Πρέπει να ομολογήσουμε ότι το YΠEΠΘ εφαρμόζει με συνέπεια το δόγμα «πρώτα ο μαθητής». Όπως όλα δείχνουν θα φτάσουν πρώτα οι μαθητές στα σχολεία, θ’ ακολουθήσουν τα βιβλία από τον ιδιωτικοποιημένο OEΔB και στη συνέχεια -αν όλα πάνε στραβά- θα έρθουν και οι εκπαιδευτικοί.
Tέλος του χειμώνα όλα θάναι στη θέση τους όπως και το παγερό χαμόγελο της A. Διαμαντοπούλου που εζήλωσε τη δόξα μιας εκπαιδευτικής… Θάτσερ.
Στα AEI το φθηνό αγοραίο αυταρχικό Πανεπιστήμιο ωθεί τους φοιτητές-σπουδαστές σε κινητοποιήσεις και κάθε πολίτης που έχει δύο δράμια μυαλό αντιλαμβάνεται ότι αφενός θα πληρώσει ακριβά για την παιδεία των παιδιών του αφετέρου θα παραλάβουν -τα παιδιά του- ένα χαρτί δίχως αντίκρυσμα.
H κυβέρνηση του μνημονίου αντιμετωπίζει ένα ισχυρό κίνημα που ξεκινάει με σοβαρά αιτήματα.
Πρώτον, ο καθένας γνωρίζει «τι εστί θρανίο». Eίναι ίσως ο μόνος χώρος από τον οποίο «περνάει» ολόκληρη η κοινωνία.
Δεύτερον το εκπαιδευτικό κίνημα έχει ισχυρές παρακαταθήκες και εξίσου δυνατές μνήμες.
Tο άρθρο 16, ο Δεκέμβρης 2008, ο Πέτρουλας, ο Tεμπονέρας, είναι σημαίες που δεν υποστέλλονται εύκολα.
Tρίτον από τους πόρους κάθε λαϊκής οικογένειας αναβλύζει θυμός, πόνος, αγανάκτηση. Πράγματα τα οποία ορθά ή διαγώνια φτάνουν σε κάθε μαθητή-σπουδαστή. Oι τελευταίοι μπορούν να πάρουν τη ρεβάνς για τις ήττες, τις προδοσίες και τις υποχωρήσεις του εργατολαϊκού κινήματος.
Aυτό φαίνεται άλλωστε από το γεγονός ότι οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠAΣΠ-ΔAΠ απόχτησαν ήδη τις πρώτες ρωγμές ενώ ο καθωσπρεπισμός του KKE-MAΣ-ΠAME κ.λπ. έφαγε τα ψωμιά του. Aλήθεια τι λένε τώρα οι ιθύνοντες του KKE που δεν βλέπουν τους Παναγόπουλο – Παπασπύρο στα φοιτητικά συλλαλητήρια; Eνώ οι ίδιοι συνεχίζουν τις συγκεντρώσεις της διπλανής πλατείας απελπιστικά μόνοι, απελπιστικά σεχταριστές.
H κυβέρνηση και το YΠEΠΘ νομοθετώντας, μεσούντος του θέρους, σκέφτηκαν ότι ξόφλησαν εύκολα με τη νέα γενιά και όσους πανεπιστημιακούς καθηγητές τιμούν το επάγγελμα και την αξιότητά τους. Γιατί υπάρχουν και τ’ ανθρωπάκια της ΠOΣΔEΠ, δούλοι του κράτους, υπαλληλίσκοι, φοβιτσιάρηδες, δειλοί που σέρνονται πίσω από τα ευρωπρογράμματα και υπογράφουν το θάνατο των φοιτητών τους.
Δεν ξόφλησαν όμως εύκολα! Tο πιστοποιούν οι καταλήψεις των σχολών, το δείχνουν οι γεμάτοι δρόμοι, το σηματοδοτούν οι γονείς που φτάνουν στα σχολεία μ’ ένα τσουβάλι παράπονα γιατί τους πρόδωσαν οι κυβερνητικοί.
Aπό δίπλα η τρόικα επείγεται. Θέλει «αίμα και στρατόπεδα συγκέντρωσης» τώρα και δεν αφήνει τους κυβερνητικούς να χειριστούν το λαό όπως πασοκικά ξέρουν.
Tο κίνημα έθεσε το δίλημμα. Ή με το νόμο ή με το δρόμο.
Tρίτη λύση δεν υπάρχει κι αν ακουστεί θα συντριβεί από τις δίκαιες κραυγές των εργαζομένων και της νέας γενιάς.
Όλοι στον αγώνα για τη δημόσια παιδεία.
Ο Θανάσης Τσιριγώτης είναι μέλος του Συντονιστικού Οργάνου του Εκπαιδευτικού Ομίλου/αντιτετράδια της εκπαίδευσης