Εδώ και μερικά χρόνια, ο θεσμός των φεστιβάλ των κόμικς που απέκτησε φανατικούς υποστηρικτές στις περισσότερες πολιτείες της Αμερικής, στην Ιαπωνία και σε μεγάλες πόλεις της Ευρώπης, υιοθετείται και στη χώρα μας με τεράστια επιτυχία.

Φέτος, όπως και κάθε χρόνο, ένα τριήμερο του Απριλίου (8,9 και 10 Απριλίου για το 2011) είναι αφιερωμένο στην ένατη τέχνη, στους δημιουργούς αλλά και στους αναγνώστες. Είναι μια γιορτή με  χρώματα,  μαύρο μελάνι, μυρωδιά μολυβιού και φρεσκοτυπωμένου χαρτιού, γέλια και πειράγματα.

Μπορείτε να κάνετε μια βόλτα στο χώρο του bazaar, να ενημερωθείτε για τις νέες κυκλοφορίες και να εξασφαλίσετε κάποιο τεύχος με υπογραφή του δημιουργού του, το οποίο φυσικά έχει μεγάλη συναισθηματική και χρηματική αξία! Αξίζει να παρακολουθήσετε τις διάφορες συζητήσεις που διοργανώνονται, με ενδιαφέροντα θέματα που αφορούν την ένταξη και τη θέση  των κόμικς και των καρτούν στη σημερινή πραγματικότητα, να δείτε την ετήσια έκθεση και να στηρίξετε τους νέους, ερασιτέχνες καλλιτέχνες, τιμώντας κάποιο fanzine* ή ανεξάρτητο τεύχος.

Για πρώτη φορά στο Comicdom θα διεξαχθεί διαγωνισμός cosplay. Για όσους δεν γνωρίζουν, το cosplay είναι ένα αρκετά διαδεδομένο χόμπυ «ντυσίματος». Ο καθένας μπορεί να φτιάξει, με ό,τι μέσα διαθέτει, τη στολή του αγαπημένου του ήρωα και να τον υποδυθεί . Η πιο πρωτότυπη και καλοφτιαγμένη στολή, που αποδίδει το πνεύμα του χαρακτήρα, κερδίζει. Συνήθως οι cosplayers, διαθέτουν ιδιαίτερη φαντασία και θεατρικότητα. Πάνω απ’ όλα όμως, το διασκεδάζουν με την ψυχή τους.

Τέλος,για μια ακόμη φορά, θα γίνει η απονομή των Comicdom Awards στους Έλληνες δημιουργούς που ξεχώρισαν τo 2011.  Επισκεφτείτε το φεστιβάλ και παρακολουθείστε τα διάφορα δρώμενα. Είναι μια μοναδική εμπειρία για τους φίλους της υπέροχης αυτής τέχνης και μη.

Το πρόγραμμα του Comicdom , το οποίο λαμβάνει χώρα στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, Mασσαλίας 22, 10680 Aθήνα :

Πρόγραμμα Comicdom Con Athens 2011

• Παρασκευή 8 Απριλίου

Θέατρο (2ος όροφος)

17:00 – 18:00 Τελετή Έναρξης. Παρουσίαση νέων εκδόσεων
18:15 – 19:45 Panel – “Comics & Video Games: Από Το Χαρτί Σε Κονσόλες Και PC”
20:00 – 21:30 Προβολή ντοκιμαντέρ “Grant Morrison: Talking With Gods”

• Σάββατο 9 Απριλίου

Θέατρο (2ος όροφος)

11:00 – 12:00 Παιδικό πρόγραμμα – “Anansi: Ο Θεός-Αράχνη”
12:00 – 13:00 Παιδικές προβολές Κινουμένων Σχεδίων
14:30 – 16:00 Panel – “Cartoons Και Πολιτική: Κριτικοί Από Μελάνι”
16:30 – 17:45 Panel – “Geek Girls: Comics Are A Girl’s Best Friend”
18:00 – 18:45 Q&A Bruno Brindisi
19:30 – 21:00 Διαγωνισμός Cosplay

Seminar Room (4ος όροφος)

12:00 – 12:50 *Workshop – Bruno Brindisi – “Η Λευκή Σελίδα”
13:00 – 13:50 Workshop – Sonia Leong: “Making Manga”
14:00 – 14:50 Workshop – Θάνος Τσίλης: “The Art Of Concept Art”
15:00 – 16:00 Workshop – Emanuel Guerra & Arlene Comas Fernandez: “Comics Και Animation Στην Κούβα – Η Ιστορία Μέχρι Σήμερα”

• Κυριακή 10 Απριλίου

Θέατρο (2ος όροφος)

11:00 – 12:00 Παιδικό πρόγραμμα – “Ένας Τόσος Δα Μικρούλης Ήρωας”
12:00 – 13:00 Παιδικές προβολές Κινουμένων Σχεδίων
14:30 – 16:00 Panel – “Έλληνες Δημιουργοί Σε Διεθνή Τροχιά”
16:30 – 17:45 Q&A και signing Chris Ware
18:00 – 20:00 Q&A και signing David Prudhomme
20:30 – 21:30 Τελετή απονομής Comicdom Awards 2011

Seminar Room (4ος όροφος)

12:00 – 12:50 Panel – Μελετώντας (Με) Τα Comics”
13:00 – 13:50 Workshop – Shaenon Garrity: “History Of Webcomics”
14:00 – 14:50 Workshop – Σπύρος Δερβενιώτης: “Συγκάτοικοι Από Χαρτί”
15:00 – 15:50 Workshop – Andrew Farago: “25 Years Of The Cartoon Art Museum – A Curator’s Guide To Comics”

• Όλο το τριήμερο

Έκθεση “Batman Yesterday & Tomorrow” (Γκαλερί Χατζηκυριάκος-Γκίκας, 1ος όροφος)
Bazaar εκδοτικών και καταστημάτων (Γκαλερί Κένεντι & Αίθριο, 1ος όροφος)
Αίθουσα Fanzines (Φουαγέ, 2ος όροφος)
Ατομική έκθεση Κώστα Κυριακάκη (Διάσπαρτη σε όλους τους χώρους της εκδήλωσης)

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την ιστοσελίδα: www.comicdom.gr

*Fanzines: Ανεξάρτητη έκδοση που αφορά ένα συγκεκριμένο θέμα (μουσική, κινηματογράφος κτλ.). Ένα είδος περιοδικού.

*Workshop: Ένα είδος μικρού σεμιναρίου.

Της Αριάνας Π. Ταπραντζή (Marsiana T.)

Επιτέλους  ήρθε η στιγμή να δράσουμε ως ομάδα! Γίναμε ανάδοχοι γονείς! Με πρωτοβουλία και βοήθεια από την καθηγήτρια Αγγλικών μας, κ. Μαλλιαρού καταφέραμε κάτι που ίσως φαντάζει ουτοπικό στην εποχή που διανύουμε, όχι τόσο για οικονομικούς λόγους όσο για λόγους έλλειψης αλτρουισμού και ευγένειας. Υιοθετήσαμε μέσω του μη κυβερνητικού οργανισμού της ΑctionAid πέντε παιδάκια από διάφορα σημεία του κόσμου.  Πιο συγκεκριμένα στο πρόγραμμα υιοθεσίας πήραν μέρος πέντε τμήματα του σχολείο μας.

Το Α4 έχει ήδη αναλάβει ένα γλυκό κοριτσάκι από την Καμπότζη, το Α5 ένα μικρό αγόρι από το Πακιστάν, το Β2 φροντίζει ένα μαύρο μπόμπιρα από τη Ρουάντα, το Γ1 ένα κορίτσι από το  πολύπαθο Αφγανιστάν και τέλος το Γ2 είναι υπεύθυνο για ένα αγοράκι από τη Ζιμπάμπουε.

