Η 10η Οκτωβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας, μας υπενθυμίζει ότι η ευεξία του νου είναι εξίσου σημαντική με τη σωματική μας υγεία. Φέτος, ας δώσουμε φως σε ένα από τα πιο παρεξηγημένα και δυναμικά συναισθήματα: τον θυμό, χρησιμοποιώντας το «Φανάρι του Θυμού» ως οδηγό.
Όπως ακριβώς ο σηματοδότης ρυθμίζει την κίνηση, έτσι και τα τρία χρώματα του φαναριού μπορούν να μας βοηθήσουν να διαχειριστούμε τον θυμό μας, μετατρέποντάς τον από μια καταστροφική δύναμη σε πηγή αυτογνωσίας και δράσης.
Οι μαθητές του Δ1΄,δημιουργήσαμε το «Φανάρι του Θυμού» – ένα βιωματικό εργαλείο που μας βοήθησε να κατανοήσουμε πώς να αντιδρούμε όταν νιώθουμε έντονα συναισθήματα, ιδιαίτερα τον θυμό.
🔴 ΚΟΚΚΙΝΟ: ΣΤΑΜΑΤΑ! (Stop!)
Όταν νιώθουμε την ένταση να ανεβαίνει, το σώμα μας στέλνει σήμα κινδύνου. Το κόκκινο φως σημαίνει: Σταμάτα! Πάρε μια βαθιά ανάσα. Μην αντιδράς αυτόματα. Αναγνώρισε το συναίσθημα. Μόνο αν σταματήσεις τη φόρα, μπορείς να αποτρέψεις την έκρηξη ή την καταπίεση που βλάπτει.
🟡 ΚΙΤΡΙΝΟ: ΣΚΕΨΟΥ! (Think!)
Το κίτρινο φως είναι η προειδοποίηση. Σκέψου! Τι προκάλεσε τον θυμό; Τι είναι αυτό που πραγματικά με ενοχλεί; Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να το δω; Αυτή είναι η στιγμή να αναζητήσεις εναλλακτικές λύσεις και να θέσεις έναν θετικό στόχο. Ο θυμός είναι μήνυμα, όχι εντολή για επίθεση.
🟢 ΠΡΑΣΙΝΟ: ΔΡΑΣΕ! (Go!)
Το πράσινο φως σημαίνει Δράσε! Επέλεξε τον πιο εποικοδομητικό τρόπο για να εκφράσεις την ανάγκη σου. Αυτό μπορεί να είναι: να μιλήσεις ήρεμα για το πρόβλημα, να αποστασιοποιηθείς για λίγο, να γυμναστείς ή να κάνεις μια δημιουργική δραστηριότητα. Δράσε υπεύθυνα και με σεβασμό στον εαυτό σου και τους άλλους.
Σε αυτή την Παγκόσμια Ημέρα, ας θυμηθούμε: Η καλή ψυχική υγεία δεν σημαίνει απουσία δύσκολων συναισθημάτων, αλλά την ικανότητα να τα αναγνωρίζουμε και να τα διαχειριζόμαστε αποτελεσματικά.
Μάθε να ρυθμίζεις το δικό σου φανάρι. Είναι το πρώτο βήμα για ένα πιο ήρεμο και ισορροπημένο “ταξίδι” στη ζωή. Εάν δυσκολεύεστε να διαχειριστείτε τον θυμό σας ή άλλα έντονα συναισθήματα, ζητήστε υποστήριξη από έναν ειδικό ψυχικής υγείας.
Σήμερα είναι η Ημέρα των Ζώων και είναι μια πολύ σημαντική μέρα για εμένα και τους φίλους μου! Γιατί; Επειδή τα ζώα είναι οι καλύτεροι φίλοι μας και πρέπει να τα προσέχουμε.
Έχω ένα σκυλάκι που λέγεται “Μπισκότο” και είναι σαν αδερφάκι μου. Παίζουμε κάθε μέρα στην αυλή, μου φέρνει την μπάλα και με γλείφει στο πρόσωπο όταν είμαι στεναχωρημένος. Τα ζώα μας δίνουν τόση αγάπη και δεν ζητούν τίποτα πίσω, μόνο να είμαστε καλοί μαζί τους.
Στο σχολείο μάθαμε ότι πολλά ζώα υποφέρουν. Κάποια δεν έχουν σπίτι, κάποια τα κακοποιούν και κάποια άλλα κινδυνεύουν να εξαφανιστούν από τον πλανήτη μας. Αυτό με στεναχωρεί πολύ. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να θυμόμαστε την Ημέρα των Ζώων. Είναι μια υπενθύμιση ότι πρέπει να είμαστε ευγενικοί με όλα τα πλάσματα, μικρά και μεγάλα.
Μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα για να βοηθήσουμε. Να ταΐζουμε τα αδέσποτα γατάκια της γειτονιάς, να μην πετάμε σκουπίδιαστη φύση για να μην κινδυνεύουν τα ζώα, και να λέμε στους μεγάλους να μην εγκαταλείπουν τα κατοικίδιά τους. Ακόμα και ένα μικρό πράγμα μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά.
Φανταστείτε έναν κόσμο χωρίς πουλιά να κελαηδούν, χωρίς πεταλούδες να πετούν, χωρίς σκυλάκια να παίζουν. Θα ήταν πολύ βαρετός! Γι’ αυτό ας αγαπήσουμε και ας προστατεύσουμε όλα τα ζώα. Είναι ένα δώρο για εμάς και για τον πλανήτη.
Ακόμη μία Ετικέτα Ποιότητας από το eTwinning,για το σχολείο μας.Αυτή τη φορά , για το έργο :”Golden Compass”.
Αντικείμενο αυτού του έργου ήταν η δημιουργία μιας συνεταιριστικής μηνιαίας εφημερίδας από μαθητές δημοτικού σχολείου, που φοιτούν σε σχολεία σε όλη την Ευρώπη. Το θέμα της εφημερίδας αφορούσε τα ενδιαφέροντα των παιδιών και τις δράσεις τους στην περιοχή που ζουν, στοχεύοντας μέσω αυτού στη δημιουργία ενός βιώσιμου σχολείου συνεργατικής μάθησης και ένταξης.
Αυτή η αναγνώριση αποδεικνύει τον αφοσιωμένο και δημιουργικό χαρακτήρα της ομάδας μας και την ποιότητα του έργου μας.
Aντιπροσωπεύει επίσης τη συνεργασία, την καινοτομία και την ποιότητα που έχουμε επιδείξει στο πλαίσιο του eTwinning.
Ήταν μεγάλη η χαρά μας να συνεργαστούμε με εκπαιδευτικούς και μαθητές από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.
Πολλά συγχαρητήρια στους μαθητές μου της Δ1΄τάξης και σε ολόκληρη την ομάδα μας για την αφοσίωση και την εργασία που καταβάλαμε προκειμένου να το πραγματοποιήσουμε.
Συνεχίζουμε να προσπαθούμε για την ανάπτυξη και τη βελτίωση της εκπαίδευσης στην κοινότητά μας!
Σήμερα, 5 Ιουνίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος! Μια ημέρα αφιερωμένη στην ευαισθητοποίηση και την κινητοποίηση για την προστασία του πλανήτη μας.
Εμείς, στην προσπάθειά μας να τιμήσουμε αυτή την ξεχωριστή ημέρα, συμμετέχουμε σε μια ομαδική εργασία με σκοπό τη συγγραφή ενός θεατρικού έργου. Μέσα από τις λέξεις και τις ιστορίες, φιλοδοξούμε να αναδείξουμε τη σημασία της περιβαλλοντικής προστασίας και να εμπνεύσουμε όλους να γίνουν μέρος της λύσης.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, δημιουργούμε θεατρικά έργα αφιερωμένα στο περιβάλλον. Το θέατρο, ως καθρέφτης της κοινωνίας, έχει τη δύναμη να θίγει σημαντικά ζητήματα, να προβληματίζει και να συγκινεί.Το θεατρικό μας…..Μια ομαδική εργασία για την ημερα περιβάλλοντος…..
“Ο Κάδος της Ελπίδας”
Τίτλος: Ο Κάδος της Ελπίδας
Χαρακτήρες:
Παλιόχαρτο
Πλαστικό Μπουκάλι
Γυάλινο Βάζο
Κουτί Αναψυκτικού
Αφηγητής/Αφηγήτρια
Σκηνικά:
Ένας μεγάλος, χρωματιστός κάδος ανακύκλωσης από χαρτόκουτα. Μέσα στον κάδο βρίσκονται οι “χαρακτήρες” μας.
Κοστούμια:
Οι χαρακτήρες μπορούν απλά ρούχα καιέχουν κολλημένο πάνω τους ένα ταμπελάκι με το όνομά τους και την εικόνα του αντικειμένου που υποδύονται.
Το Θεατρικό Έργο
(Η αυλαία ανοίγει. Ο κάδος ανακύκλωσης βρίσκεται στο κέντρο της σκηνής. Μέσα του είναι το Παλιόχαρτο, το Πλαστικό Μπουκάλι, το Γυάλινο Βάζο και το Κουτί Αναψυκτικού.)
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Κάθε μέρα, σε κάθε σπίτι, συμβαίνει κάτι μαγικό. Κάτι που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο μας. Όχι, δεν μιλάμε για νεράιδες ή ξωτικά, αλλά για κάτι πολύ πιο δυνατό: την ανακύκλωση! Ας δούμε τι συμβαίνει μέσα σε έναν κάδο ανακύκλωσης, λίγο πριν έρθει το απορριμματοφόρο…
(Το Παλιόχαρτο αναστενάζει.)
ΠΑΛΙΟΧΑΡΤΟ: Αχ, πάλι εδώ! Τσαλακωμένο, γραμμένο… Ποιος να με θέλει τώρα; Από όμορφη εφημερίδα, κατάληξα σκουπίδι.
ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ: (Χαμογελώντας πλατιά) Μα τι λες, φίλε Παλιόχαρτο; Δεν είμαστε σκουπίδια! Είμαστε ανακυκλώσιμα! Σύντομα θα μεταμορφωθούμε σε κάτι καινούργιο! Μπορεί να γίνω καινούργιο μπουκάλι, ή ακόμα και ένα ωραίο φλις!
ΓΥΑΛΙΝΟ ΒΑΖΟ: (Ήρεμα) Το Πλαστικό Μπουκάλι έχει δίκιο. Εγώ, για παράδειγμα, έχω υπάρξει πολλά πράγματα στη ζωή μου. Άλλοτε βάζο για μαρμελάδα, άλλοτε για τουρσί… Και ξέρω πως σύντομα θα γίνω πάλι κάτι χρήσιμο. Η ανακύκλωση είναι το ταξίδι μας προς μια νέα ζωή.
ΚΟΥΤΙ ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΟΥ: (Νευρικά) Νέα ζωή, λες; Εγώ ακούω για μεγάλες μηχανές, για λιωμένα μέταλλα… Μήπως θα πονέσουμε; Θα γίνουμε… άμορφη μάζα;
ΠΑΛΙΟΧΑΡΤΟ: Ναι, αυτό φοβάμαι κι εγώ! Μήπως μας πετάξουν κάπου μακριά, όπου κανείς δε μας χρειάζεται;
ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ: Όχι, όχι! Ο κάδος ανακύκλωσης είναι η πύλη μας! Μας περιμένει ένα ταξίδι στο εργοστάσιο, όπου θα μας καθαρίσουν, θα μας λιώσουν και θα μας ξαναδώσουν μορφή. Σκεφτείτε πόσο σημαντικό είναι αυτό!
ΓΥΑΛΙΝΟ ΒΑΖΟ: Ακριβώς. Αντί να καταλήξουμε στη χωματερή και να μολύνουμε το έδαφος και το νερό, γινόμαστε μέρος της λύσης. Κάθε φορά που κάποιος μας ρίχνει στον σωστό κάδο, προσφέρει ένα μικρό δώρο στον πλανήτη.
ΚΟΥΤΙ ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΟΥ: Δηλαδή… είμαστε ήρωες;
ΠΛΑΣΤΙΚΟ ΜΠΟΥΚΑΛΙ: Φυσικά και είμαστε! Κάθε ανακυκλώσιμο αντικείμενο είναι ένας μικρός ήρωας. Και όλοι μαζί, όταν ανακυκλώνουμε σωστά, κάνουμε κάτι τεράστιο για το περιβάλλον! Σκεφτείτε πόσοι πόροι εξοικονομούνται, πόση ενέργεια γλιτώνουμε!
ΠΑΛΙΟΧΑΡΤΟ: (Το πρόσωπό του φωτίζεται) Δηλαδή, εγώ, ένα ταπεινό παλιόχαρτο, μπορώ να γίνω ένα καινούργιο τετράδιο, ή ακόμα και ένα βιβλίο;
ΓΥΑΛΙΝΟ ΒΑΖΟ: Ακριβώς! Η δύναμη της ανακύκλωσης είναι ατελείωτη.
(Ακούγεται ο ήχος ενός απορριμματοφόρου που πλησιάζει.)
ΚΟΥΤΙ ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΟΥ: (Ενθουσιασμένο, όχι πια νευρικό) Έρχονται! Το ταξίδι μας ξεκινά!
ΓΥΑΛΙΝΟ ΒΑΖΟ: Μη ξεχνάτε: Ο πλανήτης μας χρειάζεται!
(Τα “σκουπίδια” στέκονται όρθια, γεμάτα ενθουσιασμό, καθώς ο ήχος του απορριμματοφόρου γίνεται πιο δυνατός.)
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: Και έτσι, από έναν απλό κάδο ανακύκλωσης, ξεκινάει ένα ταξίδι που σώζει δάση, εξοικονομεί ενέργεια και προστατεύει τον πλανήτη μας. Θυμηθείτε: η ανακύκλωση δεν είναι απλά μια πράξη, είναι μια στάση ζωής! Κάθε μέρα είναι Ημέρα Περιβάλλοντος, αν ανακυκλώνουμε σωστά!
Κι ένα τραγουδάκι από εμάς για το περιβάλλον με πολλά αγάπη …..
Το Τραγούδι του Κάδου
Σήμερα είναι μέρα ξεχωριστή, Ημέρα του περιβάλλοντος, ωραία, ζεστή! Κοιτάξτε γύρω, τι συμβαίνει εδώ; Σκουπίδια πολλά, δεν είναι κι ωραίο αυτό!
Στον κάδο ανακύκλωσης, όλα πάνε μέσα, Γυαλί, χαρτί, πλαστικό, μην τα αφήνεις πέρα! Το περιβάλλον αγαπάμε, το κρατάμε καθαρό, Έλα κι εσύ μαζί μας, χέρι-χέρι, κι εμπρός!
Μια μπαταρία, μια εφημερίδα παλιά, Ένα μπουκάλι άδειο, χωρίς καπάκια πια. Όλα στον κάδο, με χρώμα διαφορετικό, Για να γίνουν καινούργια, να μην πάει χαμένο!
Στον κάδο ανακύκλωσης, όλα πάνε μέσα, Γυαλί, χαρτί, πλαστικό, μην τα αφήνεις πέρα! Το περιβάλλον αγαπάμε, το κρατάμε καθαρό, Έλα κι εσύ μαζί μας, χέρι-χέρι, κι εμπρός!
