Αρχείο μηνός Φεβρουάριος 2016

Αρχαίο θέατρο Διονύσου

IMG_20160225_163023IMG_20160225_163013IMG_20160225_163006IMG_20160225_163051IMG_20160217_142518 IMG_20160225_163023

Με αφορμή την επίσκεψη μας στο αρχαίο θέατρο του Διονύσου στις αρχές του Μαρτίου και στα πλαίσια της αειφορίας οι μαθητές προσεγγίζουν και αναζητούν τις ρίζες του αρχαίου θεάτρου και την  σημασία του στη καθημερινή ζωή τους,τις διαχρονικές αλήθειες που επισημαίνει και το ρόλο του στην πολιτική και κοινωνική ζωή της αρχαίας Αθήνας.

 ΚΛΕΙΣΙΜΟ

Διονυσιακό Θέατρο (6ος αι. π.Χ.)

Το Διονυσιακό Θέατρο εδράζεται στη Νότια Κλιτύ της Ακροπόλεως, στα βόρεια του ιερού του Διονύσου Ελευθερέως και σε επίπεδο ψηλότερο κατά 3 μ. περίπου. Η οικοδόμησή του συνδέεεται άμεσα με τη διονυσιακή λατρεία. Εδώ τελούνταν οι δραματικοί αγώνες που σχετίζονταν με τα Μεγάλα Διονύσια, ενώ μετά την κατάρρευση των ικρίων της Ορχήστρας της Αγοράς (βλ. παρακάτω) μεταφέρθηκαν στον χώρο του Θεάτρου και οι δραματικοί αγώνες της εορτής των Παναθηναίων.

Η αρχαιότερη κατασκευή του θέατρου, μία ορχήστρα κατάλληλη για τον κύκλιο χορό γύρω από τον βωμό του θεού, την οποία στήριζε κυκλικός αναλημματικός τοίχος από κροκαλοπαγή πέτρα, ανάγεται στο β΄ ήμισυ του 6ου αι. π.Χ., αφότου χτίστηκε ο πρώτος ναός του Διονύσου μέσα στο ιερό τέμενος, ή ίσως στο α΄ μισό του 5ου αι. π.Χ. Πρόκειται πιθανώτατα για ξύλινη κατασκευή με λίθινο μόνο το κατώτερο μέρος, την λεγόμενη προεδρία. Η θέση της εξυπηρετούσε πρακτικά ζητήματα της λατρείας και ταυτόχρονα διευκόλυνε την παρακολούθηση των εκεί «δρωμένων» από πλήθος θεατών που κάθονταν στο έδαφος της πλαγιάς. Πριν την διαμόρφωσή της, τις ανάγκες των διονυσιακών τελετών κάλυπτε άλλη Ορχήστρα στον κεντρικό χώρο της Αγοράς. Κατά την διάρκεια του 5ο αι. π.Χ., η ορχήστρα μετατοπίσθηκε ελαφρώς βορειότερα και περιέλαβε μια ξύλινη στοά. Ελάχιστα κατάλοιπα από αυτή την φάση σώζονται στις μέρες μας.

Τον 4ο αι. π.Χ., στα πλαίσια της πολιτικής του Λυκούργου (340-330 π.Χ.), ανεγέρθη το μεγάλο Θέατρο του Διονύσου, λαμβάνοντας την μορφή περίπου με την οποία μας είναι γνωστό σήμερα. Η χωρητικότητά του έφθανε τους 15.000 – 17.000 θεατές. Το καινούριο κτίσμα αντικατέστησε την παλαιότερη, απλούστερη θεατρική κατασκευή του 5ου αι. π.Χ., που είχε φιλοξενήσει έργα των Αισχύλου, Σοφοκλέους, Ευριπίδου και Αριστοφάνους, αποκτώντας πλέον μόνιμη μορφή.

Τον κεντρικό χώρο του θεάτρου καταλάμβανε η κυκλική ορχήστρα (διαμέτρου 19,5 μ.) από πατημένο χώμα με τον βωμό του Διονύσου (θυμέλη) στην μέση. Περιμετρικά του ορίου της ορχήστρας ανοιγόταν μεγάλος υπόνομος για την συλλογή και απομάκρυνση των ομβρίων υδάτων. Το πίσω μέρος της έκλεινε επιμήκης λίθινη κιονοστήριχτη σκηνή με προσκήνιο και ορθογώνια παρασκήνια στις δύο πλαϊνές πλευρές της. Επιδέξια δουλεμένοι λίθινοι θρόνοι (προεδρία) τοποθετήθηκαν σε μία σειρά γύρω από τις παρυφές της ορχήστρας για τους επισήμους της πόλης, τους ιερείς, ξένους αξιωματούχους και άλλα τιμώμενα πρόσωπα που κατά καιρούς παρακολουθούσαν τις παραστάσεις. Ακριβώς πίσω τους διαμορφωνόταν σε επάλληλες σειρές καθισμάτων από ασβεστόλιθο το κοίλο του θεάτρου, το οποίο διαιρείτο οριζοντίως σε τρία μέρη από δύο διαζώματα, που χωρίζονταν ακτινωτά με κάθετες κλίμακες σε κερκίδες. Μάλιστα, το δεύτερο διάζωμα συνέπιπτε με τον «Περίπατο», ο οποίος χώριζε το κοίλο σε δύο μέρη, το κατώτερο με τα κτιστά εδώλια και το ανώτερο («Επιθέατρο») που προστέθηκε επί Λυκούργου και έφερε θέσεις λαξευμένες στο φυσικό πέτρωμα του βράχου. Αξιοσημείωτη είναι και η διάρθρωση του χαμηλότερου διαζώματος σε 13 κερκίδες, αριθμός που ανταποκρινόταν στις δέκα αθηναϊκές φυλές, με τις τρεις κεντρικές προορισμένες για τους πρυτάνεις, τους εφήβους και τους ξένους αντίστοιχα. Φαίνεται ότι από τα τέλη του 4ου αι. π.Χ. και εξής το θέατρο άρχισε βαθμιαία να απομακρύνεται από τις διονυσιακές τελετές. Το γεγονός ότι ο περίβολος που περιέκλεισε το ιερό του Διονύσου λίγο πριν τα χρόνια του Λυκούργου άφησε το θέατρο εκτός των ορίων του είναι ίσως ενδεικτικό της υποτιθέμενης σταδιακής εκκοσμίκευσης του χαρακτήρα των θεατρικών παραστάσεων.

