνών (http://www.adraptis.com/araptis/) όπου μεταξύ άλλων γράφει:

…………….Η δημιουργική αξιοποίηση του υπολογιστή ως γνωστικού εργαλείου βρίσκει εξαιρετικά πρόσφορο έδαφος στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, όπου η πίεση της προετοιμασίας για ανώτερες ακαδημαϊκές σπουδές δεν είναι τόσο μεγάλη, ενώ οι δάσκαλοι, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον, έχουν αποκτήσει ορισμένες βασικές παιδαγωγικές γνώσεις και διδάσκουν όλα σχεδόν τα μαθήματα έχοντας πολλές ώρες τους ίδιους μαθητές μέσα στην τάξη. Έχουν επομένως πολλές ευκαιρίες για οργανωμένη χρήση του υπολογιστή και μάλιστα για την εφαρμογή της διαφοροποιημένης διδασκαλίας, της διερευνητικής και της ομαδοσυνεργατικής μάθησης, σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι οι συνάδελφοί τους της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Mία από τις προτεραιότητες του εκπαιδευτικού σχεδιασμού λοιπόν πρέπει να είναι η επέκταση της εισαγωγής των ΤΠΕ και στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, όπως συμβαίνει σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες, με μια μορφή όμως πολύ διαφορετική από αυτή που επιχειρήθηκε στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Ασφαλώς υπάρχουν πολλά μοντέλα σταδιακής ένταξης των ΤΠΕ στη μαθησιακή διαδικασία στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, όμως ένα μοντέλο που βασίζεται σε τεχνοκεντρικές αντιλήψεις σχετικά με την εισαγωγή των ΤΠΕ στην Εκπαίδευση είναι, σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία και την άποψη όλων σχεδόν των έγκριτων μελετητών της χώρας μας, καταδικασμένο σε αποτυχία και χωρίς αναγεννησιακή πνοή για την υπόθεση της Παιδείας στην εποχή μας. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι πώς να τοποθετήσουμε ειδικούς της Πληροφορικής για να «μάθουν κομπιούτερ» τα παιδιά, αλλά πώς θα μάθουν όλοι οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί στο πλαίσιο οργανωμένων, ολοκληρωμένων και βιώσιμων προγραμμάτων να αξιοποιούν τις ΤΠΕ για να γίνουν καλύτεροι δάσκαλοι απελευθερώνοντας τις δικές τους αναπτυξιακές δυνάμεις, αλλά και εκείνες των μαθητών τους και να συμβάλουν, ο καθένας με τον τρόπο του και τους ρυθμούς του, στην πραγματοποίηση μιας εκ των έσω ουσιαστικής εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και ανάπτυξης.  