Αρχείο μηνός Απρίλιος 2017

IΕΡΑ ΟΔΟΣ -ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ- ΙΣΤΟΡΙΑ

20170415_202317

20170415_181934
Ιερά Οδός – Οικολογία – Ιστορία

1) Εντοπίστηκαν τάφοι από το ναό του Αγ. Σάββα έως το Δήμο Χαϊδαρίου οι οποίοι χρονολογούνται από τον 5ο αιώνα π.Χ μέχρι τα Ύστερα Ρωμαϊκά χρόνια.

2) Οι τάφοι είναι λακκοειδείς, κεραμοσκεπείς, ταφές σε σαρκοφάγους και εγχυτρισμοί χωρίς πολλά κτερίσματα τα οποία έχουν καταστραφεί λόγω του ότι οι ταφές βρίσκονταν κοντά στην επιφάνεια.

3) Κοντά στην πλατεία Δαβάκη εντοπίστηκε μέρος νεκροταφείου που είχε αναπτυχθεί κατά μήκος του βόρειου κράσπεδου της Ιεράς Οδού.
Ανασκάφηκαν κεραμοσκεπείς, λακκοειδείς, κιβωτιόσχημοι, και κτιστοί τάφοι, καύσεις αγάλματα που κοσμούσαν τους τάφους, βάθρα, σαρκοφάγοι, τεφροδόχες κάλπες.

4) Επίσης ταφές γύρω από την πλατεία Εσταυρωμένου εντοπίστηκαν συλημένες.
Τα ταφικά κτερίσματα που διασώθηκαν περιλάμβαναν πήλινα αγγεία οικιακής χρήσης, χρυσά και χάλκινα κοσμήματα, όπλα, νομίσματα, κ.α.

5) Η θέση του ναΐσκου του Κυαμίτου ταυτίζεται με το εκκλησάκι του Αγ. Γεωργίου (οδός Προύσσης όπου διασταυρώνεται η Ιερά Οδός). Πρόκειται για μονόκλιτο ορθογώνιο εκκλησάκι που κτίστηκε κατά τον 16ο αιώνα.
Στην οικοδόμηση χρησιμοποιήθηκαν οικοδομικά υλικά από τον αρχαίο ναό. Το όνομα Κυαμίτου προκύπτει από τη λέξη κύαμοι που σημαίνει τα κουκιά.

Iερά Οδός και Ελευσίνια Μυστήρια

20170331_11175220170329_154224 (1)200px-Demeter2_MKL188820170315_12514620170315_12483220170315_12565820170331_111802<a href="https://blogs.sch.gr/stourko/files/2017/04/ΙΕΤα
Η Ιερά Οδός είναι ένας αρχαιότατος δρόμος με μακρά ιστορία ,γιαυτό αποτέλεσε αφορμή για να ασχοληθούμε στα πλαίσια των περιβαλλοντικών προγραμμάτων με το θέμα αυτό .Η σύνδεση της Ιεράς Οδού με τα Ελευσίνια Μυστήρια είναι στενότατη γιαυτό εξάλλου ονομάστηκε και Ιερά.
Ετσι τελέτες και πομπές προσκυνητών γίνονταν κατά μήκος της Ιεράς Οδού πρός τιμήν της Θεάς Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης.
Η περιβαλλοντική μας ομάδα επισκέφτηκε το ΚΠΕ Ελευσίνας όπου ενημερώθηκε για την οικολογική υποβάθμιση του αστικού περιβάλλοντος λόγω της βιομηχανικής ανάπτυξης του αλλά και παράλληλα την αναβάθμιση της πόλης της Ελευσίνας με την ανάδειξη του αρχαιολογικού χώρου και την επανάχρηση παλαιών κτιρίων καθώς και την αναπαλαίωση κτιρίων.
Κατά μήκος της Ιεράς Οδού υπήρχαν ιερά στα οποία ξεκουράζονταν η πομπή των ιερέων και των προσκυνητών ή τελέσουν κάποιες ιερουργίες ,τέτοια ιερά ήταν ο ναός του Δαφναίου Απόλλωνα ,το Ιερό της Αφαίας στον Σκαραμαγκά,ο ναίσκος του Κυαμίτου (Αγ.Γεώργιος -οδός Προύσσης και Ιερά Οδός) ο ναός του Αγ.Σάββα (εκεί υπήρχε ναός της Δήμητρας).
Ο δρόμος στρώνονταν με λουλούδια .
Μετά την επικράτηση του Χριστιανισμού ο δρόμος υποβαθμίστηκε και εγκαταλείφθηκε η φροντίδα του οδοστρώματος από τους ιερείς .Το 370 ο Μ.Θεοδόσιος κατήργησε την λατρεία των θεών του Ολύμπου και επέβαλε τον χριστιανισμό σαν επίσημη θρησκεία,επίσης με διάταγμα σταμάτησαν οι θυσίες και αποπέμφηκαν οι ιερείς και δημεύτηκαν οι ιεροί τόποι