Από μικροί μαθαίνουμε, πως πρέπει να προσέχουμε, Τη Γη μας την όμορφη, ποτέ να μην αφήνουμε, Βρώμικη, χαλασμένη, θλιμμένη να τη δούμε, Το μέλλον είναι στα χέρια μας, να το χτίσουμε!
Στον κάδο ανακύκλωσης, όλα πάνε μέσα, Γυαλί, χαρτί, πλαστικό, μην τα αφήνεις πέρα! Το περιβάλλον αγαπάμε, το κρατάμε καθαρό, Έλα κι εσύ μαζί μας, χέρι-χέρι, κι εμπρός!
Είμαστε τα παιδιά, που φροντίζουμε πολύ, Για ένα κόσμο καλύτερο, γεμάτο ζωή! Ανακυκλώνουμε! Ανακυκλώνουμε! Τον πλανήτη μας σώζουμε!
Οι μαθητές της Γ΄τάξης, συμμετείχαν στο 10ο Μαθητικό Συνέδριο που διοργανώθηκε από την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση Λάρισας και παρουσίασαν εργασίες σχετικά με το περιβάλλον που δημιούργησαν στο πρόγραμμα eTwinning.
Το eTwinning είναι μια πλατφόρμα που διευκολύνει τη συνεργασία μεταξύ σχολείων σε όλη την Ευρώπη μέσω της τεχνολογίας. Επιτρέπει στους μαθητές να συνεργάζονται μεταξύ τους, να μοιράζονται ιδέες, να ανταλλάσσουν πληροφορίες και να αναπτύσσουν διάφορες δεξιότητες, όπως η επικοινωνία και η συνεργασία μεταξύ ομάδων μαθητών από διαφορετικές χώρες, η ικανότητα να χρησιμοποιούν τις τεχνολογίες της πληροφορίας και της επικοινωνίας, η ευαισθητοποίηση για τα περιβαλλοντικά ζητήματα και η ικανότητα να προτείνουν και να υλοποιήσουν βελτιώσεις για το περιβάλλον.
Με την παρουσίαση των εργασιών τους, οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να μοιραστούν τις ιδέες και τις προτάσεις τους για την προστασία του περιβάλλοντος αλλά και να μάθουν από τις εργασίες συνομηλίκων τους από άλλα σχολεία που συμμετείχαν!
Η συμμετοχή στο μαθητικό συνέδριο και η παρουσίαση εργασιών ανέπτυξε το αίσθημα ευθύνης και τις δεξιότητες οργάνωσης και παρουσίασης, ενίσχυσε την αυτοπεποίθηση και τις δεξιότητες δημόσιου λόγου των μαθητών, καθώς θα έπρεπε να παρουσιάσουν τις ιδέες και τα ευρήματά τους μπροστά σε κοινό.
Ήταν μια μοναδική εμπειρία!
Συγχαρητήρια στους μαθητές μας καθώς και σε όλους τους μικρούς σύνεδρους που συμμετείχαν στο φετινό συνέδριο!!!
Η κ. Τρελλοπούλου Αμαλία, παιδίατρος της 11ης Τ.ΟΜ.Υ Φιλιππούπολης Λάρισας , 5ης ΥΠΕ Θεσσαλίας και Στερεάς Ελλάδας πραγματοποίησε πρόγραμμα πρόληψης, εγκεκριμένο από το ΥΠΑΙΘ με θέμα “ΓΝΩΡΙΖΩ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ” , στους μαθητές της ΣΤ΄τάξης.
Το να γνωρίζουν τα παιδιά το σώμα τους είναι πολύ σημαντικό για την υγεία και την ευεξία τους. Με την κατάλληλη γνώση του σώματός τους, μπορείτε να ανιχνευτούν πρόωρα προβλήματα υγείας και να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα πρόληψης και αγωγής.
Στις 22 Απριλίου κάθε χρόνο γιορτάζεται η «Ημέρα της Γης», με στόχο την κινητοποίηση ανθρώπων, κυβερνήσεων, επιχειρήσεων και οργανισμών για έναν πλανήτη καθαρό. Η έμπνευση του θεσμού αποδίδεται στον ακτιβιστή Τζον ΜακΚόννελλ το 1969 σε ένα Συνέδριο της UNESCO στο Σαν Φρανσίσκο. Εκδηλώσεις έλαβαν χώρα για πρώτη φορά στο Σαν Φρανσίσκο και άλλες πόλεις στις 21 Μαρτίου 1970, ημέρα της εαρινής ισημερίας στο Βόρειο Ημισφαίριο. Ωστόσο, τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν τις 22 Απριλίου 2009 ως «Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης» την 22η Απριλίου, η οποία θα υφίσταται και θα γιορτάζεται σύμφωνα με τον προγραμματισμό του Ο.Η.Ε. τουλάχιστον μέχρι το 2025.
53 χρόνια έχουν περάσει από τη μέρα που γιορτάστηκε για πρώτη φορά τότε από 20 εκατομμύρια Αμερικανούς, σηματοδοτώντας τη αφετηρία του περιβαλλοντικού κινήματος. Ωστόσο, με τα χρόνια, η «Ημέρα της Γης» ξεφεύγει από το αμερικάνικο πλαίσιο, όπου αποδεικνύεται αρκετά δημοφιλής, και εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο.
Περιβαλλοντικές οργανώσεις σε όλον τον πλανήτη οργανώνουν στις 22 Απριλίου, εκδηλώσεις, για να διαδώσουν το μήνυμα ότι η Γη κινδυνεύει με αργό θάνατο. Ο εορτασμός συντονίζεται παγκοσμίως από το Δίκτυο Ημέρας της Γης (Earth Day Network) και εορτάζεται σε περισσότερες από 193 χώρες .
Σήμερα, περισσότεροι από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλη τη Γη συμμετέχουν κάθε χρόνο στους εορτασμούς της Παγκόσμιας Ημέρας Γης στις 22 Απριλίου.
Τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν τις 22 Απριλίου ως «Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης», μόλις το 2009, μετά από πρωτοβουλία του προέδρου της Βολιβίας Ίβο Μοράλες.
Στόχος της Παγκόσμιας Ημέρας της Γης 2021 είναι η κινητοποίηση και ευαισθητοποίηση πολιτών, κυβερνήσεων, επιχειρήσεων, για έναν καθαρό και πιο υγιή πλανήτη. Με αυτό τον τρόπο οι άνθρωποι στέλνουν το μήνυμα στις κυβερνήσεις και στους συνανθρώπους τους ότι η μάχη υπέρ του περιβάλλοντος είναι αναγκαία, καθώς το μέλλον της Γης συνδέεται με το μέλλον της ανθρωπότητας.
Ωστόσο, η μέρα αυτή δεν είναι μόνο αφορμή εορτασμών, αλλά πλέον κυρίως ευαισθητοποίησης. Κι αυτό διότι πλέον τα χρονικά όρια στενεύουν…
Οι κίνδυνοι της υπερθέρμανσης του πλανήτη δεν αφορούν μόνο σε εμάς, αλλά απειλούν άμεσα πολλά είδη φυτών και φυσικά ζώων, τα οποία ήδη εξαφανίζονται με ταχύτατους ρυθμούς. Θέλοντας να εστιάσει κάπου άλλου εκτός από τα ανησυχητικά νούμερα της εξαφάνισης και των φαινομένων, το Pew Research Center διεξήγαγε μια έρευνα για να προσδιορίσει τη στάση και τις ανησυχίες των κατοίκων της γης σε σχέση με την υπερθέρμανση του πλανήτη και τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής.
γη 1
Η Μητέρα Γη μας προτρέπει ξεκάθαρα σε άμεση δράση. Η φύση υποφέρει. Οι ωκεανοί γεμίζουν με πλαστικό και γίνονται πιο όξινοι. Η υπερβολική ζέστη, οι πυρκαγιές και οι πλημμύρες έχουν επηρεάσει εκατομμύρια ανθρώπους. Ακόμη και αυτές τις μέρες, εξακολουθούμε να προσπαθούμε να συνέλθουμε, ύστερα από τον COVID-19, μια παγκόσμια πανδημία υγείας, η οποία συνδέεται με την υγεία του οικοσυστήματος μας. Η κλιματική αλλαγή, οι ανθρωπογενείς αλλαγές στη φύση καθώς και εγκλήματα που διαταράσσουν τη βιοποικιλότητα, όπως η αποψίλωση των δασών, η αλλαγή χρήσης γης, η εσφαλμένη εντατικοποίηση της γεωργίας και της κτηνοτροφίας ή το αυξανόμενο παράνομο εμπόριο άγριας ζωής, μπορούν να επιταχύνουν την ταχύτητα της καταστροφής του πλανήτη.
ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΓΗΣ / εκπαιδευτικό υλικό
Ποια είναι όμως τα πιο σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα
που αντιμετωπίζει η Γη;
Η αλήθεια είναι πως η Γη έχει πολλά “ανοιχτά μέτωπα”, καθώς δεν είναι μόνο ένα το πρόβλημα που αντιμετωπίζει φέρνοντας επιπτώσεις ακόμη και στην καθημερινότητά μας. Ενδεικτικά αναφέρονται παρακάτω μερικά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το περιβάλλον:
Το φαινόμενο του θερμοκηπίου
Η τρύπα του όζοντος
Η ατμοσφαιρική ρύπανση
Η ρύπανση των υδάτων
Η καταστροφή των δασών
Τα απόβλητα
Η μείωση της βιοποικιλόητητας
Τα απειλούμενα προς εξαφάνιση είδη
Τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα
Η όξινη βροχή
Το φωτοχημικό νέφος
Η παγκόσμια θέρμανση
Η κλιματική αλλαγή
Η πλανητική σκίαση
Earth Day
Διαβάστε παρακάτω κάποια λόγια «φόρο τιμής» για τη Γη:
1. «Κοίταξε βαθιά στη φύση και τότε, θα καταλάβεις τα πάντα καλύτερα» Albert Einstein
2. «Προάστια ονομάζεται το μέρος, που οι μπουλντόζες ξεριζώνουν τα δέντρα και μετά, δίνουν το όνομά τους σε έναν δρόμο» Bill Vaughan
3. «Έχουμε γνωρίσει τον εχθρό κι αυτός είμαστε εμείς» Walt Kelly
4. «Μόνο όταν το τελευταίο δέντρο πεθάνει, ο τελευταίος ποταμός δηλητηριαστεί, το τελευταίο ψάρι πιαστεί, θα καταλάβουμε, ότι δεν μπορούμε να τραφούμε με λεφτά» Cree Indian proverb
5. «Πιστεύω στον Θεό, μόνο που τον ονομάζω Φύση» Frank Lloyd Wright
6. «Η γεωργία φαίνεται εύκολη δουλειά, όταν άροτρό σου είναι ένα μολύβι κι όταν βρίσκεται μίλια μακριά από τα χωράφια» Dwight D. Eisenhower
7. «Σε κάθε περίπατο με τη φύση, καθένας παίρνει πολύ περισσότερα από όσα έψαχνε» John Muir
8. «Η Γη είναι το μόνο, που όλοι έχουμε κοινό» Wendell Berry
9. «Αυτό είναι το θέμα με τη Μητέρα Φύση, δεν την ενδιαφέρει σε ποια οικονομική τάξη ανήκεις» Whoopi Goldberg
10. «Σήμερα ψήλωσα, επειδή περπάτησα με τα δέντρα» Karle Wilson Baker
Τι είναι οι περιβαλλοντικοί πρόσφυγες;
Στο πλαίσιο της συγκεκριμένης Παγκόσμιας Ημέρας αξίζει να αναφερθούμε στους περιβαλλοντικούς πρόσφυγες. Ο συγκεκριμένος όρος εμφανίστηκε το 1985 και διατυπώθηκε από τον El-Hinnawi στο πλαίσιο μίας έκθεσης του Περιβαλλοντικού Προγράμματος των Ηνωμένων Έθνών (UNEP). Ο ίδιος όρισε τους περιβαλλοντικούς ανθρώπους ως αυτούς «που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την παραδοσιακή τους κατοικία, προσωρινά ή μόνιμα, εξαιτίας μιας σημειούμενης περιβαλλοντικής διατάραξης (φυσικής ή/και προκαλούμενης από τον άνθρωπο), η οποία θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξή τους ή/και έχει σοβαρές επιπτώσεις στην ποιότητα ζωής τους».
Έτσι, προσπάθησε να αποδώσει τα χαρακτηριστικά ενός πρόσφυγα, ο οποίος εγκαταλείπει την πατρίδα του λόγω άλλων αιτιών (π.χ. πόλεμος), στους ανθρώπους που φεύγουν από την πατρίδα τους, επειδή τους αναγκάζουν ουσιαστικά προβλήματα που σχετίζονται με περιβαλλοντικά ζητήματα.
Τότε, η UNEP χώρισε τους περιβαλλοντικούς πρόσφυγες σε 3 κατηγορίες.
Η πρώτη κατηγορία περιλαμβάνει τους ανθρώπους που μετατοπίζονται προσωρινά εξαιτίας μίας προσωρινής περιβαλλοντικής πίεσης (π.χ. πλημμύρες, ξηρασίες).
Η δεύτερη περιέχει όλους, όσοι μετατοπίζονται μόνιμα από μία περιοχή μέσα στα όρια της χώρας τους εξαιτίας μίας μόνιμης περιβαλλοντικής διατάραξης (π.χ. κατασκευή φραγμάτων, ορυχείων).
Η τρίτη περιλαμβάνει εκείνα τα άτομα ή ομάδες που εγκαθίστανται κάπου αλλού προσωρινά ή μόνιμα, εξαιτίας μίας σταδιακής υποβάθμισης του περιβάλλοντος, (π.χ. ερημοποίηση, άνοδος θαλάσσιας στάθμης). Επίσης, συμπεριλαμβάνει ανθρώπους που μετακινούνται λόγω ανθρωπογενών καταστροφών (π.χ. Τσερνόμπιλ) και σε μία συμπληρωματική, αλλά μικρότερη κατηγορία, περιέλαβε τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν να μετατοπιστούν λόγω της καταστροφής που προκλήθηκε από κάποια πολεμική σύγκρουση (Εl-Hinnawi 1985).
Οι αιτίες που “γεννούν” περιβαλλοντικούς πρόσφυγες ανάγονται σε τρία είδη περιβαλλοντικών αλλαγών:
τις καταστροφές
τις υποβαθμίσεις
τις απαλλοτριώσεις
Ενδεικτικά θα αναφέρουμε μερικά παραδείγματα ανθρώπων που υπάγονται στην κατηγορία των περιβαλλοντικών προσφύγων. Πιο συγκεκριμένα, σε αυτή την κατηγορία ανήκουν, δυστυχώς, οι άνθρωποι που έμειναν άστεγοι λόγω της πλημμύρας του Indus ποταμού στην πόλη Sukkurτου Πακιστάν, αλλά και όσοι αναγκάστηκαν να αλλάξουν τόπο κατοικίας μετά το καταστροφικό χτύπημα του τυφώνα Κατρίνα στο Waveland των Η.Π.Α. Φυσικά, αυτά είναι 2 από τα πολλά παραδείγματα, τα οποία μάλλον θα αυξηθούν, αν οι κυβερνήσεις παγκοσμίως δε λάβουν αυστηρότερα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος.