Με τη μικρή οικονομική μας συμβολή κάποια παιδιά και οι οικογένειές τους  θα εξασφαλίσουν τα αναγκαία για την επιβίωση τους υλικά αγαθά. Σύμφωνα με το πρόγραμμα της ActionAid η βοήθεια μας καταλήγει σε όλο το χωριό, βοηθώντας τους κατοίκους να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο με διάφορα μικρά έργα υποδομής, διοργανώνονται πρόχειρα και λιτά φυσικά, εκπαιδευτικά σεμινάρια για όλες τις ηλικίες και τους παρέχεται όσο το δυνατό, η τεχνογνωσία για τις γεωργικές τους εργασίες.

Ας δούμε όμως την κατάσταση που επικρατεί στις χώρες καταγωγής των παιδιών που «υποστηρίζουμε».

Η Καμπότζη είναι το δεύτερο φτωχότερο ασιατικό κράτος με έντονες κοινωνικές ανισότητες. Ενώ η μεγαλύτερη μερίδα των πολιτών υποσιτίζεται υπάρχουν πανίσχυροι ιδιώτες που πλουτίζουν μέσω την παράνομης υλοτομίας. Μεγάλο έδαφος έχει κερδίσει η βία και η εγκληματικότητα, ο αναλφαβητισμός καθώς μόνο 1/5 παιδιά πηγαίνουν σχολείο και δυστυχώς η μάστιγα των υπανάπτυχτων χωρών τo ActionAid. Η ActionAid που δραστηριοποιείται εκεί από το 2004 παρέχει δάνεια στους μικροκαλλιεργητές και με τη βοήθεια αυτοχθόνων μοναχών πολεμά την αμάθεια. Τέλος με τη χρήση ActionAid εγκυμοσύνης και προγεννητικού ελέγχου με όσα μέσα διαθέτουν, βοηθούν τις εγκυμονούσες μητέρες.

Στο Πακιστάν από την άλλη, μόνο 1/12 παιδιά καταφέρνει να γιορτάσει τα πρώτα του γενέθλια. Αλλά ακόμη και αν είναι τυχερό εύκολα μπορεί να καταλήξει σε άλλη οικογένεια μέσω του εμπορίου βρεφών, καθώς έχουν καταγραφεί 200.000 περιστατικά παιδιών που πουλήθηκαν από τις ίδιες τους τις οικογένειες γιατί δεν είχαν τη δυνατότητα να τα αναθρέψουν με λιγότερο από 1$ τη μέρα, που αντιστοιχεί στο ημερομίσθιο του 31% των οικογενειών του Πακιστάν. Οι πολιτικές αναταραχές, με τα πραξικοπήματα και οι ακραίες κλιματολογικές συνθήκες δεν βοηθούν στην ανάπτυξη ενός υγιούς πνευματικά και ψυχικά παιδιού.  Το έργο της ActionAid από το 1992 επικεντρώνεται στην απόκτηση πόσιμου νερού από τους κατοίκους, στην υιοθέτηση κανόνων υγιεινής, στον περιορισμό του αναλφαβητισμού και τη δημιουργία βιβλιοθηκών και προγραμμάτων απογραφής και αποταμίευσης.

Στην Ρουάντα της Αφρικής τα δεκαπεντάχρονα αποτελούν το 60% ου πληθυσμού. Τα περισσότερα από τα παιδιά εργάζονται στην ύπαιθρο και δεν λαμβάνουν την απαραίτητη εκπαίδευση, η οποία σύμφωνα με τις αντιλήψεις των κατοίκων είναι προνόμιο μόνο των ανδρών. Η ActionAid λοιπόν προσπαθεί να βοηθήσει με τη δημιουργία σεμιναρίων για την ισότητα των δυο φύλων, ενώ προσπαθεί να μειώσει τις ελλείψεις στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.  Παράλληλα, προχωρά και στον δανεισμό μικρών χρηματικών ποσών στους αγρότες για να τονώσει την παραγωγή τους και έχει βοηθήσει τις γυναίκες να δημιουργήσουν δικούς τους συνεταιρισμούς.

Στο Αφγανιστάν, η κατάσταση δεν είναι  και πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες. Κάθε 29 λεπτά μια γυναίκα πεθαίνει στην γέννα διότι το γυναικείο φύλο απαγορεύεται να παρακολουθείται από γιατρό, ενώ ένας γιατρός αντιστοιχεί σε 47.140 άτομα! Ο αναλφαβητισμός αγγίζει το 80%, το 44% του πληθυσμού υποφέρει από επισιτιστική ανασφάλεια και το 20% των παιδιών πεθαίνουν πριν γίνουν πέντε ετών.  Ο οργανισμός της ActionAid στοχεύει στη βοήθεια των αστέγων, στην προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών και πρόσφατα συμμετείχε στην παροχή τροφής σε 2.000 οικογένειες με δίμηνα, έμμισθα προγράμματα ανάπτυξης.

Στη Ζιμπάμπουε η οικονομική κατάσταση είναι ίσως η χειρότερη από όσες προαναφέρθηκαν. Εκεί το 88% των ανθρώπων ζουν με λιγότερο από 1$ ημερησίως, στερημένοι από καθαρό νερό και τροφή. Υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που προκειμένου να φοιτήσουν στο σχολείο είναι αναγκασμένα να περπατούν πάνω από 10 km. Εκεί ο μέσος όρος ζωής είναι τα 44 έτη εξαιτίας του ιού του AIDS, ενώ μετά την επιβολή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου η ανεργία αγγίζει το 90%. Παρόλα αυτά όμως η ActionAid έχει σπουδαία δράση εκεί. Συμβάλλει στη δημιουργία γυναικείων συνεταιρισμών, στην τροφοδότηση των μικροκαλλιεργητών με σπόρους, εργαλεία και  γνώση. Επιπλέον, η ActionAid ενημερώνει και τους κατοίκους για την προφύλαξή τους από το AIDS καθώς κάθε χρόνο προσβάλλονται 144.000 χιλιάδες άτομα, κυρίως γυναίκες. Τέλος, σεμινάρια γίνονται και για την ευαισθητοποίηση των γονέων γύρω από θέματα της εκπαίδευσης.

Λάβαμε ήδη τα πρώτα τους γράμματα και πλέον επίσημα ως γονείς τους, αισθανόμαστε μεγάλη χαρά! Μάλιστα φαίνεται να ευαισθητοποιήθηκαν κι άλλα τμήματα του σχολείου μας θέλοντας να συμμετάσχουν ανάλογα. Εύχομαι με αυτόν τον τρόπο να βοηθούμε όσο το δυνατό περισσότερους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη και μακάρι η συλλογική μας αυτή προσπάθεια να πετύχει, αποτελώντας παράδειγμα και για άλλους συμμαθητές και συμπολίτες μας.

Κωνσταντίνα Γ.

Την Κυριακή μας δόθηκε η ευκαιρία να αποδράσουμε για λίγο από το διάβασμα και τη ρουτίνα και να επισκεφτούμε  μια θεατρική παράσταση στην περιοχή της Κυψέλης και πιο συγκεκριμένα στο θέατρο «Αλέκος Αλεξανδράκης». Ξεκινήσαμε λοιπόν μια ομάδα 14 μαθητριών και 3 καθηγητριών και παρακολουθήσαμε το θεατρικό έργο του Ντάριο Φο, «Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού», το οποίο γράφτηκε μετά από μια τρομοκρατική επίθεση στην Εθνική Αγροτική Τράπεζα στο Μιλάνο.

