giannisTs blog

Σύμφωνα με το Άρθρο 22 του ΠΡΟΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ για την ” Οργάνωση των Περιφερειακών Υπηρεσιών Διοίκησης της Εκπαίδευσης: «Πρώτα ο Μαθητής» – «Πρώτα η Σχολική Μονάδα» Νέα Διοίκηση για το Νέο Σχολείο” οι καταργούμενες υπηρεσιακές μονάδες και λήξη της θητείας των προϊσταμένων τους είναι η παρακάτω:
Άρθρο 22
Καταργούμενες υπηρεσιακές μονάδες και λήξη της θητείας των προϊσταμένων τους

1. Καταργούνται οι κάτωθι αποκεντρωμένες υπηρεσιακές μονάδες της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης:
α) τα γραφεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, β) τα γραφεία φυσικής αγωγής,
γ) τα γραφεία επαγγελματικής εκπαίδευσης,
δ) τα Περιφερειακά Επιμορφωτικά Κέντρα (Π.Ε.Κ.).
ε) τα Κέντρα Διαφοροδιάγνωσης, Διάγνωσης και Υποστήριξης ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών (ΚΕ.Δ.Δ.Υ ).

στ) οι Συμβουλευτικοί Σταθμοί Νέων (Σ.Σ.Ν.),
ζ) τα Κέντρα Συμβουλευτικής – Προσανατολισμού (ΚΕ.ΣΥ.Π.),
η) τα Γραφεία Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού (Γραφεία
Σ.Ε.Π.),
θ) τα Εργαστηριακά Κέντρα Φυσικών Επιστημών (Ε.Κ.Φ.Ε.) και
ι) τα Κέντρα Πληροφορικής και Νέων Τεχνολογιών (ΚΕ.ΠΛΗ.ΝΕ.Τ.).
2. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου λήγει, αυτοδικαίως, η θητεία των προϊσταμένων των υπηρεσιακών μονάδων που καταργούνται με την παράγραφο 1 καθώς και των υπεύθυνων προγραμμάτων:
α) αγωγής υγείας, πο υ προβλέπονται στην παράγραφο 14 του άρθρου 8 του ν. 2817/2000,
β) περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, που προβλέπονται στην παράγραφο 13 του άρθρου 111 του ν. 1892/1990 και
γ) πολιτιστικών θεμάτων και μαθητικών καλλιτεχνικών αγώνων, που προβλέπονται στο άρθρο 1 της 69259/Γ7/16-9-2003 απόφασης του Υπουργού Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων (Β ‘ 1321).

Δεκατέσσερις ώρες την εβδομάδα περνούν στον υπολογιστή τους οι γονείς, κάνοντας διαδικτυακές αναζητήσεις και κυρίως περιηγήσεις στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.

Όπως αποκαλύπτει νέα έρευνα που διενεργήθηκε στη Βρετανία και δημοσιεύει η Daily Mail το 62% των γονιών επισκέπτονται το Facebook δεκάδες φορές μέσα στην εβδομάδα και περνούν κατά μέσο όρο 6 ώρες κρατώντας επαφή με τους φίλους τους.

Σύμφωνα με την έρευνα, αυξάνεται διαρκώς ο αριθμός των γονέων που περιηγούνται στο Διαδίκτυο, καθώς οι online κοινότητες αντικαθιστούν τις οικογένειες στην ανταλλαγή απόψεων για την ανατροφή των παιδιών και στην παροχή συμβουλών. Όπως αναφέρθηκε, το 65% των μητέρων επισκέπτονται ιδιαίτερα συχνά τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, καθώς αναζητούν τρόπους να βελτιώσουν την οικογενειακή τους ζωή κάνοντας συμφέρουσες αγορές ή συζητώντας θέματα που αφορούν στα παιδιά τους και την ανατροφή τους.