Στην ελληνιστική περίοδο η πρώτη σειρά των καθισμάτων αντικαταστάθηκε από μαρμάρινους θρόνους, που προορίζονταν για τα μέλη του αθηναϊκού ιερατείου με κεντρικό αυτόν του ιερέα του Διονύσου Ελευθερέως. Ο παλαιότερος από αυτούς που απαντώνται σήμερα είναι ο θρόνος του ιερέα του Διός Πολιέως του 2ου αι. π.Χ., ενώ οι περισσότεροι από τους υπόλοιπους χρονολογούνται βάσει των επιγραφών τους στους δύο πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες.

Μέσα στον 1ο αι., στα χρόνια του Νέρωνος, το προσκήνιο επεκτάθηκε εις βάρος της ορχήστρας, υπερυψώθηκε και διακοσμήθηκε με ανάγλυφες παραστάσεις. Η επιδρομή των Ρωμαίων του Σύλλα το 86 π.Χ. προκάλεσε σοβαρές ζημιές στο οικοδόμημα, το οποίο επισκευάσθηκε από τον βασιλέα της Καππαδοκίας Αριοβαζάρνη Β΄ Φιλοπάτωρα. Τον 2ο αι. μ.Χ., επί αυτοκράτορα Αδριανού ή πιθανώτερα επί Αντωνίνου Πίου, κατασκευάσθηκε μπροστά από την σκηνή πόδιο, όπου πιστεύεται ότι είχαν στηθεί τα σωζόμενα αγάλματα γονατιστών Σειληνών, ενώ η ορχήστρα μαρμαροστρώθηκε με πλάκες και καλύφθηκε ο αποχετευτικός αγωγός. Στο κοίλο τοποθετήθηκε ειδικά διαμορφωμένο θεωρείο για τον αυτοκράτορα, ενώ τριγύρω βάθρα φιλοξένησαν τα αγάλματα αυτοκρατόρων, πολιτικών, ρητόρων, τραγικών, κωμοδιογράφων, και άλλων σημαινόντων προσώπων. Τον 3ο αι. μ.Χ., όταν ήταν άρχοντας ο Φαίδρος, επιχειρήθηκε εξωραϊσμός του προσκηνίου του θεάτρου. Μια σειρά από όρθιες μαρμάρινες πλάκες που δημιουργούν περιμετρικά στηθαίο μπροστά από το κοίλο αποτελούν μετασκευή των υστερορρωμαϊκών χρόνων, οπότε η ορχήστρα μετατράπηκε σε πισίνα όπου αναπαριστώνταν εικονικές ναυμαχίες. Με τον Φαίδρο σχετίζεται και το ονομαζόμενο «Βήμα του Φαίδρου», ένα πόδιο με μικρή σκάλα που χτίσθηκε μάλλον μετά την επιδρομή του Αλάριχου, περί τα τέλη 4ου αι. μ.Χ., όπου ανέβαιναν οι ρήτορες για να αγορεύσουν· αυτό βρισκόταν σε χρήση με παρόμοια μορφή ήδη από τον 1ο αι. μ.Χ., εποχή από την οποία η Εκκλησία του Δήμου συγκεντρωνόταν στο Διονυσιακό Θέατρο. Ήταν δέ διακοσμημένο με ανάγλυφες πλάκες που απεικόνιζαν παραστάσεις από τη ζωή του Διονύσου και αρχικά ανήκαν σε άλλο, άγνωστο σ’ εμάς μνημείο των μέσων περίπου του 2ου αι. μ.Χ. Τέλος, τον 5ο αι. μ.Χ. η ορχήστρα μετατράπηκε σε αίθριο με περιρραντήριο στο κέντρο, ενώ σε σημείο λίγο ανατολικώτερά της υπήρχε μικρή μονόχωρη παλαιοχριστιανική κοιμητηριακή βασιλική ( < βρέθηκαν πολλοί τάφοι).

 

ζωγραφίζοντας μάσκες

IMG_20160224_085918IMG_20160224_084922IMG_20160224_084913IMG_20160224_084922 IMG_20160224_084913IMG_20160224_085925IMG_20160224_085002IMG_20160224_084946

Συνηθίσαμε να μιλάμε για μάσκες ή να τις θυμόμαστε κατά την περίοδο της αποκριάς. Λάθος! Οι μάσκες δεν έρχονται μια φορά τον χρόνο και για διασκέδαση. Τις μάσκες τις έχουμε πάντοτε μαζί μας, όλοι! Τις φοράμε κάθε μέρα. Δεν τις αποχωριζόμαστε! Δεν είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της αποκριάς, όπως νομίζουμε, αλλά κι αυτής της καθημερινότητάς μας και της εποχής μας, αν θέλετε.

Γιατί; Μα η μάσκα έρχεται πάντα να κρύψει ό,τι θέλουμε να μην φαίνεται, να μας δείξει διαφορετικούς, συνήθως καλύτερους, να μας βοηθήσει να ξεγελάσουμε, να παραπλανήσουμε, κάποτε δε και να εξαπατήσουμε τον άλλο. Σε κάθε περίπτωση κρύβει την αλήθεια για το τι πράγματι είμαστε, είναι τελικά το σύμβολο της υποκρισίας!