Η μέχρι τώρα εμπειρία μου από πιλοτικά, επιμορφωτικά και μεταπτυχιακά προγράμματα εκπαιδευτικών στα οποία υπήρξα υπεύθυνος ή επιστημονικός συνεργάτης με έχει πείσει ότι οι δάσκαλοι της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι πολύ επιδεκτικοί στην υιοθέτηση και περαιτέρω ανάπτυξη ενός παιδαγωγικού μοντέλου ένταξης και αξιοποίησης των ΤΠΕ στο δημοτικό, τόσο στο επίπεδο της θεωρίας, όσο και της εφαρμογής. Οι δάσκαλοι που γνωρίσαμε όχι μόνον δεν υστερούν από εκείνους άλλων ανεπτυγμένων χωρών – παρά τη μέχρι τώρα υποβάθμιση του ρόλου τους από το εκπαιδευτικό μας σύστημα – αλλά στην πλειονότητά τους, και συχνά ανεξαρτήτως ηλικίας, επιδεικνύουν θετική στάση, δημιουργικότητα και παιδαγωγικό ενθουσιασμό, αρκεί τα εκπαιδευτικά προγράμματα στα οποία συμμετέχουν, να συνδυάζουν την τεχνολογική και παιδαγωγική κατάρτιση, να υιοθετούν σύγχρονες προσωποκεντρικές και συνεργατικές προσεγγίσεις μέσα σε ένα κλίμα αποδοχής, σεβασμού, αλληλεγγύης, αυτονομίας,, καθώς και παροχής εσωτερικών κινήτρων και προτύπων παραγωγής καινοτόμου έργου, που συνδέεται με τη διδακτική πράξη. Το έργο τους παρουσιάζει χρόνο με το χρόνο βελτίωση και συχνά μας εκπλήσσει ευχάριστα, ενώ παράλληλα παρέχει και στους διδάσκοντες ευκαιρίες επαγγελματικής βελτίωσης, αφού η διδακτική γνώση και των πανεπιστημιακών δασκάλων – όπως εξ άλλου και όλων των εκπαιδευτικών – δεν είναι δυνατόν να αναπτυχθεί σε κοινωνικό κενό.(Προσωπικά μπορούμε να δηλώσουμε ότι χάρις στα προγράμματα των τελευταίων χρόνων, που μας έδωσαν την ευκαιρία να εργαστούμε με εκπαιδευτικούς όλων των κατηγοριών, μάθαμε πολλά πράγματα και έχουμε βγει βελτιωμένοι ως δάσκαλοι από την όλη εμπειρία). Ασφαλώς δεν θα πρέπει να αποκλειστούν από το δικαίωμά τους να εργαστούν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και οι επιστήμονες της πληροφορικής ή άλλων ειδικοτήτων που προορίζονται για την εκπαίδευση στη θέση του υπεύθυνου της τεχνολογικής υποστήριξης του σχολείου, ενός ρόλου που φάνηκε και από το πιλοτικό πρόγραμμα της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ, το επονομαζόμενο «ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΦΑΙΑΚΩΝ», ότι είναι πολύ χρήσιμος, δεδομένου ότι οι δάσκαλοι δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν και να αναλαμβάνουν την επίλυση των πολλών και ποικίλων τεχνολογικών προβλημάτων της λειτουργίας των εργαστηρίων. Ο επιστήμονας αυτός, εκτός του ότι θα υποστήριζε τεχνολογικά ομάδα σχολείων, θα μπορούσε επίσης να πραγματοποιεί εισαγωγικά τεχνολογικά σεμινάρια ενδοσχολικής και πολλαπλασιαστικής μορφής σε μικρές εθελοντικές ομάδες εκπαιδευτικών και να ενημερώνει εκπαιδευτικούς στις νέες εξελίξεις. Χρειάζεται όμως προσοχή, γιατί δεν είναι δύσκολο, αφού «βάλουν το πόδι τους» στο δημοτικό, να αποφασίσουν κάποιοι πολιτικοί ιθύνοντες, ή και οι ίδιοι οι δάσκαλοι που διστάζουν να ασχοληθούν με τις νέες τεχνολογίες, ότι είναι πιο βολικό να παίξουν οι επαγγελματίες αυτοί και άλλους διδακτικούς ρόλους, που υποκαθιστούν το δάσκαλο.  Περισσότερα   

