Μπορείτε να διαβάσετε σε πρώτη δημοσίευση το ποίημά μου “Του Ήλιου η σπορά” στα “Καρπαθιακά Νέα”.
Ευχαριστώ τους συνετελεστές της ηλεκτρονικής εφημερίδας “Καρπαθιακά Νέα” για την ανάρτηση του ποιήματός μου!
Επιλέξτε τον σύνδεσμο που ακολουθεί:
Του Ήλιου η σπορά
του Βασίλη Γεργατσούλη
Έριξε ο Ήλιος μια σπορά
έναν καιρό και μια φορά
κι απλώθηκαν στα χώματα
της ίριδας τα χρώματα.
Σοφή και απλόχερη η Βροχή
πότισε με νερό τη Γη
και φύτρωσαν στάχυα χρυσά
κι απλώσανε σαν θάλασσα.
Του Ήλιου η κόρη, η Αυγή,
με την αγάπη τα ευλογεί.
Χρύσισε κι έδεσε ο καρπός
κι ο κάμπος λούστηκε στο φως.
Με χωρατά και με φωνές
βγήκαν ξωμάχοι οι θεριστές,
κόρες με ξέπλεκα μαλλιά
κι άντρες με ατσάλινα κορμιά.
Πήραν δρεπάνια κοφτερά
και θέρισαν με τη σειρά.
Γλιστρά απ’ του χόρτου τα δεσμά
το στάρι με τ’ αλώνισμα.
Το πήρανε στον μυλωνά
που ’χει τον μύλο στα βουνά
με μια μεγάλη φτερωτή
κι είναι το άλεσμα γιορτή.
Γοργά του μύλου τα φτερά
του Ήλιου ο ξάδελφος γυρνά.
Βγαίνει απ’ της πέτρας τον χορό
ηλιοκεχριμπαράλευρο.
Πήραν σειρά οι νοικοκυρές
γριές, μεσόκοπες και νιες
να φτιάξουνε ψωμί γλυκό
στον φούρνο τον χωριάτικο.
Ζύμωσαν και φουρνίσανε
χίλια καρβέλια ψήσανε,
καρβέλια αφράτα και ζεστά,
αχνοροδοκοκκινιστά.
Η πλάση τότες ηρεμεί
για μιαν ατέλειωτη στιγμή,
κι ακούγονται στη σιγαλιά
νότες γλυκές από βιολιά.
Από τις πύλες τ’ ουρανού
μικρά αγγελάκια ξεγλιστρούν
και στα λευκά τους τα φτερά
σηκώνουν τ’ αχνιστά ψωμιά.
Όλα του κόσμου τα παιδιά,
με μια φλογίτσα στην καρδιά,
ξεχύνονται στις γειτονιές,
στους κάμπους, στις βουνοπλαγιές.
Τρέχουνε πίσω απ’ τα παιδιά
μαμά, μπαμπάς, παππούς, γιαγιά,
εργάτες, ναύτες, γεωργοί…
Βγήκε στο πόδι όλη η Γη.
Η πλάση λούστηκε με φως,
έβρεξε άρτο ο ουρανός
και με του Ήλιου το ψωμί
γίναμε όλοι κοινωνοί.
Έπαψαν οι έχθρες ο παλιές
κι άνοιξαν μύριες αγκαλιές,
άπλωσε τ’ όνειρο φτερά
…έναν καιρό και μια φορά.
Αφήστε μια απάντηση