Δείτε το εντυπωσιακό timelapse του Google Earth για το πώς άλλαξε ο πλανήτης μας τα τελευταία 37 χρόνια.
Με το κορυφαίο ψηφιακό εργαλείο Timelapse, το Google Earth παρουσιάζει τον πλανήτη Γη όχι μόνο όπως είναι σήμερα, αλλά και πώς άλλαξε κατά την πάροδο των τελευταίων 37 ετών.
Με εικόνες από τη NASA και τη Google, βλέπουμε στο παρακάτω βίντεο πόσο έχουν αλλάξει τοπία σε πόλεις, αλλά και σε θάλασσες και δάση. Σύμφωνα με τη Google, “πολλοί αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής ως κάτι αόριστο και μακρινό, όπως το λιώσιμο των πάγων και η συρρίκνωση των παγετώνων.
Στο σύντομο βίντεο που ακολουθεί, ο χρήστης μπορεί να δει τις υπερ-κατασκευές στο Ντουμπάι να αναδύονται μέσα από τη θάλασσα ή τον παγετώνα Κολούμπια στην Αλάσκα να λιώνει και να εξαφανίζεται.
Όμως, με το Timelapse στο Google Earth έχουμε μια πιο καθαρή εικόνα του μεταβαλλόμενου πλανήτη μας -μια εικόνα που δείχνει όχι μόνο τα προβλήματα, αλλά και τις λύσεις, καθώς και την μαγευτική ομορφιά των φυσικών φαινομένων σε βάθος δεκαετιών”.
Σημειώνουμε ότι για τη λειτουργία Timelapse, χρειάστηκε να ενσωματωθούν 24 εκατομμύρια δορυφορικές φωτογραφίες, από τα τελευταία 37 χρόνια, προκειμένου να δημιουργηθεί μια διαδραστική εμπειρία τεσσάρων διαστάσεων.
Το timelapse, εκτός από τη δυνατότητα εστίασης σε οποιοδήποτε σημείο της Γης, εστιάζει σε συγκεκριμένες “ιστορίες”, οι οποίες χωρίζονται σε 5 ενότητες: Τα δάση αλλάζουν, Εύθραυστη Ομορφιά, Ενεργειακές Πηγές, Θέρμανση του Πλανήτη και Αστική Εξάπλωση.
Η πρόσβαση στο timelapse είναι πολύ απλή, αφού γίνεται είτε μέσω της ειδικής εφαρμογής για φορητές συσκευές, είτε μέσω της ιστοσελίδας του Google Earth.
Η Ρεμπέκα Μουρ, διευθύντρια των Google Earth και Earth Engine & Outreach εξηγεί:
“Τα τελευταία 15 χρόνια, δισεκατομμύρια άνθρωποι έχουν στραφεί στο Google Earth για να απολαύσουν συναρπαστικές όψεις του πλανήτη μας από αμέτρητες διαφορετικές γωνίες. Έτσι, μπορεί κι εσείς να έχετε βρεθεί κάποια στιγμή στην κορυφή του Έβερεστ ή να έχετε πετάξει πάνω από την πόλη όπου γεννηθήκατε. Γιατί, από τότε που παρουσιάσαμε το Google Earth, εστιάζουμε στη δημιουργία ενός τρισδιάστατου αντίγραφου του κόσμου, που αντικατοπτρίζει τον πλανήτη μας με μοναδική λεπτομέρεια, τονίζοντας τα στοιχεία του που μας προτρέπουν να δημιουργήσουμε μια θετική αλλαγή.”
Μια σύντομη ιστορία του κόσμου μας
Κοιτώντας τον ουρανό, έχεις ποτέ αναρωτηθεί πώς φτάσαμε εδώ στο σήμερα; Τι και γιατί συνέβη, ώστε να υπάρχουμε;
Ο ιστορικός David Christian σε ένα TED talk του, καταφέρνει να μας απαντήσει το μεγάλο αυτό ερώτημα σε λιγότερο από δεκαοκτώ λεπτά.
Φαντάσου τη Γη μας. Μια σφαίρα που, μέσα στο συγκριτικά μικρό της σύστημα, μας φιλοξενεί. Η επιστήμη μάς λέει πως η σφαίρα μας, όπως και οτιδήποτε άλλο γνωρίζουμε πως υπάρχει, κυριαρχείται από τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, ή αλλιώς τον νόμο της εντροπίας. Αυτός, με πολύ απλά λόγια εκφράζει πως η γενική τάση των πάντων είναι η μετάβαση από την τάξη και την δομή, στην έλλειψή τους. Δηλαδή, το σύμπαν ακολουθεί μια πορεία συνεχώς αυξανόμενης αταξίας και αποδιοργάνωσης, όχι το αντίθετο.
Με μια γρήγορη ματιά τριγύρω μας ωστόσο, μόνο τυχαία δεν μοιάζουν τα πράγματα. Οτιδήποτε γνωρίζουμε και δημιουργούμε είναι κάθε φορά χωρίς προηγούμενο συγκλονιστικά περίπλοκο. Αρκεί να αναλογιστούμε πως στην σφαίρα μας συνυπάρχουμε πάνω από επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι, που ταξιδεύουν, δικτυώνονται και εμπορεύονται ακατάπαυστα. Η εικόνα αυτή από μόνη της πλέκει έναν άκρως περίτεχνο ιστό από συνδέσεις και κινήσεις. Πώς όμως το εντροπικό αυτό σύμπαν καταφέρνει να δημιουργεί περιπλοκότητα; Η απάντηση είναι πώς υπάρχει η δυνατότητα του περίπλοκου˙ είναι όμως αφάνταστα δύσκολη στο να επιτευχθεί. Η πολυπλοκότητα λοιπόν, μπορεί να ευδοκιμήσει πιθανολογικά μόνο σε πολύ αυστηρά ορισμένες συνθήκες. Όταν αυτές εμφανιστούν βέβαια, δίνεται έδαφος για την δημιουργία περεταίρω περιπλοκότητας, κάθε στάδιο της οποίας φέρνει κάτι εντελώς νέο, σαν από το πουθενά στο σύμπαν μας. Κάθε κατώφλι πολυπλοκότητας, ανεβάζει την πιθανολογική δυσκολία του, κάνοντάς την πιο εύθραυστη και ευάλωτη. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Στην αρχή:
Όλα αρχίζουν κάπου στα 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια πριν, όταν ξαφνικά από το τίποτα υπήρξαν τα πάντα. Το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας αρχίζει δικαίως με την μεγάλη έκρηξη, όπου από το πρώτο δευτερόλεπτο κιόλας διαχύθηκε με ασύλληπτη ταχύτητα, ενέργεια σε μορφή ηλεκτρομαγνητισμού και βαρύτητας. Τα τελευταία αποτέλεσαν την πρώτη ύλη για σωματίδια όπως τα πρωτόνια και τα ηλεκτρόνια. Αν μπορούσαμε να δούμε το τότε σύμπαν, θα αντικρίζαμε ένα μεγάλο, απλό και αχανές σύννεφο από υδρογόνο και ήλιο, έναν κοσμικό χυλό χωρίς δομή. Οι απειροελάχιστες αλλαγές θερμοκρασίας ανά περιοχές στο σύννεφο αυτό, ήταν η αφορμή για την μετάβαση στο δεύτερο κατώφλι πολυπλοκότητας, περίπου διακόσια εκατομμύρια χρόνια αργότερα.
Τι συνέβη λοιπόν; Η βαρύτητα άρχισε να συσσωρεύεται και διέσπασε το ενιαίο νέφος σε δισεκατομμύρια μικρότερα. Αυτά, το καθένα με την σειρά τους, ανέβασαν θερμοκρασίες στον πυρήνα τους από την συμπύκνωση βαρύτητας, με αποτέλεσμα να εκτονώσουν ενέργεια μέχρι που ΜΠΑΜ! Και έτσι δημιουργήθηκαν τα αστέρια. Αστέρια που εμφανίστηκαν ξαφνικά και παντού στο σύμπαν, κάνοντάς το πολύ πιο περίπλοκο.
Τα αστέρια γνωρίζουμε πως όπως γεννιούνται, έτσι και πεθαίνουν. Πιο συγκεκριμένα, όταν πεθαίνει ένα αστέρι, φτάνει τόσο υψηλές θερμοκρασίες, ώστε τα πρωτόνια να μπορούν να συγχωνεύονται με νέους τρόπους, πράξη που έχει δημιουργήσει όλα τα στοιχεία στον σύγχρονο περιοδικό πίνακα. Για παράδειγμα, οτιδήποτε χρυσό έχεις, έχει σφυρηλατηθεί σε μια σουπερνόβα. Έτσι, το σύμπαν έγινε χημικά περίπλοκο και μπορεί πλέον να πλάθει νέα πράγματα. Ωστόσο, το επόμενο ορόσημο στην ιστορία μας ήταν το εξής: τα νεοδημιούργητα αυτά στοιχεία, αλληλοεπιδρώντας και στροβιλίζοντας γύρω από νέα αστέρια, σχημάτισαν σωματίδια, σκόνη, βράχια, αστεροειδής και τελικά πλανήτες και φεγγάρια. Κάπως έτσι γεννήθηκε και το ηλιακό μας σύστημα, τεσσεράμισι δισεκατομμύρια χρόνια πριν.
Στο μετέπειτα:
Εδώ η κατάσταση γίνεται πιο σύνθετη. Το επόμενο κεφάλαιο της ιστορίας μας εισάγει οντότητες σημαντικά πιο εύθραυστες και ευάλωτες. Οντότητες όμως πολύ πιο δημιουργικές και ικανές να αναπαράγουν πολυπλοκότητα. Μιλάμε βέβαια για τους ζωντανούς οργανισμούς. Σε λόγια του ομιλητή μας, δεν είμαστε παρά ένα πακέτο από χημικές ουσίες. Η χημεία όμως, προϋποθέτει τη σωστή ποσότητα ενέργειας, ποικιλία χημικών στοιχείων και υγρά, όπως το νερό. Το υγρό συγκεκριμένα χρειάζεται διότι επιτρέπει στα άτομα να κινούνται και να δημιουργούν μόρια. Σταθήκαμε αρκετά τυχεροί, ώστε η Γη μας να πληροί σχεδόν τέλεια τις προϋποθέσεις αυτές.
Έτσι, με τη δημιουργία του μορίου του DNA, η πληροφορία (ή συνταγή αν θέλετε) της δημιουργίας των ζωντανών οργανισμών διαδίδεται. Ωστόσο, το συναρπαστικό χαρακτηριστικό του μορίου αυτού, είναι η ατέλειά του˙ σε κάθε δισεκατομμυριοστό σκαλοπάτι του κάνει σφάλμα, πράγμα που δείχνει ότι εξελίσσεται, χτίζοντας μεγαλύτερη ποικιλία και περιπλοκότητα. Από μονοκύτταρους, σε πολυκύτταρους οργανισμούς η γραμμή της εξέλιξης έφτασε μέχρι τους δεινόσαυρους που 65 εκατομμύρια χρόνια πριν, εξαφανίστηκαν από το χτύπημα ενός αστεροειδή. Το γεγονός αυτό, ευτυχώς για εμάς, άνοιξε τον δρόμο της ανάπτυξης των θηλαστικών, παρακλάδι της οποίας είμαστε οι άνθρωποι.
Η ύπαρξή μας λοιπόν, οφείλεται κατά μεγάλο βαθμό στην τυχαία σύγκρουση του αστεροειδή με τη Γη μας. Παρ’ όλα αυτά ο ομιλητής μας κρίνει το ανθρώπινο είδος ύψιστης σημασίας ορόσημο στην ιστορία που αφηγούμαστε. Γιατί όμως; Υπογραμμίζει πως σε αντίθεση με το μόριο του DNA, ο ανθρώπινος εγκέφαλος μαθαίνει γρήγορα, σε πραγματικό χρόνο. Ακόμα και αν η πληροφορία του εγκεφάλου χαθεί με τον θάνατό του, η ικανότητα της ομιλίας μας μπορεί και την διατηρεί. Έχουμε αναπτύξει ένα τόσο περίπλοκο και λεπτομερές σύστημα επικοινωνίας, που επιτρέπει στην πληροφορία να επιβιώνει και να διαιωνίζεται ανεξάρτητα από τον θνητό άνθρωπο. Στις τελευταίες αυτές προτάσεις κρύβεται η απάντηση στο γιατί είμαστε δημιουργικοί, γιατί έχουμε ισχύ και γιατί έχουμε ιστορία. Προσθέτουμε επίσης, ότι είμαστε το μόνο είδος που έχει κατορθώσει αυτού του είδους τη συλλογική μάθηση˙ παρατηρώντας το περιβάλλον μας, μαζεύουμε πληροφορίες αναγκαίες για την επιβίωσή μας. Κάπως έτσι καταφέραμε και πολλαπλασιαστήκαμε, χτίσαμε πυκνές αλληλεξαρτώμενες κοινωνίες, ταξιδέψαμε και παγκοσμιοποιηθήκαμε.
Στο τώρα:
Φτάνοντας αισίως στο σήμερα, τα 7 δισεκατομμύρια άτομα στον πλανήτη μας μοιάζουμε να σχηματίζουμε έναν κοινό παγκόσμιο εγκέφαλο. Έναν που συνεχώς μαθαίνει, εμπλουτίζεται και που εξηγεί την συγκλονιστική πολυπλοκότητα που βλέπουμε γύρω μας. Η ιστορία μας είναι η πιο πραγματική και ταυτόχρονα μαγική που μπορεί κάποιος να πει και, με έκπληξη βλέπουμε πως ο άνθρωπος έχει ήδη παίξει καθοριστικό ρόλο στην πορεία της.
Το ηθικό της δίδαγμα: να μας τονίσει την πολυπλοκότητα και ευθραυστότητά μας μέσα στο αχανές σύμπαν μας, αλλά και να αναδείξει τη δύναμη της συλλογικής μας μάθησης.
Όταν καταφέρουμε να εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες που μας δίνονται και να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες, τότε κάθε κατώφλι αλλαγής που έρχεται θα μας βρει προετοιμασμένους.
Δείτε το TED talk εδώ:
Τα οικοσυστήματα υποστηρίζουν όλη τη ζωή στη Γη. Όσο πιο υγιή είναι τα οικοσυστήματα μας, τόσο πιο υγιής είναι ο πλανήτης – και οι άνθρωποι του. Η αποκατάσταση των κατεστραμμένων οικοσυστημάτων μας θα βοηθήσει στον τερματισμό της φτώχειας, στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και στην πρόληψη της μαζικής εξαφάνισης. Αλλά θα τα καταφέρουμε μόνο αν όλοι παίξουν ρόλο. Για αυτή τη Διεθνή Ημέρα της Μητέρας Γης, ας υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας – περισσότερο από ποτέ – ότι χρειαζόμαστε μια στροφή προς μια πιο βιώσιμη οικονομία που λειτουργεί τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τον πλανήτη. Ας προωθήσουμε την αρμονία με τη φύση και τη Γη.