Στο Ιnternet είναι διαθέσιμες κάθε είδους πληροφορίες και μπορεί κανείς να βρει τα πάντα. Οι μηχανές αναζήτησης έχουν γίνει πάρα πολύ αποτελεσματικές και οι δυνατότητές τους δεν περιορίζονται μόνο στην εύρεση αποτελεσμάτων, αλλά επεκτείνονται και στην αξιολόγηση, την κατηγοριοποίηση και την κατάταξή τους με τρόπο που να διευκολύνει τον χρήστη.

Ωστόσο, για να μη χάνει κανείς τον χρόνο του και να εντοπίζει εύκολα και γρήγορα τις πληροφορίες που αναζητεί, χρειάζεται να γνωρίζει μερικά μικρά κόλπα και μυστικά. Στη συνέχεια, σας παρουσιάζουμε μικρά «μυστικά» για να βρίσκετε πάντα τις πληροφορίες που χρειάζεστε.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτή τη στιγμή το Google ( www.google. com ) είναι μακράν η πιο πλήρης και αποτελεσματική μηχανή αναζήτησης. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί κανείς πάντα να βρει μέσω του Google αυτό που αναζητά, οπότε καλό είναι να γνωρίζει κάποιες εναλλακτικές λύσεις. Η πιο γνωστή από αυτές είναι της Υahoo! ( search.yahoo. com ), η οποία μάλιστα προσφέρει και αρκετά χρηστικά εργαλεία για να κάνει την αναζήτηση πιο αποτελεσματική. Άλλες επιλογές είναι η Εxalead ( www.exalead.com/search/ ), η ΑskJeeves ( www.askjeeves.com ), με μικρότερες όμως βάσεις δεδομένων.

Λέξεις- κλειδιά και φράσεις
Παρ΄ ότι οι περισσότεροι έχουν συνηθίσει να εισάγουν μία ή το πολύ δύο λέξεις- κλειδιά στις αναζητήσεις τους, η πρακτική αυτή δεν είναι η πλέον ενδεδειγμένη. Σύμφωνα με τους ειδικούς, 6 με 8 λέξεις- κλειδιά είναι η καλύτερη επιλογή για να έχει κανείς ακριβώς αυτό που ζητάει. Αν μάλιστα φροντίσει να αποφύγει τα ρήματα, τους συνδέσμους, τα άρθρα και να προτιμήσει κυρίως ουσιαστικά, τότε η αναζήτησή του θα έχει καλύτερα αποτελέσματα. Αυτό ισχύει τόσο σε αναζητήσεις στα αγγλικά όσο και σε άλλες γλώσσες. Βέβαια, ακόμα ακριβέστερα αποτελέσματα προσφέρει η αναζήτηση ολόκληρων φράσεων. Στην περίπτωση αυτή, η φράση θα πρέπει να βρίσκεται μέσα σε εισαγωγικά, ώστε τα αποτελέσματα που θα εμφανιστούν να περιλαμβάνουν μόνο ολόκληρη τη φράση. Επίσης, καλύτερο είναι κανείς να αναζητά τις λέξεις ή τις φράσεις που επιθυμεί χρησιμοποιώντας πεζά γράμματα, αντί για κεφαλαία, καθώς έτσι δεν υπάρχει ο φόβος να αποκλειστούν κάποια links. «Χαρακτήρες Μπουλ»
Η χρήση «χαρακτήρων Μπουλ» είναι πάρα πολύ χρήσιμη για να περιορίσει κανείς τα αποτελέσματά του σε μια αναζήτηση. Οι βασικές εντολές είναι οι ΑΝD (θέλω αποτελέσματα που να περιέχουν και τις δύο ή περισσότερες λέξεις), ΟR (θέλω αποτελέσματα που να περιέχουν είτε τη μία είτε την άλλη λέξη- για χρήση με συνώνυμα) και ΑΝD ΝΟT (θέλω αποτελέσματα που να περιέχουν την Α λέξη, όχι όμως και τη Β). Η τελευταία εντολή είναι πολύ χρήσιμη όταν θέλει κανείς να εισάγει φίλτρα στην αναζήτησή του.

Παρόμοια φίλτρα και προτιμήσεις μπορεί να ενεργοποιήσει κανείς και μέσω των επιλογών εξειδικευμένης αναζήτησης (advanced search) των διαφόρων μηχανών, τις οποίες μπορεί να δει πατώντας το αντίστοιχο link δίπλα από εκεί που εισάγει τους όρους που θέλει να αναζητήσει.