Καθαρές κουβέντες! Τις μάσκες (κι όχι τη μάσκα!) τις φοράμε, λίγο ως πολύ, σαν τα …ρούχα μας!Δηλαδή, παντού και πάντοτε με διάφορα αξεσουάρ! Δεν είναι μόνο οι μεγάλοι ή οι πολιτικοί, όπως κάποιοι υποστηρίζουν, ούτε κάποιοι παράνομοι και καταζητούμενοι που μεταμφιέζονται. Είναι και οι μικροί, είμαστε όλοι! Ανάλογα του τι θέλουμε να φαινόμαστε, τι θέλουμε να κρύψουμε, πού πηγαίνουμε, ποιους θέλουμε να “κερδίσουμε”, τι ζητάμε να επιτύχουμε! Είναι μια μόνιμη κατάσταση, έγιναν τρόπος συμπεριφοράς…

Πίσω απ’τις μάσκες κρύβεται ο φίλος, ο συμμαθητής, ο συνάνθρωπος! Κρύβεται η υστεροβουλία, η ψευτιά, η ιδιοτέλεια, η εκμετάλλευση, η πονηριά, ο δόλος, ακόμη και η χαιρεκακία! Σε κάθε περίπτωση κρύβεται η γνησιότητα. Δείχνει τάχα την ειλικρίνεια, την αγάπη, τη συμπόνια, τη χαρά, τον ηρωισμό, την ανθρωπιά, το ενδιαφέρον, αλλά και τον φιλάνθρωπο, τον καλό χαρακτήρα, την εξαιρετική προσωπικότητα, τον θεοσεβή, τον Χριστιανό, τον ενάρετο, την αλήθεια, ενώ (ποτέ) δεν είναι… Οπότε τι κρύβεται τελικά; Μα ο χειρότερος εαυτός μας. Ναι!

Σκεφθείτε το! Πόσες φορές πήγαμε να συμπαρασταθούμε σε κάποιον, ενώ μέσα μας δεν το πιστεύαμε; Πόσες φορές είπαμε “συγχαρητήρια” και “μπράβο” σε κάποιον άλλο, ενώ μέσα μας αισθανόμαστε εντελώς το αντίθετο; Πόσες φορές δεν πήγαμε χαμογελαστοί και “αεράτοι” κάπου, προκειμένου να επιτύχουμε το σκοπό μας;

Να γιατί ο Βίκτωρ Ουγκώ έλεγε: “Όλα είναι ένα διαρκές καρναβάλι!”

Και να σκεφθεί κανείς ότι Αμερικάνοι γιατροί προετοιμάζονται για τη μεταμόσχευση ολόκληρου του προσώπου! Δηλαδή, όποιος θέλει, θα μπορεί να έχει όποια μάσκα θέλει, μόνιμα φορεμένη! Μόνο που οι ειδικοί επιστήμονες επισημαίνουν πως “μια τέτοια επέμβαση, θα έθετε σε κίνδυνο την εικόνα που έχουν για τον εαυτό τους οι ασθενείς, την κοινωνική τους αποδοχή, καθώς και το πόσο φυσιολογικοί νιώθουν”!Έτσι είναι με τις μάσκες και τα …μασκαρέματα!

Ωραίες φαίνονται οι μάσκες, πολύ ωραίες όλες τους. Εξάλλου γι’αυτό τις χρησιμοποιούμε. Ωστόσο είναι βραχύβιες, πρόσκαιρες, στα σίγουρα προσωρινές. Όσο και το ψέμα που συμβολίζουν! Κι αν είπαν πως “το ψέμα δε ζει για να γεράσει”, γιατί κάποιος μπορεί να …γεράσει εξαπατώντας μόνιμα τους άλλους;

Ναι, ποτέ καμιά μάσκα δε μένει αιώνια στο πρόσωπο κανενός, αργά ή γρήγορα πέφτει, οπότε και στο τέλος η αλήθεια λάμπει. Το πρόσωπό μας, το πραγματικό μας πρόσωπο αποκαλύπτεται πλήρως. Κι αλίμονο αν αυτό είναι άσχημο, τραγικό,  φοβερό ή αποκρουστικό ή τέλος πάντως αυτό που δεν έδειχνε.

Υπό την έννοια αυτή πάντοτε οι μάσκες μας υποβιβάζουν, μας Και κάτι ακόμη. Ο Χριστός εκείνο που στηλίτευσε μοναδικά ήταν η υποκρισία. Συγχώρησε κάθε αμαρτία, έδειξε κατανόηση σε κάθε αμαρτωλό. Όχι όμως και την υποκρισία, όπως εκείνη των Φαρισαίων. Γιατί απλούστατα ως αμαρτωλός, υπάρχει περίπτωση να καταλάβεις το σφάλμα σου και να μετανοήσεις. Ως υποκριτής, ποτέ!

Λοιπόν, αφού αυτή είναι η φύση της μάσκας, τότε γιατί τη χρησιμοποιούμε;

Αφού μας “βολεύει” τόσο λίγο, όσο και το ψέμα, πόσο μας χρειάζεται πραγματικά;

Αφού τη φορούν όλοι και όλα γιατί δεν είμαστε υποψιασμένοι, οπότε και μας εξαπατούν;

Σαφώς με τις μάσκες παίζει το παιχνίδι της αμαρτίας, με τον πιο “ωραίο” και παραπλανητικό τρόπο ή είναι τελικά η ίδια η αμαρτία;

Κάτω οι μάσκες, λοιπόν! Θέλουμε να αναπνεύσουμε! Να απελευθερωθούμε από την υποκρισία και τη μόνιμη ψευτιά! Είπαν: “Η πιο σημαντική ελευθερία είναι να είσαι αυτό που είσαι πραγματικά”!

Στέφανε, βγάλε γρήγορα και τις δικές σου μάσκες….Μπορείς;

Στέφανος


Απόσπασμα από το Περιοδικό “Τα κρίνα”
Τεύχος 251, Φεβρουαρίου 2006 

 

Τσικνοπέμπτη

IMG_20160221_120501IMG_20160221_120616IMG_20160221_120357

ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗΤσικνοπέμπτη
Η Τσικνοπέµπτη είναι µια ετήσια τελετή, της οποίας η αρχή χάνεται µέσα στους αιώνες. Είναι η µέρα που τρώγεται κρέας. Η λέξη Τσικνοπέµπτη προέρχεται από τις λέξεις «τσίκνα» (η µυρωδιά του καµένου ψηµένου κρέατος) και «Πέµπτη», και γιορτάζεται την Πέµπτη που είναι 11 µέρες πριν την Καθαρά ∆ευτέρα. Είναι µια µέρα χαράς αλλά και προετοιµασίας για τους Ελληνορθόδοξους χριστιανούς, καθώς η 40-ήµερη περίοδος της Σαρακοστής πριν το Πάσχα πλησιάζει. Σε κάποια µέρη στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στην επαρχεία της Πελοποννήσου, την εβδοµάδα της Τσικνοπέµπτης, οι άνθρωποι σφάζουν τα γουρούνια τους και ετοιµάζουν νόστιµους µεζέδες: «πηχτή», «οµάτια», «τσιγαρίδες», λουκάνικα, κτλ.