Κλιματική αλλαγή – Ο μεγάλος κίνδυνος της εποχής μας
Κύριο χαρακτηριστικό του 21ου αιώνα είναι η αλματώδης άνοδος της τεχνολογίας και οι σοβαρές αλλαγές σε όλους τους τομείς των επιστημών και της ζωής του ανθρώπου. Άλλες από αυτές είναι θετικές –αναφέρονται, για παράδειγμα, οι αλλαγές που σημειώνονται στην ιατρική και στην εξερεύνηση του διαστήματος– ενώ άλλες είναι επικίνδυνες και απειλούν τη ζωή και το μέλλον του ανθρώπου.
Μια τέτοια αλλαγή είναι η κλιματική αλλαγή, η οποία σηματοδοτεί μια νέα εποχή, όπου θα κριθεί η τύχη ολόκληρου του πλανήτη. Οι εξελίξεις στον τομέα αυτό είναι τόσο γρήγορες και τόσο επικίνδυνες, ώστε οι ειδικοί προειδοποιούν για ανυπολόγιστες καταστροφές, αν η παγκόσμια κοινότητα δεν πάρει έγκαιρα σοβαρά μέτρα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΟΗΕ, αν μέχρι το 2030, για παράδειγμα, δεν έχει μειωθεί η παραγωγή των αερίων του θερμοκηπίου κατά 45% και αν το 2050 δεν έχει διακοπεί 100% η παραγωγή τους, τότε όλα θα έχουν τελειώσει. Οι καταστροφές θα είναι ανυπολόγιστες και δεν θα υπάρχει δυνατότητα επιστροφής.
klimatikh allagh xristakis
Τι είναι η κλιματική αλλαγή
Με τον όρο κλιματική αλλαγή εννοούμε την αλλαγή του κλίματος και των μετεωρολογικών συνθηκών, που παρατηρούνται σε ολόκληρο τον πλανήτη και σε βάθος χρόνου (UNFCC, 1992, άρθρο 1, παρ. 3). Οι αλλαγές αυτές οφείλονται σε φυσικά αίτια, καθώς και σε ανθρώπινες δραστηριότητες και επηρεάζουν σημαντικά το κλίμα1 όλων των χωρών του πλανήτη, σε βάθος χρόνου και σε διαφορετικό βαθμό, ανάλογα με τη γεωγραφική τους θέση και το επίπεδο ανάπτυξής τους.
Η κλιματική αλλαγή δεν είναι φαινόμενο των τελευταίων ετών. Και πριν από εκατομμύρια χρόνια είχαμε εναλλαγές ψυχρών εποχών και θερμών περιόδων. Ωστόσο, η κλιματική αλλαγή που συμβαίνει σήμερα είναι διαφορετική από εκείνη που συνέβαινε τα παλιά χρόνια, επειδή προκαλείται από τον ίδιο τον άνθρωπο, εμφανίζει μεγάλη ένταση, γρήγορους ρυθμούς και επηρεάζει αρνητικά όλους τους τομείς της καθημερινότητας.
Παράγοντες που προκαλούν την κλιματική αλλαγή
Οι παράγοντες που προκαλούν την κλιματική αλλαγή είναι πολλοί και μερικοί από αυτούς αλληλοεξαρτώμενοι. Άλλοι είναι φυσικοί (π.χ. οι μεταβολές της ηλιακής δραστηριότητας, οι ηφαιστειακές εκρήξεις κ.ά.) και άλλοι είναι παράγοντες που προκαλεί ο ίδιος ο άνθρωπος.
Οι σημαντικότεροι είναι δύο: το φαινόμενο του θερμοκηπίου και η μόλυνση της ατμόσφαιρας.
Το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι γνωστό από πολύ παλιά και μελετάται συστηματικά από το 1896. Τι είναι το φαινόμενο του θερμοκηπίου: Η ηλιακή ακτινοβολία απορροφάται κατά μεγάλο μέρος από την ατμόσφαιρα, τους ωκεανούς και τη γη. Η ακτινοβολία που απορροφάται από τη γη αυξάνει τη θερμότητά της και την κάνει να είναι κατοικήσιμη. Ένα μέρος της θερμότητας της γης αντανακλάται στην ατμόσφαιρα και μαζί με τα αέρια που υπάρχουν στην ατμόσφαιρα, όπως είναι το διοξείδιο του άνθρακα, το όζον κ.λπ. (αέρια του θερμοκηπίου), επιστρέφουν πίσω στη γη. Όταν αυτά, λόγω και των δραστηριοτήτων του ανθρώπου, αυξάνονται πέρα από κάποια όρια, γίνονται επικίνδυνα για τη ζωή.
Οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής
Η κλιματική αλλαγή προβλέπεται ότι θα επιφέρει σοβαρές καταστροφές στο φυσικό περιβάλλον και σε όλους τους τομείς της ζωής και της καθημερινότητας του ανθρώπου. Μερικοί από τους τομείς, οι οποίοι αναμένεται ότι θα επηρεαστούν περισσότερο είναι οι εξής:
1. Υγεία. Λόγω της αύξησης της θερμοκρασίας και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, το κλίμα θα αλλάξει. Θα γίνει πολύ ζεστό και υγρό. Το φαινόμενο αυτό μπορεί να προκαλέσει: αύξηση της συχνότητας και της έντασης των ασθενειών που υπάρχουν, επανεμφάνιση ασθενειών που έχουν ξεχαστεί (π.χ. διφθερίτιδα) και εμφάνιση ασθενειών που δεν υπάρχουν σήμερα. Επίσης, ενδέχεται να εμφανιστούν καινούρια μικρόβια και βακτηρίδια, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε άγνωστες μέχρι σήμερα λοιμώξεις και επιδημίες.
2. Φυσικό περιβάλλον. Η άνοδος της θερμοκρασίας, σε συνδυασμό με τις αλόγιστες παρεμβάσεις του ανθρώπου προκαλεί σοβαρές αλλαγές στο φυσικό περιβάλλον, π.χ. πυρκαγιές που καταστρέφουν στον Αμαζόνιο, στην Καλιφόρνια, στην Αυστραλία και σε άλλες περιοχές του πλανήτη τεράστιες δασικές εκτάσεις, έλλειψη ή μόλυνση του νερού κ.ά., με απρόβλεπτες συνέπειες στα οικοσυστήματα των περιοχών αυτών, στις καλλιέργειες και στη ζωή του ανθρώπου.
3. Αγροτική παραγωγή. Η αλλαγή του κλίματος και η κατανάλωση ρυπογόνων καυσίμων στις μεταφορές και τη βιομηχανία μολύνουν ολόκληρη την ατμόσφαιρα, ανατρέπουν την θερμοκρασιακή ισορροπία του πλανήτη και επηρεάζουν σοβαρά τις καλλιέργειες και την παραγωγή.
4. Το λιώσιμο των πάγων. Συνέπεια του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι το λιώσιμο των πάγων στους πόλους, με αποτέλεσμα την άνοδο της στάθμης της
θάλασσας και τον κίνδυνο όχι μόνο να καταστραφούν τα οικοσυστήματα, αλλά και να εξαφανιστούν χιλιάδες παράκτιες πόλεις και χωριά. Υπολογίζεται, ότι μέχρι το 2070 θα είναι σε κίνδυνο περί τα εκατό πενήντα εκατομμύρια (150.000.000) άνθρωποι, που κατοικούν σε παράκτιες περιοχές. (Κουνάνη, Α, 2019).
5. Ακραία καιρικά φαινόμενα. Στην αλλαγή του κλίματος οφείλονται τα ακραία καιρικά φαινόμενα: θυελλώδεις άνεμοι, πλημμύρες, ανομβρίες, καύσωνες και οι καταστροφές που σημειώθηκαν πρόσφατα στη Θάσο, στην Κρήτη, στη Χαλκιδική και αλλού, με σοβαρές απώλειες σε φυσικούς πόρους και ανθρώπινες ζωές.
Τι προβλέπεται για την Ελλάδα
Οι γρήγορες αλλαγές του κλίματος και τα ακραία καιρικά φαινόμενα προκαλούν εφιαλτική ανησυχία για το σήμερα και το κοντινό μέλλον του ανθρώπου. Ιδιαίτερα η χώρα μας, λόγω της γεωγραφικής της θέσης –βρίσκεται ανάμεσα στη Αφρική και στην εύκρατη Ευρώπη–, σύμφωνα με εκτιμήσεις των ερευνητικών κέντρων της Ακαδημίας Αθηνών, των Πανεπιστημίων και του Εθνικού Αστεροσκοπείου, είναι σε θέση υψηλού κινδύνου. Ειδικότερα, οι κίνδυνοι που αναμένονται για τη χώρα μας, αν δεν ληφθούν έγκαιρα και σοβαρά μέτρα, είναι:
Ακραίες θερμοκρασίες, πυρκαγιές, πολλές βροχοπτώσεις και χαλαζοπτώσεις, ξηρασίες κ.ά.
Σταδιακή ερημοποίηση των νότιων περιοχών ή και ολόκληρης της χώρας.
Καταστροφή των παράκτιων περιοχών και των πόλεων, λόγω της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.
Σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία: επανεμφάνιση ξεχασμένων και εμφάνιση νέων ασθενειών, μικροβίων κ.λπ.
Αλλαγές στη θαλάσσια βιοποικιλότητα λόγω της ανόδου της θερμοκρασίας της θάλασσας. Οι ειδικοί και οι ψαράδες μας λένε, ότι κάποια θαλάσσια είδη (πχ οστρακοειδή, αχινοί, συγκεκριμένα είδη ψαριών -αθερίνα κ.λπ.) έχουν εξαφανιστεί, ενώ εμφανίζονται νέα (πχ λαγόψαρο), τα οποία ανταγωνίζονται τα παλιά.
Η αντιμετώπιση του προβλήματος
Είναι σαφές, ότι για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής πρέπει να παρθούν κατάλληλα μέτρα και μάλιστα γρήγορα, πριν είναι αργά. Καιροί ου μενετοί 2. Υπάρχει ελπίδα; Ναι!, με την προϋπόθεση ότι όλες οι κυβερνήσεις θα συνεννοηθούν, θα συνομολογήσουν και θα συνεργαστούν με αποφασιστικότητα και συνέπεια, με κοινά καθορισμένους στόχους.
Με αφορμή την 53η επέτειο της Ημέρας της Γης, η φετινή χρονιά θα μπορούσε να είναι η πιο συναρπαστική στην ιστορία του περιβάλλοντος.
Η χρονιά που όλες οι κυβερνήσεις θα συμφωνήσουν να πάρουν δραστικά μέτρα ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Η χρονιά που πολίτες και οργανισμοί θα εγκαταλείψουν τις πολύτιμες πρώτες ύλες που εξαντλούνται και θα στραφούν σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Η χρονιά που η παγκόσμια οικονομία και η βιώσιμη ανάπτυξη θα μπορέσουν να συνδυαστούν. Μπορεί όλα αυτά να μην είναι απλό να εφαρμοστούν, παίζουν όμως καθοριστικό ρόλο για το μέλλον του πλανήτη και την επιβίωση όλων μας.
Εκπαιδευτικά βίντεο και άλλο υλικό
Μία κορόνα για την Παγκόσμια Ημέρα της Γης μας έδωσε ο εκπαιδευτικός ιστότοπος “Υλικό για δασκάλους”. Τα παιδιά χρωματίζουν τις εικόνες και τις φοράνε. Μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για την προστασία του πλανήτη μας.
ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΓΗΣ
Παρακολουθήστε παρακάτω τη βραβευμένη 3D κινούμενη ταινία μικρού μήκους που ονομάζεται “Hewn”.
Ο ξύλινος πατέρας αγωνίζεται να στηρίξει το μεταλλικό παιδί του που καταναλώνει ξύλο για να επιβιώσει. Καθώς το αγόρι μεγαλώνει, το ποσοστό κατανάλωσης αυξάνεται. Έρχεται μια μέρα που ρίχνει το σπίτι τους στο έδαφος και δεν έχει αφήσει τίποτα. Αργότερα, ο πατέρας ξυπνάει και γεμάτος πανικό αντιλαμβάνεται ότι ο γιος του έχει φύγει. Βρίσκει τελικά το γιο του με τα μάτια κλειστά … Παρακολουθήστε την προσπάθεια του πατέρα να επαναφέρει το γιο του στη ζωή και συσχετίστε τον πατέρα με τη γη και τον γιο με τον άνθρωπο που καταστρέφει τη γη.
Μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο.
ΑΧ, ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΜΟΥ ΓΛΥΚΟ – Παιδικό τραγουδάκι
Σκέφτομαι, συλλογίζομαι, δεν ξέρω τι θα γίνει
με τον πλανήτη μας τη γη που ο άνθρωπος μολύνει.
Τρέξετε, φίλοι μου καλοί, το πρόβλημα είν’ μεγάλο
κι αν τώρα δεν το λύσουμε, θα μεγαλώσει κι άλλο.
Βγαίνουν τα ψάρια στη στεριά, στη θάλασσα θολά νερά
Ελάτε άνθρωποι μαζί να σώσουμε αυτή τη γη,
Αχ, περιβάλλον μου γλυκό, πόσο μοσχομυρίζεις,
αν σε κρατάμε καθαρό, εσύ τ’ αναγνωρίζεις.
Της φύσης ζώα και φυτά, να τα προσέχετε παιδιά.
Χώμα, αέρα και νερό, διατηρούμε καθαρό.
Το περιβάλλον με υπομονή, μα όχι και παντοτινή.
Κάποτε θα θυμώσει και θα το ανταποδώσει.
ΣΤΙΧΟΙ: ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ 19ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΕΥΟΣΜΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ : ΜΑΡΙΑ ΤΡΑΝΟΥΔΗ
ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑ : ΠΑΝΟΣ ΓΑΛΗΝΟΣ
Από τον ιστότοπο “Γύρω από τη μουσική” ας απολαύσουμε ένα όμορφο άρθρο με ανάλυση για το τραγούδι Ο Εφιάλτης της Περσεφόνης , ένα από τα τραγούδια της συλλογής Τα παράλογα του συνθέτη Μάνου Χατζηδάκη.
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα για να το επισκεφθείτε
mother earth2
Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος: Τα παιδιά σώζουν τον πλανήτη !
Ημέρα της Γης (παιχνίδι στο Genial.ly – Esape room)
Ολοκλήρωσε τις αποστολές, σώσε τη Γη και θα φτάσεις στον Θησαυρό
Παγκοσμιος Κινδυνος (Ολόκληρη Ταινία Δράσης ) 2013 Ελληνικοί υπότιτλοι
https://youtu.be/dS1_ykYcVTw
Ένας επιστήμονας που εργάζεται σε ένα ενεργειακό έργο ανακαλύπτει ότι η οικογένειά του έχει υποστεί παράξενες αλλαγές στην προσωπικότητά τους, ενώ μια σειρά από φυσικές καταστροφές συμβαίνουν σε ολόκληρο τον κόσμο. Συνειδητοποιεί ότι η δουλειά του ώθησε κατά λάθος τον πλανήτη σε χρόνο επτά δευτερολέπτων – και η απώλεια αυτών των λίγων στιγμών είχε καταστροφικές επιπτώσεις στον κόσμο και στην ανθρώπινη φυλή.
