Οι δικές μας ιστορίες για τα δακρυσμένα μάτια των ελαφιών.
| Μια φορά κι έναν καιρό τα ελάφια ζούσαν ελεύθερα στο δάσος. Μια μέρα, εκεί που κοιμόντουσαν, οι άνθρωποι πήγαν στο δάσος και άρχισαν να τα καταστρέφουν όλα. Καμένα δάση, σκουπίδια παντού…Τα ελάφια δεν ήξεραν τι να κάνουν. Έτσι άρχισαν να τρέχουν μακριά. Από τότε τα μάτια των ελαφιών είναι δακρυσμένα για τα καμένα δάση του κόσμου.
Μαρία |
Κάποτε τα ελάφια μπορούσαν να μιλούν με τα αστέρια. Κάθε βράδυ περίμεναν να νυχτώσει για να συναντηθούν. Ένα βράδυ όμως ένα αστέρι, το πιο λαμπερό, έπεσε στη γη και δεν ξαναγύρισε ποτέ. Από τότε τα ελάφια κλαίνε σιωπηλά κάθε φορά που κοιτούν τον ουρανό, γιατί θυμούνται τον φίλο τους που χάθηκε.
Αντώνης |
| Τα μάτια των ελαφιών είναι δακρυσμένα, επειδή μια φορά κι έναν καιρό, όταν ήταν ο πόλεμος του Αδόλφου Χίτλερ, έβλεπαν τους ανθρώπους να κλαίνε και να σκοτώνονται. Μια φορά ένας στρατιώτης του Χίτλερ σκότωσε τη μαμά από ένα ελάφι. Όλα τα ελάφια ήταν μαζεμένα γύρω και τα τελευταία λόγια της μαμάς ήταν “πάντα να με θυμάστε και πάντα να με λυπάστε”.
Αντιόλ |
Τα ελάφια είναι δακρυσμένα γιατί μπορεί να έχουν γεννηθεί έτσι που μπορεί και να είναι δακρυσμένα από παλιά. Βλέπανε ανθρώπους να βασανίζονται .Έβλεπαν και πολλά δάση να καίγονται και κάποια ελάφια είχαν καεί και δεν μπόρεσαν να επιβιώσουν.
Θάνος |
| Μια οικογένεια γέννησε ένα μωρό ελαφάκι. Όλα ήταν τέλεια. Όμως μετά από δυο χρόνια αυτό το ελαφάκι βγήκε στον δρόμο και το πάτησαν (ήταν νύχτα). Η μαμά ελαφίνα, με το που το έμαθε, έβαλε τα κλάματα. Και από τότε όλα τα ελάφια του κόσμου είναι δακρυσμένα προς τιμή της.
Ιωάννα |
Τα ελάφια μιας περιοχής είχαν μία πόλη την Ελαφία όπου όλα τα ελάφια ζούσαν αρμονικά. Ζούσαν στις σπηλιές όπου η κάθε μια είχε ένα ρυάκι, λίγα χόρτα για να ξαπλώσουν ή να κοιμηθούν και η σπηλιά ήταν από χόρτα που ήταν ζεστά. Όμως μια μέρα ήρθαν οι αρκούδες και τα έκαψαν όλα, τα λεηλάτησαν και τους είχαν σκλάβους. Τελικά επαναστάτησαν, τα πήραν όλα πίσω και οι αρκούδες πήγαν πίσω από εκεί που ήρθαν και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
Δημήτρης |
| Τα μάτια των ελαφιών είναι δακρυσμένα γιατί πολύ παλιά ζούσαν όλα μαζί μέσα στο δάσος, ώσπου κάποια στιγμή από το πουθενά εμφανίστηκαν δυο κυνηγοί και τα σκότωσαν σχεδόν όλα εκτός από κάποια που κατάφεραν να ξεφύγουν. Από τότε όλα τα ελάφια είναι δακρυσμένα για τους φίλους και την οικογένειά τους που σκότωσαν οι κυνηγοί.
Ισιδώρα |
Τα ελάφια ζούσαν τόσο ευτυχισμένα. Όλα ήταν μαζί, έπαιζαν, έτρωγαν, κοιμόντουσαν. Ήταν τόσο χαρούμενα. Κάθε μέρα πήγαινε το μεγαλύτερο ελάφι να εξερευνήσει το δάσος και να πάρει προμήθειες. Ώσπου μία ημέρα ένας κυνηγός το πυροβόλησε και το σκότωσε. Έτσι όπως ήταν πεσμένο τα μάτια του είχαν δακρύσει. Το βρήκαν τα άλλα ελάφια κι από τότε όλα τα ελάφια δακρύζουν.
