Τα παιδιά είναι σαν τους χαρταετούς. Φτάνει η μέρα κατά την οποία πρέπει να πετάξουν  και πρέπει να τους το διδάξετε κρατώντας τα με το λεπτό νήμα που ξετυλίγεται από τα χέρια σας. Μπορούν να πέσουν στο έδαφος αρκετές φορές και θα πρέπει να τα επισκευάσετε και να τα σηκώσετε ξανά στον άνεμο. Θα σας ζητήσουν περισσότερο σπάγκο και για κάθε μέτρο που θα ξετυλίγεται από τα χέρια σας, η καρδιά σας θα γεμίζει με χαρά και θλίψη. Καθώς ο χαρταετός απομακρύνεται, θα νιώσετε ότι το νήμα που σας ενώνει αργά ή γρήγορα θα σπάσει και θα τον δείτε να πετάει ελεύθερος και μόνος στον ουρανό της ζωής. Εκείνη τη στιγμή θα συνειδητοποιήσετε ότι έχετε εκπληρώσει το ρόλο σας και θα ελπίζετε ότι ο άνεμος θα είναι πάντα ευνοϊκός.

Romano Battaglia (1933 – 2012) (μεταφρ. Vassilios)