Αν και αποτελεί έργο του 1970 για να ασκήσει κριτική στο σύστημα δικαιοσύνης της Ιταλίας και της κυβερνητικής διαφθοράς, μετά από σαράντα ένα χρόνια ως θεατές βρήκαμε πολλές ομοιότητες με την Ελλάδα του σήμερα, όπως η κατάχρηση εξουσίας και η δημιουργία μιας ατμόσφαιρας φόβου στην κοινωνία.

Η υπόθεση έχει ως εξής: βρισκόμαστε σε ένα αστυνομικό τμήμα που πριν από μια μέρα έχει λάβει χώρα η…… αυτοκτονία δεν το λες, η…… δολοφονία δεν κάνει να το πεις, τέλος πάντων ο «τυχαίος» θάνατος ενός αναρχικού, ο οποίος έπεσε από ένα παράθυρο του κτιρίου της αστυνομίας. Αυτή είναι η υπόθεση που πρέπει να ερευνήσουμε παρέα με έναν τρελό που υποδύεται τον δικαστή και μια ερευνητική δημοσιογράφο. Τι έγινε όμως στην πραγματικότητα και ποιο τέλος θα επιλέξει το κοινό για τους πρωταγωνιστές μας, αφού η παράσταση είναι διαδραστική;

Και τώρα οι ηθοποιοί: Σπύρος Παπαδόπουλος, Κώστας Αποστολάκης, Αντώνης Καρυστινός, Αλέξανδρος Καλπακίδης, Στέλιος Πέτσος, Δήμητρα Στογιάννη.   Όλοι τους εξαιρετικά καλοί και ιδιαίτερα φιλόξενοι ακόμη και στα καμαρίνια όπου τους επισκεφτήκαμε για να τους συγχαρούμε και να ζητήσουμε αυτόγραφο. Λατρεμένη όμως θεατρική φυσιογνωμία κατά τη δική μου γνώμ,η αποτέλεσε ο Στέλιος Πέτσος(ο κύριος με το μουστάκι αλά Χίτλερ χαμηλά) στο διπλό ρόλο που είχε στην παράσταση. Τον θεωρώ έναν από τους καλύτερους  κωμικούς ηθοποιούς, καθώς αν και είχε ίσως τον μικρότερο ρόλο δεν σταμάτησε να παίζει σε όλη τη διάρκεια της παράστασης με τις εκφράσεις του προσώπου του και με χειρονομίες, χωρίς όμως να το κάνει επιδεικτικά. Η παράσταση συνοδευόταν άψογα με την μουσική  από τα «Κίτρινα ποδήλατα», που έχουν αναλάβει και τη μουσική επιμέλεια και μας ξεσήκωσαν με το τραγούδι της αρχής «Θα πάρω φόρα».

Ιδιαίτερη ευαισθησία όμως παρουσιάζουν και οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης και οι υπεύθυνοι του θεάτρου, οι οποίοι στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, έχουν φροντίσει να διατηρήσουν τις τιμές των εισιτηρίων εξαιρετικά χαμηλές και μάλιστα προσφέρουν καθημερινά σε 30 ανέργους την ευκαιρία να παρακολουθήσουν δωρεάν την παράσταση!

Είναι μια δροσερή παράσταση που προσφέρει πολύ γέλιο και ταυτόχρονα μεταδίδει έναν προβληματισμό στους θεατές. Αξίζει λοιπόν να θυσιάσετε ένα απόγευμα ή ένα βραδάκι σας και να την παρακολουθήσετε!

Το trailer της παράσταση μπορείτε να το δείτε στην εξής διεύθυνση:

http://www.tospirto.net/index.php?ID=parastaseis&Rec_ID=296

ενώ το τραγούδι «Θα πάρω φόρα» μπορείτε να το βρείτε εδώ

Κωνσταντίνα Γ.

Σήμερα 21 Μαρτίου, η ημέρα της εαρινής ισημερίας είναι ταυτόχρονα και ημέρα αφιερωμένη στην ποίηση. Σαν σήμερα πριν από 100 χρόνια ήρθε στον κόσμο μια από τις λαμπρότερες μορφές της ποίησης, ο Οδυσσέας Ελύτης.

Με αφορμή λοιπόν αυτό, αρκετοί από τους μαθητές και καθηγητές του σχολείου μας που φάνηκαν ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι σχετικά με την παγκόσμια ημέρα ποίησης, φρόντισαν να προσφέρουν σε όλη τη σχολική κοινότητα μια διαφορετική μέρα.

Η αλλαγή ξεκίνησε από την ώρα της προσευχής. Έναντι του κλασσικού θρησκευτικού ύμνου, δυο μαθητές της Β΄ τάξης ανέλαβαν να μας απαγγείλουν ένα απόσπασμα από το ποίημα του Ελύτη, «Τρεις Φορές η Αλήθεια». Συγκεκριμένα ακούστηκαν οι παρακάτω στίχοι:

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς

εγώ που αγάπησα εγώ που τήρησα το κορίτσι μου σαν όρκο

που ‘φτασα να πιάνω τον ήλιο απ’ τα φτερά σαν πεταλούδα

Πάτερ ημών

Μ’ ένα τίποτα έζησα.

Οι αλλαγές όμως συνεχίστηκαν και ήταν φανερές σε όλο το σχολείο. Μπαίνοντας στο σχολικό κτίριο, αντικρίσαμε τους τοίχους να έχουν  «ανθίσει» από ποίηση.  Ας γίνω όμως περισσότερο κατανοητή. Μια ομάδα μαθητών σε συνεργασία με καθηγήτρια τους ανέλαβαν και έγραψαν σε μεγάλα χαρτόνια  στίχους από ποιήματα του Ελύτη και τα κόλλησαν σε όλους τους χώρους του σχολείου. Από το γραφείο του διευθυντή, μέχρι τις σκάλες και από την κάθε τάξη μέχρι και τη σχολική εξώπορτα.  Έτσι αρκετοί μαθητές δέχθηκαν να μπουν σε ένα αυτοσχέδιο και πνευματικό «κυνήγι θησαυρού». Έκαναν βόλτες στο σχολικό συγκρότημα αναζητώντας όσο το δυνατό περισσότερους στίχους και έψαχναν το δίστιχο ή το τετράστιχο που τους εκφράζει. Οι στίχοι που προσωπικά κατάφερα να ξεχωρίσω και θεωρώ πως εκφράζουν τη μεγαλύτερη μερίδα νέων είναι οι εξής:

Αν δεν στηρίξεις
……το ένα σου πόδι
……έξω απ’ τη Γη,
…ποτέ σου
…..δεν θα μπορέσεις
να σταθείς επάνω της.

(απόσπασμα από το Μαρία Νεφέλη)

“Θεέ μου, τι μπλε ξοδεύεις

για να μην σε βλέπουμε!”

(απόσπασμα από το Μαρία Νεφέλη)

Η μέρα όμως επιφύλαξε και άλλες εκπλήξεις για κάποια τμήματα στο μάθημα της λογοτεχνίας, οπού μαθητές και καθηγητές αντάλλαξαν για λίγο ρόλους και προχώρησαν στην απαγγελία και διδασκαλία ποιημάτων. Εγχείρημα που στέφθηκε με επιτυχία, αφού η συμμετοχή και το ενδιαφέρον των μαθητών εκδηλώθηκαν στο μέγιστο.

Ήταν μια ευχάριστη και δροσερή αλλαγή με αφορμή την επικαιρότητα και είναι ενδιαφέρον να λαμβάνονται τέτοιες πρωτοβουλίες. Ολοκληρώνω λοιπόν το άρθρο μου με μια φράση του Ελύτη για τη δύναμη της ποίησης και της δυνατότητας που μας δίνει να «ταξιδεύουμε»:

Η ΠΟΙΗΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ

ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Κωνσταντίνα Γ.