Γιώργος Π. |
| Τα μάτια των ελαφιών είναι δακρυσμένα γιατί, ενώ έτρωγαν το ωραίο χορταράκι τους, άκουσαν ένα τεράστιο μπαμ. Πήγαν πιο κοντά να δουν τι είχε γίνει και είδαν το αγαπημένο χωριουδάκι, που ζούσαν οι αγαπημένοι τους άνθρωποι που τα τάιζαν στις δύσκολες μέρες του χειμώνα όταν δεν είχαν να φάνε, να καταστρέφεται από μία βόμβα. Έτσι από εκείνη την ημέρα τα μάτια των ελαφιών είναι δακρυσμένα για την μνήμη των αγαπημένων τους ανθρώπων.
Δανάη |
Στο δάσος υπήρχε ένα ελάφι το οποίο ήταν η αρχηγός, η πιο σοφή και η πιο ευγενική. Βοηθούσε τους πάντες σε όλα και συνέχεια έφερνε φαγητό αρκετό για να φάνε όλοι. Αλλά μια φορά, όταν έφερνε φαγητό, ένα λιοντάρι τη δάγκωσε και σκοτώθηκε. Έτσι από τότε όλα τα ελάφια είχαν δάκρυα στα μάτια.
Αποστόλης |
| Τα ελάφια είναι δακρυσμένα γιατί οι άνθρωποι σκάβουν τη γη και καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον. Έτσι τα ελάφια δεν μπορούν να έχουν σπίτι. Αυτή η κίνηση των ανθρώπων δείχνει ότι δε σέβονται το περιβάλλον και δεν είναι συνδεδεμένοι με αυτό. Τα δάκρυα των ελαφιών δείχνουν τη θλίψη και το άγχος τους για το μέλλον τους.
Ζωγραφένια |
Τα μάτια των ελαφιών είναι δακρυσμένα γιατί είδαν μια αλεπού να τη σκοτώνουν κυνηγοί. Η αλεπού ήταν πεσμένη κάτω και οι κυνηγοί προσπαθούσαν να πάρουν τη γούνα της. Το θέαμα ήταν πολύ άσχημο.
Θοδωρής |
| Το ελάφι διηγήθηκε την ιστορία στο κορίτσι και είπε: ” Κάποτε τα ελάφια ζούσαν στα δάση ήρεμα και όμορφα. Όμως κάποτε ανακάλυψαν τους φτωχούς ανθρώπους που ζούσαν στη δυστυχία και τη μιζέρια και αυτό τους στενοχώρησε πολύ. Από τότε κλαίνε προς τιμήν τους”.
Σωκράτης |
Κάποτε μια ομάδα ελαφιών κατοικούσε μέσα σε ένα όμορφο δάσος όπου ζούσαν όλα μαζί αγαπημένα. Ξαφνικά μία μέρα άκουσαν μια έκρηξη από μακριά και όλα τα ελάφια τρόμαξαν. Από τον πανικό τους και τον φόβο τους όλα τα ελάφια διασκορπίστηκαν μέσα στο δάσος και έμεινε το καθένα μόνο του. Από τη στενοχώρια τους που έμειναν μόνα τους και που έχασαν την οικογένειά τους κλαίνε συνέχεια.
Θεοδώρα |
| Τα μάτια των ελαφιών είναι δακρυσμένα γιατί οι πρόγονοί τους είχαν ζήσει στον πόλεμο του 1821 και έβλεπαν μικρούς και μεγάλους να σκοτώνονται, να πεθαίνουν από την πείνα και να ταλαιπωριούνται. Από τότε έμειναν τα δακρυσμένα μάτια των ελαφιών.
Άννα |
Κάποτε βαθιά μέσα στο δάσος ζούσε μια ελαφίνα με το μικρό της. Μια μέρα όμως οι υλοτόμοι μπήκαν μέσα στο δάσος, έκοψαν τα δέντρα τους και μαζί και το σπίτι τους. Από τότε η ελαφίνα έχασε το παιδάκι της γιατί φοβήθηκε πολύ από τους θορύβους των πριονιών και περιπλανιέται μόνη της μέσα στο άδειο δάσος για να το βρει. Τα μάτια της είναι πάντα δακρυσμένα γιατί θυμάται τις χαρούμενες μέρες που χάθηκαν για πάντα. Κάθε δάκρυ της ποτίζει τη γη με αγάπη και ελπίδα να ξαναβρεί το παιδάκι της…
Σουμέλα |
| Το ελάφι είπε μια ιστορία για τα δάκρυα των ελαφιών. Είπε ότι τα δάκρυα στα μάτια των ελαφιών έγιναν από τους θεούς. Δεν είναι δάκρυα, αλλά ένα δάκρυ των θεών που δόθηκε σ’ αυτό το ζώο: στο ελάφι.
Γιώργος Ν. |