Ωστόσο, η έρευνα επισήμανε ότι οι πατέρες είναι εκείνοι που περνούν πολύ περισσότερη ώρα στο Ίντερνετ για κοινωνικούς λόγους ή για διασκέδαση.
Εκπρόσωπος της εταιρείας που διενήργησε την έρευνα ανέφερε: «Επειδή οι μοντέρνες μαμάδες δεν έχουν καθόλου χρόνο, χρησιμοποιούν το Ίντερνετ για να διευκολύνουν την καθημερινότητα τους: ψωνίζουν, κάνουν οικονομικές συναλλαγές και ανταλλάσσουν απόψεις για τα παιδιά τους. Μπορεί οι οικογένειες να στηρίζουν και να έχουν άποψη, αλλά οι online ομάδες ή τα φόρουμ δίνουν άμεσες και ανανεωμένες συμβουλές.
Σύμφωνα με την έρευνα, οι γυναίκες περιηγούνται στο Διαδίκτυο όταν τα παιδιά τους πάνε για ύπνο ή όταν εκείνα βλέπουν τηλεόραση. Άλλη έρευνα έδειξε ότι κατά μέσο όρο οι γονείς στέλνουν 600 μηνύματα τον χρόνο για να «συνδεθούν» με τα παιδιά τους.
real.gr

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι το YΠEΠΘ εφαρμόζει με συνέπεια το δόγμα «πρώτα ο μαθητής». Όπως όλα δείχνουν θα φτάσουν πρώτα οι μαθητές στα σχολεία, θ’ ακολουθήσουν τα βιβλία από τον ιδιωτικοποιημένο OEΔB και στη συνέχεια -αν όλα πάνε στραβά- θα έρθουν και οι εκπαιδευτικοί.
Tέλος του χειμώνα όλα θάναι στη θέση τους όπως και το παγερό χαμόγελο της A. Διαμαντοπούλου που εζήλωσε τη δόξα μιας εκπαιδευτικής… Θάτσερ.
Στα AEI το φθηνό αγοραίο αυταρχικό Πανεπιστήμιο ωθεί τους φοιτητές-σπουδαστές σε κινητοποιήσεις και κάθε πολίτης που έχει δύο δράμια μυαλό αντιλαμβάνεται ότι αφενός θα πληρώσει ακριβά για την παιδεία των παιδιών του αφετέρου θα παραλάβουν -τα παιδιά του- ένα χαρτί δίχως αντίκρυσμα.
H κυβέρνηση του μνημονίου αντιμετωπίζει ένα ισχυρό κίνημα που ξεκινάει με σοβαρά αιτήματα.
Πρώτον, ο καθένας γνωρίζει «τι εστί θρανίο». Eίναι ίσως ο μόνος χώρος από τον οποίο «περνάει» ολόκληρη η κοινωνία.
Δεύτερον το εκπαιδευτικό κίνημα έχει ισχυρές παρακαταθήκες και εξίσου δυνατές μνήμες.
Tο άρθρο 16, ο Δεκέμβρης 2008, ο Πέτρουλας, ο Tεμπονέρας, είναι σημαίες που δεν υποστέλλονται εύκολα.
Tρίτον από τους πόρους κάθε λαϊκής οικογένειας αναβλύζει θυμός, πόνος, αγανάκτηση. Πράγματα τα οποία ορθά ή διαγώνια φτάνουν σε κάθε μαθητή-σπουδαστή. Oι τελευταίοι μπορούν να πάρουν τη ρεβάνς για τις ήττες, τις προδοσίες και τις υποχωρήσεις του εργατολαϊκού κινήματος.
Aυτό φαίνεται άλλωστε από το γεγονός ότι οι καθεστωτικές παρατάξεις ΠAΣΠ-ΔAΠ απόχτησαν ήδη τις πρώτες ρωγμές ενώ ο καθωσπρεπισμός του KKE-MAΣ-ΠAME κ.λπ. έφαγε τα ψωμιά του. Aλήθεια τι λένε τώρα οι ιθύνοντες του KKE που δεν βλέπουν τους Παναγόπουλο – Παπασπύρο στα φοιτητικά συλλαλητήρια; Eνώ οι ίδιοι συνεχίζουν τις συγκεντρώσεις της διπλανής πλατείας απελπιστικά μόνοι, απελπιστικά σεχταριστές.
H κυβέρνηση και το YΠEΠΘ νομοθετώντας, μεσούντος του θέρους, σκέφτηκαν ότι ξόφλησαν εύκολα με τη νέα γενιά και όσους πανεπιστημιακούς καθηγητές τιμούν το επάγγελμα και την αξιότητά τους. Γιατί υπάρχουν και τ’ ανθρωπάκια της ΠOΣΔEΠ, δούλοι του κράτους, υπαλληλίσκοι, φοβιτσιάρηδες, δειλοί που σέρνονται πίσω από τα ευρωπρογράμματα και υπογράφουν το θάνατο των φοιτητών τους.
Δεν ξόφλησαν όμως εύκολα! Tο πιστοποιούν οι καταλήψεις των σχολών, το δείχνουν οι γεμάτοι δρόμοι, το σηματοδοτούν οι γονείς που φτάνουν στα σχολεία μ’ ένα τσουβάλι παράπονα γιατί τους πρόδωσαν οι κυβερνητικοί.
Aπό δίπλα η τρόικα επείγεται. Θέλει «αίμα και στρατόπεδα συγκέντρωσης» τώρα και δεν αφήνει τους κυβερνητικούς να χειριστούν το λαό όπως πασοκικά ξέρουν.
Tο κίνημα έθεσε το δίλημμα. Ή με το νόμο ή με το δρόμο.
Tρίτη λύση δεν υπάρχει κι αν ακουστεί θα συντριβεί από τις δίκαιες κραυγές των εργαζομένων και της νέας γενιάς.
Όλοι στον αγώνα για τη δημόσια παιδεία.
Ο Θανάσης Τσιριγώτης είναι μέλος του Συντονιστικού Οργάνου του Εκπαιδευτικού Ομίλου/αντιτετράδια της εκπαίδευσης

ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ 291ης/15-9-2011 ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ
ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ

«Η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Κρήτης στη Συνεδρία 282 (8 Δεκεμβρίου 2010) συζήτησε το «Κείμενο διαβούλευσης για την Εθνική Στρατηγική για την Ανώτατη Εκπαίδευση» και κατέθεσε πλαίσιο αρχών και συγκεκριμένες προτάσεις για μια ουσιαστική μεταρρύθμιση των ελληνικών πανεπιστημίων. Στη Συνεδρία 290 (7 Ιουλίου 2011) η Σύγκλητος διαπιστώνοντας την άρνηση του Υπουργείου να διαλεχθεί με τα πανεπιστήμια υπενθύμισε τις βασικές αρχές που θα έπρεπε να ενσωματωθούν στο νέο νομικό πλαίσιο και ζήτησε να δοθεί χρόνος για ουσιαστικό και εποικοδομητικό διάλογο.

Ο νέος νόμος πλαίσιο 4009/2011, νομοθετώντας τον ελάχιστο παρανομαστή για τη διασφάλιση της επιγραφής «Πανεπιστήμιο», επιτρέπει την εξάπλωση μιας κολεγιακού τύπου τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπου οι βασικές ρυθμίσεις που υποβαθμίζουν τις ελάχιστες απαιτήσεις ενός ακαδημαϊκού και ερευνητικού πανεπιστημίου είναι οι ακόλουθες:
• Ακαδημαϊκή οργάνωση προσανατολισμένη σε παροχή προγραμμάτων σπουδών και όχι βασισμένη στη διάρθρωση της θεμελιώδους επιστημονικής γνώσης
• Όργανα διοίκησης που δεν είναι συμμετοχικά και είναι προσανατολισμένα στις αναθέσεις του διδακτικού έργου και στη σχεδίαση προγραμμάτων σπουδών με κριτήρια όχι υποχρεωτικά ακαδημαϊκά.

Το Πανεπιστήμιο Κρήτης, παρά το ότι έχει μια ιστορία μόλις 35 χρόνων, έχει να επιδείξει πλουσιότατο επιστημονικό έργο και υπερηφανεύεται για τη σταδιοδρομία μεγάλου αριθμού αποφοίτων του. Το Πανεπιστήμιο Κρήτης δεν μπορεί να περιχαρακωθεί στο ελάχιστο πλαίσιο που ορίζει o νέος νόμος 4009/2011, ο οποίος καθιστά το έργο των περιφερειακών πανεπιστημίων ακόμα πιο δύσκολο.

Η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Κρήτης, επιθυμώντας να καλλιεργήσει κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ όλων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας και ανεξάρτητα από την προσέγγισή τους στον νέο νομοθετικό πλαίσιο, προτρέπει την διοίκηση και τα συλλογικά όργανα του πανεπιστημίου να προβούν σε όλες τις αναγκαίες ενέργειες που θα διασφαλίζουν το δημόσιο, ακαδημαϊκό και ερευνητικό χαρακτήρα που έχει κατακτήσει το Πανεπιστήμιο Κρήτης, αλλά και να είναι σε διαρκή επαγρύπνηση για τον έλεγχο της συνταγματικότητας επί μέρους διατάξεων του νόμου 4009/2011 και των αδιεξόδων στα οποία μπορεί να οδηγήσουν».
Από την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Κρήτης