Η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου είναι η ετήσια γιορτή της διεθνούς θεατρικής κοινότητας, από το 1961, όταν πρωτοεμφανίσθηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Εορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου, με θεατρικά δρώμενα και άλλες συναφείς με το θέατρο εκδηλώσεις, που διοργανώνονται από τα εθνικά τμήματα του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης που συνενώνει τους επαγγελματίες του θεάτρου και συνεργάζεται στενά με την UNESCO.
Μαύρο θέατρο!!! Ένα διαφορετικό θέατρο με μια ιδιαίτερη ιστορία!
Μαύρο Θέατρο: Ψευδαίσθηση ή πραγματικότητα;
Όλα τα θέατρα δεν είναι ίδια. Το μαύρο θέατρο είναι διαφορετικό, τελείως διαφορετικό, καθώς το φως είναι άλλο και το σκοτάδι είναι άλλο.
Το Μαύρο Θέατρο έχει τη μοναδική γοητεία του, ένα διαφορετικό θέατρο που δεν συγκρίνεται με τα άλλα. Η μαγεία του βασίζεται σε ένα απλό και σκοτεινό μυστικό – το ίδιο το σκοτάδι.Κι αυτό γιατί το σκοτάδι του μαύρου θεάτρου είναι γεμάτο εκπλήξεις! Το Μαύρο Θέατρο είναι ό, τι πιο πρωτότυπο μπορεί να συναντήσει κάποιος στον χώρο της τέχνης και αποτελεί μια μοντέρνα εξέλιξη του θεάτρου σκιών.
Ας σβήσουμε λοιπόν τα φώτα για να δούμε τι είναι το ιδιαίτερο μαύρο θέατρο της Πράγας…
Τι είναι το Μαύρο Θέατρο;
Το περίφημο black theatre (ή καλύτερα black light theatre) της Πράγας είναι ένα μοναδικό στον κόσμο θέαμα που συνεπαίρνει το κοινό με την ομορφιά των εικόνων του, την καλλιτεχνική του αρτιότητα και τη μη-λεκτική δυναμική του.
Πρόκειται για ένα μείγμα κινησιολογίας, χορού, μουσικής και παντομίμας που βασίζεται σε μια απλή οπτική πλάνη, γνωστή ως «μαύρο δωμάτιο»: μια κατασκευή δηλαδή επενδυμένη με μαύρο ύφασμα που λειτουργούσε ως σκηνή και φιλοξενούσε στο εσωτερικό της ηθοποιούς και μαριονετίστες, επίσης ντυμένους στα μαύρα. Η οπτική εξίσωση μαύρου θέματος-μαύρου φόντου έκανε τους ηθοποιούς «αόρατους» στο μάτι, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να προκαλούν ψευδαισθήσεις, εκμεταλλευόμενοι τη βοήθεια του φωτισμού των κεριών.
Σήμερα η τεχνική βασίζεται στον φωτισμό του υπεριώδους φωτός (γνωστού ως black light), που κάνει το ανθρώπινο μάτι να προσλαμβάνει διαφορετικά τα καθημερινά αντικείμενα. Οι ηθοποιοί, ντυμένοι στα μαύρα (ή, όταν οι αφηγηματικές ανάγκες το προστάζουν, φορώντας πολύχρωμα κοστούμια), χρησιμοποιούν αντικείμενα που με τον κατάλληλο υποβλητικό φωτισμό και τις τεχνικές κίνησης μοιάζουν να αποκτούν ζωή, την ίδια ώρα που οι άνθρωποι πάνω στη σκηνή αψηφούν τη βαρύτητα και πετούν!
Το Μαύρο Θέατρο έρχεται από την Ασία, όπου αποτέλεσε μια μορφή διασκέδασης στις αυτοκρατορικές αυλές. Σε μια μικρή σκηνή, καλυμμένη με μαύρο ύφασμα, μαυροντυμένοι κουκλοπαίκτες-μαριονετίστες κρατούσαν αντικείμενα τα οποία φωτίζονταν με φως κεριών. Στις αρχές του 20ού αιώνα η τεχνική μεταφέρθηκε στην Ευρώπη από τον κινηματογραφιστή Georges Méliès και τον σκηνοθέτη Konstantin Stanislavski. Αργότερα, η τεχνική εξερευνήθηκε από τους avant-garde σκηνοθέτες. Αποκορύφωμα αποτελεί ο Jiri Srnec, ο οποίος ίδρυσε στην Τσεχοσλοβακία το National Black Light Theatre Company, στο οποίο πειραματίστηκε με την αξιοποίηση του υπεριώδους φωτισμού (black light). Το μαύρο θέατρο βασίζεται σε ένα οπτικό τέχνασμα: οι ηθοποιοί παίζουν ένα παιχνίδι ορατού-αόρατου και, αξιοποιώντας την κινητική και ακουστική ακρίβεια, οδηγούν τους θεατές στην έκπληξη της αλλοίωσης των αποστάσεων, την ψευδαίσθηση της αιώρησης, τη μαγεία της εμφάνισης και της εξαφάνισης
Στο σκοτάδι λοιπόν, ξετυλίγεται ο πιο φαντασμαγορικός κόσμος με μορφές που δεν συναντάς στην καθημερινότητα.
Η συνοπτική ιστορία του μαύρου θεάτρου!
Όμως ας δούμε από που ξεκίνησε το Μαύρο Θέατρο. Απ’ όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε σήμερα, το μαύρο θέατρο γεννήθηκε πιθανότατα στην αρχαία Κίνα. Στα παλιά αυτά χρόνια λοιπόν, καλλιτέχνες της αχανούς χώρας χρησιμοποιούσαν κεριά για να σκαρώνουν τα θεάματά τους πίσω από λευκά πανιά, ένα είδος πρώιμου θεάτρου σκιών δηλαδή.
Η πρώτη παράσταση του Μαύρου Θεάτρου παίχθηκε για να διασκεδάζει ο αυτοκράτορας, και στην ουσία επρόκειτο για θέατρο σκιών.
Ο μύθος πίσω από την δημιουργία του!
Τα χρονικά του μαύρου θεάτρου μπορούν να αναζητηθούν με ασφάλεια στις αυτοκρατορικές αυλές της Κίνας. Κι εδώ αναλαμβάνει φυσικά ο μύθος τα ηνία…
Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν ήταν ένας αυτοκράτορας της κινεζικής δυναστείας των Μινγκ, ο φοβερός και τρομερός Γουάνγκ-Πανγκ. Ο βασιλιάς είχε έναν μοναχογιό, τον Λιανγκ, ο οποίος πέθανε μια αποφράδα μέρα, αφήνοντας τον πατέρα του απαρηγόρητο. Έλα όμως που στην αυτοκρατορική αυλή ζούσε ένας μάγος, ο Μανγκ-τι, που υποσχέθηκε στον μονάρχη να φέρει τον γιο του πίσω από τον άλλο κόσμο!!!
Για να πραγματοποιήσει την υπόσχεσή του, ο πρώιμος αυτός ταχυδακτυλουργός χρησιμοποίησε μια τεχνική που θα ονομάζαμε σήμερα «μαύρο θέατρο»! Κάθε φορά που ο αυτοκράτορας ήθελε να δει τον γιο του, μια ομάδα αντρών -ντυμένοι στα μαύρα και με τον κατάλληλο φωτισμό κεριών, για να ξεγελούν το αυτοκρατορικό μάτι- μετακινούσαν το σώμα του Λιανγκ με τέτοιον τρόπο που έμοιαζε όντως ζωντανός! Ο Μανγκ-τι εκπαίδευε τους βοηθούς του καθημερινά στον χειρισμό της σορού για να μοιάζει ολοένα και πιο «ζωντανός», με τα αποτελέσματα να λογίζονται εκπληκτικά: ο Λιανγκ φώτιζε πλέον, όπως και παλιά, τη ζωή του πατέρα του, με τον αυτοκράτορα να είναι περιχαρής για το ασύλληπτο δώρο που του έκανε ο μάγος του…
Ή αυτό ισχυρίζεται τουλάχιστον ο πατροπαράδοτος μύθος της Κίνας!
Μέχρι το τέλος του 16ου αιώνα, το κινεζικό θέατρο σκιών μετακόμισε στη γειτονική Ιαπωνία, με τον δαιμόνιο μαριονετίστα Uemura Bunrakuke να το μετατρέπει σε κάτι σαφώς διαφορετικό, που ο ίδιος ονόμασε Θέατρο Μπουνράκου: σε αυτή την παραλλαγή του δημοφιλούς θεάματος, τρεις άντρες ντυμένοι στα μαύρα και μέσα σε μαύρο φόντο -για να μη φαίνονται- χειρίζονταν μια μαριονέτα ύψους 1,5 μέτρου, με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν οι βοηθοί του μυθικού κινέζου μάγου.
Παρατηρούμε έτσι την εξέλιξη της αιώρησης με τα τεχνικά εργαλεία που είχαν εφεύρει και την μαγεία που πρόσφεραν στο κοινό επηρεασμένοι από την κινέζικη κουλτούρα. Μέχρι εκείνη την στιγμή, όλα θεατρικά έργα παντού ήταν συνήθως εμπνευσμένα από την καθημερινότητα, την πολιτική ζωή αλλά και από τα ήθη και τα έθιμα κάθε τόπου σε όλες τις θεατρικές ομάδες ανά τον κόσμο.
Το 1885, ο ταχυδακτυλουργός από το Μόναχο και διευθυντής θεατρικής σκηνής Max Auzinger ανέπτυξε περαιτέρω την ταχυδακτυλουργική τεχνική του «μαύρου κουτιού», χρησιμοποιώντας πλέον στις παραστάσεις του ινδικά και αιγυπτιακά «θαύματα» και μαγεύοντας μια για πάντα το κοινό. Μετά ήρθε μια νέα τέχνη, που ήταν τότε στα σπάργανα και θα ονομαζόταν «κινηματογράφος», με τους πιονέρους της 7ης τέχνης να χρησιμοποιούν τις τεχνικές του μαύρου θεάτρου για να προκαλούν ταχυδακτυλουργικές οφθαλμαπάτες στο κοινό: στη «στροφή» λοιπόν του 20ού αιώνα, κινηματογραφιστές όπως ο Ζορζ Μελιές δημιουργούν στο σινεμά αποτυπώσεις του μαύρου θεάτρου.
Αργότερα ξεχάστηκε και για αρκετούς αιώνες σταμάτησε να προωθείται ως τρόπος καλλιτεχνικής έκφρασης
Το σύγχρονο black light theatre γεννήθηκε ωστόσο από τις προσπάθειες ενός κυρίως ανθρώπου στη δεκαετία του 1950, του γάλλου αβαντγκάρντ καλλιτέχνη George Lafaille, στον οποίο αποδίδεται η πατρότητα του μαύρου θεάτρου με τη μορφή που το ξέρουμε σήμερα… Μπορεί οι γάλλοι μάγοι να αγκάλιασαν ολόψυχα τη νέα ταχυδακτυλουργική τεχνική, τη χρησιμοποιούσαν ωστόσο με φειδώ στις παραστάσεις τους, ως ακόμα ένα νούμερο στη φαρέτρα της ψευδαίσθησης. Και ήταν οι τσέχοι μαριονετίστες -που περιόδευαν στη Γαλλία το 1955 και αποφάσισαν να μεταφέρουν την τεχνική στη γενέτειρά τους- που θα μετέτρεπαν την τεχνική της οφθαλμαπάτης σε αυτόνομο θέαμα!Έτσι στη δεκαετία του 1950 βρήκε μόνιμο καταφύγιο στην Πράγα.
Το πρώτο μαύρο θέατρο που εμφανίστηκε στην Πράγα ήταν οικογενειακή υπόθεση: ο κύριος Josef Lamka και η σύζυγός του Hana Lamkova άνοιξαν το πρώτο μαύρο θέατρο το 1959. Έναν χρόνο αργότερα, το 1960, ο Jiri Srnec ( Ζίρι Σρνετς ) αποσπάστηκε από την ομάδα και ίδρυσε τη δική του σκηνή, πειραματιζόμενος με μια νέα ανακάλυψη, την ιωδίζουσα λάμπα φθορισμού (black light)φωτίζοντας τη μαύρη σκηνή και ιδρύοντας επίσημα το Μαύρο Θέατρο της Πράγας.!
Μια χρονιά αργότερα συμμετείχε στο φεστιβάλ του Εδιμβούργου γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Πολύ γρήγορα κέρδισε την αγάπη και την αποδοχή κοινού και κριτικών.
Ο εμπνευστής του μαύρου θεάτρου της Πράγας και ιδρυτής του θιάσου Black Theatre Jiri Srnec
Συνέντευξη του Jiří Srnec
Πότε μπήκατε στον κόσμο του μαύρου θεάτρου;
” Το μαύρο θέατρο δημιουργήθηκε το 1958. Ήμουν φοιτητής στην ακαδημία κουκλοθέατρου και ο δάσκαλός μου μου ανέθεσε να δραματοποιήσω κάποια γαλλικά τραγούδια. Σε κάποιες σκηνές τα αγόρια και τα κορίτσια φορούσαν μαύρα ρούχα και είδα ότι γίνονταν αόρατα στο μαύρο φόντο της σκηνής. Ενθουσιάστηκα τόσο με αυτό το εφέ, οπότε έβαλα μετά όλους τους ηθοποιούς να φοράνε μαύρα και να παίζουν. Αργότερα ανακάλυψα ότι το καλύτερο υλικό για να απορροφά τα φώτα της σκηνής είναι το βελούδο και ότι υπάρχουν χρώματα που φωσφορίζουν κάτω από το UV φως – τότε μάλιστα δεν υπήρχαν ειδικές λάμπες και τις βάφαμε μοβ. Έτσι γεννήθηκε το μαύρο θέατρο! “
Τη στιγμή που ο Srnec φώτισε τη σκηνή του κατάμαυρου θεάτρου του με black light για να δει τη συμπεριφορά του νέου αυτού φωτός το μαύρο θέατρο είχε γεννηθεί! Ακόμα και ο περίφημος Στανισλάφκσι δελεάστηκε από το πρωτοποριακό μαύρο θέατρο και το χρησιμοποίησε στην παράστασή του «Blue Bird».
Γιατί στην Πράγα;
Οι δεκαετίες του ’60 και του ’70 δημιούργησαν μια παράδοση της τεχνικής στην Πράγα, με την πρωτεύουσα της Τσεχίας να είναι σήμερα η Μέκκα του μαύρου θεάτρου διεθνώς! Η νέα αυτή μαγική θεατρική γλώσσα αναπτύχθηκε λοιπόν εν πολλοίς στην Πράγα, με τις δυνατότητες του παιχνιδίσματος φωτός-σκιάς να μην έχουν όμοιό τους στην ανθρώπινη ιστορία.
Σταδιακά, τα μαύρα θέατρα θα κατέληγαν σε ένα κοινό πρότυπο παρουσίασης: απόλυτο σκοτάδι, ευρύτατη χρήση του μαύρου χρώματος σε τοίχους και σκηνικά και υπεριώδης φωτισμός φυσικά παρείχαν πλέον το κατάλληλο πλαίσιο για να ξεπηδούν όλων των λογιών τα χρώματα και τα σχήματα πάνω στη σκηνή.
