ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΡΗΣΤΟΜΑΝΟΣ (1867-1911)
Η κερένια κούκλα (απόσπασμα)
…Ήτον τεχνίτης ξυλογλύπτης ο Νίκος κι έβγαζε ταχτικά ίσαμε οχτώ δραχμές την ημέρα. Είχε πάρει μια δουλειά αποκοπή για δυο χιλιάδες κι ο μάστορας που του δούλευε του ᾿δωσε ένα πεντακοσάρικο μπροστάντζα κι έτσι αποφάσισε να κάνη αυτό που του ᾿λεγε η καρδιά του, να στεφανωθεί τη Βεργινία. Είχε κι η Βεργινία κοντά μια χιλιαδούλα και κάτι ρουχαλάκια απ’ τη μητέρα της, που την είχε αφήσει ολάρφανη σε μια δεύτερή της αξαδέρφη, που ᾿χε μια φορά κι’ αυτή τον τρόπο της, μα σαν απόμεινε χήρα έκανε τη σιδερώστρα. Ο πατέρας της, που ᾿ταν απόστρατος ανθυπομοίραρχος, είχε πεθάνει όταν ήτον πολύ μικρή ..
Καθόντουσαν τότε με τη θεία της στο Μεταξουργείο κι ο Νίκος έτυχε να περνάει μια μέρα με κάτι φίλους που ᾿χαν τα σπίτια τους στη γειτονιά κ’ είδε τη Βεργινία στην πόρτα. Από τότες περνούσε καθεμέρα κ’ «επιμόνως» κι αυτή τον καλοκύτταζε γιατί τα μάτια του της είχαν κάνει μάγια. Το βράδυ τής έκανε ταχτικά καντάδες με τους φίλους, στεκούμενοι όλοι μαζί μπουλούκι στην αγκωνή1, κάτω απ’ το φανάρι· μέσ’ απ όλες τις φωνές, τις μπάσσες και τις τσιριχτές και τις τρεμουλάντες, αυτή ξεχώριζε τη δική του που ᾿ταν γλυκειά .. και σαν κύτταζε απ’ τη μισανοιγμένη γρίλλια του παντζουριού, θάρρευε πως ξάνοιγε2 τα μάτια του να λάμπουν κάτω απ᾿ τη φλόγα του φαναριού που χοροπηδούσε.
Έτσι παντρεύτηκαν κ’ εκάμανε το σπιτικό τους.…
(εκδ. Ελευθερουδάκης , Αθήνα 1925)
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons -Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή4.0.
