Η τελευταία σκηνή  αποτελεί μεγάλη επιτυχία για την ταινία μας όπου ασταμάτητα και αδιάκοπα δουλέψαμε όλοι μαζί για να έχουμε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα!!!!Η πλοκή της σκηνής αυτής  ολοκληρώνει  την μικρή  μας ταινιούλα.

Όλα τα παιδιά μαζευόμαστε  στη βιβλιοθήκη  καθώς το τσουχτερό κρύο του χειμώνα  μας διαπερνά. Καθόμαστε στις ξύλινες καρεκλίτσες  και  μένουμε σκεπτικοί. Ξαφνικά τα φώτα σβήνουν και   στη τάξη απλώνεται μαύρο σκοτάδι!!!!!!     

Τα παιδιά ένιωσαν ένα συναίσθημα δέους και αμέσως είπαν στη δασκάλα ότι είχε γίνει διακοπή ρεύματος. Εκείνη όμως έδωσε την λύση στο πρόβλημα!!!Πήρε  μερικές λάμπες πετρελαίου και με σπίρτα τις άναψε. Τις τοποθετήσαμε στο τραπέζι. Το χρώμα της φλόγας είχε γλυκάνει την αίθουσα και της είχε δώσει μια άλλη αίσθηση ζεστασιάς. Τα παιδιά συλλογίζονταν κοιτώντας τη φλόγα της φωτιάς και άρχισαν να διαβάζουν ένα παλιό βιβλίο με λόγια ποιητικά. Ξάφνου η κυρία μας παρουσιάζει μια καινούργια μαθήτρια την Ελπίδα, ένα κορίτσι που  πραγματικά μας γεμίζει ελπίδα!!!!!!!!!!

Ιωάννα                                                      

Αφού γυρίσαμε όλες τις σκηνές της ταινίας χρειάστηκε να κάνουμε το μοντάζ. Το μοντάζ θέλει πάνω από πέντε ώρες για ένα λεπτό της ταινίας. Επίσης είναι πολύ κουραστικό γιατί πρέπει να βάζεις ήχους, να διαγράφεις ό,τι δεν χρειάζεσαι και να “κόβεις” και να “ράβεις”. Κατά την γνώμη μου πιστεύω ότι το μοντάζ παρόλο που είναι κουραστικό είναι και ενδιαφέρον. Το μοντάζ  το κάναμε η Βικτώρια Μαραγκού, ο Γιάννης Βαρθαλίτης, εγώ κι η κυρία Μαρία Ιωσηφίδου.

Άννα

Με την κυρία Μαρία είδαμε την ταινία της προπέρσινης ΣΤ τάξης και με βάση αυτήν μιλήσαμε για το κοντινό πλάνο, το μακρινό πλάνο, για τη θέση της κάμερας η οποία καθορίζει από πού θα φαίνεται το πρόσωπο του ηθοποιού (από ψηλά, από χαμηλά, στο ίδιο ύψος), το μοντάζ που στην ουσία κόβει και ράβει την ταινία, το ζουμ που φέρνει κοντά τα πράγματα. Επίσης πρέπει να ξέρετε ότι μια σκηνή για να γυριστεί χρειάζεται πολλή ώρα. Και πραγματικά. Για μια σκηνή που θα διαρκέσει ένα λεπτό περίπου στην ταινία μας, χρειαστήκαμε δύο ώρες γύρισμα.

Η ταινία μας θα έχει ένα φάντασμα που διηγείται κι είναι ο ήρωάς μας. Κι αφού είναι φάντασμα δεν θα το βλέπουμε…Χμ…Περίεργο…
Νίκος

Την Κυριακή 10/1/16 γυρίσαμε την 2η σκηνή της ταινίας μας. Αλλάξαμε όλο το σενάριο για να μην είναι τόσο δραματική. Όταν ξαναγράψαμε το σενάριο βγήκαμε έξω και αρχίσαμε τα γυρίσματα της σκηνής. Στην διάρκεια του γυρίσματος κάναμε πολλές γκάφες όμως το διασκεδάσαμε πάρα πολύ. Ωστόσο η κυρία μας πάντα μας βοηθάει να διορθώσουμε τα λάθη μας. Όμως επειδή έλειπε ο Ερρίκος βοήθησε και την Δήμητρα στην κάμερα. Τα παιδιά που συμμετείχαν στο σημερινό γύρισμα σαν ηθοποιοί ήταν ο Γιάννης Βαρθαλίτης, ο Γιάννης Ρούσσος και η Τζωρτζίνα Στεφάνου. ΘΑ ΜΑΣ ΜΕΙΝΕΙ ΑΞΕΧΑΣΤΟ!!!
Γιάννης Ρούσσος  –  Γιάννης Βαρθαλίτης