Η παράδοση λοιπόν που ταξίδεψε από την μακρινή Κίνα στην Ευρώπη οφείλει την 62 χρονη ύπαρξή της μέχρι σήμερα στον Jiri Srnec που είναι επιπλέον μουσικός, ζωγράφος και ποιητής. που ανέδειξε την παραδοσιακή τέχνη σε όλο τον κόσμο και ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες να την αγαπήσουν.
Το Μαύρο Θέατρο ξεπέρασε την λογική αυτή που μέχρι τότε επικρατούσε και ανέδειξε τη μαγεία και την μυθική υπόσταση της τέχνης. Αψήφησε την βαρύτητα και οι ηθοποιοί έμοιαζαν να πετούν στην σκηνή, ταξιδεύοντας την φαντασία του θεατή σε πρωτόγνωρα συναισθήματα. Η αέρινη αυτή φιλοσοφία της κίνησης από το πραγματικό στο φανταστικό έγινε απόλυτα αποδεχτή από τις ευρωπαϊκές πόλεις.
Σήμερα το πιο γνωστό μαύρο θέατρο είναι το Μαύρο Θέατρο της Πράγας, το οποίο έχει συνεπάρει όλο τον κόσμο. Το παιχνίδι με τις απίθανες και λεπτεπίλεπτες ισορροπίες, η τεχνική ακρίβεια ορατών και αοράτων προσώπων και η εκπομπή υπεριώδους ακτινοβολίας (UV), κάνουν την παράσταση να μοιάζει με ένα ιδιότυπο φανταστικό τσίρκο. Και ενώ τα αντικείμενα έχουν τη δική τους ανεξάρτητη βούληση και ζωή, οι ηθοποιοί-χορευτές «αφηγούνται» στο θεατή την ιστορία τους μέσα από την παγκόσμια γλώσσα της παντομίμας που ταξιδεύει το κοινό σε άλλες εποχές.
Περίπου 10 μαύρα θέατρα λειτουργούν σήμερα στην Πράγα, τα οποία από τη δεκαετία του ’90 ζουν μια πρωτοφανή άνθηση…
Σήμερα συναντά κανείς στην Πράγα και πολλούς θιάσους Μαύρου Θεάτρου. Οι πιο γνωστοί από αυτούς είναι οι ακόλουθοι:
Fantastika
Image theatre
Jiri Srec Black Theatre of Prague
Το μαύρο Θέατρο έχει προσδώσει νέες διαστάσεις στην τέχνη του θεάτρου διανθίζοντας κατά πολύ την αντίληψή μας για αυτό. Τον καλύτερο επίλογο βέβαια για το Μαύρο Θέατρο θα μπορούσε να εξασφαλίσει μόνο ένα απόσπασμα από μία συνέντευξη του ίδιου του ιδρυτή του Θεάτρου της Πράγας:
“Ο κόσμος του μαύρου θεάτρου είναι σουρεαλιστικός. Τον κινούν η άνευ όρων φαντασία, η χαρά και η διάθεση για παιχνίδι. Λατρεύω το παιχνίδι, το αναπάντεχο, το ποιητικά αφελές –που κρύβει όμως τόση δύναμη μέσα του–, το σαγηνευτικό σκοτάδι που κρύβει και αποκαλύπτει την ομορφιά. Σίγουρα η Πράγα με έχει επηρεάσει. Είναι μια πόλη μυστηριώδης, μαγική, με σκιές, με παραμύθια, είναι η πόλη μου. Και ο κόσμος της Πράγας είναι πολύ κοντά στη δική μου κοσμοθεωρία κι αισθητική.“
Η εξέλιξη του Μαύρου Θεάτρου ήταν ραγδαία, ενώ η αποδοχή του κοινού την ανέδειξε και την έχει ακόμα ως πρώτη επιλογή για την ψυχαγωγία του… Τώρα πλέον υπάρχουν πολλές θεατρικές ομάδες που εκπροσωπούν το είδος αυτό, ενώ βάζουν προσθήκες προσφέροντας φαντασμαγορικά θεάματα σε κάθε απαιτητικό κοινό. Η καθεμιά από αυτές προσπαθεί να περάσει την τέχνη σε άλλη διάσταση, αφήνοντας το αποτύπωμά της για την επόμενη γενιά καλλιτεχνών. Οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν ακόμα το μαύρο βελούδο και οι χορευτές ηθοποιοί κάνουν ακόμα πιο φαντασμαγορικό το θέαμα κρατώντας black light, για να δώσουν μέσα από σχηματισμούς την μορφή της κάθε ιστορίας που αφηγούνται με τις κινήσεις τους. Ουσιαστικά οι φιγούρες τους εμφανίζονται και πολλές επίσης στιγμές δίνουν την αίσθηση ότι είναι αόρατα όντα που ξαφνιάζουν τον θεατή που δεν ξέρει τι να περιμένει. Ένα ταξίδι στη χώρα της φαντασίας και του ονείρου..
Σήμερα πάρα πολλές ομάδες κάνουν περιοδείες σε όλο τον κόσμο, προσφέροντας μοναδικό θέαμα κάθε φορά. Οι ανθρώπινες σκιές εξιτάρουν την φαντασία και γεννούν συναισθήματα θαυμασμού.
Το Μαύρο Θέατρο της Πράγας συνδέει το παρελθόν με το μέλλον, προσφέροντας την μαγεία στην σύγχρονη τέχνη χωρίς να αφήνει να ξεχαστούν οι ρίζες της μέσα στον χρόνο.
Η συνοπτική ιστορία του Μαύρου Θεατρου σε ένα εκτυπώσιμο αρχείο:
Βασική αρχή του μαύρου θεάτρου είναι η χρήση μαύρων κουρτινών, σκοτεινού σκηνικού και μαύρου φωτισμού, σε συνδυασμό με φθορίζοντα κοστούμια, δημιουργώντας οπτικές ψευδαισθήσεις.
Η συγκεκριμένη δραστηριότητα ενισχύει τον παιδαγωγικό χαρακτήρα των παιδιών, καθώς μαθαίνουν να κινούνται, να συνεργάζονται και να λειτουργούν μέσα στο σκοτάδι, διώχνοντας κάθε ενδεχόμενο φόβο.
Στο μαύρο θέατρο οι ηθοποιοί – μαριονετίστες, είναι συνήθως ντυμένοι στα μαύρα. Η ενδυμασία αυτή τους επιτρέπει να κινούν διάφορα αντικείμενα, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι αυτά αιωρούνταν με τη δική τους βούληση, ενώ οι ίδιοι «αφηγούνται» στο θεατή την ιστορία τους με τη γλώσσα της παντομίμας. Παίζουν δηλαδή στο απόλυτο σκοτάδι ντυμένοι με μαύρα ρούχα ώστε να μην είναι ορατοί από τους θεατές. Χρησιμοποιώντας ειδικές λάμπες, που φωσφορίζουν τα λευκά και τα πολύχρωμα φωσφοριζέ στοιχεία της παράστασης δημιουργούνται κινήσεις που δίνουν την ψευδαίσθηση της αιώρησης, με αποτέλεσμα ένα φαντασμαγορικό θέαμα που στηρίζεται στο παιχνίδι του άσπρου και του μαύρου, του φωτός και του σκοταδιού. Ταυτόχρονα μπορούν να κινούν αξεσουάρ και φιγούρες με φλούο χρώμα λειτουργώντας ως μια συντονισμένη ομάδα όπου ο ένας βοηθά τον άλλον !
Απαραίτητη προϋπόθεση η Κινησιολογία. με ασκήσεις συνεργασίας, συγκέντρωσης, σωματικής έκφρασης….
Δείτε ένα μικρό δείγμα από τους μαθητές της ΣΤ’ τάξης και της διατμηματικής χορωδίας του 2ου Δημοτικού Σχολείου Παροικίας:
Εργαστήριο: βιωματικές δράσεις στο Μαύρο θέατρο
από τις Θεοδοσία Τουρτόγλου, Ευαγγελία Σταμάτη
Πατήστε στην παρακάτω εικόνα
“Ο Μπαμπακιένιος”: παράσταση μαύρου θεάτρου από το 5ο δημοτικό σχολείο Φλώρινας
Παιδική Παράσταση από την θεατρική ομάδα Σουφλίου
“Ο Εγωιστής Γίγαντας”
“Ζητείται Ελπίς” – Μια Ραδιοφωνική Εκπομπή Εμπνευσμένη από τον Αντώνη Σαμαράκη
Το σχολείο μας έλαβε μέρος στον Πανελλήνιο/Πανευρωπαϊκό Μαθητικό Διαγωνισμό Ραδιοφωνικού Μηνύματος και Τραγουδιού του European School Radio, “Κάν’ το ν’ ακουστεί”, με τη ραδιοφωνική μας εκπομπή: “Ζητείται Ελπίς”.
Το έργο μας είναι εμπνευσμένο από τη διαχρονική συλλογή διηγημάτων του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα, Αντώνη Σαμαράκη, και το ομώνυμο έργο του.
Σε μια εποχή γεμάτη προκλήσεις, η φράση «Ζητείται Ελπίς» είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Οι μαθητές μας ανέλαβαν να δώσουν τη δική τους απάντηση στο ερώτημα του Σαμαράκη:
Ποια είναι η Ελπίδα στη σύγχρονη κοινωνία;
Τι μας δίνει δύναμη και πίστη για ένα καλύτερο αύριο;
Πώς μπορούν οι νέοι να γίνουν η φωνή της αισιοδοξίας και της αλλαγής;Μέσα από τη δημιουργία της εκπομπής μας, οι μαθητές:
Εμβάθυναν στο έργο ενός σημαντικού Νεοέλληνα συγγραφέα.
δεξιότητες συνεργασίας, κριτικής σκέψης και δημιουργίας ψηφιακού περιεχομένου.
Έστειλαν το δικό τους δυνατό μήνυμα για την Ειρήνη, τη Δικαιοσύνη και την Ελπίδα.
Αυτοεκτίμηση – Αυτοπεποίθηση / Μαθαίνω τον εαυτό μου με εποπτικό υλικό & ταινίες μικρού μήκους
Εύκολο πράγμα η ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ. Απλώς κοιτάς τι έκανες, σκέφτεσαι, το επεξεργάζεσαι και βγάζεις ένα συμπέρασμα. Τι, όχι;
Η αυτοεκτίμηση είναι πολλά πράγματα. Είναι αυτά που ακούμε από τους άλλους, είναι αυτά που πιστεύουμε εμείς για μας και είναι και τα αποτελέσματα των πράξεών μας. Όμως οι περισσότεροι νοιώθουν άσχημα αν πουν κάτι καλό για τον εαυτό τους …… Ίσως έχουν δίκιο , γιατί είναι άλλο το να είσαι καλός με τον εαυτό σου κι άλλο το να σε καλοπιάνεις και να σε γεμίζεις ψέματα. Εμείς θα προσπαθούμε να αγκαλιάζουμε την αλήθεια. Αυτή θέλει καθημερινή εξάσκηση, για να γινόμαστε οι καλύτερες εκδοχές του εαυτού μας.
Η αυτοεκτίμηση είναι πολύ σημαντικό στοιχείο για μια επιτυχημένη και χαρούμενη ζωή. Ένα άτομο μπορεί να έχει εξυπνάδα και ταλέντο αλλά λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης να μην πετυχαίνει τους στόχους του στην επαγγελματική ή προσωπική του ζωή.
Τι είναι όμως αυτοεκτίμηση; Αυτοεκτίμηση είναι η αντίληψη που έχουμε για την αξία του ίδιου του εαυτού. Σημαίνει πόσο αναγνωρίζουμε και εκτιμούμε τον εαυτό μας. Αυτοεκτίμηση είναι η γνώση και αίσθηση που έχουμε για όλα όσα θεωρούμε ότι είμαστε. Καλή αυτοεκτίμηση σημαίνει ότι έχεις μια υγιή εικόνα για τον εαυτό σου, μια ήρεμη αίσθηση ότι αξίζεις, ότι είσαι ικανός, μοναδικός, ότι σε αγαπάνε και νιώθεις γενικά ικανοποιημένος με τον εαυτό σου.
Τα άτομα με υψηλή αυτοεκτίμηση εκφράζονται με υγιή συναισθήματα, αγαπούν τον εαυτό τους και τον σέβονται, υποστηρίζουν τις επιλογές τους, έχουν το θάρρος της γνώμης τους, πιστεύουν στις ικανότητες τους, έχουν συγκρότηση, έχουν αισιοδοξία, δεν φοβούνται την αποτυχία, διδάσκονται από τα λάθη τους και παίρνουν πρωτοβουλίες στο να δοκιμάσουν καινούργια πράγματα ή να αλλάξουν τα παλιά τους δεδομένα. Αντιλαμβάνονται την κριτική σαν ευκαιρία βελτίωσης, δεν θυματοποιούνται για κάθε τι αρνητικό που συμβαίνει στην ζωή τους και διεκδικούν την επιτυχία τους χωρίς να ενοχοποιούν τους άλλους ή τις συγκυρίες που τους εμποδίζουν να την αποκτήσουν. Σημαντικό είναι να τονιστεί ότι οι άνθρωποι με αυτοεκτίμηση δείχνουν κατανόηση προς τα λάθη των άλλων και ολοκληρώνουν σχεδόν πάντα τις υποχρεώσεις τους.
Αν θα θέλαμε λοιπόν να δουλέψουμε καλύτερα την αυτοεκτίμηση μας καλό θα ήταν να εστιάσουμε λίγο περισσότερο στα θετικά μας στοιχεία και να τα βγάλουμε στην επιφάνεια, καθώς τα λάθη και οι αποτυχίες είναι φυσικό κομμάτι της ζωής.
Η αυτοεκτίμηση είναι για όλους μας μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Επομένως και για τα παιδιά μας. Παρακάτω θα βρούμε τραγούδια και δραστηριότητες για να αγαπήσουμε τον εαυτό μας, να ενισχύσουμε την αυτοεκτίμησή μας για να πετύχουμε τους στόχους μας !
Όταν η αυτοεκτίμηση απουσιάζει
Όταν δεν εκτιμώ τον εαυτό μου, σαμποτάρω κάθε σχέση και επιλογή της ζωής μου. Δρω και σκέφτομαι αυτοκαταστροφικά.
Ο, τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός…
Φυσικά δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε το προφίλ ορισμένων «ψευτοδυνατών» ατόμων, που με τέχνη καμουφλάρουν την έλλειψη αυτοεκτίμησής τους. Είναι εκείνοι που κομπάζουν για τα κατορθώματά τους, διεκδικούν μόνιμα το ενδιαφέρον των άλλων, είναι υπεροπτικοί, μιλούν τακτικά για τις επιτυχίες τους και συχνά υποτιμούν τους άλλους. Συχνά πίσω από τη διαρκή αγωνία ενός ατόμου να αποδείξει την αυτοαξία του, κρύβεται μια βαθύτατη αίσθηση ανεπάρκειας.
Αγάπα τον εαυτό σου!