Γαϊτανάκι
Το παλιό έθιµο µε το γαϊτανάκι γίνεται στην κεντρική πλατεία πολλών πόλεων. Είναι ένας χορός όπου οι χορευτές, που ντύνονται µε παραδοσιακές στολές, χορεύουν σε κύκλο κρατώντας πολύχρωµες κορδέλες που στερεώνονται στην κορυφή ενός µακριού κονταριού το οποίο βρίσκεται στην µέση του κύκλου. Καθώς χορεύουν, οι κορδέλες τυλίγονται γύρω από το κοντάρι και µετά ξετυλίγονται. Πιστέψτε µας! Είναι πολύ δύσκολο να το κάνει κάποιος σωστά!

Βλάχικος Γάμος
Είναι η αναπαράσταση του Γάµου της Βλάχας. Βλάχα είναι η γυναίκα που ζει στο χωριό και η κύρια ασχολία της είναι να είναι βοσκοπούλα. Στις µέρες µας, δύο άντρες υποκρίνονται το ευτυχές ζευγάρι. Η διαδικασία του γάµου ξεκινάει µε το ζευγάρι, συνοδευόµενο από «συγγενείς», να πηγαίνει στην κεντρική πλατεία της πόλης. Όλοι οι άνθρωποι συµµετέχουν και ντύνονται µε παραδοσιακές στολές. Μετά την άφιξη του ζευγαριού, συνοδευόµενο από παραδοσιακή µουσική που παίζεται από παραδοσιακά όργανα, η τελετή του γάµου γίνεται µε έναν «ιερέα» και έναν «κουµπάρο «. Η γιορτή συνεχίζεται µε ζωντανή παραδοσιακή µουσική, τραγούδι, τοπικά εδέσµατα και κρασί.

 

ανθρώπινα δικαιώματα

IMG_20160219_151528IMG_20160219_151445IMG_20160219_151533IMG_20160219_151712 (1) IMG_20160219_151657IMG_20160219_151550IMG_20160219_151610 IMG_20160219_151628

 

Με αφορμή την επίσκεψη μας στον εκθεσιακό χώρο του Ιδρύματος της Βουλής και την παρακολούθηση του προγράμματος  <<ερευνάμε και συζητάμε για την δικτακτορία της 21ης Απριλίου 1967>> και επίσης στα πλαίσια των αρχών της αειφορίας  οι μαθητές συζητούν ,ζωγραφίζουν και ερευνούν την ιστορική διαδρομή και την σημασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Δεν είναι λίγες οι φορές που μαθαίνουμε από τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων ή διαβάζουμε στις εφημερίδες για καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διάφορες χώρες. Πρόσφυγες από χώρες που βρίσκονται σε εμπόλεμη κατάσταση καταγγέλλουν τέτοιες παραβιάσεις, ενώ συχνά γίνονται ανάλογες αναφορές από διεθνείς οργανώσεις. Τα ανθρώπινα δικαιώματα αναφέρονται κυρίως στη σωματική ακεραιότητα του ατόμου και εκείνα τα δικαιώματα που έχει από τη γέννησή του (ελευθερία, σωματική ακεραιότητα, ενάντια στα βασανιστήρια και φυσικά την ίδια τη ζωή του).

Δεν πρέπει να συγχέονται με τα αμιγώς πολιτικά και τα αστικά δικαιώματα –που είναι θέμα συντάγματος και πολιτεύματος (πχ εκλογές κτλ). Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα προσταεύονται από τα κράτη και η παραβίασή τους αναφέρεται άμεσα στα κράτη (κρατικούς θεσμούς) κι όχι σε παραβιάσεις από άτομα (τότε το ζήτημα είναι της δικαιοσύνης).

– Καίριο πρόβλημα που παρατηρείται κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι η ελλιπής προστασία της παιδικής ηλικίας. Μικρά παιδιά εξαναγκάζονται να εργαστούν υπό άθλιες συνθήκες, κακοποιούνται σωματικά, ενώ γίνονται συχνά και αντικείμενο σεξουαλικής εκμετάλλευσης.

 

– Το φαινόμενο του ρατσισμού -που εντοπίζεται στις περισσότερες χώρες του κόσμου- λειτουργεί ως επιπλέον αίτιο καταπίεσης, κακοποίησης και καταδυνάστευσης πολλών ανθρώπων, οι οποίοι βιώνουν καθημερινά ανεπίτρεπτα αρνητικές συμπεριφορές διότι διαφέρουν από την κοινωνική νόρμα της χώρας στην οποία βρίσκονται.

 

– Τα ισχυρά κράτη έχουν την τάση να παρεμβαίνουν στα εσωτερικά ζητήματα των οικονομικά ασθενέστερων κρατών, παραβιάζοντας επί της ουσίας την εθνική τους ανεξαρτησία και το δικαίωμα της πλήρους αυτοδιάθεσης. Διαχρονικό ζήτημα, για παράδειγμα, αποτελεί για τη χώρα μας το γεγονός ότι αναγκάζεται να λαμβάνει εξωτερικά δάνεια, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες οικονομικές τις υποχρεώσεις, επιτρέποντας έτσι στις δανείστριες χώρες να εγείρουν υπέρμετρες αξιώσεις και να αποκτούν λόγο στην εσωτερική λειτουργία και διαχείριση της χώρας.

 

– Η σύγχρονη εποχή της ηλεκτρονικής επικοινωνίας και του διαδικτύου έχει καταστήσει πολύ ευκολότερη την παραβίαση της ιδιωτικότητας και του απορρήτου.

Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΕΘΝΩΝ

Απλοποιημένη Έκδοση 
Αυτή η απλοποιημένη έκδοση των 30 άρθρων της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει δημιουργηθεί ειδικά για τους νέους.