Ειδικές μηχανές και αγορές
Για πιο εξειδικευμένες αναζητήσεις, μια καλή ιδέα είναι η αξιοποίηση μηχανών αναζήτησης που εστιάζουν σε συγκεκριμένες θεματικές. Για ακαδημαϊκές αναζητήσεις υπάρχει το scholar. google. com, το οποίο εκτός από την αναζήτηση στο web, πραγματοποιεί και έρευνα σε κλειστές βάσεις δεδομένων σε πανεπιστήμια, βιβλιοθήκες ή άλλες πηγές. Για βιβλία, μια καλή ιδέα είναι η χρήση της μηχανής αναζήτησης του Αmazon ( www.amazon.com ) ή του Βarnes & Νoble ( www.barnesand noble.com ), ενώ για προϊόντα μπορεί κανείς να ανατρέξει στο www. shopping.com, στο www. pricegrabber.com/ ή στο www. skroutz. gr για αναζητήσεις εντός Ελλάδας. Τέλος, αν θέλει να κάνει μετάφραση λέξεων ή ακόμα και ολόκληρων κειμένων, μπορεί να χρησιμοποιήσει τις διευθύνσεις http: //babelfish.yahoo.com/ και http: //translate.google.com/, οι οποίες υποστηρίζουν πολλές γλώσσες, ανάμεσά τους και τα ελληνικά.

Μετατροπές, πράξεις κ.ά.
Μην ξεχνάτε ότι πολύ απλά και γρήγορα, μπορεί κανείς να κάνει σύντομες μεταφράσεις κειμένων, αριθμητικές πράξεις, μετατροπές νομισμάτων ή άλλων μέτρων και σταθμών, και πολλές ακόμα ειδικές αναζητήσεις, μέσα από τις διάφορες μηχανές αναζήτησης. Για παράδειγμα, στο Υahoo μπορεί κάποιος να κάνει πράξεις εισάγοντας τα σχετικά σύμβολα (4*3+5), μετατροπές χρησιμοποιώντας την εντολή convert (convert 5 miles to km, convert 10 euros to US dollars) και πολλές ακόμα αναζητήσεις. Κάθε μηχανή χρησιμοποιεί τη δική της κωδικοποίηση, οπότε ανάλογα με το ποια απ΄ όλες χρησιμοποιεί κανείς, θα πρέπει να ρίξει μια ματιά στις σχετικές οδηγίες.

ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ

μια ακόμα χαρακτηριστική απόδειξη για το ότι κάθε καινοτομία και προσπάθεια να βγουν οι μαθητές έξω από τους 4 τοίχους του σχολείου χρειάζεται τη συμμετοχή και τη στενή συνεργασία όλων των παραγόντων της εκπαιδευτικής διαδικασίας

Μαθητές μας μια… αΝΑSΑ από το Διάστημα

από το ΒΗΜΑ 16/3/2010
Είκοσι παιδιά από δημοτικά του Περιστερίου συνομιλούν σήμερα το μεσημέρι με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό
«Είμαι ενθουσιασμένος. Επί δύο χρόνια προετοιμάζαμε αυτή την ημέρα. Επιτέλους θα έχω μια πραγματική εικόνα για το Διάστημα,για το οποίο διαβάζω χρόνια…». Ο 11χρονος Αναστάσιος, μαθητής του 18ου Δημοτικού Σχολείου Περιστερίου, είναι ένα από τα 20 παιδιά που θα έχουν σήμερα, 1.37 μ.μ. ακριβώς, μια πρώτη επαφή με το… Διάστημα. Οι μαθητές από επτά δημοτικά σχολεία του Περιστερίου θα έχουν την ευκαιρία να συνομιλήσουν για περίπου οκτώ λεπτά με τους τρεις αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΙSS) την ώρα που θα περνάει επάνω από τη χώρα μας. Τρεις φορές τον χρόνο περνάει ο δορυφόρος επάνω από την Ελλάδα, σε απόσταση περίπου 372.000 χιλιομέτρων από τη Γη.