Μια νέα εποχή για την τεχνολογία σηματοδοτήθηκε όταν κυκλοφόρησε στην αγορά το iPad, το gadget της γνωστής εταιρείας Apple, που από μόνο του αποτελεί μια κατηγορία  υπολογιστών. Μπορεί το 2010 να ήταν η χρονιά του, όμως σύμφωνα με το νέο διαφημιστικό σλόγκαν της εταιρείας, το 2011 ανήκει δικαιωματικά στο iPad 2! Το νέο, σαφώς πιο βελτιωμένο iPad, θα ικανοποιήσει με τα χαρακτηριστικά του και την απόδοσή του και τους πιο απαιτητικούς. Είναι πιο λεπτό από το πρώτο, με δύο ενσωματωμένες κάμερες που επιτρέπουν τη λήψη φωτογραφιών και βίντεο, αλλά και την real time επικοινωνία μέσω live video chat. Η ανάλυση των γραφικών και η απόδοσή του θυμίζουν κανονικό επιτραπέζιο υπολογιστή ενώ παράλληλα η χρονική διάρκεια αυτονομίας του διατηρείται στις 10 ώρες! Περιλαμβάνει νέες εφαρμογές, κάποιες από τις οποίες έχουν γίνει γνωστές μέσω των κλασικών υπολογιστών της Apple, όπως το Photo Booth, που επιτρέπει στο χρήστη να βγάζει φωτογραφίες με την προσθήκη ειδικών εφέ, το Garage Band, με το οποίο  μπορεί να φτιάξει τη δική του μουσική και το iMovie, με το οποίο μπορεί να συνθέσει βίντεο και φωτογραφίες και να δημιουργήσει ταινίες με τις πιο αγαπημένες του στιγμές.

Το iPad 2 διαθέτει και δυνατότητα σύνδεσης με οθόνη τηλεόρασης (ή υπολογιστή) ασύρματα ή μέσω θύρας HDMI και επιτρέπει την προβολή slideshows και παρουσιάσεων.

Τέλος, κυκλοφορεί σε δύο χρώματα, άσπρο και μαύρο και θα συνοδεύεται από ειδικό κάλυμμα προστασίας, με το οποίο συνδέεται μαγνητικά, η οθόνη του το αναγνωρίζει και μπαίνει αυτόματα σε sleep mode και λειτουργεί παράλληλα και ως βάση.

Στις 26 Μαρτίου κυκλοφορεί επίσημα στην Ελλάδα και οι τιμές του λέγεται ότι θα κυμαίνονται στα ίδια επίπεδα με του πρώτου iPad.

Αξίζει να επισκεφτείτε το πλησιέστερο μαγαζί για να το δείτε από κοντά και να δοκιμάσετε κάποια από τις απίθανες εφαρμογές του!

Μπείτε στην  ηλεκτρονική διεύθυνση της Apple για να δείτε το βίντεο της επίσημης παρουσίασης του iPad 2

http://www.apple.com/ipad/#video

Αριάνα Π. Ταπραντζή  (Marsiana T.)

Είναι γεγονός! Ένα από τα πιο αναγνωρισμένα μουσικά είδωλα είναι σήμερα η γιαπωνέζα τραγουδίστρια Hatsune Miku. Με φωνή που ξεπερνά τα ανθρώπινα φωνητικά όρια και καρτουνίστικη μορφή, η νεαρή ποπ σταρ είναι εξ ολοκλήρου φτιαγμένη στον υπολογιστή!

Η φωνή της είναι δημιούργημα ειδικού προγράμματος που φέρνει την επωνυμία της Yamaha . Το πρόγραμμα αυτό ή το Vocaloid, όπως ονομάζεται επίσημα, δίνει τη δυνατότητα στο χειριστή του να εισάγει μια συγκεκριμένη μελωδία και στίχους και να λάβει ως αποτέλεσμα ένα έτοιμο τραγούδι! Ανάλογα με το Vocaloid που χρησιμοποιεί θα έχει και διαφορετικό τύπο φωνής. Αντρική ή γυναικεία, ψιλή ή μπάσα.

Τα Vocaloids  είχαν ιδιαίτερη απήχηση, ιδίως στο νεανικό κοινό. Αποτέλεσμα ήταν να συνταχθεί μια ομάδα από έμπειρους μουσικούς και γραφίστες που ελέγχουν τους «φτιαχτούς» καλλιτέχνες.  Με την χρήση 3D γραφικών δίνουν «σάρκα και οστά» στους  ψηφιακούς τραγουδιστές, οι οποίοι έχουν ήδη ξεκινήσει να κάνουν ζωντανές εμφανίσεις.

Όπως είναι φυσικό, κάθε νέα τάση και κάθε ανθρώπινο επίτευγμα συνοδεύεται από αντιδράσεις, θετικές ή αρνητικές. Έτσι, πέρα από τους πιστούς θαυμαστές της , η ψηφιακή τραγουδίστρια απέκτησε και πολέμιους. Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν πως τα νέα αυτά προγράμματα είναι ένα ακόμα τέχνασμα των πολυεθνικών εταιρειών για να ελέγχουν απόλυτα την καλλιτεχνική έκφραση και να αυξήσουν  τα κέρδη το υς. Ένα χαμηλής ποιότητας θέαμα που ως στόχο έχει να υποδουλώσει πνευματικά τους νέους.

Φυσικά όλα αυτά έχουν κάποια βάση και ισχύουν πάντα σε ένα βαθμό. Καλό θα ήταν όμως να βλέπουμε  και τις δύο πλευρές των πραγμάτων. Η τεχνολογία έχει αναπτυχθεί σε τέτοιο επίπεδο που μας επιτρέπει να αναπαράγουμε, με τη βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών, ανθρώπινες πράξεις, να δημιουργήσουμε νέα όντα ή αλλιώς ένα είδος πρόωρης τεχνητής νοημοσύνης. Μπορούμε να ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή ο άνθρωπος θα αντιγραφεί ψηφιακά και ίσως θα κερδίσει και την αθανασία…

Πολλά μπορούν να ειπωθούν, βασισμένα σε αναπόδεικτες υποθέσεις. Το σίγουρο είναι πως έχουμε  ακόμα πλήθος «θαυμάτων» να δούμε.

Για να δείτε στιγμιότυπα από τη συναυλία της Miku μπορείτε να επισκεφτείτε την ηλεκτρονική διεύθυνση : http://www.youtube.com/watch?v=DTXO7KGHtjI

Αριάνα Π. Ταπραντζή  (Marsiana T.)

Ένα μείζον ζήτημα που απασχολεί τη σχολική κοινότητα ήδη από τις τάξεις του γυμνασίου είναι αυτό του σχολικού επαγγελματικού προσανατολισμού και της επιλογής του κατάλληλου επαγγέλματος. Η ενημέρωση ωστόσο για τον κορεσμό και τις προοπτικές των σύγχρονων επαγγελμάτων, η πληροφόρηση σχετικά με τα θέματα που το καθένα από αυτά πραγματεύεται και τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που αυτό παρουσιάζει, είναι σημαντικές παράμετροι που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά τη διάρκεια μιας  τέτοιας αναζήτησης. Για το λόγο αυτό κι αποφασίσαμε μέσω του σχολικού blog να σας παραθέσουμε ορισμένες συνεντεύξεις εξειδικευμένων στο τομέα τους επαγγελματιών, προκειμένου να δείτε μέσα από την οπτική ενός έμπειρου κριτή, τις πιθανές επιλογές σας και να διαμορφώσετε μια πιο ολοκληρωμένη άποψη.