Στις 9 Ιανουαρίου κάναμε το καλύτερο γύρισμα! Η Άννα, ο Νίκος, η Τζωρτζίνα και εγώ είχαμε καταπληκτική συνεργασία. Μας πήρε 2 ώρες για το γύρισμα. Βεβαία είχε και ένα καλό! Πήραμε το αίμα μας πίσω αφού η σκηνή απαιτούσε να πέσει με φόρα ένα βιβλίο κάτω και εμείς διαλέξαμε των μαθηματικών. Όμως το γύρισμα είχε και τις δυσκολίες αφού ο παραμικρός ήχος ακουγόταν στο μικρόφωνο της κάμερας και ξαναγυρίσαμε πολλές σκηνές μόνο και μόνο γιατί περνούσε ένα αμάξι ή ένα μηχανάκι.

Δήμητρα

Με την κυρία μας είδαμε την ταινία της προπέρσινης έκτης και με βάση αυτήν μιλήσαμε για το γκρο πλάνο (closeup) που σημαίνει κοντινό πλάνο, για το μακρινό πλάνο, για τη θέση της κάμερας η οποία καθορίζει από ποια μεριά θα φαίνεται το πρόσωπο του ηθοποιού, το μοντάζ που στην ουσία κόβει και ράβει την ταινία, το ζουμ που η χρήση του είναι να φέρνει κοντά τα πρόσωπα και τα πράγματα. Επίσης συζητήσαμε ότι για ένα πλάνο που διαρκεί 1 λεπτό χρειάζεται να κάνουμε γύρισμα περίπου 1 ώρα.

Η ταινία μας θα έχει κι ένα φάντασμα – ή κάπως έτσι τέλος πάντων. Δεν θα σας πούμε κάτι άλλο γιατί θέλουμε να έχετε αγωνία για να δείτε την ταινία μας.

Νίκος

Επιτέλους! Ξεκινήσαμε γυρίσματα! Μια από τις πιο όμορφες φάσεις της δημιουργίας ενός κινηματογραφικού έργου. Το πρώτο μας γύρισμα πραγματοποιήθηκε ένα κυριακάτικο κι ηλιόλουστο πρωινό. Παρόντα πλέον μόνο τα άτομα που αφορούσε η συγκεκριμένη σκηνή καθώς βέβαια και τα παιδιά που χειρίζονται την κάμερα: η Δήμητρα κι ο Ερρίκος.

• Να πω ότι οι μικρές μας πρωταγωνίστριες ξέχναγαν τα λόγια τους; Να το πω!
• Να πω ότι υπήρχαν πότε διαμαρτυρίες για τον έντονο ήλιο και πότε για το σύννεφο που μας τον έκρυβε; Να το πω!
• Να πω ότι είχαμε προβλήματα με την κάμερα; Να το πω!
• Να πω ότι περνούσαν μηχανές και μας ενοχλούσαν με το θόρυβό τους; Να το πω!
• Όμως θα πω και κάτι ακόμα: τα παιδιά είχαν άποψη για τα πράγματα κι ωραίες ιδέες: να μην φανεί η σκιά μας στο πλάνο, να σταθούμε εδώ, να περπατήσουμε εκεί, να τραβήξουμε ένα κοντινό πλάνο, να γυρίσουμε κι ένα πλάνο από μπροστά από τα πρόσωπα κι ένα σαν να φεύγουν οι πρωταγωνίστριες, κι ένα χάιδεμα στον ώμο… Ήταν υπέροχα! Καλή συνέχεια να έχουμε!

Μαρία Ιωσηφίδου – υπεύθυνη της κινηματογραφικής ομάδας

Η κυρία μας έδειξε το μπλογκ μας και μας εξήγησε πως μπορούμε να ανεβάζουμε φωτογραφίες και κείμενα. Η συγγραφική ομάδα έφτιαξε το σενάριο και το συζητήσαμε. Η ταινία μας είναι φανταστικός κινηματογράφος και θα ξεκινήσουμε γυρίσματα. Όμως μια ταινία μπορεί να πάρει και 1 με 2 χρόνια αλλά η συγκεκριμένη είναι μικρού μήκους άρα μπορεί να πάρει και 2 μήνες. Γιατί τόσο χρονοβόρα?