Η αυτοεκτίμηση είναι η πιο καθοριστική κινητήριος δύναμη στη ζωή. Είναι το σημαντικότερο «καύσιμο» για την ψυχική μας υγεία, και βέβαια καθορίζει όλους τους τομείς της ζωής. Όταν η αυτοεκτίμησή μας είναι υψηλή εργασιακά παράγουμε περισσότερο, είμαστε ποιο αποτελεσματικοί , διατηρούμε ισχυρότερες φιλίες.
Όσοι αγαπούν και εκτιμούν τον εαυτό τους, δεν σημαίνει ότι νοιώθουν πάντα ικανοί και υπέροχοι. Συχνά μπορεί να αμφισβητήσουν τον εαυτό τους ή να νιώσουν αβεβαιότητα για μια επιλογή που θα κάνουν. Το σίγουρο είναι ότι όλα αυτά δεν κλονίζουν τη γενικότερη αίσθηση επάρκειας που νιώθουν. Εκείνος που νιώθει αυτοεκτίμηση, είναι έτοιμος να διδαχθεί από τα λάθη του, δεν διαλύεται όταν δέχεται την κριτική των άλλων, δεν αποθαρρύνεται από τα εμπόδια που παρουσιάζονται στη ζωή. Επίσης, είναι ανοιχτός και επικοινωνιακός, δέχεται με χαρά τη βοήθεια των άλλων, θεωρεί όταν αξίζει την αγάπη των ανθρώπων γύρω του και δεν νιώθει τρόμο στην ιδέα της αποτυχίας.
Προσοχή : Ο άνευ όρων θαυμασμός του εαυτού μας κατασκευάζει μια ευάλωτη ψευτο-αυτοεκτίμηση. Η αληθινή αυτοεκτίμηση απαιτεί ειλικρινή αντίληψη των δυνατοτήτων αλλά και αποδοχή των αδυναμιών μας. Μπορεί να είστε πολύ ικανοί στα μαθηματικά, αλλά αδύναμοι στο γραπτό λόγο. Εντοπίστε τη δυνατότητά σας, χαρείτε για αυτή και αποφύγετε να νιώσετε «αποτυχημένοι» για την αδυναμία σας.
Συγχωρείστε τον εαυτό σας για πιθανόν άστοχες επιλογές του παρελθόντος και δείτε τις σαν ευκαιρίες για μάθηση και αυτοεξέλιξη. Κερδίζοντας την εσωτερική μάχη της αυτοεκτίμησης, είναι σαν να κερδίζετε τη μάχη με τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής.
Μπορείς να χτίσεις τη αυτοεκτίμηση όταν…
σταματήσεις να κριτικάρεις αρνητικά τον εαυτό σου για κάθε λάθος ή παράλειψη
σταματήσεις να σκέφτεσαι συνεχώς το χειρότερο
επιβραβεύεις τον εαυτό σου για κάθε καλή προσπάθεια που έκανες
επιτρέψεις στον εαυτό σου να μην ντρέπεται να ζητήσει βοήθεια από τους άλλους όταν χρειάζεται
αντιμετωπίσεις με επιείκεια και αγάπη όλα τα αρνητικά σου χαρακτηριστικά
φροντίζεις συστηματικά το σώμα σου
συνειδητοποιήσεις ότι σε κάθε περίπτωση που θεωρείς ότι ήσουν «λάθος», «αποτυχημένος/η ή ανεπαρκής,
συγχωρήσεις τον εαυτό σου και συνειδητοποιήσεις ότι έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες σύμφωνα με τις δυνατότητες και την συνειδητότητα που είχες τότε.
Διαβάζω περισσότερα πατώντας στην παρακάτω εικόνα
Η αυτοεκτίμηση μας τροφοδοτείται από δύο πηγές:
– Από τις σχέσεις μας με τους άλλους
-Από τις προσδοκίες που έχουμε από μας τους ίδιους.
Η ευτυχία στη ζωή εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης. Έτσι κάθε φορά που ένα παιδί βιώνει υποτιμητικά συναισθήματα, παρατηρούνται προβλήματα στον ψυχισμό , στις σχέσεις του με τους άλλους και γενικότερα στους στόχους που βάζει στη ζωή, όσο απλοί κι αν φαίνονται αυτοί, για τους ενήλικες.
“Φίλος” των παιδιών είναι η πίστη στον εαυτό τους.
“Εχθρός” τους, η αμφιβολία γι’ αυτόν.
Τι σημαίνει να έχει το παιδί θετική εικόνα του εαυτού του και υγιή αυτοεκτίμηση;
Η αυτοεκτίμηση αντανακλά το πώς νιώθει κάποιος για τον εαυτό του. Η συμπεριφορά, στη συνέχεια, φανερώνει ακριβώς αυτά τα συναισθήματα. Έτσι, ένα παιδί ή έφηβος με υψηλή αυτοεκτίμηση:
ενεργεί ανεξάρτητα
αναλαμβάνει ευθύνες
είναι περήφανο για όσα πετυχαίνει
δοκιμάζει νέες προκλήσεις
χειρίζεται αποτελεσματικά τα συναισθήματά του, είτε θετικά είτε αρνητικά
βοηθά τους άλλους
Αντίθετα, ένα παιδί με χαμηλή αυτοεκτίμηση:
αποφεύγει να δοκιμάσει κάτι καινούριο
νιώθει ότι δεν το αγαπούν ή ότι δεν είναι αποδεκτό
κατηγορεί άλλους για δικά του σφάλματα
αισθάνεται ή παριστάνει ότι είναι συναισθηματικά αδιάφορο
δυσκολεύεται να διαχειριστεί αρνητικά συναισθήματα
δεν αξιοποιεί τις ικανότητες και τα ταλέντα του
επηρεάζεται εύκολα από εξωτερικούς παράγοντες
Πώς μπορούν να βοηθήσουν Εκπαιδευτικοί και γονείς στην αυτοεκτίμηση των παιδιών;
Οι γονείς είναι εκείνοι που μπορούν να ενισχύσουν την αυτοεκτίμηση του παιδιού, αν και συχνά τα μηνύματα που λαμβάνουν τα παιδιά για να διαμορφώσουν την εικόνα του εαυτού τους μπορεί να είναι έμμεσα και χωρίς να το αντιλαμβάνονται οι γονείς. Γενικά, τα παιδιά αποζητούν την επιβεβαίωση για τα συναισθήματα των γονιών τους προς εκείνα, δηλαδή θέλουν να ακούν ότι τα αγαπούν και ότι χαίρονται που είναι μέλη της οικογένειας.
Η ενθάρρυνση, ο έπαινος και φυσικά τα λόγια αγάπης καταγράφονται στον ψυχισμό του παιδιού και διαμορφώνουν την αυτό-εικόνα του με καθοριστικό τρόπο. Ένα βήμα πιο πέρα, οι γονείς μπορούν να διδάξουν το παιδί να εκφράζεται το ίδιο θετικά για τον εαυτό του, δηλαδή να είναι ευχαριστημένο για όσα πετυχαίνει και να μην απογοητεύεται από τις αποτυχίες.
Στον αντίποδα βρίσκονται η αρνητική κριτική, τα ντροπιαστικά σχόλια ή η ειρωνεία, στα οποία τα παιδιά είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα. Ακόμη και για να διορθώσει ένας γονιός του παιδί του ή να το μαλώσει, υπάρχει τρόπος, ώστε να μη θίγεται η αυτοεκτίμησή του.
Τρόποι για να αναπτύξει το παιδί μια θετική αυτό-εικόνα, δηλαδή μια καλή εικόνα που θα έχει το ίδιο για τον εαυτό του, μπορεί να είναι να διδαχτεί να είναι δημιουργικό, να προσπαθεί, αλλά να μην απογοητεύεται από τις αποτυχίες. Να μπορεί να θέτει στόχους, αλλά να μην τους απαιτεί. Να χαίρεται με την επιτυχία και να διαχειρίζεται με ψυχραιμία και αισιοδοξία την αποτυχία.
Σημαντικό, επίσης, είναι να μπορεί να μην επηρεάζεται από πειράγματα συνομηλίκων και να μπορεί να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, ενώ χρήσιμο είναι να ενθαρρυνθεί να έχει ενδιαφέροντα και χόμπι, που θα του προσφέρουν ευχαρίστηση, αλλά και ένα πεδίο που θα θέτει στόχους για βελτίωση και θα αποκτά σταδιακά αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στις ικανότητές του.
Μην ξεχνάτε τον καταλυτικό ρόλο που έχει το χιούμορ στην αντιμετώπιση των καταστάσεων. Σε μια δύσκολη στιγμή, το γέλιο και το χιούμορ κάνουν πιο ελαφριά την κατάσταση φέρνοντας ανακούφιση και χαμόγελο. Είναι ο καλύτερος τρόπος για να δείξετε στα παιδιά ότι δεν χρειάζεται να παίρνουν τα μικρά εμπόδια πολύ στα σοβαρά και να συνεχίζουν με ευχαρίστηση τη ζωή τους.
Πρέπει να μάθουμε στα παιδιά πως είναι ανάγκη να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να τον αποδεχτούν. Να συμφιλιωθούν με τους περιορισμούς τους , να “ανακαλύψουν” τις ικανότητες τους. (Που σημαίνει πως πρώτα εμείς να έχουμε δουλέψει πάνω σ’ αυτά και να έχουμε κάνει βήματα για τον εαυτό μας). Οι προσδοκίες λοιπόν που έχουν τα παιδιά για τον εαυτό τους είναι η μια πηγή τροφοδότησης της αυτοεκτίμησης. Τα παιδιά πρέπει επίσης να μάθουν πως δε χρειάζεται να μιμούμαστε τους άλλους αλλά αξίζει περισσότερο να αξιοποιούμε τα θετικά στοιχεία του εαυτού μας.
Ένα σπουδαίο βιβλίο προς διδακτική αξιοποίηση είναι : «Το αγόρι, ο τυφλοπόντικας, η αλεπού και το άλογο». Κάθε μέρα στεκόμαστε σε κάποιες φράσεις του, τις κάνουμε ορθογραφία, τις μελετάμε, τις κουβεντιάζουμε και τις εφαρμόζουμε.
Δείτε περισσότερα για το βιβλίο πατώντας στην παρακάτω εικόνα
Παρουσίαση του εαυτού μου
Εαυτός, αυτός ο Άγνωστος
«Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου»
Τα παρακάτω λόγια, από πολλούς, αποδίδονται στον Charlie Chaplin, ότι τα είπε στους δικούς του ανθρώπους κατά τα εβδομηκοστά του γενέθλια…
«Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη, απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω κόντρα στην αλήθεια μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε πόσο δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος με το να του επιβάλλω τις επιθυμίες μου, παρότι ήξερα ότι ούτε ήταν κατάλληλη η στιγμή ούτε ο άνθρωπος ήταν έτοιμος, ακόμα κι αν αυτός ο άνθρωπος ήμουν εγώ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ μια άλλη ζωή και μπόρεσα να δω ότι τα πάντα γύρω μου με προκαλούσαν να μεγαλώσω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι βρίσκομαι πάντα και σε όλες τις περιστάσεις, την κατάλληλη στιγμή και στο σωστό μέρος και ότι όλα όσα γίνονται είναι σωστά. Από τότε κατάφερα να γαληνέψω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΠΟΔΟΧΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο χρόνο μου και σταμάτησα να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ό,τι με ευχαριστεί και με γεμίζει χαρά, ό,τι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά, με τον δικό μου τρόπο και στους δικούς μου ρυθμούς. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιές για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και από ό,τι με τραβούσε συνεχώς μακριά από τον ίδιο μου τον εαυτό. Στην αρχή το ονόμαζα “υγιή εγωισμό”. Αλλά σήμερα ξέρω ότι είναι ΑΥΤΑΓΑΠΗ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να θέλω να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλλα πολύ λιγότερο. Σήμερα κατάλαβα ότι αυτό το λέμε ΑΠΛΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζώ στο παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζώ περισσότερο τη στιγμή όπου ΟΛΑ συμβαίνουν. Έτσι σήμερα, ζώ την κάθε μέρα και αυτό το λέω ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι η σκέψη μου μπορεί να με κάνει μίζερο και άρρωστο. Όταν όμως επικαλέστηκα τις δυνάμεις της καρδιάς μου, η λογική απέκτησε έναν πολύτιμο σύντροφο. Αυτή τη σχέση την ονομάζω σήμερα ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.
Δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και τα προβλήματα με τον εαυτό μας και τους άλλους γιατί καμιά φορά, ακόμα και τα άστρα εκρήγνυνται και δημιουργούνται νέοι Γαλαξίες.
Σήμερα ξέρω ότι ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ!«
Kάθε μέρα και ένας γίνεται ο πρωταγωνιστής της τάξης……… συγκεντρώνουμε τις προτιμήσεις του και τις παρουσιάζουμε……..σε λίγες μέρες ο τοίχος θα γεμίσει…..από μας!!!!
Ο Κινηματογράφος και η αυτοεκτίμηση
La Luna
Ένα μικρό αγόρι ακολουθεί ένα βράδυ τον μπαμπά και τον παππού του στην δουλειά τους στο… φεγγάρι! Θα ακολουθήσει τα χνάρια του μπαμπά ή του παππού ή θα μπορέσει να βρει το δικό του δρόμο; Η ταινία της Disney-Pixar προτάθηκε, βέβαια, για Όσκαρ καλύτερης ταινίας μικρού μήκους.
Pip
Ο Pip είναι ένα νεαρό σκυλάκι, το οποίο πηγαίνει στο Πανεπιστήμιο των Σκύλων προκειμένου να εκπαιδευτεί και να γίνει σκύλος-οδηγός. Το ταξίδι του, όμως, δεν είναι τόσο εύκολο…
Piper
Ένα πεινασμένο θαλασσοπούλι μαθαίνει σιγά-σιγά να αντιμετωπίζει τον φόβο του για τη θάλασσα και να βρίσκει μόνο την τροφή του στην παραλία. Πρόκειται για μία από τις καλύτερες ταινίες μικρού μήκους από την Disney-Pixar.
Coin Operated
Το Coin Operated» είναι μια βραβευμένη 5λεπτη ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους που εκτείνεται σε 70 χρόνια στη ζωή ενός αφελούς εξερευνητή. Μην χάνετε ποτέ τα όνειρά σας, ανεξάρτητα από την περίσταση που βρίσκεστε ή την ηλικία που βρίσκεστε!
Όταν είμαστε παιδιά, ονειρευόμαστε να μεγαλώσουμε και να φτάσουμε στα αστέρια, Όμως ποτέ δεν είναι αργά για να συνεχίσετε τα όνειρά σας, ακόμα και όταν τα πράγματα φαίνονται άσχημα ή αδύνατα…. κρατήστε λίγη ελπίδα και πίστη για να τα πραγματοποιήσετε! Δεν είναι ωραίο να περνάμε όλη μας τη ζωή δουλεύοντας, ευχόμενοι μια ευκαιρία να γίνουμε ξανά παιδί. Η ταινία μας διδάσκει τη σημασία του να έχουμε έναν στόχο/όνειρο στη ζωή μας, αυτό που μας παρακινεί να προχωρήσουμε μπροστά, να ζήσουμε μια άλλη μέρα και να επιδιώξουμε τη δική μας ευτυχία. Η ζωή είναι γεμάτη δυσκολίες και απογοητεύσεις, αλλά δεν είναι αυτές που πρέπει να θυμόμαστε αλλά το κυνήγι των ονείρων μας… με την προϋπόθεση ότι δεν το χάνουμε από τα μάτια μας καθώς μεγαλώνουμε. Εξάλλου όσο μεγάλο κι ακατόρθωτο κι αν είναι το όνειρο του καθενός μας , αν το ηθικό είναι υψηλό και η επιμονή, κανείς δεν μπορεί να μας εμποδίσει να επικεντρωθούμε και δουλέψουμε σκληρά …..ώστε να μπορέσουμε να τα πετύχουμε μια μέρα!!
