Ευχαριστώ πολύ την Αγγελική Καραπάνου και το “Έννεπε Μούσα” για την προβολή του βραβευμένου μυθιστορήματος μου “Κυρία γιατρού”. Το μυθιστόρημά μου “Κυρία γιατρού” είναι αδημοσίευτο. Επιλέξτε τον σύνδεσμο για να διαβάσετε την παρουσίαση.
Θα γνωρίσουμε ένα έργο που έλαβε το Α΄ Βραβείο Μυθιστορήματος στον 7ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό ΕΠΟΚ. Πρόκειται για το βιβλίο «Κυρία Γιατρού» του Βασίλη Γεργατσούλη. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα (το εισαγωγικό κεφάλαιο) απ’ το αδημοσίευτο μυθιστόρημά του!
Κυρία Γιατρού – ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΕΡΓΑΤΣΟΥΛΗΣ
–Ο γιατρός στην ανθρώπινη ιεραρχία στέκει ψηλότερα απ’ όλους. Πάνω απ’ τον δάσκαλο, τον εργολάβο, τον μηχανικό, τον καπετάνιο και τον πιλότο. Πιο ψηλά απ’ τον στρατηγό, τον δήμαρχο, τον πρωθυπουργό και τον πρόεδρο της δημοκρατίας.
Η μάνα μου διέκοψε τον πατέρα για να προσθέσει και τους δικούς της επαίνους για το μεγαλείο του γιατρού.
–Πάνω και απ’ τον βασιλιά! είπε θαυμαστικά.
Ο πατέρας χαμογέλασε.
–Πάνω και απ’ τον βασιλιά! Γιατί, ενώ όλοι αυτοί πασχίζουν να ρυθμίσουν και να ισορροπήσουν τα επίγεια και τα καθημερινά, ο γιατρός ορίζει τη ζωή και τον θάνατο των ανθρώπων, την ίδια δηλαδή την ύπαρξη και την υπόστασή μας. Είναι –να το πω αλλιώς– ένας ισόθεος ή, έστω, ημίθεος, δεύτερος στη σειρά πίσω από Εκείνον.
Τέτοια μου έλεγαν συχνά οι γονείς μου τότε που παντρολογιόμουν. Εγώ, σαν καλή μαθήτρια, πίστεψα στην αγιοσύνη του γιατρού. Μέσα στην καρδιά μου έστησα την εικόνα του δίπλα σε κείνη των αγίων, των οσίων και των αγγέλων. Μια νέα θρησκεία μού αποκαλυπτόταν και γινόταν φωτιά μέσα μου. Λίγο λίγο θρασυνόμουν η αμαρτωλή. Μάλωνα τον ίδιο τον Θεό, που δε χώρεσε στο εορτολόγιό του μια μέρα μνήμης για τον Άγιο Γιατρό.
–Μεγάλη παράλειψη! συμφώνησε η μάνα μου.
–Ο Κοσμάς κι ο Δαμιανός γιατροί δεν είναι; έκανε να αντιμιλήσει ο αδερφός μου ο Κυριάκος.
–Άλλο… αυτοί. Οι Άγιοι Ανάργυροι είναι φτιαγμένοι από άλλη πάστα αγιοσύνης! είπε ο πατέρας μου.
Τους ύμνους του γιατρού οι γονείς μου τους διατύπωναν όμορφα, τους παρουσίαζαν πειστικά. Εγώ ασπάστηκα τη νέα θρησκεία –πέρασε καιρός μέχρι να νιώσω πως ήταν, τελικά, μια αίρεση– και έβαλα σκοπό στη ζωή μου να πάρω κι εγώ έναν γιατρό για άντρα μου. Ο τίτλος της «κυρίας γιατρού» θα με αναβάθμιζε σε μια σεμνή ιέρεια, να δοξάζω, σ’ όλη μου τη ζωή, το όνομά του.
Τελικά παντρεύτηκα γιατρό. Πέτυχα στη ζωή μου! Αν πέτυχα…
Να σας συστηθώ. Είμαι η Καλλιόπη Παπαπέτρου–Προκοπίου, πρωτοκόρη του Παναγιώτη Παπαπέτρου, του ξενοδόχου, και σύζυγος του γιατρού Περικλή Προκοπίου.
Είμαι και μορφωμένη, αφού, παρά τις αντιρρήσεις των συντηρητικών γονέων μου, πήρα πτυχίο δασκάλας απ’ το Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Αιγαίου.
Διαθέτω και άλλους τίτλους ευγενείας. Και οι δυο γονείς μου είχαν αριστοκρατική καταγωγή, με μεγάλες κτηματικές περιουσίες. Οι προπαππούδες μου είχαν καταλάβει πολλά και αξιόλογα εκκλησιαστικά οφφίκια, όπως αυτά του οικονόμου, του σακελλάριου και του σκευοφύλακα, που σε άλλους καιρούς είχαν τη σημασία και την αξία τους. Υπάρχουν φυλαγμένα στο σεντούκι μου τα σχετικά έγγραφα, με βούλες και υπογραφές, που βεβαιώνουν την αλήθεια των ισχυρισμών μου. Αυτά τα παλαιικά αξιώματα τα ξεθώριασε ο χρόνος και οι καταστάσεις. Λίγοι τα υπολογίζουν πια.
Άλλα μετρούν σήμερα. Έχω και από αυτά το πιο σημαντικό, τον τίτλο της «κυρίας γιατρού». Τον κέρδισα με την αξία μου. Είναι ό,τι ανώτερο μπορεί να επιθυμήσει και να ονειρευτεί μια γυναίκα της νησιώτικης επαρχίας μας.
Τι κάθομαι και σας συζητώ τώρα… Αυτές τις απόψεις τις έχω αφήσει πίσω μου εδώ και χρόνια. Τις ανέτρεψε η ίδια η ζωή και …ο άντρας μου.