Ο Αναστάσιος θα είναι ο πρώτος από τους 20 μαθητές που έχουν κληρωθεί για να συνομιλήσουν σήμερα με τους τρεις αστροναύτες που βρίσκονται στον σταθμό. Θα μιλήσει με τον αμερικανό αστροναύτη και ραδιοερασιτέχνη Τίμοθι Κρίμερ και η ερώτησή του θα είναι η εξής: «Οταν κάποιος ταξιδεύει σε άλλη χώρα, λέει ότι το σπίτι του είναι το πιο όμορφο. Οταν οι διαστημάνθρωποι βρίσκονται στο Διάστημα, η Γη τούς φαίνεται ο πιο ωραίος πλανήτης;». Είναι ενθουσιασμένος και δεν κρύβει τα συναισθήματά του. Περίμενε άλλωστε αυτή τη στιγμή πολύ καιρό. «Πήγαμε σε σεμινάρια,ήρθαν δύο αστρονόμοι που μας έκαναν ερωτήσεις και μας είπαν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένος» .

Η συγκεκριμένη προσπάθεια απαιτεί εξαιρετικό συντονισμό ώστε όλα να γίνουν με επιτυχία μέσα στα λίγα λεπτά που θα διαρκέσει. Η οργάνωσή της διαρκεί περίπου δύο χρόνια από τη στιγμή που η ΝΑSΑ δέχτηκε την αίτηση των ελληνικών σχολείων. Πρόκειται για πρωτοβουλία που ανέλαβε η μητέρα του Αναστάσιου, διαμερισματική σύμβουλος στο Περιστέρι και πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 18ου Δημοτικού Σχολείου της περιοχής, η κυρία Αθηνά Δαφνομήλη, σε συνεργασία με την Ενωση Ελλήνων Ραδιοερασιτεχνών. Κατά τη διάρκεια των δύο αυτών ετών έπρεπε να συντονιστούν η ΝΑSΑ, η Διεθνής Διαστημική Επιτροπή, η Ελληνική Αστρονομική Ενωση, το αρμόδιο υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών, οι διευθυντές και οι γονείς επτά δημοτικών σχολείων.

Οπως τονίζει η κυρία Δαφνομήλη, η κούραση άξιζε. «Το τελευταίο χρονικό διάστημα είμαι με τρεις ώρες ύπνο την ημέρα» λέει στο «Βήμα». «Τα παιδιά είναι κατενθουσιασμένα. Μας έστειλε μάλιστα η ΝΑSΑ μπλουζάκια τα οποία θα φορούν όλα τα παιδιά» προσθέτει. Τα παιδιά που κληρώθηκαν για να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα έχουν ήδη παρακολουθήσει σεμινάρια από την Ελληνική Αστρονομική Ενωση, για τα οποία ενημερώθηκε η ΝΑSΑ καθώς τα θεωρούσε απαραίτητα. «Τους στείλαμε και τα βίντεο από τα σεμινάρια για να τα εγκρίνουν» τονίζει η κυρία Δαφνομήλη.

Μια ώρα πριν από τη συνομιλία με τους αστροναύτες οι μαθητές θα συμμετάσχουν σε θεατρικό έργο με θέμα το Διάστημα. Τα παιδιά θα απευθύνουν τις ερωτήσεις τους στους αστροναύτες στα αγγλικά.

«Μιλάμε με τη ΝΑSΑ σχεδόν κάθε μέρα το τελευταίο χρονικό διάστημα» λέει ο πρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Ραδιοερασιτεχνών κ. Σ.Βατικιώτης . «Μάλλον θα μας λείψουν μετά την ολοκλήρωση της εκδήλωσης…» .

