ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ (1888-1944)
Χειμωνιάτικο τοπίο
Έν’ αλλόκοτο φεγγάρι, σαν ένα κομμάτι πάγου,
πεθαμένο, και στημένο μέσ’ στη μέση του πελάγου,
μια βουβή, μεγάλη ξέρα, πιο γυμνή κι’ από παλάμη,
μ’ ένα γέρικο, θλιμμένο, τραγικό μικρό καλάμι,
κ’ ένας ίσκιος – ένα κάτι, που δεν ξαίρω τι έχει χάσει,
κι’ από τότε φέρνει γύρα, μη μπορώντας να ησυχάσει,
–παγωμένο, το γραμμένο κι’ όλο φως εκείνο τρίο,
σιωπούσε, κι’ αγρυπνούσε, μέσ’ στη νύχτα, μέσ’ στο κρύο…
Στο περιοδικό Νέα Εστία, τεύχ. 197, 1935.
Αυτή η εργασία έχει άδεια χρήσης Creative Commons -Αναφορά Δημιουργού – Μη Εμπορική Χρήση – Παρόμοια Διανομή4.0.