  1. Είµαστε Όλοι Γεννηµένοι Ελεύθεροι και Ίσοι. Είµαστε όλοι γεννηµένοι ελεύθεροι. Όλοι έχουµε τις δικές µας σκέψεις και ιδέες. Θα πρέπει όλοι να μας αντιμετωπίζουν µε τον ίδιο τρόπο.
  2. Μην Κάνεις Διακρίσεις. Αυτά τα δικαιώµατα ανήκουν σε όλους, ανεξάρτητα από τις διαφορές µας.
  3. Το ∆ικαίωµα στη Ζωή.Όλοι έχουµε δικαίωµα στη ζωή, και να ζήσουµε με ελευθερία και.ασφάλεια.
  4. Όχι Σκλαβιά. Κανείς δεν έχει το δικαίωµα να µας κάνει σκλάβους. ∆εν µπορούµε εµείς να σκλαβώσουµε κανέναν.
  5. Όχι Βασανιστήρια. Κανείς δεν έχει το δικαίωµα να µας πληγώσει ή να µας βασανίσει.
  6. Έχεις Δικαιώµατα Όπου κι αν Πηγαίνεις. Είµαι ένας άνθρωπος όπως κι εσύ!
  7. Είµαστε Όλοι Ίσοι Ενώπιον του Νόµου. Ο νόµος είναι ίδιος για όλους. Πρέπει να φέρεται σε όλους μας δίκαια.
  8. Τα Ανθρώπινα Δικαιώµατά σου Προστατεύονται από το Νόµο. Μπορούµε όλοι να ζητήσουµε τη βοήθεια του νόµου όταν αντιμετωπίζουμε άδικη μεταχείριση.
  9. Όχι Άδικη Κράτηση. Κανείς δεν έχει το δικαίωµα να µας φυλακίσει χωρίς καλό λόγο και να µας κρατάει εκεί ή να µας διώξει από τη χώρα µας.
  10. Το Δικαίωµα για Δίκη. Αν δικαζόµαστε, αυτό πρέπει να γίνεται δηµοσίως. Οι άνθρωποι που µας δικάζουν, δεν πρέπει να αφήνουν κανένα να τους λέει τι να κάνουν.
  11. Είµαστε Πάντα Αθώοι Μέχρι Αποδείξεως του Εναντίου. Κανείς δεν θα πρέπει να κατηγορείται για τίποτα µέχρι να αποδειχθεί η ενοχή του. Όταν οι άνθρωποι λένε ότι κάναµε κάτι κακό, έχουµε το δικαίωµα να δείξουµε ότι δεν είναι αλήθεια.
  12. Δικαίωµα στην Ιδιωτική Ζωή.Κανείς δεν πρέπει να προσπαθήσει να βλάψει την υπόληψή µας. Κανείς δεν έχει το δικαίωµα να µπει στο σπίτι µας, να ανοίξει τα γράµµατά µας ή να ενοχλεί εµάς ή την οικογένειά µας χωρίς κάποιο καλό λόγο.
  13. Ελευθερία της Μετακίνησης. Όλοι έχουµε το δικαίωµα να πάµε όπου θέλουµε στη χώρα µας και να ταξιδέψουµε όπως θέλουµε.
  14. Το Δικαίωµα στο να Αναζητάς Ασφαλή Τόπο να Ζήσεις. Αν φοβόµαστε µια κακή µεταχείριση στη χώρα µας έχουµε όλοι το δικαίωµα να µεταβούµε σε µια άλλη χώρα για να είµαστε ασφαλείς.
  15. Δικαίωµα στην Εθνικότητα. Όλοι έχουµε το δικαίωµα να ανήκουµε σε µια χώρα. 16. Γάµος και Οικογένεια.Κάθε ενήλικας έχει το δικαίωµα να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια αν το θέλει. Άνδρες και γυναίκες έχουν τα ίδια δικαιώµατα όταν είναι παντρεµένοι, και όταν είναι χωρισµένοι.
  16. Γάµος και Οικογένεια.Κάθε ενήλικας έχει το δικαίωµα να παντρευτεί και να κάνει οικογένεια αν το θέλει. Άνδρες και γυναίκες έχουν τα ίδια δικαιώµατα όταν είναι παντρεµένοι, και όταν είναι χωρισµένοι.

 

  1. Το Δικαίωµα στα Δικά σου Πράγµατα.Ο καθένας έχει το δικαίωµα να κατέχει πράγµατα ή να τα µοιράζεται. Κανείς δεν έχει το δικαίωµα να παίρνει τα πράγµατά µας χωρίς κάποιον καλό λόγο.

18.. Ελευθερία της Σκέψης. Όλοι έχουµε το δικαίωµα να πιστεύουµε σε αυτό που θέλουµε να πιστεύουµε, να έχουµε µια θρησκεία ή να την αλλάζουµε αν θέλουµε.

19.. Ελευθερία της Έκφρασης. Όλοι έχουµε το δικαίωµα να παίρνουµε αποφάσεις, να σκεφτόµαστε ότι θέλουµε, να λέµε ό,τι πιστεύουµε και να µοιραζόµαστε τις ιδέες µας µε άλλους ανθρώπους.

  1. Το Δικαίωµα στις Δηµόσιες Συγκεντρώσεις.Όλοι έχουµε το δικαίωµα να συναντιόµαστε µε τους φίλους µας και να δουλεύουµε µαζί ειρηνικά για να υπερασπιστούµε τα δικαιώµατά µας. Κανείς δεν µπορεί να µας κάνει µέλη µιας οµάδας αν δεν το θέλουµε.

21.. Το Δικαίωµα στη Δηµοκρατία. Όλοι έχουµε το δικαίωµα να συµµετέχουµε στην κυβέρνηση της χώρας µας. Κάθε ενήλικας θα πρέπει να µπορεί να επιλέξει τους δικούς του ηγέτες.