Νέες έρευνες διχάζουν τους ψυχολόγους για το αν τελικά το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο

Από τα ΝΕΑ 8/1/2010 (χωρίς σχόλια)  ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Ζωή Λιάκα, Εύη Σαλτού

«Καλά είναι αυτά που λένε τα βιβλία και οι παιδοψυχολόγοι, αλλά όταν φτάσει η κρίσιμη στιγμή δεν ισχύει… τίποτα! Εκεί ο κάθε γονιός κρίνει ανάλογα με την περίπτωση και αν χρειαστεί, θα ρίξει και καμιά στον ποπό.
Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου, και σίγουρα δεν διαπράττεται κανένα έγκλημα».
Η κ. Νατάσα Ντεμίρη, μητέρα δίδυμων αγοριών που είναι στην ηλικία των τεσσάρων ετών, δεν είναι οπαδός της παροιμίας που λέει ότι «το ξύλο βγήκε απ΄ τον Παράδεισο». Όπως αναφέρει όμως, τα παιδιά της βρίσκονται σε μια ιδιαίτερη ηλικία, αφού πλέον απαιτούν, κατανοούν και βεβαίως μιλούν πια κανονικά. «Δεν είμαι οπαδός του ξύλου, ούτε καν της τιμωρίας. Τις περισσότερες φορές μάλιστα αποφεύγουμε να πούμε και τη λέξη τιμωρία, και έχουμε εφεύρει άλλες λέξεις για να μπούμε στη… διαδικασία της υπακοής». Η κ. Νατάσα Ντεμίρη όταν αναγκάζεται να επιβάλει την τάξη, βάζει στην «πολυθρόνα της ηρεμίας», όπως την αποκαλεί, όποιο από τα παιδιά «πρέπει» να μείνει εκεί. «Τους έχω περάσει, τόσο εγώ όσο και ο σύζυγός μου, ότι αυτή είναι μια θέση που μας βοηθάει να σκεφτούμε με ηρεμία γιατί κάνουμε φασαρία, γιατί κλαίμε ή γιατί φωνάζουμε. Πάντα πιάνει και μάλιστα έχω να τονίσω, από την εμπειρία μου πάντα, ότι όσο πιο ήρεμα τους μιλάω τόσο πιο εύκολα υπακούουν». Φυσικά, τονίζει η κ. Ντεμίρη, όλα τα παιδιά θα έχουν και τις στιγμές που θα ξεφύγουν από τα όρια, περισσότερο μάλιστα απ΄ ό,τι πρέπει. «Εκεί ίσως αναγκαστώ να ρίξω και μια στον ποπό. Πόσω δε μάλλον αν η συμπεριφορά τους βάζει σε κίνδυνο την υγεία τους. Πρόσφατα, που ο ένας έριχνε στο κεφάλι του άλλου κάποια παιχνίδια και υπήρχε κίνδυνος να τραυματιστεί, δεν διαμαρτυρήθηκαν καθόλου ούτε για τις φωνές ούτε για τις ξυλιές στον ποπό».
Το ερώτημα ταλανίζει τους περισσότερους γονείς σε όλο τον κόσμο: το ξύλο βγήκε απ΄ τον Παράδεισο ή μήπως όχι; Σύμφωνα με νέα έρευνα του Κολεγίου Calvin, στο Μίσιγκαν, ένα χαστούκι για να συνετίσουν οι γονείς τα παιδιά τους όχι μόνο δεν τα βλάπτει, αλλά τους κάνει καλό στην ενήλικη ζωή τους. Όπως υποστηρίζει η καθηγήτρια Ψυχολογίας και υπεύθυνη της έρευνας κ. Μάρτζορι Γκουνόε, το ξύλο ως μορφή πειθαρχίας- αυστηρά μέχρι την ηλικία των 6 ετών- κάνει τα παιδιά να βλέπουν με αισιοδοξία το μέλλον, τα βοηθά να γίνουν καλύτεροι μαθητές και παράλληλα να θέλουν να προχωρήσουν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Οι ερευνητές εξέτασαν 179 έφηβους και τους ρώτησαν εάν και πόσες φορές οι γονείς χρησιμοποίησαν το ξύλο ως «εργαλείο» πειθαρχίας. Από τις απαντήσεις, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το χαστούκι που μπορεί να έφαγαν ως παιδιά, τα βοήθησε στην εφηβική ζωή τους.
Έγκλημα το χαστούκι
Αν και υπάρχουν ερευνητές και ψυχολόγοι, οι οποίοι συμφωνούν με τα αποτελέσματα της νέας έρευνας, είναι πολλοί περισσότεροι εκείνοι που την αποδοκιμάζουν. Όπως επισημαίνει η οικογενειακή σύμβουλος κ. Έφη Σαρηγιαννίδου, η χρή ση σωματικής βίας, προκειμένου να τιμωρηθεί το παιδί, θα πρέπει να αποφεύγεται… διά ροπάλου. «Ακόμη και η χρήση της λέξης “τιμωρία” έχει κάτι το εκφοβιστικό, πόσω μάλλον ένα χαστούκι», λέει.