Πίσω από κάθε ταινία ‘κρύβονται’ κάποιοι άλλοι ρόλοι όπως ο σκηνοθέτης! Ο σκηνοθέτης λέει τι να κάνει και πώς να φέρεται την ώρα του γυρίσματος ο ηθοποιός. Δεν φτάνει όμως μόνο ο σκηνοθέτης! Μεγάλο ρόλο παίζει και ο cameraman. Όλοι θα έχουμε ακουστά τη λέξη σασπένς. Αυτή η λέξη σημάνει αγωνία. Μια σωστή ταινία λοιπόν πρέπει να δημιουργεί αυτήν την απορία στον θεατή για το τι θα γίνει και στο τέλος λύνεται! Για να δημιουργήσουμε αυτήν την απορία μπορούμε να κάνουμε κοντινά πλάνα!

Δήμητρα

22/11/2015:    Σήμερα μιλήσαμε για το πώς φτιάχνεται μια ταινία.

Ο σεναριογράφος γράφει το σενάριο της ταινίας. Για τη δικιά μας ταινία δεν θα υπάρχει ένας μόνο σεναριογράφος αλλά θα φτιάξουμε μια μικρή ομάδα. Το σενάριό μας θα στηριχθεί στις ιδέες όλων των παιδιών. Η δικιά μας ταινία θα είναι σπονδυλωτή ταινία που σημαίνει πολλές μικρές ιστορίες μαζί. Σκεφτήκαμε και τι να ενώνει όλες αυτές τις ιστορίες. Είπαμε λοιπόν τις ιδέες μας αλλά δεν σας τις αποκαλύπτουμε… Θα είναι έκπληξη!

Είπαμε  για το μοντάζ που σημαίνει ότι κόβουμε και “ράβουμε” τις σκηνές. Ένα παράδειγμα γι αυτό είναι όταν υπάρχει κάποιο πρόβλημα κι ένας ηθοποιός έχει κάψει το χέρι του [δεν πρέπει να φανεί], κόβουμε το κομμάτι στο  οποίο φαίνεται το καμένο του χέρι και βάζει ένα άλλο χέρι από κάποιον άλλον ηθοποιό.

Ο ηχολήπτης κανονίζει για τον ήχο της ταινίας. Μπορεί να παίρνει τον ήχο μέσα από την κάμερα ή όταν η κάμερα είναι μακριά κι οι άνθρωποι χρειάζεται να ακούγονται κι ο ηχολήπτης κρατάει ”το μπουμ”.

Επίσης, είπαμε ότι μια ταινία δεν είναι ανάγκη να τα λέει όλα με ακρίβεια, αλλά σε μια ταινία μπορούμε να αφήσουμε υπονοούμενο.

Αντωνία Νομικού

Στη 2^η συνάντησή μας για το ταινιάκι, μιλήσαμε για το πώς λειτουργεί το μάτι μας και για το μετείκασμα. Το μετείκασμα είναι η λειτουργία που έχει το μάτι μας να κρατάει μια εικόνα για κάποιο πολύ λίγο χρόνο (πολύ λιγότερο κι από ένα δευτερόλεπτο). Αν μια επόμενη εικόνα έρθει σ’ αυτήν τη στιγμή, τότε βλέπουμε τις δυο εικόνες σαν να είναι σε κίνηση.

Είδαμε μια ταινία που είχε γυριστεί από παιδιά του Λυκείου Σύρου. Ένα παιδί, ο Άγγελος, ήταν ανάπηρος και προσπαθούσαν οι φίλοι του να τον βοηθήσουν, να παίζουν μαζί, να μιλάνε, να βγαίνουν βόλτες. Ο Άγγελος στην αρχή δεν ήθελε να γίνεται βάρος, αλλά στο τέλος τα σκέφτηκε όλα και πήγε με τους φίλους του.

Αφού την είδαμε η κυρία μας έδωσε μερικές ερωτήσεις: ποιος, πού, πότε, τι, γιατί. Τις απαντήσαμε και τις συζητήσαμε. Επίσης  μάθαμε ότι μια ταινία είναι μια ιστορία που αφηγούμαστε και πρέπει να κρατάμε το ενδιαφέρον του θεατή. Αν το ενδιαφέρον είναι πολύ έντονο τότε αυτό λέγεται σασπένς.

Άννα Πρίντεζη