Τα Ελευσίνια Μυστήρια σχετίζονται με τη μυθολογία αναφορικά με την αρπαγή της Περσεφόνης κόρης της θεάς Δήμητρας, από τον Άδη και τον αγώνα που κατέβαλε η θεά για να ξαναβρεί το παιδί της. Οι τελετές αυτές πραγματοποιούνταν για να μυηθούν οι πιστοί στη λατρεία της θεάς (θεά της γεωργίας και της βλάστησης).
Η στενή σύνδεση της Ελευσίνας με την Αθηνά από τον 7ο αιώνα φαίνεται από την τοποθέτηση μυστηριακών τελετουργιών σε αθηναϊκούς χώρους. Οικοδομήθηκε το Εν Άστει Ελευσίνιον τον 6ο αιώνα στα ανατολικά της οδού των Παναθηναίων. Το εν Άστει Ελευσίνιον αποτελούσε το αθηναϊκό κέντρο της λατρείας της Δήμητρας. Στα κλασικά χρόνια τα Μεγάλα Μυστήρια τελούνταν κάθε φθινόπωρο. εκτός από αυτά υπήρχαν και τα Μικρά ή Εν Άγραις Μυστήρια, που γίνονταν την Άνοιξη, τα οποία αποτελούσαν το πρώτο στάδιο μύησης και διεξάγονταν στο Ιλισό στην θέση Άγρα. Προετοίμαζαν με καθαρμούς στα νερά του Ιλισού προκειμένου να δεχτούν τη μύηση στα Μεγάλα Μυστήρια. Μια πομπή με επικεφαλής το ελευσινιακό ιερατείο μετέφερε στην Αθήνα τα ιερά αντικείμενα της Δήμητρας σε ειδικό κιβώτιο. Αυτά φυλάσσονταν στην Ελευσίνα όλο το χρόνο και δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς περιλάμβαναν. Κατά τη διάρκεια της πομπής η Ιερά Οδός ήταν στρωμένη με καρπούς και λουλούδια.
Ο ιεροκήρυκας κήρυττε στην Ποικίλη Στοά την έναρξη των εορτασμών στην Αθήνα και καλούσαν να συμμετάσχουν όλοι όσοι επιθυμούσαν εκτός από αυτούς που είχαν διαπράξει φόνο, ιερόσυλοι ή δεν μιλούσαν Ελληνικά. Οι τελετές περιλάμβαναν καθαρμούς μέσω της Ιεράς Οδού και θυσίες χοίρων. Την 5η (στη θάλασσα του Φαλήρου), Βοηδρομιώνα των Μεγάλων Μυστηρίων τα ιερά αντικείμενα επέστεψαν στην Ελευσίνα συνοδευόμενα από πομπή πιστών που είχαν μυηθεί στη λατρεία της Δήμητρας. Οι μύστες παραλάμβαναν από το Ιακχείο το Ιερό του Θεού Ίακχου, πάρεδρου της Δήμητρας, το τοποθετούσαν σε άρμα και έμπαιναν στην Ιερά Οδό με κατεύθυνση προς την Ελευσίνα.
Η πορεία από την Αθήνα προς την Ελευσίνα είχε 19 χιλιόμετρα μήκος. Η διαδρομή περνούσε μέσα από αγρούς και χωράφια και τον Ελαιώνα, ενώ εντυπωσιακά ταφικά μνημεία κοσμούσαν την Ιερά Οδό. Σε κάποια μέρη οι πιστοί έκαναν στάσεις για να ξεκουραστούν ή να τελέσουν ιερουργίες σχετικές με τα Μυστήρια. Τέτοια ορόσημα ήταν ο ναός του Απόλλωνα (Μονή Δαφνίου) το ιερό της Αφροδίτης στο Σκαραμαγκά και οι λίμνες των Ρειτών, όπου σήμερα βρίσκεται η λίμνη Κουμουνδρούρου.