Οι γονείς, όπως προσθέτει, δεν θα πρέπει να καταφεύγουν σε μία τέτοια τακτική. «Αντίθετα, αυτό που πρέπει να κάνουν είναι να ακούν το παιδί και τις ανάγκες του. Παράλληλα όμως, θα πρέπει να αναπτύξουν τις συναισθηματικές τους δεξιότητες, πράγμα δύσκολο να επιτευχθεί. Πολύ συχνά οι γονείς, φορτισμένοι από τα προβλήματα της δουλειάς ή τα οικονομικά ζητήματα, γυρνούν σπίτι και ξεσπούν πάνω στον αδύναμο, που είναι φυσικά το παιδί».
Ένα χαστούκι ή ένα δυνατό χτύπημα δημιουργεί στο παιδί το αίσθημα της απόρριψης και του φόβου. «Όταν δε, η τακτική της σωματικής τιμωρίας σπάει το “ηλικιακό φράγμα” των 6 ετών και συνεχίζεται και στην εφηβεία, μετά δηλαδή τα 12 χρόνια, τότε τα ψυχικά τραύματα του παιδιού θα είναι σαφώς έντονα στη μετέπειτα ζωή του», σημειώνει η κ. Σαρηγιαννίδου.
Απλή επίπληξη
Οι ειδικοί, πάντως, θεωρούν απαραίτητη την επίπληξη του παιδιού, όταν αυτό κάνει μία κακή πράξη ή μία αταξία. «Ο αυστηρός τόνος της φωνής, αλλά και μια πιο επιθετική στάση σώματος είναι τα “όπλα” των γονιών, προκειμένου να καταλάβουν τα παιδιά τη διαφορά μεταξύ του καλού και του κακού. Παράλληλα, η αφαίρεση προνομίων όταν έχει κάνει κάτι κακό, το να στερήσει δηλαδή ο γονιός από το παιδί μία βόλτα ή το παιχνίδι για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αποτελεί σημαντικό τρόπο διαπαιδαγώγησης», υπογραμμίζει η οικογενειακή σύμβουλος. Τα όρια και οι κανόνες, σύμφωνα με την κ. Σαρηγιαννίδου, αλλά και η τιμωρία με την έννοια της συνέπειας, βοηθούν τα παιδιά να καταλάβουν πότε κάνουν λάθος και πότε όχι.