  1. Κοινωνική Ασφάλιση.Όλοι έχουµε το δικαίωµα για µια οικονοµικώς προσιτή στέγαση, φάρµακα, εκπαίδευση και παιδική φροντίδα, αρκετά χρήµατα για να ζούµε και ιατρική περίθαλψη αν είµαστε άρρωστοι ή ηλικιωµένοι.
  2. Δικαιώματα Εργαζομένων.Κάθε ενήλικος έχει το δικαίωµα να κάνει µια δουλειά, να παίρνει ένα τίµιο εισόδηµα για τη δουλειά του και να γίνει µέλος ενός επαγγελματικού σωματείου.
  3. Το Δικαίωµα στο Παιχνίδι.Όλοι έχουμε το δικαίωμα να ξεκουραζόμαστε από την εργασία μας και να αναπαυόμαστε.
  4. Φαγητό και Στέγη για Όλους.Όλοι έχουµε το δικαίωµα µιας καλής ζωής. Μητέρες και παιδιά, ηλικιωµένοι, άνεργοι ή ανάπηροι, όλοι έχουν το δικαίωµα να λαµβάνουν φροντίδα.
  5. Το Δικαίωµα στην Εκπαίδευση.Η εκπαίδευση είναι ένα δικαίωµα. Το δηµοτικό σχολείο πρέπει να είναι δωρεάν. Πρέπει να μάθουμε για τα Ηνωµένα Έθνη και για το πώς να συνεργαζόμαστε µε τους άλλους. Οι γονείς µας µπορούν να επιλέξουν τι θα µάθουµε.
  6. Δικαίωμα Πνευματικής Ιδιοκτησίας.Τα πνευµατικά δικαιώµατα είναι ένας ειδικός νόµος που προστατεύει τις προσωπικές καλλιτεχνικές δηµιουργίες και συγγράµµατα. Οι άλλοι δεν µπορούν να κάνουν αντίγραφα χωρίς άδεια. Έχουµε όλοι το δικαίωµα του δικού µας τρόπου ζωής και του να επωφελούµαστε από την τέχνη, την επιστήµη και τη µάθηση.
  7. Ένας Δίκαιος και Ελεύθερος Κόσµος.Πρέπει να υπάρχει τάξη ώστε να επωφελούµαστε από τα δικαιώµατα και τις ελευθερίες στη χώρα µας και σε όλο τον κόσµο.
  8. Υπευθυνότητα.Έχουµε ένα καθήκον απέναντι στους άλλους ανθρώπους και θα πρέπει να προστατεύουµε τα δικά τους δικαιώµατα και τις ελευθερίες τους.
  9. Κανείς δεν Μπορεί να σας Αφαιρέσει αυτά τα Δικαιώµατα.

 

 

 

ζωγραφίζοντας την ειρήνη και τα ανθρώπινα δικαιώματα-αξίες του αειφόρου σχολείου

IMG_20160217_142518IMG_20160217_142542IMG_20160217_142526 (1)

Γιάννη Ρίτσου, «Ειρήνη»

Στον Κώστα Βάρναλη

Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.
Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’ τα δέντρα,
είναι η ειρήνη.

Ο πατέρας που γυρνάει τ’ απόβραδο μ’ ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια
μ’ ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα
κ’ οι σταγόνες του ιδρώτα στο μέτωπό του
είναι όπως οι σταγόνες του σταμνιού που παγώνει το νερό στο παράθυρο,
είναι η ειρήνη.

Όταν οι ουλές απ’ τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου
και μες στους λάκκους που ‘σκαψαν οι οβίδες φυτεύουμε δέντρα
και στις καρδιές που ‘καψε η πυρκαϊά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα
κ’ οι νεκροί μπορούν να γείρουν στο πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο
ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,
είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι η μυρωδιά του φαγητού το βράδι,
τότε που το σταμάτημα του αυτοκίνητου στο δρόμο δεν είναι φόβος,
τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει φίλος,
και το άνοιγμα του παράθυρου κάθε ώρα σημαίνει ουρανός
γιορτάζοντας τα μάτια μας με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του,
είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κ’ ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.
Τότε που τα στάχυα γέρνουν τόνα στ’ άλλο λέγοντας: το φως το φως, το φως,
και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως
είναι η ειρήνη.

Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες,
τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα
τότε που τ’ ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ’ το σύγνεφο
όπως βγαίνει απ’ το κουρείο της συνοικίας φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης το Σαββατόβραδο
είναι η ειρήνη.

Τότε που η μέρα που πέρασε
δεν είναι μια μέρα που χάθηκε
μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδι
κ’ είναι μια κερδισμένη μέρα κ’ ένας δίκαιος ύπνος
τότε που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορδόνια του
να κυνηγήσει τη λύπη απ’ τις γωνιές του χρόνου
είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι οι θημωνιές των αχτίνων στους κάμπους του καλοκαιριού
είναι τ’ αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής.
Όταν λες: αδελφέ μου — όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε
όταν χτίζουμε και τραγουδάμε
είναι η ειρήνη.

Τότε που ο θάνατος πιάνει λίγο τόπο στην καρδιά
κ’ οι καμινάδες δείχνουν με σίγουρα δάχτυλα την ευτυχία,
τότε που το μεγάλο γαρύφαλλο του δειλινού
το ίδιο μπορεί να το μυρίσει ο ποιητής κι ο προλετάριος
είναι η ειρήνη.

Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων
είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου
είναι το χαμόγελο της μάνας.
Μονάχα αυτό.
Τίποτ’ άλλο δεν είναι η ειρήνη.
Και τ’ αλέτρια που χαράζουν βαθειές αυλακιές σ’ όλη τη γης
ένα όνομα μονάχα γράφουν:
Ειρήνη. Τίποτ’ άλλο. Ειρήνη.

Πάνω στις ράγες των στίχων μου
το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον
φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα
είναι η ειρήνη.

Αδέρφια μου,
μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει
όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του.
Δόστε τα χέρια, αδέρφια μου,
αυτό ‘ναι η ειρήνη.

ΑΘΗΝΑ, Γενάρης 1953

Από τη συλλογή Αγρύπνια (1941-1953)

[πηγή: Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα 1930-1960, Β΄ τόμος, Εκδόσεις «Κέδρος», Αθηνα 1961, σ. 173-175]

 

 

Κλιματική αλλαγή

IMG_20160204_110048IMG_20160204_110617IMG_20160204_110126IMG_20160204_110100IMG_20160204_110115

Τι είναι η κλιματική αλλαγή

 

Οι κλιματικές συνθήκες στη Γη καθορίζονται από μια συνεχή ροή ενέργειας από τον ήλιο.
Η θερμική ενέργεια του ήλιου, διαπερνά την ατμόσφαιρα της Γης και θερμαίνει την επιφάνεια της. Όσο αυξάνει η θερμοκρασία της επιφάνειας, η Γη στέλνει, υπό τη μορφή υπερυθρης ακτινοβολίας, θερμική ενέργεια πίσω στην ατμόσφαιρα. Ένα μέρος αυτής της ενέργειας απορροφάται από αέρια (τα λεγόμενα ‘αέρια του θερμοκηπίου’), όπως το διοξείδιο του άνθρακα, μεθάνιο, υποξείδιο του αζώτου και υδρατμοί, παγιδεύοντας έτσι την ενέργεια και διατηρώντας τη μέση θερμοκρασία της Γης στους περίπου 15°C. Αυτά τα επίπεδα θερμοκρασίας είναι απαραίτητα για τη διατήρηση της ζωής για ανθρώπους, φυτά και ζώα. Δίχως αυτά τα αέρια, η θερμοκρασία της Γης θα έφτανε στους -18°C, ‘παγώνοντας’ τις περισσότερες μορφές ζωής.

