Η ζωή κατά τη διάρκεια της καραντίνας, ήταν μία ευκαιρία- που κάποιοι την εκμεταλλεύτηκαν, κάποιοι όχι- να προσέξουμε τον εαυτό μας λίγο παραπάνω, να δοκιμάσουμε καινούρια πράγματα και διάφορες νέες δραστηριότητες που ίσως να είχαμε απωθημένα από μικρά παιδιά! Εγώ είμαι ένας από αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι “έπιασαν από τα μαλλιά” την ευκαιρία και πραγματοποίησαν κάποια όνειρα που είχαν από μικρά παιδιά. Αν και η έλλειψη διαπροσωπικής επαφής ήταν δύσκολη και η ρουτίνα βαρετή, καταφέραμε να βγούμε νικητές από αυτήν την περιπέτεια, πιο δυνατοί και πιο ώριμοι!

Η τηλεκπαίδευση ήταν ένα μέρος της ρουτίνας των μαθητών, όλων των βαθμίδων, το οποίο αποτελούσε μεγάλο πρόβλημα και για τους μαθητές αλλά και για τους δασκάλους. Είναι αρκετά δύσκολο να κάθεται ένας άνθρωπος μπροστά από μία οθόνη και   για τουλάχιστον 2 ώρες να μην κουνιέται από μία καρέκλα. Είναι ότι χειρότερο για την υγεία μας και για την φυσική μας κατάσταση. Σε τέτοιες περιπτώσεις καταλαβαίνουμε όλοι πόσο ωραίο είναι να βρίσκεσαι στο σχολείο σου, κοντά στους συμμαθητές σου και στους δασκάλους σου και να  μπορείς να κάνεις μάθημα χωρίς κανένα τεχνικό πρόβλημα!!!

Λέστου Ιωάννα