Η πρώτη συνέντευξή μας αφορά τον τομέα της δημόσιας εκπαίδευσης και αναφέρεται στους μελλοντικούς εκπαιδευτικούς που θα αναλάβουν να φωτίσουν το μέλλον της επόμενης γενιάς. Η κυρία Σαλαβανίτου Χαρά που εργάζεται ως δασκάλα σε δημόσιο, δημοτικό σχολείο της Αττικής μας βόηθησε μέσω των πολύτιμων απαντήσεων της να γνωρίσουμε καλύτερα την εκπαιδευτική δραστηριότητα με τις δυσκολίες, αλλά και τις απολαύσεις που αυτή περιλαμβάνει και την ευχαριστούμε θερμά για αυτό.

Διαβάστε λοιπόν παρακάτω και πάρτε μια γεύση από αυτά που μοιράστηκε μαζί μας για το επάγγελμά της.

Ερ: Αρχικά θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για το ποδαρικό που κάνετε σε αυτή τη νέα στήλη  μας. Ας ξεκινήσουμε όμως τη συνέντευξη. Πείτε μας λίγα λόγια για εσάς και για το επάγγελμα που ασκείτε.

Απ: Σας ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση για συνέντευξη. Τα τελευταία τρία χρόνια εργάζομαι ως δασκάλα ειδικής αγωγής στο 2^ο δημοτικό σχολείο Γαλατσίου, στην οδό Δρυόπιδος.

Ερ: Τί ακριβώς περιλαμβάνουν οι σπουδές σας; Θυμάστε να μας αναφέρετε κάποια μαθήματα που έχετε παρακολουθήσει στη σχολή;

Απ: Είμαι απόφοιτος της Μαρασλείου Σχολής, με μετεκπαίδευση στην ειδική αγωγή και έχω παρακολουθήσει και κάποιους κύκλους σεμιναρίων σχετικούς με το αντικείμενο σπουδών μου.  Τώρα, όσο αφορά τη σχολή, εμείς δεν  παρακολουθούσαμε μαθήματα, όπως θεατρολογία και καλλιτεχνικά, όπως γίνεται στις σημερινές σχολές, αλλά δυστυχώς λαμβάναμε μόνο  στείρες γνώσεις.

Ερ: Το επάγγελμά σας αποτελούσε την πρώτη σας επιλογή ή επιλέχθηκε ύστερα από παρότρυνση; Το επιθυμούσατε από μικρή ηλικία;

Απ: Για να πω την αλήθεια το επάγγελμα της δασκάλας ήταν η δεύτερη επιλογή μου.  Ως πρώτη επιλογή είχα δηλώσει το ιστορικό αρχαιολογικό, αλλά δεν κατάφερα να εισαχθώ για πολύ μικρή βαθμολογική διαφορά. Παρόλα αυτά δεν θεωρώ πως και η δεύτερη επιλογή μου έγινε τυχαία, καθώς είχα μια ιδιαίτερα εμπνευσμένη καθηγήτρια και έτρεφα ξεχωριστό θαυμασμό για αυτήν.

Ερ: Δώστε μας περισσότερες πληροφορίες για την ειδικότητα που έχετε, ως δασκάλα ειδικής αγωγής.

Απ: Πρακτικά ο ρόλος μου είναι να εντοπίζω την ύπαρξη μαθησιακών προβλημάτων και προβλημάτων συμπεριφοράς, χωρίς όμως να κάνω διάγνωση, αφού  δεν έχω τη γνώση. Αυτά τα προβλήματα οφείλω να τα αναφέρω στη οικογένεια του παιδιού, η οποία δυστυχώς συχνά στην Ελλάδα που ζούμε ,δεν θέλει να παραδεχτεί το πρόβλημα. Εδώ εντοπίζεται το σημείο στο οποίο λέμε ότι είναι απαραίτητη η σωστή λειτουργία του τρίπτυχου παιδί-οικογένεια-σχολείο. Στη συνέχεια προτείνεται στην οικογένεια η επίσκεψη σε κάποιο διαγνωστικό κέντρο όπου θα τους δοθούν περισσότερες πληροφορίες, αφού θα έχει προηγηθεί η διάγνωση και θα τους προταθούν λύσεις που θα βοηθήσουν το παιδί. Από κει και πέρα εμείς στα παιδιά με ελαφρά συμπτώματα μαθησιακών προβλημάτων παρέχουμε 4-6 ώρες εξατομικευμένης διδασκαλίας, ενώ στις εντονότερες δυσκολίες τα παιδιά έχουν όλες τις σχολικές ώρες δίπλα τους έναν δάσκαλο παράλληλης στήριξης.

Ερ: Ποια πιστεύετε πρέπει να είναι τα χαρακτηριστικά ενός σωστού εκπαιδευτικού;

Απ:   Προσπερνώντας το γνωστικό οπλοστάσιο που πρέπει να έχει,  τα ψυχικά χαρίσματα είναι απαραίτητα. Ένας σωστός εκπαιδευτικός και ειδικά στα σχολεία ένταξης όπου εργάζομαι, πρέπει να έχει υπομονή και επιμονή. Να διαθέτει αγάπη για  τα παιδιά και σίγουρα να μην επιλέγει αυτό το επάγγελμα για προσωπικό πλουτισμό. Οφείλει να χαμηλώνει τους στόχους και να  γνωρίζει πως τα παιδιά έχουν πάντα δίκιο. Αυτά απαλλάσσονται από ευθύνες. Επίσης, οφείλουμε να καλλιεργούμε τη φιλαναγνωσία στους μαθητές μας. Γι’ αυτό το σκοπό εγώ διαβάζω παιδική λογοτεχνία. Ένας καλός εκπαιδευτικός πρέπει να έχει δοκιμαστεί και στη θεωρία και στην πράξη. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο  αγωνιζόμαστε τα τελευταία χρόνια, πιστεύοντας ότι τα στελέχη της εκπαίδευσης θα έπρεπε να έχουν την εμπειρία της τάξης και να είναι γνώστες των προβλημάτων του τομέα  μας.

Ερ: Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του επαγγέλματός σας;

Απ: Όπως όλα τα επαγγέλματα, έτσι και αυτό έχει θετικά και αρνητικά στοιχεία. Ξεκινώντας από τα θετικά δεν πρέπει να παραλείψω την δημιουργικότητα που προσφέρει. Για παράδειγμα, πριν από μερικά χρόνια συνέθεσα και σκηνοθέτησα ένα θεατρικό που αποτελούσε καθαρά δική μου έμπνευση. Έπειτα, είναι και η επαφή με τα παιδιά που κάθε τμήμα θα σου δώσει κάθε διαφορετικό. Η μαγική  επικοινωνία που μπορείς να έχεις μαζί τους. Τα αρνητικά του επαγγέλματος είναι σίγουρα η χαμηλή αμοιβή. Δίνουμε τον εαυτό μας και δεν λαμβάνουμε το ανάλογο αντίκρισμα. Και από την άλλη είναι και η έλλειψη οργάνωσης στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.  Α, και να μην ξεχάσω μεταξύ αστείου και σοβαρού τον μόνιμα κλειστό λαιμό.

Ερ: Θεωρείτε πως υπάρχουν προοπτικές ανέλιξης για έναν εκπαιδευτικό ή πρόκειται για ένα στάσιμο επάγγελμα; Ποια κατά τη γνώμη σας η βιωσιμότητα του;

Απ: Φυσικά και υπάρχουν διότι ο κλάδος μας, προσφέρει μια μεγάλη ποικιλία για εξειδίκευση. Ακόμη όμως και να μην εξειδικευθείς, μπορείς ύστερα από χρόνια υπηρεσίας από δάσκαλος, να γίνεις διευθυντής, μετέπειτα σύμβουλος, μέχρι και καθηγητής πανεπιστημίου. Επομένως έχεις τη δυνατότητα να περάσεις από πολλούς ρόλους σχετικούς με τις σπουδές σου. Γενικότερα, όποιο επάγγελμα έχει σχέση με το παιδί είναι σίγουρο πως θα έχει μεγάλη βιωσιμότητα και πόσο μάλλον αυτό του εκπαιδευτικού που είναι και πολυδιάστατο.