Το διοξείδιο του άνθρακα (CO2) είναι το πιο σημαντικό από τα αέρια που διατηρούν τα επιθυμητά επίπεδα θερμοκρασίας στη Γη. Οι διεργασίες εκπομπής και απορρόφησης CO2 που προκύπτουν στη φύση αποτελούν τον φυσικό κύκλο του αερίου και είναι υπεύθυνες για τη διατήρηση της ισορροπημένης συγκέντρωσης του CO2 στην ατμόσφαιρα. Μέσω της αποσύνθεσης φυτών, ηφαιστειακών εκρήξεων, της αναπνοής ζωικών οργανισμών, ελευθερώνεται CO2 στην ατμόσφαιρα το οποίο απορροφάται εκ νέου μέσω της φωτοσύνθεσης και της διάλυσης του στο νερό (π.χ. στους ωκεανούς).

Η φύση έχει προνοήσει για την σχεδόν τέλεια διατήρηση της ισορροπίας εκπεμπόμενου CO2 και της αντίστοιχης ποσότητας που απορροφάται. Ακόμα, όμως, και μικρές αλλαγές οφειλόμενες σε ανθρώπινες δραστηριότητες είναι δυνατό να επηρρεάσουν αυτή την εύθραυστη ισορροπία

Τι πρέπει να κάνουμε

Η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας πρέπει να συγκρατηθεί κάτω από τους 2°C σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, ώστε να αποφευχθούν οι χειρότερες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρξει μια νέα παγκόσμια συμφωνία που θα βασίζεται σε μια επιστημονικά ορισμένη ποσότητα άνθρακα που μπορεί να απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα και θα προβλέπει ότι οι παγκόσμιες εκπομπές θα κορυφωθούν την περίοδο 2013-2020, για να αρχίσουν να μειώνονται αισθητά στη συνέχεια. Τα κομβικά σημεία μιας καλής συμφωνίας για το κλίμα θα πρέπει απαραιτήτως να περιλαμβάνουν τα εξής:

  • Μείωση των παγκόσμιων εκπομπών κατά τουλάχιστον 80% μέχρι το 2050, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990.
  • Ελάχιστη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου των ανεπτυγμένων κρατών κατά 40% έως το 2020, σε σύγκριση με τα επίπεδα του 1990.
  • Ετήσια χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων κρατών ύψους €115 δις έως το 2020, για δράσεις μείωσης των εκπομπών, προσαρμογής και τερματισμού της αποδάσωσης.
  • Τι προτείνουμεΗ χώρα μας πρέπει να λάβει μια σειρά από άμεσα μέτρα και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Επιγραμματικά αυτά είναι:
    • Άμεση έρευνα για την προσαρμογή του συνόλου των δραστηριοτήτων και των φυσικών βιοτόπων της χώρας στην κλιματική αλλαγή, όπου θα περιγράφεται η παρούσα κατάσταση, οι προβλέψεις για το μέλλον και οι ενδεδειγμένες παρεμβάσεις.
    • Άμεση ολοκλήρωση των σχεδίων διαχείρισης λεκανών απορροής των υδάτινων πόρων
    • Επαναδραστηριοποίηση της Εθνικής Επιτροπής για την Καταπολέμηση της Ερημοποίησης
    • Ολοκληρωμένο πρόγραμμα προσαρμογής της χώρας στην κλιματική αλλαγή, με:
      • Ορίζοντα πενταετίας 2015 – 2020
      • Δέσμευση πόρων από ευρωπαϊκά προγράμματα και το ΕΣΠΑ
      • Υλοποίηση παρεμβάσεων σε όλους τους τομείς, ήτοι δάση, νερό, υγεία, τουρισμό, γεωργία, αστικές περιοχές

.

 

εικονομαχία

IMG_20160201_152528IMG_20160201_153223

Ένα θεολογικό λατρευτικό ζήτημα που συντάραξε τη ζωή της βυζαντινής αυτοκρατορίας ολόκληρο τον 8ο και τις αρχές του 9ου μ.Χ. αιώνα. Είναι η διαμάχη που ξέσπασε ανάμεσα σε δυο παρατάξεις: τους εικονοφίλους (οπαδούς της λατρείας των εικόνων) και τους εικονομάχους (διώκτες της λατρείας των εικόνων). Η διαμάχη ξεκίνησε από την αντίδραση εναντίον της θρησκοληψίας και των υπερβολών στη λατρεία των αγίων λειψάνων και εικόνων. Στα χρόνια αυτά έχουμε μεγάλη έξαρση του μοναχισμού. Χιλιάδες νέοι άνθρωποι κατέφυγαν στα μοναστήρια για να αποφύγουν τη στράτευση ή τις άλλες κοινωνικές υποχρεώσεις. Για να ζήσουν, πολλοί απ’ αυτούς εκμεταλλεύονταν την αμάθεια του κόσμου με την πώληση λειψάνων αγίων ή χρώματος από θαυματουργές εικόνες για θεραπευτικούς σκοπούς κ.λπ.

