Η γειτονιά μας (Μυκονιάτικα, Άγιοι Ανάργυροι Αττικής) ορίζεται κυριολεκτικά από τον σιδηρόδρομο που είναι το έργο που την αποκόπτει από τις ανατολικές συνοικίες του Δήμου Αγίων Αναργύρων-Καματερού. Έχει μάλιστα πληρώσει το τίμημα από αυτή τη γειτνίαση με τα τρένα, με πολλά δυστυχήματα, κυρίως πεζών, στην προσπάθεια τους να διασχίσουν (παράνομα) τις ράγες και τις αφύλακτες διαβάσεις πριν την σωτήρια για την περιοχή μας υπογειοποίηση των γραμμών.

Στον φετινό μας περιβαλλοντικό περίπατο που άργησε να γίνει γιατί περιμέναμε την Άνοιξη (που κι αυτή δεν ήρθε την αναμενόμενη 1^η του Μάρτη) δύο στάσεις ήταν διαφορετικές από  αυτές που κάναμε τα προηγούμενα χρόνια.

Στην καθιερωμένη στάση στη βίλλα Μέρλα, που κοιτάζει ανακαινισμένη πια τις γραμμές του τρένου, είχαμε την ευκαιρία να ξεναγηθούμε από τον προϊστάμενο του Αναπτυξιακού Συνδέσμου (υπηρεσίας του Δήμου που στεγάστηκε πρόσφατα στο κτίριο) στο λιτό  εσωτερικό και τους λειτουργικούς χώρους  του αρχοντικού που χτίστηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και αποτελεί τοπόσημο για τον Δήμο Αγίων Αναργύρων-Καματερού.

Προηγουμένως και πάνω από την πεζογέφυρα που παρακάμπτει τις σιδηροδρομικές γραμμές και τη Λ. Δημοκρατίας, συνδέοντας  τα Μυκονιάτικα με τις ανατολικές συνοικίες του Δήμου, ρίξαμε λίγες μαργαρίτες, που μαζέψαμε στον κήπο του σχολείου, πάνω στις ράγες, στην μνήμη των αδικοχαμένων επιβατών και προσωπικού των μοιραίων τρένων στα Τέμπη.

Ας μάθουμε να στεκόμαστε υπεύθυνα σαν πολίτες και μέλη του κοινωνικού συνόλου ώστε να αποτρέπουμε «μοιραία λάθη» ενάντια στη ζωή τη δική μας και τις ζωές των άλλων.