Ερ: Πώς σας φαίνεται που πολλά παιδία από την ηλικία του δημοτικού απευθύνονται σε φροντιστήρια ή στη λύση του κατ’ οίκον επιπρόσθετης βοήθειας;

Απ: Δεν το θεωρώ κατακριτέο, αλλά αντίθετα νομίζω πως στις περισσότερες περιπτώσεις παιδιών είναι απαραίτητο, αν αναλογιστούμε τα κακογραμμένα βιβλία που έχουν πλέον τα δημοτικά σχολεία και  τη συσσωρευμένη και εξειδικευμένη γνώση που προσφέρουν. Πιστεύω πως όλα τα παιδιά έχουν ανάγκη από τη βοήθεια ενός ειδικού, τουλάχιστον στις πρώτες τάξεις, ώστε να τους δώσει μια σωστή κατεύθυνση. Το σχολείο, όσο κι αν βάλλεται, προσφέρει γνώσεις, απλώς δεν προσφέρει το μέγιστο και αυτός είναι ο λόγος που οι γονείς αισθάνονται την ανάγκη να στείλουν τα παιδιά τους σε φροντιστήρια.

Ερ: Θυμάστε τα συναισθήματά σας την πρώτη φορά που μπήκατε σε αίθουσα διδασκαλίας;

Απ: Με γυρνάτε αρκετά χρόνια πίσω! Θυμάμαι πως η πρώτη τάξη που ανέλαβα ήταν μια Ε΄ δημοτικού. Μάλιστα ήμουν τόσο αγχωμένη που νόμιζα πως θα κάνω λάθη συνέχεια και τα παιδιά θα ξέρουν καλύτερα το μάθημα από ότι εγώ. Ήταν πραγματικά πολύ αστείο! Αλλά ευτυχώς όλα κύλησαν ομαλά και μετά από λίγη ώρα τελικά ξαναβρήκα τον εαυτό μου.

Ερ: Ποια η άποψη σας για τον τομέα της παιδείας στις μέρες μας; Δώστε μας μια σύντομη περιγραφή των σύγχρονων μαθητών, όχι μόνο της ειδικής αγωγής.

Απ: Είναι κοινώς αποδεκτό ότι περνάει κρίση. Υπάρχει μεγάλη ασυνεννοησία μεταξύ των μελών του εκπαιδευτικού συστήματος και ελλείψεις, όσο αφορά τις διάφορες ειδικότητες στα σχολειά και στον υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Επιπλέον το αίτημα για την ύπαρξη τουλάχιστον ενός νοσοκόμου, ενός ψυχολόγου και σε σπάνιες περιπτώσεις ενός ψυχιάτρου δεν έχει ικανοποιηθεί. Έχουν γίνει κάποιες αλλαγές στην παιδεία, αλλά κρίνονται ανώφελες, όπως τα ολοήμερα σχολεία που πλέον λειτουργούν  μόνο ως  κέντρα φύλαξης ή τα πιλοτικά σχολεία που με την πληθώρα των ειδικών μαθημάτων που προσφέρουν, το μόνο που καταφέρνουν είναι να εξουθενώνουν τους μαθητές. Οι μαθητές τώρα. Οι περισσότεροι είναι δυστυχώς ιδιαίτερα αδιάφοροι. Πολλά παιδιά μάλιστα έχουν μαθησιακά προβλήματα και διάσπαση προσοχής, τα οποία συχνά ακόμη και η ίδια τους η οικογένεια αρνείται να αποδεχτεί. Συνηθίζουν να κάνουν συγκρίσεις με άλλους συμμαθητές τους και διακρίνονται από εγωισμό και ασέβεια ακόμη και απέναντι σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας από αυτούς. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, για να μην βλέπουμε τα πράγματα μονοδιάστατα. Υπάρχουν ακόμη επιμελή και ευγενικά παιδιά που όμως αποτελούν τη μειοψηφία.

Ερ: Δίνονται ευκαιρίες στο επάγγελμά σας ώστε να   εδημιουργηθούν φιλικές σχέσεις μεταξύ συναδέλφων;

Απ:  Δυστυχώς όχι. Υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός μεταξύ των συναδέλφων του χώρου μας. Συγκεκριμένα στην ειδική αγωγή οι συνάδελφοι  συνηθίζουν να συγκρίνονται μεταξύ τους  και να διαπληκτίζονται για το ποιος θα αναλάβει ποιο παιδί,  ποιος θα έχει περισσότερες και ποιος λιγότερες ώρες και για αλλά παρόμοια ζητήματα.

Ερ: Θα προτείνατε το επάγγελμα σας σε έναν μελλοντικό  φοιτητή και κάτω από ποιες προϋποθέσεις;

Απ:  Σίγουρα. Θεωρώ πως είναι ένα πολύ ενδιαφέρον επάγγελμα που προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο αλλά και στον ίδιο τον επαγγελματία. Βέβαια όποιος το επιλέξει δεν πρέπει να περιμένει υψηλές αμοιβές. Οφείλει να έχει ψυχικές αντοχές και σίγουρα να αγαπά τα παιδιά. Ας το δοκιμάσουν, γιατί άλλωστε ως επάγγελμα σου προσφέρει πολλές δυνατότητες.

Σας ευχαριστούμε πολύ για τη συνέντευξη που μας παραχωρήσατε! Ήταν ιδιαίτερα κατατοπιστική και ευχόμαστε να βοηθήσατε πολλούς συνομηλίκους μας.

Κωνσταντίνα Γ.

Ελένη Μ.

Όταν  έγραψα το πρώτο μου άρθρο ένιωσα όμορφα σαν να εξωτερίκευσα όλο μου το είναι. Εξέφρασα τη γνώμη μου έβγαλα τα απωθημένα μου. Όμως μια σωστή ενημέρωση δεν περιλαμβάνει μόνο κριτική, αλλά και ουσιαστική πληροφόρηση. Στη σύγχρονη λοιπόν εποχή, της ηθικής κρίσης και της έλλειψης υγιών προτύπων αποφάσισα να αναφερθώ εν συντομία στη ζωή του μεγάλου μουσικοσυνθέτη και Έλληνα  αγωνιστή Μίκη Θεοδωράκη που έχει αφήσει ανεξίτηλα σημάδια στην ιστορία τόσο της Ελλάδας όσο και της μουσικής. Είναι από τους λίγους αποκαλούμενους πνευματικούς ανθρώπους που έχει συνείδηση του χρέους του απέναντι στην κοινωνία, που συμμετέχει ακόμα και τώρα ενεργά στις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις κι επιδιώκει να αφυπνίσει το λαό.

Ο Μίκης Θεοδωράκης, Κρητικός στην καταγωγή, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε σε διάφορες πόλεις της ελληνικής επαρχίας

Από τότε φάνηκε καθαρά, ότι η ζωή του θα μοιραζόταν ανάμεσα στη μουσική και σε αγώνες για ανθρωπιστικές αξίες. Στην Τρίπολη, μόλις 17 ετών, δίνει την πρώτη του συναυλία παρουσιάζοντας το έργο του Κασσιανή και παίρνει μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 1943 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από τους Ιταλούς και βασανίζεται. Διαφεύγει στην Αθήνα, όπου οργανώνεται στο ΕΑΜ και αγωνίζεται κατά των Γερμανών κατακτητών. Συγχρόνως σπουδάζει στο Ωδείο Αθηνών με καθηγητή τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Μετά την απελευθέρωση ξεσπά ο Εμφύλιος. Ο Θεοδωράκης λόγω των προοδευτικών του ιδεών καταδιώκεται από τις αστυνομικές αρχές. Για ένα διάστημα ζει παράνομος στην Αθήνα χωρίς να σταματήσει την επαναστατική του δράση. Τελικά συλλαμβάνεται και στέλνεται εξορία στην αρχή στην Ικαρία και στη συνέχεια στο επονομαζόμενο στρατόπεδο θανάτου, τη Μακρόνησο. Τελικά αποφοιτά από το Ωδείο το 1950 με δίπλωμα στην αρμονία, αντίστιξη και φούγκα.

