του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
Μπράβο και πάλι μπράβο στα τολμηρά παιδιά του WikiLeaks! Χάρη σ’αυτούς τους ανιδιοτελείς υπηρέτες της ελεύθερης ενημέρωσης και στην αποκοτιά ενός χολωμένου Αμερικανού στρατιώτη, που κατάφερε να μπει στα άδυτα των αδύτων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ο κόσμος όλος μπορεί να κοιτάξει από την ιντερνετική κλειδαρότρυπα και να δει τα άπλυτα της υπερδύναμης να βγαίνουν στη φόρα. Το «αναρχικό», αυτοδιαχειριζόμενο, συνεργατικό Web 2.0- με πιο χαρακτηριστικά προϊόντα τη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia και τώρα το συνεργατικό δημοσιογραφικό δίκτυο WikiLeaks- αποδεικνύεται απείρως πιο ισχυρό, τολμηρό και ελεύθερο από τις παραδοσιακές εφημερίδες, που τυπώνονται στο χαρτί και λερώνουν τα χέρια και το μυαλό μας.
Αυτή είναι η κυρίαρχη θέση για το μέγα διεθνές σκάνδαλο των ημερών, ύστερα από τη διαρροή 250.000 τηλεγραφημάτων αμερικανικών πρεσβειών απ’ όλο τον κόσμο προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ στο παγκοσμίως διάσημο, πλέον, δίκτυο WikiLeaks και από εκεί στον διεθνή Τύπο. Μια θέση που ενισχύθηκε από τις εκδικητικές διώξεις σε βάρος του Τζούλιαν Ασάντζ, ενός Αυστραλιανού κυβερνο- ακτιβιστή που εμφανίζεται ως διευθυντής αυτής της «αναρχικής» πρωτοβουλίας, και από την «έξωση» του WikiLeaks από την Amazon και από άλλη μία εταιρεία παροχής υπηρεσιών στο Διαδίκτυο. Κάτι που ο διεθνής Τύπος απέδωσε σε πιέσεις της κυβέρνησης Ομπάμα, η οποία εμφανίζεται να δίνει απεγνωσμένη μάχη για να διασώσει το θεμέλιο κάθε διπλωματίας, τη μυστικότητα. Το γεγονός αυτό τροφοδότησε Ομηρικές διαμάχες στα διεθνή μίντια, με τους «συντηρητικούς» να υποστηρίζουν ότι προέχει η εθνική ασφάλεια και τους «προοδευτικούς» να αντιτείνουν ότι είναι δουλειά του κράτους να προστατεύει τη μυστικότητα της διπλωματίας του και του δημοσιογράφου να προσφέρει πληροφόρηση στους πολίτες.
Όσο όμως ξύνει κανείς την επιφάνεια των πραγμάτων, τόσο πολλαπλασιάζονται τα ερωτηματικά και οι αμφιβολίες γι αυτή την άκρως «ρομαντική» εκδοχή της πολύκροτης υπόθεσης. Πρώτα απ’ όλα, οι ίδιοι οι πρωταθλητές της διαφάνειας κάθε άλλο παρά διαφανείς εμφανίζονται. Πολλά θρυλούνται για τους πρωταγωνιστές και τον τρόπο συγκρότησής τους- λέγεται ότι το WikiLeaks δημιουργήθηκε το 2006 από Κινέζους αντικαθεστωτικούς, που πλαισιώθηκαν από Αμερικανούς, Ταϊβανέζους, Ευρωπαίους, Αυστραλούς και Νοτιοαφρικανούς δημοσιογράφους, πληροφορικάριους και μαθηματικούς- αλλά ελάχιστα πράγματα θεωρούνται βέβαια. Ένα από αυτά είναι ότι πρόλαβε να βραβευτεί το 2008, μόλις δύο χρόνια αφ’ ότου βγήκε στον αέρα, από το περιοδικό- ναυαρχίδα του νεοφιλελευθερισμού, τον Economist, ενώ ένα λίγο αργότερα ήρθε νέα βράβευση, από τη Διεθνή Αμνηστία.
You must be logged in to post a comment.