ΕΡΕΥΝΑ ΣΟΚ

Ένα χαστούκι για να συνετίσουν οι γονείς τα παιδιά τους, όχι μόνο δεν τα βλάπτει, αλλά τους κάνει καλό στην ενήλικη ζωή τους!
«Μέχρι την ηλικία των 6 ετών μια ξυλιά δεν βλάπτει»
ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ ότι αν μέχρι την πρώτη παιδική ηλικία- εξι ετών- το παιδί φάει καμιά ξυλιά δεν θα πάθει τίποτα, υποστηρίζει η κ. Αγγελική Λεπατατζή, παιγνιολόγος (θεραπεία μέσω του παιχνιδιού)παιδοψυχολόγος. Αρκεί, τονίζει η κ. Λεπατατζή, το ξύλο να μην είναι ο μόνιμος τρόπος διευθέτησης των θεμάτων που υπάρχουν ανάμεσα στο παιδί και τον γονιό. «Στην εποχή μας δεν θα ήταν ρεαλιστικό να πιστεύω ότι τα παιδιά μας είναι δυνατόν να μεγαλώσουν χωρίς κάποια τιμωρία.
Το σημαντικό που θα πρέπει να εξετάσουμε είναι πώς χρησιμοποιούμε αυτή την τιμωρία».
Τα ερωτήματα που πρέπει να θέτουν οι γονείς συχνά, σύμφωνα με την κ. Λεπατατζή, είναι: Τιμωρούμε επειδή δεν ξέρουμε τι άλλο να κάνουμε; Για να δείξουμε τον θυμό μας;
Τιμωρούμε γιατί φοβόμαστε ή επειδή νιώθουμε ενοχή; «Εάν στον τρόπο με τον οποίο επικοινωνεί ο γονιός με τα παιδιά του κυριαρχεί το ξύλο ή η τιμωρία, τότε δεν είναι αποτελεσματικός. Τα παιδιά χρειάζεται να ζουν με σταθερές αξίες και συγκεκριμένα όρια. Αυτά τα δύο στοιχεία τους παρέχουν ασφάλεια. Θα ήταν εξωπραγματικό αν πούμε ότι τα παιδιά δεν θα τολμήσουν να ξεφύγουν από αυτά τα όρια. Οι γονείς τότε από τη μια πρέπει να κρατήσουν σταθερά τα όρια λέγοντας “όχι”, αλλά η βάση τού “όχι” να είναι θετική. Τι σημαίνει αυτό: τονίζουμε στα παιδιά τι μπορούν να κάνουν και όχι τι δεν μπορούν να κάνουν. Αυτό είναι μια πολύ καλή βάση επικοινωνίας».
Επηρεάζει τον δείκτη νοημοσύνης
Η ΣΩΜΑΤΙΚΗ τιμωρία μπορεί να αποδειχθεί ιδιαίτερα επικίνδυνη για τα παιδιά. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που πραγματοποίησε το Πανεπιστήμιο Νew Ηampshire, το χαστούκι στα παιδιά μπορεί προσωρινά να έχει αποτελέσματα πειθαρχίας, ωστόσο μακροπρόθεσμα μπορεί να δημιουργήσει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Παράλληλα διαπίστωσαν ότι η σωματική τιμωρία συνδέεται με χαμηλούς δείκτες νοημοσύνης. Οι ερευνητές εξέτασαν 806 παιδιά ηλικίας 2 έως 4 ετών και 704 παιδιά ηλικίας 5 έως 9 ετών και μέτρησαν τον δείκτη νοημοσύνης των παιδιών στην πρώτη φάση της έρευνας και μετά, τέσσερα χρόνια αργότερα. Αυτό που έδειξαν τα αποτελέσματα ήταν ότι τα μικρότερα παιδιά που είχαν υποστεί σωματική βία είχαν κατά 5 μονάδες χαμηλότερο δείκτη νοημοσύνης ενώ τα μεγαλύτερα κατά 2,8.
Το ξύλο όμως βλάπτει πολύ σοβαρά την ψυχολογία των παιδιών. Βάσει δύο ερευνών που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Child Development», τα παιδιά που έτρωγαν ξύλο από τους γονείς εμφάνιζαν προβλήματα συμπεριφοράς, επιθετικότητα, ακόμη και κατάθλιψη σε σύγκριση με εκείνα τα παιδιά στα οποία οι γονείς εφάρμοζαν άλλου είδους τιμωρία.