Το 1954 πηγαίνει με υποτροφία στο Παρίσι, όπου εγγράφεται στο Conservatoire και σπουδάζει για σύντομο χρονικό διάστημα  μουσική ανάλυση με τον Olivier Messiaen καθώς επίσης και διεύθυνση ορχήστρας με τον Eugène Bigot. Η περίοδος 1954-1960 είναι μια εποχή έντονης δραστηριότητας για τον Θεοδωράκη στο χώρο της Ευρωπαϊκής μουσικής. Συνθέτει μουσική για το μπαλέτο της Ludmila Tcherina, το Κόβεντ Γκάρντεν, το Μπαλέτο της Στουτγκάρδης και επίσης για τον κινηματογράφο. Το 1957 του απονέμεται το πρώτο βραβείο του Φεστιβάλ της Μόσχας από τον Σοστακόβιτς για το έργο του Suite No 1 για πιάνο και ορχήστρα. Συγχρόνως συνθέτει πολλά έργα συμφωνικής μουσικής και μουσικής δωματίου.

Το 1960 επιστρέφει στην Ελλάδα. Έχει ήδη μελοποιήσει τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου, που σηματοδοτεί την στροφή του προς το λαϊκό τραγούδι. Συνθέτει δεκάδες κύκλους τραγουδιών που βρίσκουν βαθύτατη απήχηση μέσα στον ελληνικό λαό. Ιδρύει την Μικρή Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών και δίνει πολλές συναυλίες σ’ όλη την Ελλάδα προσπαθώντας να εξοικειώσει τον κόσμο με τα αριστουργήματα της συμφωνικής μουσικής. Το 1964 αποκτά διεθνή αναγνώριση με τη σύνθεση της μουσικής για την ταινία του Μιχάλη Κακογιάννη, Αλέξης Ζορμπάς .

Το 1963 μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη ιδρύεται η «Νεολαία Λαμπράκη», της οποίας εκλέγεται Πρόεδρος. Την ίδια εποχή εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ.

Την 21η Απριλίου του 1967 περνά στην παρανομία και απευθύνει την πρώτη έκκληση για αντίσταση κατά της Δικτατορίας στις 23 Απριλίου. Τον Μάιο του 1967 ιδρύει μαζί με άλλους την πρώτη αντιστασιακή οργάνωση κατά της Δικτατορίας, το ΠΑΜ και εκλέγεται πρόεδρός του.

Συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 1967. Ακολουθεί η φυλάκισή του στην οδό Μπουμπουλίνας, η απομόνωση, οι φυλακές Αβέρωφ, η μεγάλη απεργία πείνας, το νοσοκομείο, η αποφυλάκιση και ο κατ’ οίκον περιορισμός, η εκτόπιση με την οικογένειά του στη Ζάτουνα Αρκαδίας, και τέλος το στρατόπεδο Ωρωπού. Όλο αυτό το διάστημα συνθέτει συνεχώς. Πολλά από τα καινούργια έργα του κατορθώνει με διάφορους τρόπους να τα στέλνει στο εξωτερικό, όπου τραγουδιούνται από τη Μαρία Φαραντούρη και τη Μελίνα Μερκούρη.

Στον Ωρωπό η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται επικίνδυνα. Στο εξωτερικό ξεσηκώνεται θύελλα διαμαρτυριών. Προσωπικότητες, όπως οι Ντμίτρι Σοστακόβιτς, Άρθουρ Μίλερ, Λώρενς Ολίβιε, Υβ Μοντάν και άλλοι, δημιουργούν επιτροπές για την απελευθέρωσή του. Τελικά υπό την πίεση αυτή αποφυλακίζεται και βρίσκεται στο Παρίσι τον Απρίλιο του 1970.

Στο εξωτερικό αφιερώνει όλο το χρόνο του σε περιοδείες σε όλο τον κόσμο με συναυλίες, συναντήσεις με αρχηγούς κρατών και προσωπικότητες, συνεντεύξεις, δηλώσεις για την πτώση της δικτατορίας και την επαναφορά της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Οι συναυλίες του γίνονται βήμα διαμαρτυρίας και διεκδίκησης και για τους άλλους λαούς που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα.

Το 1972 επισκέπτεται το Ισραήλ δίνοντας συναυλίες. Συναντάται με τον τότε αντιπρόεδρο της ισραηλινής κυβέρνησης Αλόν, που του ζητά να μεταφέρει μήνυμα στον Γιάσερ Αραφάτ. Πραγματικά αμέσως μετά συναντάται με τον Αραφάτ, στον οποίο επιδίδει το μήνυμα της ισραηλινής κυβέρνησης και προσπαθεί να τον πείσει να αρχίσει συζητήσεις με την άλλη πλευρά. Από τότε συνέβη πολλές φορές να παίξει τον ρόλο του άτυπου πρεσβευτή μεταξύ των δύο πλευρών.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι το 1994 γιορτάστηκε πανηγυρικά στο Όσλο η υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων παρουσία των Πέρες και Αραφάτ με την παρουσίαση του Μαουτχάουζεν -που στο μεταξύ έχει γίνει εθνικό τραγούδι του Ισραήλ- και του Ύμνου για την Παλαιστίνη που έγραψε ο Θεοδωράκης, ως αναγνώριση και της δικής του συμβολής στην υπόθεση της ειρήνης στην περιοχή αυτή. Επισκέπτεται επίσης την Αλγερία, Αίγυπτο, Τύνιδα, Λίβανο και Συρία προσπαθώντας να ενισχύσει τον διάλογο μεταξύ αντιμαχομένων πλευρών.

Το 1974 με την πτώση της Δικτατορίας γυρίζει στην Ελλάδα. Συνθέτει πάντα μουσική. Δίνει πολλές συναυλίες τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Παράλληλα συμμετέχει στα κοινά είτε ως απλός πολίτης, είτε ως βουλευτής (τις περιόδους 1981-86 και 1989-92) είτε ως υπουργός Επικρατείας (1990-92), θέσεις από τις οποίες τελικά παραιτείται.

Το 1976 ιδρύει το Κίνημα «Πολιτισμός της Ειρήνης» και δίνει διαλέξεις και συναυλίες σ’ όλη την Ελλάδα. Το 1983 του απονέμεται το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη.

Το 1986 γίνεται πραγματικότητα κάτι που από το 1970 ακόμα έχει υποστηρίξει σε συνεντεύξεις του: η δημιουργία επιτροπών ελληνοτουρκικής φιλίας στην Ελλάδα με πρόεδρο τον ίδιο και στην Τουρκία με τη συμμετοχή γνωστών πνευματικών ανθρώπων όπως ο Αζίζ Νεσίν, ο Γιασάρ Κεμάλ και ο Ζυλφύ Λιβανελί. Ο Θεοδωράκης δίνει πολλές συναυλίες στην Τουρκία, που τις παρακολουθούν κυρίως νέοι με συνθήματα υπέρ της φιλίας μεταξύ των δύο λαών. Αργότερα παίζει και πάλι το ρόλο του άτυπου πρεσβευτή ειρήνης, μεταφέροντας μηνύματα των Ελλήνων πρωθυπουργών, του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη προς την τουρκική κυβέρνηση.

Επίσης το 1986 (μετά την καταστροφή στο Τσερνομπίλ) πραγματοποιεί μεγάλη περιοδεία με συναυλίες σ’ όλη την Ευρώπη κατά της ατομικής ενέργειας.

