26 Δεκ 2016

“Ω, μη με βλέπετε που κλαίω” – Γενιά του ’20

Συντάκτης: Γεωργία Σόφη | Κάτω από: ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ Β΄ ΛΥΚΕΙΟΥ

ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ (1902-1930)

  Ω, μη με βλέπετε που κλαίω…
Ω, μη με βλέπετε που κλαίω,
δεν έχω θλίψη στην ψυχή μου.
Ό,τι είχα στη ζωή μου ωραίο
χάθηκε κ᾿ είμαι μοναχή μου.
Είναι η ζωή μου χωρίς χάρη,
χωρίς χαρά και χωρίς λύπη.
Κι᾿ αν τη ματιά δε μου ’χουν πάρει,
ο λογισμός μου πάντα λείπει.
Με τις σκιές μαζί γυρίζω.
Η μοναξιά πλατιά με ζώνει.
Τους τόπους πια δεν τους γνωρίζω.
Νιώθω πυκνό να πέφτει χιόνι.
Τίποτε εδώ δε με πλανεύει.
Τίποτε εκεί δε μ᾿ οδηγάει.
Η σκέψη μου όλο και στενεύει,
ενώ η καρδιά μου όλο λυγάει.
Ω, μη με βλέπετε που κλαίω,
κάποια παλιά συνήθεια θα ’ναι.
Τα μυστικά μου όλα σας λέω,
τώρα που πια δε με μεθάνε.
Ηχώ στο χάος, 1929

CC BY-NC-SA 4.0 Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons -Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή4.0.

Τα σχόλια είναι κλειστά.