“Τα αγόρια διαβάζουν ελάχιστα και τα κορίτσια με λιγότερη όρεξη από ό,τι παλιότερα… Προτιμούν να βλέπουν τηλεόραση και να παίζουν με τις ώρες ηλεκτρονικά παιχνίδια…
Βλέπουν την ανάγνωση σαν αγγαρεία… Πώς θα τα κάνω να αγαπήσουν το βιβλίο;” Οι περισσότεροι γονείς πιστεύουν ότι η ανάγνωση έχει χάσει την μάχη για τα παιδιά που μεγαλώνουν στην εποχή της εικόνας. Ο γνωστός αμερικανός βιβλιοκριτικός Μάικλ Νόρις δεν συμφωνεί.
Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού The Book Publishing Report δίνει πέντε συμβουλές στους γονείς που θέλουν να μυήσουν τα παιδιά στη χαρά της ανάνγωσης: το μυστικό, λέει, είναι να επιλέγει το παιδί τί θα διαβάσει από λίστα την οποία θα έχει φτιάξει ο γονιός, να μην τηρείται αυστηρά η κατηγοριοποίηση των βιβλίων ανά ηλικία, να μην λένε οι γονείς στα παιδιά τί διάβαζαν εκείνοι όταν ήταν μικροί, να μην παρουσιάζουν σαν υποχρεωτική “δουλειά” την ανάγνωση, και να αφήνουν το παιδί να συνεννοείται απευθείας με τον υπάλληλο του βιβλιοπωλείου.
Σύμφωνα με τον κ. Νόρις οι λιλιπούτειοι αναγνώστες χρειάζονται ελευθερία επιλογών για να μάθουν να βυθίζονται με ενθουσιασμό μέσα σε ένα καλό βιβλίο. «Οι γονείς διαδραματίζουν υπερβολικά ενεργητικό ρόλο στην επιλογή των βιβλίων που θα διαβάσουν τα παιδιά τους. Αυτό είναι κάτι που τα απωθεί. Θα πρέπει να τους δείχνουν εμπιστοσύνη και να τα αφήνουν να επιλέγουν μόνα τους», λέει.
Για να έχουν τα παιδιά το απαραίτητο πεδίο ανεξαρτησίας, θα πρέπει οι γονείς να αφήνουν τον επίδοξο μικρό αναγνώστη να συνεννοείται μόνος του με τον υπεύθυνο της βιβλιοθήκης ή του βιβλιοπωλείου. «Ακόμη και αν η μαμά ή ο μπαμπάς στέκονται κοντά στο παιδί την ώρα που ο βιβλιοπώλης το ρωτάει τι θα ήθελε να διαβάσει, εκείνο θα δώσει μια απάντηση που πιστεύει ότι θα ικανοποιήσει τους γονείς του και δεν θα είναι η ίδια με εκείνη που θα έδινε αν ήταν μόνο του», λέει ο κ. Νόρις.
Επιπλέον, ένας από τους παράγοντες που κάνουν τα παιδιά να συνδέουν την ανάγνωση με«καταναγκαστικά έργα» οφείλεται στο γεγονός ότι οι γονείς χρησιμοποιούν πολλές φορές λέξεις που παραπέμπουν σε δουλειά όταν μιλάνε για το διάβασμα.
Οι γονείς πρέπει να καταβάλλουν προσπάθεια για να ξεφύγουν από την παγίδα του στερεότυπου που λέει ότι η ανάγνωση είναι μια «καλή» δραστηριότητα, ενώ για παράδειγμα τα βιντεοπαιχνίδια, τα οποία συνδέονται με την ευχαρίστηση είναι μία «κακή» δραστηριότητα. Αντιθέτως το διάβασμα ενός βιβλίου πρέπει να συνδέεται με την επιβράβευση και την απόλαυση όπως ακριβώς και το παιχνίδι.
Μια άλλη συμβουλή αφορά στην ευελιξία στην επιλογή των βιβλίων, ακόμη και αν αυτά δεν απευθύνονται απαραιτήτως στην ηλικιακή ομάδα στην οποία ανήκει το παιδί. «Οι γονείς δεν πρέπει να ανησυχούν μήπως ένας τίτλος απευθύνεται σε πολύ μικρότερα ή πολύ μεγαλύτερα παιδιά. Αν ένα βιβλίο προσελκύσει την προσοχή του παιδιού σας, αφήστε το να το πάρει, να αρχίσει να το διαβάζει και να σχηματίσει την δική του άποψη», λέει ο κ. Νόρις.
Επιμένει δε ότι το «όταν ήμουν στην ηλικία σου, εγώ διάβαζα…» είναι μια φράση που θα πρέπει να αποφύγετε πάση θυσία, γιατί ξεφουσκώνει τον παιδικό ενθουσιασμό για το βιβλίο.
Πώς θα μάθει να διαβάζει με χαρά:
1. Μην κάνετε την ανάγνωση να ακούγεται σαν «αγγαρεία». Δεν είναι θέμα «καλής» συμπεριφοράς.
2. Αφήστε το παιδί να διαλέξει μόνο του τι θα διαβάσει από μερικά επιλεγμένα βιβλία.
3. Μην τηρείτε αυστηρά την κατηγοριοποίηση των βιβλίων ανά ηλικία.
4. Μην του λέτε τι σας άρεσε να διαβάζετε όταν ήσασταν στην ηλικία του.
5. Σταθείτε παράμερα και αφήστε το να συνεννοηθεί απευθείας με τον βιβλιοθηκάριο ή τον βιβλιοπώλη.
Πηγή: TO BHMA, Δευτέρα 26 Απριλίου 2010