πατήστε στην παρακάτω εικόνα
Η άλλη πηγή τόνωσης της αυτοεκτίμησης τους έχει να κάνει με τις εμπειρίες τους από τις σχέσεις τους με τους άλλους.
Πατήστε στην εικόνα
Τα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού είναι καθοριστικά για να χτίσει την αυτοεκτίμησή του. Εκπαιδευτικοί και γονείς, ως “σημαντικοί άλλοι” για τα παιδιά, μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης τους. Μπορούν να φτιάξουν ένα «αποθεματικό αυτοεκτίμησης» όπου το παιδί θα αποθηκεύει πολλά θετικά πράγματα για τον εαυτό του. Δεν μπορούν φυσικά να ελέγξουν όλα όσα βλέπει, ακούει ή σκέφτεται το παιδί, που ίσως επηρεάσουν την εικόνα που θα σχηματίσει για τον εαυτό του. Μπορούν όμως να κάνουν αρκετά πράγματα εκφράζοντας τακτικά την αναγνώριση και το σεβασμό που τρέφουν γι’ αυτά. Ειδικά η ενθάρρυνση παίζει πολύ σπουδαίο ρόλο στη δόμηση θετικής αυτοεκτίμησης.
Χτίστε την αυτοεκτίμηση του παιδιού. Προκοινωνικά πρότυπα μίμησης. Επιλέξτε παιδικές σειρές, dvd, βιβλία και παιχνίδια με προκοινωνικό περιεχόμενο. Βοηθήστε τα παιδιά να δημιουργήσουν ισχυρές φιλίες. Χρησιμοποιήστε θετικές στρατηγικές πειθαρχίας-όρια. Εξασκείστε την προκοινωνική συμπεριφορά. Παρατηρήστε την προκοινωνική συμπεριφορά των παιδιών. Προτρέψτε για συνεργασία, βοήθεια και γενναιοδωρία. Λεκτική επισήμανση πράξεων καλοσύνης και συνεργασίας. Συζητήστε με τα παιδιά για την προκοινωνική συμπεριφορά. Κάντε ξεκάθαρες τις προσδοκίες σας για την προκοινωνική συμπεριφορά. Δεχτείτε τη βοήθεια του παιδιού όταν την προσφέρει.
Σύμφωνα με τον Fontana, αν και ο δάσκαλος πρέπει πάντα να ενδιαφέρεται να οδηγήσει κάθε παιδί σε υψηλή εκπαιδευτική απόδοση, εντούτοις, θα πρέπει να το κάνει οργανώνοντας τα προγράμματα με τέτοιο τρόπο, ώστε να προστατεύεται η αυτοεκτίμηση του παιδιού. Γι’ αυτό θα πρέπει να έχει πάντα κάτα νου, εκτός από την ενθάρρυνση, τη δίκαιη συμπεριφορά, το σεβασμό προς όλα τα παιδιά και τη σωστή κατανομή εργασίας, σύμφωνα με τις δυνατότητες του κάθε μαθητή.
Η αυτοεκτίμηση ενός παιδιού λοιπόν αναπτύσσεται όταν:
-Τα καταφέρνει καλά
-Αισθάνεται καλά
-Αποδέχεται τον εαυτό του και προσπαθεί να τον γνωρίσει καλύτερα
-Έχει κοινωνικές σχέσεις, έχει φίλους.
Στο σημείο αυτό, παραθέτουμε το Ποίημα:
ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΕΙ ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ
Όταν καλά τα καταφέρνεις κι όταν αισθάνεσαι καλά,
στο αερόστατο ανεβαίνεις κι όλο πηγαίνεις πιο ψηλά.
Πετάς πιο πάνω απ’ τη χαρά σου γιατί έχεις φίλους κι απορείς
πως με των φίλων τις ανάσες ν’ ανέβεις πιο ψηλά μπορείς.
Μα κείνο που σε πάει πιο πάνω και να σε φτάσω δεν μπορώ,
είναι που έχεις κάνει φίλο τον εαυτό σου από καιρό.
Ας εμβαθύνουμε τώρα στην κάθε στροφή του ποιήματος.
-Στην πρώτη στροφή συναντούμε τους στίχους:
“Όταν καλά τα καταφέρνεις κι όταν αισθάνεσαι καλά”.
Και τα δύο σημεία αποτελούν στάσεις που αν καλλιεργηθούν, είναι δυνατόν να οδηγήσουν σε ενίσχυση της αυτοεκτίμησης.
-Στη δεύτερη στροφή διαβάζουμε για τη δύναμη από το “να έχεις φίλους”, να αναπτύσεις κοινωνικότητα. Στάσεις επίσης πολύ ενισχυτικές για την αυτοεκτίμηση.
-Στην τρίτη και τελευταία στροφή, συναντούμε το πιο σπουδαίο σημείο για την ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης, το: “…έχεις κάνει φίλο τον εαυτό σου…” .
Ευτυχώς που στην πραγματικότητα τα αερόστατα ανεβαίνουν μέχρι ένα ορισμένο ύψος. Έτσι και με το “αερόστατο της αυτοεκτίμησης”… γιατί τότε από την υγιή αυτοεκτίμηση θα φτάναμε στην έπαρση.
Αφού ακούσουμε το τραγούδι «Αυτό θα πει αυτοεκτίμηση» του Γ. Σακελλαρίδη μπορούμε να φτιάξουμε το δικό μας αερόστατο που ανεβαίνει πολύ ψηλά με τα λόγια των φίλων μας.
Η αξιοποίηση των ταινιών μικρού μήκους σε σχολικά πλαίσια και για την προαγωγή της προσωπικής ανάπτυξης των μαθητών
Στόχος είναι τα παιδιά να μάθουν για αυτά τα θέματα και να μην τους φαίνονται ανοίκεια και ξένα. Η θεματική στην οποία είναι ενταγμένες οι ταινίες και οι δραστηριότητες είναι: «Αυτογνωσία/Προσωπική Ανάπτυξη» και θα μεταχειριστούμε την ταινία μικρού μήκους ως «κείμενο» με απεριόριστες δυνατότητες. Το προτζεκτ είναι σχεδιασμένο για να βοηθήσει εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης που θέλουν να αξιοποιήσουν μια ταινία μικρού μήκους με δημιουργικό και βιωματικό τρόπο, μέσω προβολής βραβευμένων ταινιών μικρού μήκους από την παγκόσμια κινηματογραφική παραγωγή, οι οποίες καλύπτουν τις εξής θεματικές ενότητες: 1) η εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, η δύναμη της συγχώρεσης, οι κίνδυνοι του διαδικτύου, προκατάληψη και ρατσισμός, οι συνέπειες των πράξεων μας 2) σχέσεις γονέων και παιδιών, αυτογνωσία και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας, η δύναμη της συγχώρεσης, η προκατάληψη και ο ρατσισμός.
Το εργαστήριο είναι επίσης σχεδιασμένο για όσους θέλουν να δουν καλύτερα μέσα τους, να δουλέψουν με όσα τους ανησυχούν ή τους φοβίζουν αλλά κυρίως να θυμηθούν όσα τους δίνουν δύναμη και χαρά!
Μπορεί να υλοποιηθεί σε συναντήσεις και οι συμμετέχοντες λαμβάνουν μέρος σε ομαδικές και ατομικές δραστηριότητες που θα αναδείξουν ιδέες, σκέψεις και συναισθήματα σχετικά με τις ταινίες που προβάλλονται.
Το εργαστήριο πρότζεκτ βασίζεται κυρίως σε τεχνικές που αξιοποιούν την δραματοποίηση, τα παιχνίδια ρόλων και τον ελεύθερο συνειρμό με βασικό σκοπό την ανάπτυξη της ικανότητας για αναγνώριση και έκφραση συναισθημάτων αλλά και σκέψεων που κρατάμε καλά κλεισμένες μέσα μας.
Οι ταινίες εκμαιεύτηκαν από την εκπαιδευτική πλατφόρμα edu|shorts στην οποία ο επισκέπτης μπορεί να βρει μια συλλογή ταινιών μικρού μήκους με προτεινόμενες μορφωτικές δραστηριότητες, που σκοπό έχουν την ανάπτυξη της ενσυναίσθησης και της αυτογνωσίας. Η πλατφόρμα δημιουργήθηκε το 2015,από τον Αθανάσιο Τσάπελη σε συνεργασία με τον δάσκαλο Παναγιώτη Καπίρη.
Ματίλντα
Ένα πανέμορφο παραμυθάκι για όλα τα παιδιά, που τονίζει την ιδιαιτερότητα του να είσαι παιδί και οι μεγαλύτεροι να μην αντιλαμβάνονται τις ικανότητες σου. Το κλασικό βιβλίο του ουαλού Ρόαλντ Νταλ έχει μια μεγάλη δόση μαγείας, και αυτή δεν μπορεί να κρυφτεί!!!!
Η Ματίλντα, ένα κοριτσάκι με ιδιαίτερες όσο και μαγικές ικανότητες, έχει την ατυχία να είναι κόρη κρετίνων, που θεωρούν τη μόρφωση μειονέκτημα και ασχολούνται με απατεωνιές, τηλεόραση και λούσα. Θα μορφωθεί μόνη της, θα βρεθεί σε ένα σχολείο όπου η διευθύντρια παραπέμπει στους δράκους των παραμυθιών, και θα γίνει η καλύτερη φίλη με μια καθηγήτρια που έζησε άσχημα παιδικά χρόνια, μέχρι να βρει τρόπο να απαλλαγεί από τους γονείς της. Δείτε την ταινία – παραμύθι πατώντας στην παρακάτω εικόνα
ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ ΚΑΙ ΕΦΗΒΕΙΑ
Η εφηβεία θεωρείται, συνήθως, μια περίοδος αλλαγής αλλά και σταθεροποίησης όσον αφορά την έννοια του εαυτού. Οι σωματικές αλλαγές συνεπιφέρουν μια τροποποίηση στη σωματική έννοια του, και η νοητική ανάπτυξη επιτρέπει μια πιο σύνθετη και επεξεργασμένη έννοια του εαυτού. Οι τρόποι με τους οποίους οι έφηβοι κατανοούν και αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους, η προσωπικότητα τους, η δική τους επενέργεια ασκούν ισχυρή επίδραση στο πώς θα αντιμετωπίσουν, τελικά, σημαντικά γεγονότα της ζωής τους.
ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ
Ένας βασικός παράγοντας που συνδέεται με την ανάπτυξη της έννοιας του εαυτού είναι η αυτοεκτίμηση. Η αυτοεκτίμηση αφορά στην εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και στην αξία που του αποδίδουμε. Αποτελεί μια πλευρά του εαυτού, στην οποία έχουν εστιάσει πολλοί επιστήμονες διότι θεωρείται το βαρόμετρο για την αντιμετώπιση προβλημάτων και την προσαρμογή. Με τη συμβολή διαφόρων επιστημονικών μελετών «φωτίζονται», ολοένα και περισσότερο, σημεία που μας επιτρέπουν τη βαθύτερη κατανόηση και σημασία της αυτοεκτίμησης.
Οι έφηβοι με υψηλή αυτοεκτίμηση φαίνεται να διαθέτουν περισσότερα στοιχεία αυτοπεποίθησης, εργατικότητας, καθώς, και χαρακτηριστικά ηγετικής φύσης. Εν αντιθέσει με τους εφήβους με χαμηλή αυτοεκτίμηση που χαρακτηρίζονται από μια αίσθηση ανεπάρκειας στις κοινωνικές σχέσεις και από την πεποίθηση ότι οι άνθρωποι δεν τους καταλαβαίνουν ή δεν τους εκτιμούν. Το γεγονός αυτό αυξάνει την τάση για κοινωνική απόσυρση. Παρ όλα αυτά, η αυτοεκτίμηση μπορεί να έχει πολυδιάστατο χαρακτήρα. Πιο συγκεκριμένα, είναι πιθανό να συναντήσουμε κάποιον έφηβο που να διαθέτει υψηλή αυτοεκτίμηση ως προς τις σχολικές του επιδόσεις, αλλά να θεωρεί ότι υπολείπεται σε δεξιότητες που είναι χρήσιμες σε αθλητικές επιδόσεις, παραδείγματος χάριν.
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ
Σχετικά με τους παράγοντες που συνεισφέρουν περισσότερο στην αυτοεκτίμηση των εφήβων, αξιολογείται ως ένας από τους σημαντικότερους η ικανοποίηση για τη σωματική εμφάνιση. Επιπλέον, η κοινωνική αποδοχή από τους συνομηλίκους, η σχολική επίδοση και η αθλητική επίδοση, αποτελούν και εκείνοι παράγοντες που επηρεάζουν την αυτοεκτίμησή τους, αλλά σε μικρότερο βαθμό. Μια άλλη περιοχή έρευνας που έχει προσελκύσει το ερευνητικό ενδιαφέρον είναι η σταθερότητα η μη της αυτοεκτίμησης στη διάρκεια της εφηβείας. Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι διαφορετικές ομάδες εφήβων εμφανίζουν διαφορετική πορεία στην αυτοεκτίμηση. Ως κοινή συνιστώσα διαπιστώνεται η σταθερότητα της αυτοεκτίμησης για μικρά χρονικά διαστήματα και οι μεγαλύτερες αλλαγές σε μεγαλύτερα διαστήματα. Ανεξάρτητα από αυτό, όμως, το πόρισμα υπογραμμίζει την άποψη ότι, εντός της ηλικιακής ομάδας των εφήβων, υπάρχουν πολλές ατομικές διαφορές.
Εκ μέρους γονέων και ειδικών, είναι ωφέλιμο να προσφέρουμε γόνιμο έδαφος στους εφήβους ούτως ώστε να καλλιεργήσουν στοιχεία της προσωπικότητάς τους, να αποδεχτούν τη μοναδικότητά τους και να αγαπήσουν τον εαυτό τους. Προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις ανάγκες τους, ενθαρρύνουμε και επαινούμε τις προσπάθειές τους, τούς βοηθούμε να βρίσκονται σε επαφή με τον συναισθηματικό τους κόσμο. Ακούμε και συζητούμε μαζί τους, επιδιώκοντας να περιορίσουμε ενοχές ή δυσλειτουργικές σκέψεις. Διάλογοι διαποτισμένοι με στοιχεία συμπαράστασης και εφησυχασμού και ελλιπείς από επίκριση και μομφή αποτελούν το βασικό συστατικό. Κατά αυτούς τους τρόπους, συμβάλλουμε στην ανάπτυξη της αυτοεκτίμησης τους ως βασικοί πυλώνες της ψυχικής και συναισθηματικής τους ισορροπίας.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
