Αγαπημένο θέμα του Φθινοπώρου το αμπέλι. Με το “τσίρι τσίρι τρό” του Ζ. Παπαντωνίου, τον πίνακα του Μουρίγιο και άλλων ζωγράφων σχετικά με το σταφύλι… περάσαμε ώρες αναζήτησης και επεξεργασίας.

 

Είδαμε τον τρόπο που οι άνθρωποι έχουν συνδεθεί με το αμπέλι και το κρασί!

 

Πατήσαμε κι εμείς σταφύλια και απολαύσαμε μούστο

 

 

Είδαμε τα προιόντα του σταφυλιού

 

Όμως όλα αυτά ήταν θεωρητικά καθώς τα παιδιά δεν είχαν βίωμα και αυτό μας στεναχωρούσε που δεν είχαμε ένα αμπέλι κοντά να δούμε το σταφύλι και το κλήμα…να έχουμε βίωμα!

Οκτώβρης και ο τρύγος έχει πια τελειώσει. Ο κόβιντ πίεσε το πρόγραμμα του σχολείου και εκεί που λέγαμε οτι δεν θα δούμε αμπελάκι από κοντά φέτος, μιας και ο χρόνος είχε περάσει …μια πρόταση μας έκανε να πετάξουμε από χαρά! Η κυρία Μαρία και ο κύριος Βίκτωρ μας προσκάλεσαν να δούμε την κληματαριά τους! Τι πιο όμορφο να δούμε από κοντά σταφυλάκια και να τριγύσουμε κι εμείς;

Χωρίς δεύτερη σκέψη πήραμε πάλι τους δρόμους!

Ο κύριος Βίκτωρ και η κυρία Μαρία μας άνοιξαν την αυλή τους.

Μας έδειξαν την κληματαριά, τρίγυσαν τα σταφύλια

…και στα σκαλοπάτια τους  φτιάξαμε με πλαστελίνη ένα τσαμπί σταφύλι,

ζωγραφίσαμε με μαρκαδόρους την κληματαριά τους,

 

τραγουδήσαμε το τσιρι τσιρι τρό…

Η κυρία Μαρία είχε ετοιμάσει κεράσματα για μας…κι εμείς είχαμε φροντίσει να έχουμε μαζί το κατιτίς μας…

…και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής γεμάτοι εικόνες, όμορφα συναισθήματα και ευγνωμοσύνη που ζούμε σε ένα τόπο φιλόξενο και ζεστό!

 

Επιστρέφοντας στο σχολείο φτιάξαμε τη δική μας κληματαριά με σταφύλια!