«Έρχεται» λέει νέος συνδικαλιστικός νόμος είπε κάποιος δημοσιογράφος το πρωί. Τα «προνόμια» λέει των συνδικαλιστών πρέπει να σταματήσουν. Επενδύουν και πάλι στον κοινωνικό αυτοματισμό οι αισχροί δημαγωγοί και οι ψεύτες! Οι άνθρωποι που δε έχουν τηρήσει καμία προγραμματική δήλωσή τους.

Πληροφορίες από την κυβέρνηση και από τον τύπο λένε ότι μέσα στο καλοκαίρι η κυβέρνηση της … «αριστεράς» θα νομοθετήσει εις βάρος της συνδικαλιστικής δράσης. Θα φέρει νέο συνδικαλιστικό νόμο. Στο όνομα των τάχα πιέσεων για τα εργασιακά από τους δανειστές μας, θα προσπαθήσει να τελειώσει με τα συνδικάτα και τους ενοχλητικούς συνδικαλιστές.

Μόνο μια τέτοια κυβέρνηση θα μπορούσε να επιχειρήσει και να καταφέρει κάτι τέτοιο. Το κακό για μας είναι ότι δεν υπάρχουν άμυνες και το γνωρίζουν αυτό στην κυβέρνηση.Η Ομοσπονδία μας παίρνει τις αποφάσεις και έχει δράση μέσω του Διοικητικού Συμβουλίου που έχει. Τι να σου κάνει ο σωστός μας πρόεδρος ή το σωστό προεδρείο; Τα τελευταία χρόνια υπάρχει συνδικαλιστική Βαβέλ!

Η «αριστεροποίηση» του συνδικαλιστικού μας οργάνου, ο πολυκερματισμός των δυνάμεων, οι ακραίες φωνές που είναι δυστυχώς αναποτελεσματικές, μας φέρνουν στη χειρότερη θέση από ποτέ. Για να πάρει μια απόφαση η Δ.Ο.Ε. θα πρέπει να χυθεί πολύς ιδρώτας από το προεδρείο που ακόμα και αν τελικά πάρει μια απόφαση θα έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος και διάθεση.

Είναι φυσιολογικό αυτό; Η απάντηση είναι ναι. Είτε με την αδιαφορία είτε με επιλογή τους δια μέσου της ψήφου τους, τελικά οι συνάδελφοι της βάσης των εκπαιδευτικών αποδέχονται τον πολυκερματισμό. Οι εντελώς αντίθετες απόψεις των παρατάξεων με το εμμονικό και απόλυτο «ΟΧΙ» των αριστερών παρατάξεων, μας οδήγησαν σε πρωτοφανές έλλειμμα συνεννόησης.

Οι πολυκερματισμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις επιδεινώνουν όχι μόνο την αναποτελεσματικότητα αλλά και μεγιστοποιούν ένα πρόβλημα που ήδη υπήρχε. Η Δ.Ο.Ε. σε αρκετές περιπτώσεις στο παρελθόν έχει τηρήσει στάση αναμονής στα μεγάλα προβλήματα του κλάδου. Δηλαδή περίμενε πρώτα να συνταχθεί από το Υπουργείο ένα νομοσχέδιο, να δοθεί στη δημοσιότητα, και στη συνέχεια να τοποθετηθεί πάνω στο περιεχόμενό του.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η μετατροπή του αναγκαίου διαλόγου από ζήτημα ουσίας σε ζήτημα τακτικής, αφού οι συμμετέχοντες συναντιούνται προσχηματικά για να διαφωνήσουν και στη συνέχεια να επιρρίψουν την ευθύνη στην άλλη πλευρά. Με αυτό τον τρόπο, οι δύο πλευρές προσπαθούν να δομήσουν, να συγκροτήσουν τους όρους ευνοϊκότερων συσχετισμών δυνάμεων, τους οποίους θα αξιοποιήσουν σε μεταγενέστερο χρόνο. Επίσης υπήρχε και η εσφαλμένη παλαιά αίσθηση ότι το συνδικάτο «ανήκει» μόνο σε μια συγκεκριμένη ομάδα εκπαιδευτικών που αύξανε την απόσταση μεταξύ ηγεσίας και βάσης για διάφορους λόγους, έτσι περάσαμε στην επιθετική στάση συναδέλφων που δεν συμπαθούν την κοινή δράση.

Αντίθετα αυτοί οι συνάδελφοι κοιτάζουν μόνο τα μικροσυμφέροντα της ειδικότητάς τους αδιαφορώντας για το γενικότερο συμφέρον των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας. Παλαιότερα οι περισσότερες περιγραφές του συνδικαλιστικού κινήματος των εκπαιδευτικών το εμφάνιζαν ως ομοιογενές ή, τουλάχιστον, κατατετμημένο σε ορισμένα διακριτά μέρη (διαφορετικές οργανώσεις ανάλογα με τη βαθμίδα εκπαίδευσης στην οποία βρισκόμαστε πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια, τριτοβάθμια).

Αυτό σήμερα τείνει να αλλάξει. Οι συνεχόμενες μετακινήσεις εκπαιδευτικών από την δευτεροβάθμια προς την πρωτοβάθμια έχει σχετικά αλλάξει αυτήν την ομοιογένεια. Ο χρόνος που υπάρχει να βρούμε τρόπους αντιμετώπισης μιας νέας πονηρής αλλά αυταρχικής συμπεριφοράς από μέρους του υπουργείου μειώνεται.

Είναι καλοκαίρι και δύσκολα μπορούμε να αντιδράσουμε. Τα «κροκοδείλια δάκρυα» που θα χυθούν από όλους αυτούς που σήμερα με έμμεσο τρόπο στηρίζουν αυτήν την κυβέρνηση πραγματικά θα είναι η αιτία που μεγάλο μέρος των ανθρώπων που αγωνίζονται ακόμα κόντρα σε παραλογισμούς δεν θα πείθουν κανένα παρά μόνο τους πονηρούς. Κάποιοι λοιπόν δεν κάνουν καλοκαίρι, ούτε μπάνια, περιμένουν και επαγρυπνούν!

*Ο Γεώργιος Νάστος είναι δάσκαλος και αιρετός στο ΑΠΥΣΠΕ Θεσσαλίας