Έχω βουλιάξει κι εγώ μές τη συλλογική κατήφεια, μες την κατάθλιψη…
Φοβάμαι, ανησυχώ, θλίβομαι, αναρωτιέμαι για το μέλλον των παιδιών μου,
για το γκρέμισμα των ονείρων μου και των μακρυχρόνιων προσπαθειών μου…

Αλλά ακόμα και αυτά καλύπτονται από την βαθιά μου οργή…
Πού ήμουν όλα αυτά τα χρόνια εγώ;
Πού ήσουν όλα αυτά τα χρόνια εσύ, εαυτέ μου;

Πού ήσουν όταν μας κοροϊδευαν, μας ξεπουλούσαν,
μας πέταγαν τα πλαστικά όνειρα στη μούρη κι εσύ τα κυνηγούσες;

Πού ήσουν όταν ο γιατρός σού ζητούσε το φακελλάκι για να σε κάνει καλά και αντί να τον καταγγείλεις τον πούστη, τον πλήρωνες αποκαλώντας τον “γιατρέ μου“

Πού ήσουν όταν έβλεπες τους μεγαλοδικηγόρους να γίνονται μοντελάκια ζωής στην τηλεόραση
και να κόπτονται για το κοινό καλό και το δίκαιο, δηλώνοντας 10,000 ευρώ εισόδημα…
“Πόσο καλά τα λέει ο πούστης…” έλεγες

Πού ήσουν όταν έδινες το μπαξίσι στην πολεοδομία αντί να του δώσεις γροθιά στη μούρη του καργιόλη
αλλά μετά δεν θα έβγαινε η άδεια της πολυπόθητης οικοδομής μικρό λαμόγιο ελληνάρα…
Το σάλιο σου γαργάρα και έδινες τη μιζούλα στον πολεοδόμο, στον ικατζή που σου έκανε τον έλεγχο στην επιχειρησούλα σου,
στον εφοριακό που ανακάλυψε τις δικές σου λαμογιές… Κάλλιο να πληρώσεις 10 σε αυτόν παρά 50 στο κράτος.

Πού ήσουν όταν έτρεχες στα γραφεία των βουλευτών για να τους παρακαλέσεις να βολέψουν το σπλάχνο σου,
το άχρηστο σπλάχνο σου, που δεν κατάφερε να κάνει τίποτα περισσότερο στη ζωούλα του από το να γλύφει κατουρημένες ποδιές και βρώμικους κώλους…

Πού ήσουν όταν ανταγωνιζόσουν στις συγκεντρώσεις των προβάτων (ωπ! κομμάτων ήθελα να πω),
με τους λοιπούς “συντρόφους” για το ποιος θα σηκώσει τη μεγαλύτερη σημαία…

Πού ήσουν όταν ξελαρυγγιαζόσουν λαμόγιο για το δίκαιο του λαού, πηδώντας πάνω κάτω μόλις έβλεπες φακό
για να σιγουρευτείς ότι θα σε δει ο πολιτευτής που θα σε βάλει εποχιακό, συμβασιούχο στο δήμο…
άλλος ένας στην πλάτη των υπολοίπων που θα καθαρίζει φασόλια στο οκτάωρό του
(όχι ρε!!! πλέον μπαίνεις στο φέισμπουκ, έχεις εξελιχθεί)

Πού ήσουν μικρομεγαλεπιχειρηματία όταν μαγείρευες τα δικά σου βιβλία για να πληρώσεις λιγότερα,
για να πάρεις το τέρας SUV που θα κάλυπτε τη μικροτσούτσουνη ύπαρξή σου με το μέγεθός του…

Πού ήσουν μαντάμ σουσού όταν γελούσες σαν ηλιθία στη δασκάλα του παιδιού σου, που μαλακίες έμαθε,
μαλακίες το μαθαίνει, όταν αναγνώριζες τις μαλακίες που κάνουν στο παιδί, αλλά πού να τρέχεις τώρα έχεις κι άλλες δουλειές…
Αλλωστε το παιδί θα το στείλουμε στο Λονδίνο να σπουδάσει…
εκεί θα καλυφθούν όλες οι ανεπάρκειες του δικού μας εκπαιδευτικού συστήματος…

Πού ήσουν συνδικαλιστή της πλάκας και του ελέους
όταν με τη δύναμη που σου δίνει το ότι βολεύτηκες σε μια γαμημένη δημόσια επιχείρηση,
κατέβαζες τους διακόπτες μιας ολόκληρης χώρας,
δημιουργώντας τόσα προβλήματα,
ίσα για να διαμαρτυρηθείς/εκβιάσεις για τα δικά σου μικροσυμφέροντα…