Η πομπή κατέληγε στην αυλή του ελευσινιακού ιερού, όπου την υποδέχονταν ιερείς και αμύητοι. Ολονύχτιοι χοροί γίνονταν στο Καλλίχορο Φρέαρ προς τιμήν της Δήμητρας, ενώ την επόμενη ξεκινούσε στο Τελεστήριο το 2ο στάδιο της μύησης.
Το περιεχόμενο των τελετουργιών παραμένει άγνωστο και πιθανόν να αναπαριστά την αρπαγή της Κόρης ενώ ακούγονταν και μυστικιστικές φράσεις. Κατόπιν τελούνταν το 3ο στάδιο της μύησης, σ' αυτό έπαιρναν μέρος παλιοί μυημένοι (στις 22 Βοηδρoμιώνα). Στις 22 Βοηδρομιώνα τελούνταν μυήσεις προς τιμήν των νεκρών, ενώ στις 23 οι μύστες επέστρεφαν στην Αθήνα γαλήνιοι έχοντας εξασφαλίσει μια ευτυχισμένη μεταθανάτια ζωή. Αυτό γινόταν μέσω της Ιεράς Οδού, δεν γινόταν οργανωμένη πομπή.
Η επικράτηση του Χριστιανισμού στην Ελλάδα σήμανε και την παρακμή και την παύση του Ελευσινιακού ιερού. Το 380 μ.Χ ο Θεοδόσιος Α' εξέδωσε διάταγμα με το οποίο όριζε ως επίσημη θρησκεία την χριστιανική. Απαγόρευε τις θυσίες, θέσπισε τη δήμευση χώρων λατρείας και την αποπομπή των εθνικών ιερέων.
Στην δεκαετία του 390 απαγορεύτηκε η λατρεία των αγαλμάτων και η επίσκεψη σε εθνικούς ναούς.
Τη τελική βολή στο ιερό της Δήμητρας έδωσε η επίθεση των Βησιγότθων του Αλάριχου το 395 που μετέτρεψε τα λατρευτικά κτίσματα σε ερείπια.
Η παρακμή του Ιερού της Δήμητρας επέφερε μείωση της αίγλης της Ιεράς Οδού. Αυτό είναι φανερό στην έλλειψη φροντίδας του οδοστρώματος. Οι εντυπωσιακοί τάφοι που κοσμούσαν τον αρχαίο δρόμο και κατέρρευσαν τα μικρά ιερά της ελευσινιακής πομπής όπως του Απόλλωνα στο Δαφνί, και της Αφροδίτης στην Αφαία ερειπώθηκαν.
Επί Τουρκοκρατίας υπήρχε επιτροπή για τη δίκαιη διανομή νερών του Κηφισσού μέσω αδρευτικών καναλιών
Η περιοχή διατήρησε έως το 19ο αιώνα τον εξοχικό χαρακτήρα της. Μετά ξεκίνησε η βιοτεχνική βιομηχανική παραγωγή στην Ιερά Οδό. Πολλοί περιηγητές του 19ου αναφέρονταν στα αγροκτήματα . της Ιεράς Οδού. Κατά τον 17ο και 18ο αιώνα οικοδομήθηκαν πολλοί ναοί όπως ο Αγ. Σάββας κοντά στο Ιερό της Δήμητρας και ο Αγ. Γεώργιος κοντά στο ναΐσκο του Κυαμίτου στο Αιγάλεω. Ο Χατζή Αλή Χασεκή έκτισε αγροικία κοντά στον Βοτανικό Κήπο.