pantsouka's blog

Εσύ που τούτες τις μέρες τελειώνεις το Λύκειο,
που εκατοντάδες φορές διάβασα το κείμενό σου για την τέχνη,
ίδιες σκέψεις, ίδια σειρά, ίδια λόγια,
κι ας ήταν άλλος ο γραφικός χαρακτήρας κάθε φορά,
κι ας ήταν άλλη η διαδρομή που διαγραφόταν πίσω από τα γραφόμενα
(σε ακτινογραφώ όσο κι αν κρύβεσαι)

Αν κάποτε σου ζητήσουν να μιλήσεις εκ μέρους της γενιάς σου σε μια ημερίδα του Δήμου,
αν σου ζητήσουν να αναφερθείς στην προσφορά της Τέχνης στους νέους σήμερα και στους τρόπους με τους οποίους μπορεί το σχολείο να συμβάλλει στην ουσιαστική επαφή των νέων με αυτήν

Αν ποτέ

Σκέψου τις ώρες που χάρηκες τραγουδώντας , χορεύοντας, σκιτσάροντας ή φιλοτεχνώντας γκράφιτι, σκέψου το σινεμά που σε γοήτευσε, ένα στίχο που σε σημάδεψε, που σού δωσε φωνή να πεις όσα δεν ήξερες
τα βλέμματα που κέρδισες, το μέσα σου πώς πλούτισε, πώς ράγισε η ρουτίνα σου κι ανάβλυσε ανάμεσα η ζωή
Σκέψου στιγμές που σου έδωσαν φτερά, έστω μια ή δυο, στην ώρα της Λογοτεχνίας, σε ένα ταμπλό που έγραψες δυο στίχους αγαπημένους, μια κουβέντα για έναν αμφιλεγόμενο ήρωα,
τις αγωνίες μιας μικρής παράστασης σκέψου μα κι ύστερα το φως της

Ή σκέψου, αν θες, τόσα «προγράμματα» και τόσα «μαθήματα» χαμένα, εκδρομές κι επισκέψεις ρυποβόρες με άλλοθι τον «πολιτισμό», τα «καλλιτεχνικά» που στριμώχνονταν ανάμεσα στα «μαθήματα», βαρετά κι αδιέξοδα, υποτιμημένα, σκέψου το άγος της Λογοτεχνίας της Θεωρητικής

Σκέψου ό,τι και όσα θες, απ’ όσα έζησες, μικρά ή μεγάλα, θλιβερά ή ελπιδοφόρα
Σκέψου κι ονειρέψου πώς αλλιώς θα μπορούσε να είναι

Ύστερα στάσου μπρος στο κοινό σου,
Θυμήσου ποιος είσαι, η νιότη δεν υποτάσσεται σε υπαγορευμένες σκέψεις γλωσσικά “ανεπίληπτες”,
Θυμήσου σε ποιους απευθύνεσαι, μην τους πληγώσεις, σε κοιτούν και περιμένουν να τους διαψεύσεις, ελπίζουν πως δεν είσαι το φερέφωνό τους
Προπάντων μην καταδεχτείς να πεις πως με την Τέχνη διευρύνονται οι πνευματικοί σου ορίζοντες , πώς οξύνεται η κριτική σου ικανότητα, πώς ενισχύεται η ενδυνάμωση της πνευματικής σου διανοίας,
ή πως προάγεται η ειρήνη και η δημοκρατία, πως αντιμετωπίζονται εν γένει τα φαινόμενα της κοινωνικής παθογένειας
Όχι, μην καταδεχτείς ν’ ανακαλέσεις έτοιμα σχήματα κ έτοιμες φράσεις, όσο κι αν τις πλήρωσες

Με θάρρος στάσου μπρος στο κοινό σου ορθός και μίλησε με τη φωνή της καρδιάς σου
Ζήτα τους, αν θες, να μην γράφουν την τέχνη με κεφαλαίο Τ, ν’ αφήσουν κατά μέρος τις μεγαλοστομίες και να σε αφουγκραστούν ξεπεζεύοντας από το άσπρο άλογό τους,
πιάσου, αν θες, από τις λεπτομέρειες που λίγοι πρόσεξαν,
ας πούμε,
πώς είναι για σένα ένα σχολείο που διδάσκει την ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ επαφή με την τέχνη,
πώς μπορεί να αφήσει αυτό ίχνη ζωής μέσα σου ες αεί, πώς μπορεί δηλαδή να συμβάΛΛει στη ζωή σου
πες, αν θέλεις, τι μπορεί να σου προσφέρει η τέχνη ΣΗΜΕΡΑ, πόσο σημαντική είναι για τη ζωή σου τη μίζερη κι επίφοβη,
αλλά και τι στ’ αλήθεια σου προσφέρει πες, όπως το νιώθεις, τυχερός ή ανάπηρος,
βούτηξε τη γλώσσα βαθιά μες στην καρδιά σου,
για την τέχνη μιλάς που να πάρει η ευχή

Αν κάποτε σε καλέσουν να εκπροσωπήσεις τον κόσμο σου,
μίλα κόντρα σε αυτά που θέλησαν να σού μάθουν,
τσάμπα ο κόπος τους,
ήξερες πράγματα πολύ πιο ουσιαστικά για το θέμα από αυτούς,
μίλα αυθεντικά,
πού ξέρεις ,
μπορεί από κάτω να βρίσκεται κάποιος φιλόλογος,
μπορεί να σε ακούσει, μπορεί να μετανιώσει
κι ίσως μια μέρα ν’ αλλάξει ρότα
μπορεί…