Πού ήσουν όταν το ελληνικό όνειρο έσκασε μύτη;
αγόραζες πορτοκαλιές εφημερίδες λαμόγιο και έπαιζες χρηματιστήριο λες και είναι λοτταρία…
Πού ήσουν όταν εταιρείες ανύπαρκτες, με ένα γραφειάκι 2χ3 και 1 άτομο προσωπικό,
χτύπαγαν λίμιτ απ κάθε μέρα…
Πού ήσουν όταν έπαιρνες μετοχοδάνεια και υποθήκευες τα χωραφάκια του παππού,
πιστεύοντας ότι θα γίνεις πλούσιος σε ένα μήνα (και πολύ λέω)…

Πού ήσουν όταν το χέρι σου πετάει τα σκουπίδια, δεξιά και αριστερά μέσα στο δάσος,
όταν γεμίζεις τις παραλίες αποτσίγαρα και πλαστικά ποτήρια φραπέ (όχι φραπέ ρε πια, φρέντο έλεος, πού ζεις;)
Πού ήσουν όταν το παιδί σου ουρλιάζει στο αυτί του διπλανού,
αδιαφορώντας για την ύπαρξή του (όλοι να καούν ρε, εγώ θα φάω τα κεφτεδάκια μου και είμαι μια χαρά… γκρααααααου)

Πού ήσουν όταν η χώρα σου καιγόταν απ’ άκρη σε άκρη…
πού ήσουν όταν λίγο έλειψε να χαθεί η Ολυμπία,
πήρες το τριχίλιαρο πρόβατο και έσκασες…
τουμπεκί ψιλοκομμένο… και ναι! τους ξαναψήφισες.. ξανά και ξανά και ξανά…

Πού ήσουν όταν τα ροζ πλημμύρισαν τη ζωή σου…
έσκυψες κι εσύ στην κλειδαρότρυπα αυτό έκανες..
τι είπε, τι έκανε, πήρε καλά την πίπα;
και για το πάπλωμα κουβέντα κανείς… για την ταμπακέρα σιωπή…

Όλοι βολεμένοι στον μικρόκοσμό τους.. .ποιος θα έχει την πιο μεγάλη τζιπούκλα,
την πιο γαμάτη γκόμενα, την πιο σικ γυναίκα, τα πιο όμορφα παιδιά…
τις πιο καλές σπουδές, το πιο γαμάτο σπίτι, το πιο μεγάλο τζάκι, το πιο άνετο σαλόνι,
το πιο βαθύ καναπέ, την πιο μεγάλη πλασμα(τική) τηλεόραση, το πιο σύγχρονο ηχοσύστημα…
τις πιο σικάτες διακοπές, τις πιο χλιδάτες αποδράσεις, τις πιο
γκλαμουράτες εξόδους…

Και δανειζόσουν λαμόγιο, δανειζόσουν…
όχι χρήμα… χρόνο δανειζόσουν…
Και απλά ο χρόνος τέλειωσε…
Κάποτε θα ερχόταν η ώρα… νομοτελειακό είναι….

Τώρα μη φωνάζεις λαμόγιο, απατεωνίσκε…
Αποδέξου και μη φωνάζεις…
Γιατί ΦΤΑΙΣ για ΟΛΑ…
ΕΣΥ ΦΤΑΙΣ…
ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ…

Καιρός είναι να κάνουμε μια καλή αυτοκριτική…
να πούμε εγώ φταίω και να δούμε πώς θα καθαρίσουμε
τα σκατά που ΕΜΕΙΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ…
τα σκατά που ΕΜΕΙΣ ΨΗΦΙΣΑΜΕ & ΜΑΛΛΟΝ ΘΑ ΞΑΝΑΨΗΦΙΣΟΥΜΕ γιατί είμαστε και
λίγο ΜΑΛΑΚΕΣ…

που εμείς ΑΦΗΣΑΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΠΝΙΞΟΥΝ…

Σταμάτα λοιπόν τις κορώνες,
κατέβασε τους τόνους της “δίκαιης αγανάκτησής“ σου
& σκέψου τη δική σου συμμετοχή, τα δικά σου λάθη…

ΕΛΛΗΝΑΡΑ ε ΕΛΛΗΝΑΡΑ !!!!!!!