Το 1988 διοργανώνονται με δική του πρωτοβουλία δύο συνέδρια για την ειρήνη στο Τύμπιγκεν και την Κολωνία. Συμμετέχουν πολιτικοί όπως ο Όσκαρ Λαφοντέν και ο Γιοχάνες Ράου, φιλόσοφοι όπως ο Φρίντιχ Ντίρενματ, συγγραφείς, πολιτειολόγοι και καλλιτέχνες. Εκεί έχει την ευκαιρία να αναπτύξει τη θεωρία του για τον ελεύθερο χρόνο και τη σημασία του στη διαμόρφωση ελεύθερων ανθρώπων.

Το 1990 δίνει 36 συναυλίες σ’ όλη την Ευρώπη υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αμνηστείας. Συνεχίζει δίνοντας συναυλίες για την ηλιακή ενέργεια (υπό την αιγίδα της Εurosolar), κατά του αναλφαβητισμού, κατά των ναρκωτικών κ.λπ.

Παράλληλα αγωνίζεται και για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε άλλες χώρες και κυρίως στις γειτονικές Αλβανία (που την επισκέπτεται και ως Υπουργός για τα δικαιώματα της ελληνικής μειονότητας) και Τουρκία. Ως πρόεδρος Διεθνούς Επιτροπής στο Παρίσι καταβάλλει προσπάθειες για την απελευθέρωση των Τούρκων ηγετών της αντιπολίτευσης Κουτλού και Σαργκίν, κάτι που τελικά πετυχαίνεται.

Προτείνει τη διοργάνωση Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου Ειρήνης στους Δελφούς και υποβάλλει στην κυβέρνηση σχέδιο για μια «Ολυμπιάδα του Πνεύματος». Ιδρύει επιτροπή συμπαράστασης και βοήθειας προς τον κουρδικό λαό.

Το 1993 αναλαμβάνει Γενικός Διευθυντής Μουσικών Συνόλων της ΕΡΤ, όμως παραιτείται τον επόμενο χρόνο.

Σε περιοδεία του στην Αμερική και τον Καναδά το 1994 για την ενίσχυση Πολιτιστικού Κέντρου των ομογενών Ελλήνων, η Εθνοσυνέλευση του Κεμπέκ τον υποδέχεται με ομόφωνο ψήφισμά της, με το οποίο τον τιμά για την προσφορά του στον πολιτισμό και τους αγώνες του για τον Άνθρωπο.

Τα επόμενα χρόνια παρουσιάζονται οι όπερές του Ηλέκτρα (1995) και Αντιγόνη (1999), ενώ παράλληλα αναπτύσσει μεγάλη δραστηριότητα στο εξωτερικό (Ευρώπη, Νότια Αφρική, Αμερική) και παίρνει δυναμικά θέση σε όλα τα σημαντικά γεγονότα της εποχής (ελληνοτουρκική φιλία, σεισμοί, βομβαρδισμοί στην Γιουγκοσλαβία, υπόθεση Οτσαλάν, πόλεμος στο Αφγανιστάν, πόλεμος στο Ιράκ κ.λπ.).

Το 2000 είναι υποψήφιος για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Το 2002 παρουσιάζεται η όπερά του Λυσιστράτη, ένας αληθινός ύμνος στην Ειρήνη.

Το 2010 ίδρυσε, παρά το προχωρημένο της ηλικίας του, ανεξάρτητο κίνημα πολιτών επονομαζόμενο ΣΠΙΘΑ προκειμένου να συμβάλλει με τον τρόπο του στην ηθική και οικονομική αναγέννηση της Ελλάδας,

(Τα στοιχεία που εξέθεσα παραπάνω προκύπτουν από έγκυρες πηγές πληροφόρησης στο διαδίκτυο)

ΜΕΡΙΚΑ ΜΟΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

http://www.youtube.com/watch?v=q67LQvhJGUo&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=vZjtDRVJwdI&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=x7QIDP8x1cQ

http://www.youtube.com/watch?v=j_dkm2Bm2z0

http://www.youtube.com/watch?v=pC15qQC-Rn0&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=vIhcEftChDA&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=2w3Bij1ZPU0&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=2i8IBzPB_9g&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=3yCKlckFZqo&feature=related

http://www.youtube.com/watch?v=Hr8vG1f8ag4&feature=related

Ήρθαν οι  ΑΠΟΚΡΙΕΣ!!!!! Μια γιορτή που όλοι περιμένουμε με χαρά και ανυπομονησία. Όμως θα μείνουμε πάλι στην Αθήνα; Θα περάσουμε αυτές τις μέρες, που τόσο περιμέναμε για να ηρεμήσουμε λίγο από τα μαθήματα και τη ρουτίνα της καθημερινότητας, κάνοντας ξανά τα ίδια πράγματα;

Για να ξεφύγουμε λοιπόν λίγο από τη ρουτίνα των τελευταίων ετών έχω να σας προτείνω έναν προορισμό που θα λατρέψετε!!! Το Σαββατοκύριακο της Αποκριάς η Πάτρα είναι το πλέον κατάλληλο μέρος στο οποίο πρέπει να πάτε. Το πατρινό καρναβάλι είναι ευρέως γνωστό τόσο για την τρέλα των καρναβαλιστών όσο και για το κλίμα χαράς που επικρατεί σε ολόκληρη την αχαϊκή πρωτεύουσα. Κάθε χρόνο περίπου στα μέσα Ιανουαρίου γίνεται η έναρξη του ΠΑΤΡΙΝΟΥ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΟΥ, όπου παρευρίσκονται καρναβαλιστές από άλλες γνωστές για το καρναβάλι τους χώρες, όπως είναι η Βενετία και  παρουσιάζουν ένα σόου με εκπληκτικά κόλπα που εντυπωσιάζουν τους θεατές. Φυσικά το κέφι, ο χορός και το τραγούδι δε θα μπορούσαν να λείπουν από μια τέτοια ξέφρενη γιορτή, τόσο από τους παρουσιαστές του σόου, όσο και από τους θεατές!!!!

Μέσα σε όλο αυτό το διάστημα, δηλαδή από την έναρξη μέχρι το Σαββατοκύριακο της Αποκριάς, η Πάτρα ζει σε ρυθμούς καρναβαλιού!!!  Οι ετοιμασίες για τις στολές των group που θα εμφανιστούν στην νυχτερινή παρέλαση(ποδαράτη), αλλά και στην παρέλαση που γίνεται την Κυριακή της Αποκριάς, όπου όλοι ξεφαντώνουν, ξεκινούν από πολύ νωρίς! Όπου κι αν γυρίσετε, όπου κι αν κοιτάξετε, θα δείτε κόσμο να χορεύει και να τραγουδάει σε ξέφρενους ρυθμούς. Στους δρόμους, στα μπαράκια, στις καφετέριες ή όπου αλλού τους κάνει κέφι!!! Εκείνη την περίοδο διοργανώνονται διάφορα PARTY από τα group στα οποία φυσικά καθένας μπορεί ν παρευρεθεί!!

Όμως δυστυχώς όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Έτσι και το πατρινό καρναβάλι το βράδυ μετά την παρέλαση της Κυριακής, έρχεται στο τέλος του με τον σοκολατοπόλεμο και την τελετή λήξης, με το κάψιμο τελικά του βασιλιά καρνάβαλου. Τότε ο ουρανός φωτίζεται από τα αμέτρητα πυροτεχνήματα και το θέαμα είναι εντυπωσιακό!!!

Ύστερα από όλα αυτά θα καταλάβετε ότι είναι μια εμπειρία αξέχαστη και είμαι σίγουρη ότι θα θέλετε πολύ να την ζήσετε!!!

Έλενα Α.