Τα αίτια της εικονομαχίας είναι κυρίως θεολογικά, αλλά έχουν και πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο. Ειδικότερα:

  1. Τον 8ο μ.Χ. αιώνα εδραιώνεται στην Ανατολή το Ισλάμ, ενώ ο Χριστιανισμός δέχεται ακόμη επιρροές από τον Ιουδαϊσμό. Οι θρησκείες αυτές αρνούνται την απεικόνιση του Θεού, αλλά και όλων των θρησκευτικών προσωπικοτήτων. Οι ανεικονικές αυτές αντιλήψεις επηρέασαν πολλούς πιστούς και βρήκαν γόνιμο έδαφος σε αιρετικές κοινότητες, όπως των Νεστοριανώνκαι των ΠαυλικιανώνΓενικότερα, στην Μικρά Ασία υπήρχε μια τάση απόρριψης των εικόνων.
  2. Το ανεικονικό πνεύμα του Ισλαμισμού και οι αντιλήψεις της Ανατολής επηρέασαν τη δυναστεία των Ισαύρων που καταγόταν από τη Συρία. Ο Λέων Γ’ ο Ίσαυρος και ο γιος του Κωνσταντίνος ο Ε’, όταν έγιναν αυτοκράτορες, προσπάθησαν να επιβάλλουν στους πιστούς τις εικονομαχικές τους απόψεις.
  3. Η επιθυμία των Ισαύρων να περιορίσουν την επιρροή των μοναχών.
  4. Η λανθασμένη ιδέα που είχαν οι εικονομάχοι ότι οι επιτυχίες των εχθρών του Βυζαντίου, προέρχονταν από τη δίκαιη οργή του Θεού για ότι συνέβαινε στο χώρο της λατρείας.
  5. Στη διένεξη αυτή συνέβαλαν πολλοί αφελείς και χωρίς θεολογική παιδεία μοναχοί και λαϊκοί, που προέρχονταν από τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα της κοινωνίας. Με τις υπερβολές και τις δεισιδαιμονίες τους σχετικά με τις εικόνες διαμόρφωσαν ένα κλίμα εικονολατρίας με ειδωλολατρικές εκδηλώσεις. Κατέληξαν να λατρεύουν το ξύλο, το χρώμα και το υλικό της εικόνας, τα οποία θεωρούσαν φορείς της θείας χάριτος και μέσον αγιασμού των πιστών.
  6. Οι αντιλήψεις αυτές, αλλά και η δυσαρέσκεια για την αυστηρή οικονομική και κοινωνική πολιτική των Ισαύρων οδήγησε τις λαϊκές και οικονομικά ασθενείς κοινωνικές ομάδες με αφορμή τις εικονομαχικές θέσεις αυτής της δυναστείας, να αντιδράσουν δυναμικά στις μεταρρυθμίσεις τους.

 

Είναι γεγονός ότι η περίοδος της εικονομαχίας συμπίπτει με την αναδιοργάνωση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας με το θεσμό των Θεμάτων, δηλαδή τις μικρές διοικητικές περιφέρειες στις οποίες χωρίστηκε η αυτοκρατορία με επικεφαλής ένα στρατηγό. Οι στρατιωτικές αυτές περιφέρειες αποτελούνταν από στρατιώτες-καλλιεργητές. Οι Ίσαυροιαυτοκράτορες στηρίχτηκαν στον επαρχιακό στρατό των θεμάτων για να αντιμετωπίσουν τους εχθρούς που απειλούσαν το κράτος εκείνη την περίοδο, δηλαδή τους Άραβες και τους Βουλγάρους.

Για να μετατρέψουν τους στρατιώτες από ακτήμονες σε καλλιεργητές χρειάζονταν, οι εικονομάχοι αυτοκράτορες, τις απέραντες εκκλησιαστικές και μοναστηριακές εκτάσεις, τις οποίες προσπάθησε να τις φορολογήσει ή να τις αποσπάσει από την Εκκλησίαπρος όφελος του Κράτους. Επίσης η ανάγκη της αυτοκρατορίας σε στρατιώτες, για να αντιμετωπίσει τους εχθρικούς λαούς που την απειλούσαν, έκανε τους Ισαύρους να εφαρμόσουν τη στρατιωτική θητεία σε όλους τους μοναχούς, κάτι το οποίο απέφευγαν μέχρι τότε.

Τα παραπάνω προσέκρουσαν στην παντοδύναμη τότε Εκκλησία, δηλαδή Πατριάρχες, επισκόπους και ηγούμενους. Αυτοί, όπως ήταν φυσικό, ήταν αντίθετοι με κάθε παραχώρηση εκκλησιαστικής περιουσίας στο κράτος. Είχαν  ισχυρά ερείσματα στα λαϊκά στρώματα χρησιμοποιώντας τις θαυματουργές εικόνες, οι οποίες είχαν υποκαταστήσει και την ιατρική.

Αυτό το ακαταμάχητο όπλο του κλήρου μπήκε στο στόχαστρο των αυτοκρατόρων. Η εικονομαχία δηλαδή ήταν το μέσο που χρησιμοποίησαν οι Ίσαυροι για να επιβληθούν στον κλήρο και να προχωρήσουν στις μεταρρυθμίσεις του κράτους. Γι’ αυτό καθαίρεσαν την ηγεσία της Εκκλησίας, η οποία αποτελούνταν από εικονολάτρες, επιβάλλοντας νέα ηγεσία, που υποστήριζε την εικονομαχική πολιτική. Επίσης κατοχύρωσαν δογματικά την παραπάνω πολιτική τους με τη σύγκληση Συνόδου το 754 μ.Χ. .

Οι μεταρρυθμίσεις των Ισαύρων όμως είχαν θετικά αποτελέσματα. Η τόνωση της στρατιωτικής δύναμης της αυτοκρατορίας με το θεσμό των θεμάτων και την επέκτασή τους οδήγησε στην επιτυχή αντιμετώπιση των Αράβων και των Βουλγάρων. Ο Λέων ο Γ΄ κατάφερε να αποκρούσει τον ισχυρό στρατό και στόλο των Αράβων το 717μ.Χ.-718 μ.Χ. . Η ήττα αυτή εμπόδισε για μία ακόμη φορά τους μουσουλμάνους να εισβάλλουν στην Ευρώπη, κάτι το οποίο σταμάτησε από τότε την ορμητικότητά τους.  Από την άλλη πλευρά ο γιος του Κωνσταντίνος Ε΄ προχώρησε σε επιθετικές ενέργειες εναντίον των Αράβων, ενώ απέτρεψε την ενδυνάμωση των Βουλγάρων και εδραίωσε την κυριαρχία του Βυζαντίου στα Βαλκάνια.